Öyle yapıyorum zaten.Burası zaten bdv.içinizi dökün.. Dediginiz gibi cok zor ıletısım kurmanız oyleyse.kendınızı yıpratmamaya bakın.gercekten hasta ablanız.hastaya hasta gıbı yaklasılır.ciddiye almayın ablanızı
Yani kalan suç odayı dağıtmam bunun için beni tabii ki evden atmazdı zaten babam bana o dönem hiç kıyamazdı da. Ufaktan bi kızar geçerdi ama ablamla çok tartışırlardı galiba bana kıyamıyor diye bu yolu tercih ettiBen annenizi sizin kadar iyi niyetli bulamadım kusura bakmayın. Ablanızın üstünlüğü neydi ki o zarar görmesin diye sizi harcadı? Üstelik hatalarını sürekli örtbas ederek durumu daha beter hale getirmiş. Belki ablanız o çok sevdiği babasından bir kere azar yeseydi, gözden düşme korkusuyla kendine biraz çekidüzen verirdi. Ablamı evden atardı demeyin, bütün suçlar size kaldığı halde sizi atmadıysa ablanızı da atmazdı.
Galibaboyle yaparak ne ablanizi korumus ne sizi.. ikinize de zarar vermis..
İzleyeyim bari bir araSizin yaşadıklarınız bana “ Tell me Who I am” filmini hatırlattı. Gerçek bir hikaye 2 kardeşin yaşadıkları. Filme de çok üzülmüştüm sizin yaşadıklarınıza da çok üzüldüm
Kızlar konuya inanın nerden başlayacağımı bilmiyorum ama biraz toparlayarak anlatmaya çalısacağım..
Benim maalesef biraz sorunlu bir ablam var. Yani ben küçükken beni gerçekten olur olmadık her şeye döven (kardeş kavgası değil bildiğimiz dayak.) psikolojik sıkıntıları olan biri. Her şeyin başına dönersek. Gerçekten ablamdan ciddi dayaklar yedim hatta dördüncü sınıfa giderken beni döverken ayağımı kırmıştı?! Boyutları o derece büyük dayaklar psikolojik şiddetler vs vs. Babam asker emeklisi normalde bal gibi bir insan olmasına rağmen tabii ki böyle şeylerde gözü döner diye annem hep saklamak zorunda kaldı. Zaten annemde babamda çalışıyordu ben evde ya tektim ya da ablamla birlikteydim. Ancak akşamları bizimkiler geliryodu. Neyse çok uzatmayayım benim bu şekilde liseye kadar inanılmaz zor bir sürecim oldu. Tabii ki bu arada ablamın evde çıkardığı her olayda babam kızmasın diye annemle hep benim üstüme attık. Mesela ablam sevgilisinden ayrılıp bir gece bütün evi başımiza yıktı ama resmen yıktı. Ayni oda da kalıyorduk dolapları devirdi benim kıyafetlerimi yırttı, yatakları bile yerinden söküp kaldırdı bağıra bağıra e tabii baabamda ister istemez kapıya geldi ve ne oldu diye sinirlendi adam. Annemde ablamı korumak için Winnie odayı dağıtıyor ablası da delirdi ona sinirinden bu halde dedi ve azarı tabisi ben yedim yine.. Böyle böyle sayısız olaylar.. Tabii benim artık ablama tahammülüm kalmadı ister istemez yani bana vuramaz elbette ama yalanları iftiraları maalesef durmak bilmeden devam ediyor.. Bu arada ablam 32 ben 23 yaşındayım. Annemde hep bir şekilde arada kaldı bu yüzden bu zamana ladar anneme hiç kızmadım çünkü babama gerçekleri söylesrydi ablamı evden dahi atabilirdi.. O da bir şekilde korumaya çalıştı belki doğru belki yanlış bir yolla. Ama geçtiğimiz mart ayında babamı akciğer kanserinden kaybettik.. Bu kayıp ve hastalık dönemi zaten inanılmaz ağır bir dönemdi. Ben işim geteği şehirfışındaydım ve resmen ikiye bölünmek istiyordum elimden geldiğince de bölünüp gidiyordum zaten.. Ama babam maalesef huy olarak beni ablam, ablamı da ben sanarak göçüp gitti ve bu benim inanılmaz gücüme gidiyor.. Yani bunu size anlatamam. Hani bu adamı karşına alıp bak baba ben senin sandığın insan değilim diye anlatılacak bir şey de değildi maalesef.. Ablam nedenini bilmediğim bir şekilde bana ve anneme accayip kin dolu bu hep böyleydi ama babama acayip düşkündü yani bize görünen yüzüyle babama görünen yüzü çok çok farklıydı. Babamın yanında hrp melek gibiydi. Ama bir yandan da annemi ve beni hep babama doldurdu.. Yani adam eşini tanıyordu elbette o yüzden biraz kavga etseler bile çok sorun olmadı. Ama beni hep kıskanç, kindar, kötü kalpli, bilgisiz, insanları önemsemeyen biri olarak bildi ve öyle değilim yemin ederim ki değilim.. Çok uzadı kusura bakmayın. Her neyse ben bu olaydan sonra tabi memlekete geldim cenazeden sonrada salgın sebebiyle annemle kalıyorum hala. Ablamda yakınımızda her gün görüyorum nerdeyse. Ama ben ne annemi ne de ablamı affedemiyorum. Evet annem sadece koruma istedi o da bilemezdi belki ama benimde bir suçum yoktu.. Annemi çok seviyorum ve çok düşkünümdür inanın o da beni görünce ayakları yerden kesilir kızım geldi diye bir dediğimi iki etmez. Ama bu olaylardan sonra bana her dediği batar oldu sürrekli kalbini kırıyorum sonrada oturup ağlıyorum üzüntümden. İnanın çok doldum ne yapıcam bilemiyorum da. Yazı da çok uzun sürdü kusura bakmayın buraya kadar okuyanlara teşekküt ederim..
