Abla kardeş ilişkisi

Siyahmelek111

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
26 Temmuz 2018
21
3
86
28
Arkadaşlar çok üzüldüğüm bi konudur bu ablamla aramda 4 yaş var ben bebekliğimden beri hastaneler de buyumus çocuğum dizi dizi ameliyatlar rahatsızlıklarım vs olunca bızımkıler bır tık uzerıme düştü ama evlat ayrımı söz konusu bıle degıl unv zamanlarımda ben hep çalıştım aılemden para destegı almadım ablam hep aldı alıcakta tabıkı fakat ablam evlenırken durumumuz ıyı degıldı onun ıstedıgı sekılde mekanlarda kınası olmadı ben evlenirken ( ben ablamdan 5 sene sonra evlendım) durumumuz ıyıydı bende çalışıyordum ıstedıgım gibi oldu bu durumlar aramızda hep kıyaslamalara sebep oldu benı daha çok sevıyorlarmıs vs. Evlendım kısa süre sonra hamıle kaldım ablam çocuk ıstemıyordu eşiyle ben hamıle kalınca arkadan o da yaptı çocuklarımızın arasında 3 ay var ve sımdı çocuklarımızı çok kıyaslıyor annem ıle babam Benım çocuğumu daha çok sevıyormus onun cocugunu sevmıyormus çocuklarımız bır aradayken Benım çocuğumu kucaklarına bıle almıcaklarmıs Bu düşüncede son zamanlarda çocuğumu sevıyor gıbı yapıp hırpaladığını farkettim ve kavga çıkardım doldum bende ne yapacağımı nasıl davranacağımı şaşırmış haldeyim ne yapıcam ben bundan sonraki surecte
 
Çocuğunuzu hirpaliyorsa uzaklaşın aman aman
 
Ailenize ayrı günlerde gidin çünkü karşınızda yegenıne bile kin tutan abla var . çocukluğundan beri kendıne bunu işlemiş gibi birsey olmuş anlattıgınıza bakılırsa siz bisey yapamazsınız anca çocuğunuzu korursunuz ablanızın yardım alması gerekiyor travmaları ıcın çocuğu hırpalamak baya üst sevıye çünkü

Bana göre yeğen doğurmadığımız çocuklarımızdır kendı çocuğum neyse odur .
 
Hırpalama derken ne yapıyor mesela?
Esım ve ben sakın ınsanlarız evde ses yükselmez bagrıs cagrıs olmaz çözemedıgımız konularda kavgaya donmesın dıye ya esım ya ben dışarı çıkarız kafa dagıtmak ıcın böyle olunca oğlum yüksek ses kavga ortamı gıbı durumlar da çok ağlar ve oyun gruplarına götürdüğüm ıcın arkadaşlarıyla oyuncak paylaşır etkınlık yapar paylaşımcı bır çocukta ablamın çocuğuyla bır araya gelınce ablamın hep kavga modu açıktır ıste yegenımın oyuncagını alsa hemen elınden alır yüksek sesle alma kendı oyuncağınla oyna der kavga çıkardığım esnada kafasından sevıyormus gıbı yapıp ıtti çocuğumu
 
Ablanız olgunlaşmamış.. O zaman mesafeli olup birarada fazla durmayacaksınız.
 
İnsanların içinde nasıl canavarlar yatıyor ya, ben abimin kızını öperken bile müsaade istiyorum öpmeğe kıyamaz ki insan itmek nedir
 
Evlat ayirmiyorlar demek ne kolay. Ablaniz ayırdıklarını hissetmiş, onun hissini, hayır ayirmiyorlar demek size düşmez. Ve evet evlat ayirmislar. Şuan bebeğinize yaptığı tabiki doğru değil siz önleminizi alın.
Ama anne babamızı boşuna korumayin. Ayrıca bir insanın fuygusuna bu döktü değil yanlış hissediyorsun demek kadar bencilce birşey yok. Hayu o hissetmiş ayrımı işte. Ayrıca bu yaşıma kadar evlat ayrımı yapmayan bir tane aile bile görmedim. Net
 
