Depremden etkilenen bir bölgedeyim.O günden sonra değil çocukları bir yere bırakmak, ben aşağıdayken yukarıya su içmeye bile tek göndermiyorum.Dünyanın her an her hali varmış.Belki benimki çok abartıdır.Psikolojik olarak da çok etkilendik.Ama o gece ne yaşadığımı , çocuklarımın nasıl anne diye feryat ettiğini ben biliyorum.Okula gittiklerinde sıkıntı yok okulları iki katlı.Ama anneanne babaanne 10. Katta .Gel de bırak hadi.
Depremden önce de gündüzleri bırakırdık bazen ama çok önemli işimizi hallederdik filan.Bir de büyükler çocuğa bakınca gece de bırakıp yormak istemiyorduk.çünkü hafta içi yeterince yoruluyorlar çocukların peşinde.haftasonu da herkes dinlensin işine gücüne baksın.bir de herkesin kendi tercihi tabi . Çocukları anneanne babaanneye bırakıp tatile bile giden arkadaş ve akrabalarım var.Bu demek değil ki çocuklarını sevmiyorlar istemiyorlar.Bir tercih,alışkanlık.
Hatta anneannem tatile dayımlarla giderdi ki ben çocuklara bakayım oğlumla gelinim yüzüp eğlensin ,geceleri rahat gezsinler ben çocuğu uyuturken derdi.Yazlık ev kiraladıklarında işlerini yemeklerini yapardı.Dayımları oturtmazdı evde.Gidin gezin ,yüzün çocuğum yavrum bütün yıl çalışıyorsunuz derdi.Yani anneannem gibisini bulsam ben bile bırakırdım belki
Bakana da bağlı bu işler tabi