İşte ailemiz bizim bir bakışa kandığımız zamanlarımızda dışarıdan bir göz olarak, görmediklerimizi görür. Biz de görelim anlayalım diye kendilerini parçalarlar. Biz de ama nasıl bakıyor, kafam karışıyor deyince, ağzımıza iki tane çakmak isterler gözümüzü açmak için. Onu da yapmak uygun olmaz diye böyle 'dan dan' yüzüne gerçekleri söylerler. Sonra üzüleceğine şimdi üzülsün mantığıyla.
Ama tabi bazı kadınlar, ailesi bir laf söylediğinde incileri dökülüyor, elin oğlunun küfrünü, dayağını, parasızlığını, ihanetini, hakaretini çekmeye de bayılıyor.
O yüzden ablandan soğumanı çok iyi anlıyorum.