Açıkçası bende ailenin beni sevmediğini düşünmüyorum seviyorlar ama bence ben fazla garantiyim. Ayaklarım üstünde dururum arkamı kesin toplayabilirim desteğe ihtiywcım yok gözüyle bakılıyorum. kardeşimi daha zayıf gördükleri için midir nedir sürekli onun açığını kapatıp maddi manevi arkasını topluyorlar. Misal ben çalışıp kendi paramla sıfır telefon alabilmişken kardeşim şimdi ailemi borç içinde yüzdürmesine rağmen yine de ona iPhone telefon alıyorlar. Babam başımın etini yedi 18 olunca ehliyet diye 20 yaşında kendi çalıştığım paramla aldım gel ödeyeyim git al ehliyetini demedi. Üstüne babamın isteği üzerine aldığım ehliyetten sonra arabasını vermeye de kıyamadı. Kardeşim de çalışıyodu yine babam ödedi ahliyet parasını. Bi de elektrikli motorsiklet aldılar 4 tekerlekli. Okul ücretlerimi de ben ödüyordum çalışıyorum diye kardeşiminkini de yine ailem ödedi. Ben evlenirken maddi olarak daha çok sıkıntıdaydık çeyizimi hep kendim ödedim annemle beraber seçmeye gittik sadece eminim yarın kardeşim evlense annem onun çeyizini de dizer. Hiç gözüm yok çok şükür kendi kendime istediğim şeyi yapabilirim kimseye muhtaç olmam abla olarak kardeşimin imkanlarına mutlu olmakla birlikte evlat olarak ben niye bunları görmedim diye sorguluyorum. Haksızım denilebilir mi? Ayrım yokmuş gibi görünüyor mu? Ama sorsak değil çekirdek aile sülalenin gözbebeği benim. Herkesin biriciğiyim güya ilk kız torunum diye. Bana yüklenen şey Sonami çok olgun hata yapmaz saygılı sorumluluk sahibi. Belki bende dağıtmak istedim fırsatım oldu mu? Yok. Kardeşime sorsak bence o da diyecek evlat ayırmıyorlar. Hatta bana kendisinden daha fazla özgürlük sağladıklarını da söyler. Ama o özgürlüğü ben kavga kıyamet zorla aldım onu hatırlamaz. Şimdi benim esnettiğim kurallarla rahatça eve girip çıkıyor hatırlamaz.

Tabii konu sahibinin bebeğine zarar vermiş ablası burda kıyaslanamayız çünkü benim oğlum kardeşimin gözbebeği aynı şekilde onun çocuğu olsa benim içinde öyle olur. Kardeşimi seviyorum neticede. Gerektiği sürece arkasındayım. Konu sahibi evlat ayırıyorlar mı ayırmıyorlar mı anlayamaz baktığı pencere orayı göremez boşuna korumasın ama çocuğunu ablasından korumalı o kesin.
 
Evlat ayrımı insanın psikolojisinde geri dönülmez biçimde izler bırakır. Sizlik bir durum yok ama ablanız anne babasına göstermesi gereken öfkesini size yönlendirmiş çünkü böylesi daha kolay. Kendi çocuğunuz için sık görüşmeyin itme kakma vs hoş değil.
 
Kesinlikle aynı fikirdeyim. Ve evet net bir şekilde aileniz evlat ayirmis. Bunu kabul etmemeleri bu gerçeği değiştirmez. Bizimkiler de ayırdı. Dediğim gibi şimdiki jenerasyonda bile görüyorum evlat ayrımı yaptıklarını. Ben de maruz kaldığım için direkt Algida seçicilik oluyor zaten. Ayrımın nedenleri hepsinde farklı kimisi küçüğü seviyor kimi büyüğü kimi kizi kimi erkeği vs vs . Ama net ayırmayan aile görmedim.
Bizim ailede zaten feceat evlat ayırdınız diye örneklerle delillerle aciklasam bile kabul etmezler mesela.
Kayınvalidem evlat ayırıyor torun da ayırıyor. Bir de ayirmiyorum deyip duruyor iyice dellenmelik. Yahu en çok su torunumu seviyorum de herkes rahatlasın bari. Ortada yalandan eşit seviyorum diye dolanıp durana kadar.

