Çocuğa karşı olan davranışını asla doğru bulmamakla birlikte; evlat ayırımı yapmayan ailelerin sayısının çok çok az olduğunu düşünüyorum. Lafta tüm aileler olur mu öyle şey tüm evlatlarımı eşit seviyorum diyor ama dediğim gibi yalnızca lafta. Bizzat ben de aynı şeyi kendi ailemde yaşamış biri olarak söylüyorum. 3 kız kardeşiz ben en büyükleriyim, annem bariz bir biçimde ortanca kardeşimi daha çok ayırıp daha çok seviyor. Ki bunu yalnızca ben değil diğer kardeşlerim de aynı şekilde düşünüyor. Annem her zaman güzel ve bakımlı insanları çok sever. Kız kardeşim sarışın, yeşil gözlü güzel ve süslü biri. Biz annem gibi esmeriz. Ne zaman bir misafir gelse ya da bir yere gitsek insanlara direk kız kardeşimi tanıştırır bakın bu da benim kızım gibi. Hatta bir keresinde annem bir düğüne gidecekken kız kardeşime bir saat yalvardı sen de benimle gel diye kardeşim istemedi. Ben geleyeyim seninle dedim yok gerek yok dedi. Bir kere de hiç unutmuyorum bir pazar günü odama beni uyandırmaya geldiler kardeşimle o arada ben uyandım ama gözümü açmadım. Bana bakarak "Şu surata bak, hangi adam her sabah uyandığında bu yüzü görerek güne başlamak ister ki" dedi. O gün ben de çok büyük travmalar başlattı mesela. Aynaya bakmaktan, eve misafir gelmesinden, misafirliğe gitmekten hatta bir süre kız kardeşimi görmekten nefret eder oldum. Kardeşim evlendi, çocuğu oldu. Aynı sokakta oturuyoruz tüm hayatlarımız onların etrafında çevrili mesela. Ailece onların hayatını daha da kolaylaştırabilmek için elimizden geleni yapıyoruz. Tüm bunlar bizleri de kız kardeşimden uzaklaştırıyor onun bir suçu olmasa bile. Tekrar dediğim gibi şiddet olayı kabul edilemez ama ben ablanızın neler yaşadığını, hissettiğini anlayabiliyor ve tahmin edebiliyorum.