Ama tabi konu sahibinin olayda ablası çocuğu cekistiriyorsa ben olsam çok gerekmedikçe biraraya gelmem. Ama evlat ayrımı var ailesinde bariz bu. Hatta o yüzden kadının psikolojisi bozuk belli küçücük çocuğu hirpaladigina göre. Yazık onun hayatına cocuklarinin hayatina. Yine konuda görüyoruz ki sevilmeyen cocugun, çocuğu da aynı şekilde sevilmiyor ve evlat ayrımı var diyeni de kardeş bile kabul etmiyor . Mesela abimi önde tuttu ailem. Ablama göre de beni daha fazla sever sayarlardi anlamı daha az secerlerdi ben bunu çocuk olarak farkediyordum. Tutup da yok yok deyip göz kapatınca yanlış düzelmiyor.
 
Kesinlikle. Kardeşim kansızlıktan ağladığında nefesini döndüremez morarır kalırdı küçükken. Bana da hep kardeşini ağlatma, kardeşini üzme, bak bu sorunu var diye diye sürekli onu idare etmem söylendi. Ergenliğimde hatta biraz da çocukken annemle kavga edip onu daha çok seviyorsunuz diye söylendiğimi hatırlıyorum. Hakkını yemek istemiyorum kimsenin ben sevilmediğimi ya da hoe görüldüğümü değil desteğe ihtiyacı olmayan çocuk olarak görmediklerini bu yüzden de bi destek vermeye çalışmadıklarını düşünüyorum. Yani anlatacak çok şeyim var bu konuda hatta çocuk aklımla bundan 2 seneki halimden daha aydınmışım bu konuda. Telefon, motorsiklet olayları üstüne biraz daha açıldı gözüm daha bu sene. Bi de bunların arasında kardeşimin kredi çekip borçla kaptırdığı 160 bini kapatmaları var. Ya inanabiliyo musun? Benim yıllar önce işten çıkınca ödeyemediğim 2.500 lira ödediği kredi kartım için tonla laf söylemişlerdi. Ki bi hata bazında bakınca sadece bu vardı maddi olarak hiç yük olmadım aksine çalıştığını verdim kardeşimden onunda almadılar durumları iyi diye. Benim telefonum annemin en ufak hoşlanmadığı biri ya da bi erkekle konuştuğum yakalansa telefonum alındı aylarca. Kardeşim de yakalandı onunki alınmadı niye? Falan falan yani düşündükçe daha tooonla şey çıkar. Ki kardeşimde kız bende, ben 13 yaşındayken kardeşimde 9du yeni bi yere taşındık. 2 sene kardeşimi kolladım okulunda ben 2 sene şu anda aileler bilse ortalığı ayağa kaldıracakşarı iğrenç akran zorbalığı gördüm hala travmadır bende kimse beni kollamadı kendi kendime atlattım. Anlayan bile olmadı. Kardeşim zayıf, arkası toplanmalı, kontrol edilmeli olarak görüldü sanırım diyorum ya şimdi 23 yaşında benim oğlumu doğurduğum yaşta hala arkası toplanıyor liseli ergen hataları yapıyor.
Bi gün tutamayıp kardeşimi şikayet eden anneme "bu hataları ben yapsam neler olurdu Allah bilir toplamayın bu ksdar arkasını nasıl büyüyecek" dedim de bişey diyemedi. Bi de sürekli hala kardeşimi kollamamı, takip etmemi, erkeklerle buluşuyo mu görüştüğü var mı raporlamamı falan bekliyor. Yardımcı ebeveyn mi desek casus mu desek ne desek halime babam annemin eski zamana göre daha agrasif daha sinirli ve instçi oluşuna bi olaya şahit olduğumda şikayet ediyor babamda sıkılmış alttan alıp anneme tamam diyip susuyo. Bilmiyorum çocukluğumda hatırladığım annem iyiydi ama şimdiki annem iyi mi kararsızım. Bence annemde fazla agrasif bizim çocuk olduğumuz yaşa göre. Babamda fazla rahat önceden daha sıkıydı. Kardeşim de bunların hiç birini görmedi. Ya ondan habersiz yaşandı bunca mevzu ya biraz çocuktu anlayamazdı ya da biraz fazla aklı bi karış havadaydı etrafında olup biteni göremedi bilemiyorum şimdi ayrım olduğunu düşünmez tabi.

Oğlum bizim ailenin şimdilik tek torunu 2. Yolda. Geçen bi yorumumda da yazmıştım bence annem 2.nin üstüne oğluma düştüğü kadar düşmeyecek. Doğuma 2 ay var nerdeyse daha bu hamilelikle ilgili 3 kere falan konuştuk heralde. Oğlumda böyle değildik tabi birazda heyecanlıydım sormadan anlatıyodum şimddi sormazsa söylemiyorum bişey. Aramıyorum lazım olmadıkça. Sadece kendi annem değil kayınvalidemde torun stırıyor. Görümcemin 3 çocuğu canı ciğeri, bir anlatıyor onları göreceksin. Özlüyor onları ama oğlumu 2 sene doğumm günlerinde gördü 2 kere. Bi kere de getir göreyim çocuğu demedi. Eşime de görünce oyyy canım oğlum diye seviyor ama aylarca konuşmada arayıp sormuyor ben eşimi tanıdığımda sapsız üzüm gibiydi gerçekten. Kaynanam 2 kere anonsa rağmen kalkıp kınamda altın koymaya gelmedi halası geldi en son öyleli sorsan ilk tanışmaya eşimin halasıyla kendisi yalnız geldiğinde annemden istiyodu beni almadan gitmem diyodu şimdi değil aramak sormak görümcemin evine gidince naber nasılsın bitti sonrası yok. Evimde kalırken yokmuşum gibi davranıyor.

Anneliğim hakkında da bolca zorbalandım saolsun annem. Fırsat vermemeyi sonra sonra öğrendim. Ama bunların yanında kardeşime de Melek gibi davranmıyolar şaşırtıcı biçimde onunla da sürekli zıtlar hem yapıp hem kavga ediyolar. Biz 2 kız kardeş çok şükür ki bu tip şeylerin ilişkimize zarar vermesine izin vermedik. İkili ilişkimizde birbirimiz için ölürüz lohusayken kardeşim vardı yanımda, bunda yine o olacak. Yeri geldi bebeğime baktı ben uyudum. Yeri geldi evde ikisini bıraktım işimi halletmeye çıktım. Kardeşimin desteğinin hakkını da yemem. Canımdır benim o onun yavrusu da canımın içi olur anca her halükarda bi kardeşin diğerinin çocuğuna böyle davranma motivasyonunu anlamakta zorlanıyorum. Yaptığınıı fark ettiğim anda biter benim için ama çocuğumu itekleyecek kafasından seviyorum ayağıyla bi de benim gözümün önünde saçlarını elinde bulur. Gitsin tedavi olsun oyun grubuna götürdüğüne göre en az 1 buçuk yaşında çocuk bu yani ne istedin el kadar bebeden
 
Son düzenleme:
Aslında durum sızınkıne benzer Benım de fakat çalışan kesim ben oldum lise zamanlarımda fırında tezgahtarlıkla başladım 30 yaşındayım oğlum 15 aylık 2 senedır çalışmıyorum destek olan kesım hep bendım ablamın Benım ıcın aılemı esnettıgı durumlar var mıdır bilemem ama ben asırı ucuk bırısı de dağıldım klasık sakın standart hayatım oldu hep kıskançlık gözünde bakılırsa düğününde bilezik almıştım mesela o Benım dugunumde bısey takmadı yok paramız dedı tamam dedım sakın olmam benı ezık durumuna dusuruyor bazen ortalığı ayağa kaldırmak gerekıyor sanırım
 
Bız ablamla aynı şehirde yaşamıyoruz üstelik ben esımın gorevı sebebıyle doğu da yaşıyorum yılda 3 hafta annemlerin yanına kalmaya gelıyorum o da Kasım ayında oluyor bız sık gorusemıyoruz zaten ancak telefonda görüntülü konuşuyoruz bızımkıler ablamın cocugunu hemen hemen her hafta görüp severken Benım oğlumu senede 3 hafta görüyorlar yazın annem babam yanıma gelır ıkı hafta durup gıder yanı senede toplam 5-6 hafta görüyorlar dıyelım buna rağmen bu durum bu sekılde tabı daha az gördükleri ıcınde bız gelınce oğlumu sevmek öpmek ıstıyorlar bır araya gelınce kızım sen hep yanımızdasın kardesın Erzurum’a donecek denılıyor bu bıle sorun oluyo bi de
Ben esımın görev sebebıyle Erzurum da yaşıyorum sene de 3 hafta o da Kasım ayında aılemın yanına gelıyorum yazın annemler 2 haftalığına gelıyo yanıma aslında oğlumu bızımkıler senede 5-6 hafta gorebılıyor onun harıcınde görüntülü konuşuyoruz bu kadar kısa süre bıle onun gözünde torun ayırıyorlar demeye yetıyor cunku bızımkıler benı ve oğlumu daha az görünce annem sevdıgım yemeklerı yapar ozenır ablamlar her hafta sonu annemler de e haylıyle bızımkıler bız gelınce oğlumu kucaktan ındırmez bir dedıgını ıkı etmez gezdırır falan mama sandalyesi almışlar 1 tane ben yokum zaten haylıyle ablamın cocugu daha cok kullanıyor o bıle sorun oldu onun cocugunun mama sandalyesiymıs ben Gelırken getırecekmısım falan bız kullanamazmısız valahı dısardan birine bizi tanıyan anlatmaya utanıyorum
 
Bir araya gelmeyeceksiniz bu kadar. Ablaniz diye sizi huzursuz eden bir insanla bir araya gelmenizin mantığı yok. Siz bir kardes olarak bu düşündüğünüz her şeyi ablanizla da konuştunuz mu?
 
Ailem ayirmiyor ablam öyle düsünüyoru gec bir kere.
Onu hisseden o abla, o aciyi hissetmiski bunu söylemis. Ailer gayette evlat ayiriyor, bunu yasayip hissetmeyen söylemez böyle bir seyi.

cocugunu yanina göturmezsin olur biter.
 
Kıskançlıktan ziyade değersizlik hissi taşıyor ablanız. "Ben yetersizim, beni kimse fark etmiyor” duygusuyla büyümüş bu da bir travma yaratmış hâliyle. Şu anda da bunu öfke ve suçlama şeklinde dışa vuruyor. Çocuğunuz için çok üzüldüm yavrucağızın bir günahı yok zaten ablanızın öfkesinin esas muhatabı da o değil esasen.
Geçmişte ikiniz şimdi de çoçuklarınız arasında yapılan ayrım, onda “çocukken bana da böyle yapmışlardı” hissini uyandırıyor. Çocuklar arasındaki her sevgi farkı onun geçmişteki travmasını tetikliyor. Kızgınlığı çocuğunuza değil aslında geçmişe fakat öfkenin muhatabı olan anne baba ve bir noktada siz, bu ayrımı kabul etmiyorsunuz. Hâliyle öfkesini size yansıtamadığı için yanlış adrese, çocuğa patlıyor.

Ayrıca naçizane tavsiyem onun çocuğuyla kendi çocuğunuzu bir kıyas alanına çekmeyin. Bu oyuna girmeyin. “Benimkini daha çok seviyorlar" vurgusundan ziyade “ben çocuğuma zarar verilmesini kabul etmem” çizgisi daha sağlıklı olur. Bir tartışmada ya da konuşmada benim çocuğumu daha çok seviyorlar söylemi kıskançlık döngüsünü canlı tutar, ablanızı daha çok öfkelendirir, çözülmesini imkânsız hale getirir üstelik ikiniz arasındaki bu rekabet bu sefer çocuklara ve onların arasındaki bağa yansır.

Gerçek olgunluk kimseyle münakaşaya girmeyip rekabet etmeden kendinin ve çocuğunun sınırlarını korumak. Dolayısıyla mesafe koymak bence iki taraf için de en hayırlısı olur. Sizin kararlılığınız, mesafeli sakinliğiniz onu zamanla utandırabilir. Keşke tüm aileler çocuklarını eşit sevebilse. Bu sevgi eşitsizliği kardeşlik bağını ciddi anlamda sarsıyor ve bununla da kalmıyor yıllar geçiyor insan yetişkinlikte bile bu yetersizlik hissinden kurtulamıyor.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…