ne kadar kotu bir durum nasil ablalik bu aklim almiyor bende 2 kardesi olan bir ablayim onlar benim cocugum gibi ya cocugum biyeri acisa cigerim yanar.bulundugumuz sehiri sel basmisti kucuk kardesimde okuldaydi veliler gelip alsin dedilerde kimseye birakmadim bata çıka o yagmurda o selde gittim aldım dirrk aklima ya tek basina çıkarsa ya ayagi kayarsa diye seyler geldi aglaya aglya gittim.ben anlamıyorum nasil boyle kardes olabiliorlar.sizin anlattiginiz sözde abla figürü bir akrabamiz var onunda annesi her yaptigini gizler küçüğüne yüklenir evlendi gittiler hala aynı ben bunu çok yanlış buluyorum babanızın bilmesi gerekirdi.olan olmus bu saatten sonra içinizi bir nebze rahatlatmak icin babanizin mezarinds dökün anlatın icinizdekileri eminim iyi gelecektir ve sizi duyacaktir.ablanizlada bir yabancı givi mesafe koyun her zamanki daha fazla zarar görmeyin boyle insanlar değişmiyor.Kızlar konuya inanın nerden başlayacağımı bilmiyorum ama biraz toparlayarak anlatmaya çalısacağım..
Benim maalesef biraz sorunlu bir ablam var. Yani ben küçükken beni gerçekten olur olmadık her şeye döven (kardeş kavgası değil bildiğimiz dayak.) psikolojik sıkıntıları olan biri. Her şeyin başına dönersek. Gerçekten ablamdan ciddi dayaklar yedim hatta dördüncü sınıfa giderken beni döverken ayağımı kırmıştı?! Boyutları o derece büyük dayaklar psikolojik şiddetler vs vs. Babam asker emeklisi normalde bal gibi bir insan olmasına rağmen tabii ki böyle şeylerde gözü döner diye annem hep saklamak zorunda kaldı. Zaten annemde babamda çalışıyordu ben evde ya tektim ya da ablamla birlikteydim. Ancak akşamları bizimkiler geliryodu. Neyse çok uzatmayayım benim bu şekilde liseye kadar inanılmaz zor bir sürecim oldu. Tabii ki bu arada ablamın evde çıkardığı her olayda babam kızmasın diye annemle hep benim üstüme attık. Mesela ablam sevgilisinden ayrılıp bir gece bütün evi başımiza yıktı ama resmen yıktı. Ayni oda da kalıyorduk dolapları devirdi benim kıyafetlerimi yırttı, yatakları bile yerinden söküp kaldırdı bağıra bağıra e tabii baabamda ister istemez kapıya geldi ve ne oldu diye sinirlendi adam. Annemde ablamı korumak için Winnie odayı dağıtıyor ablası da delirdi ona sinirinden bu halde dedi ve azarı tabisi ben yedim yine.. Böyle böyle sayısız olaylar.. Tabii benim artık ablama tahammülüm kalmadı ister istemez yani bana vuramaz elbette ama yalanları iftiraları maalesef durmak bilmeden devam ediyor.. Bu arada ablam 32 ben 23 yaşındayım. Annemde hep bir şekilde arada kaldı bu yüzden bu zamana ladar anneme hiç kızmadım çünkü babama gerçekleri söylesrydi ablamı evden dahi atabilirdi.. O da bir şekilde korumaya çalıştı belki doğru belki yanlış bir yolla. Ama geçtiğimiz mart ayında babamı akciğer kanserinden kaybettik.. Bu kayıp ve hastalık dönemi zaten inanılmaz ağır bir dönemdi. Ben işim geteği şehirfışındaydım ve resmen ikiye bölünmek istiyordum elimden geldiğince de bölünüp gidiyordum zaten.. Ama babam maalesef huy olarak beni ablam, ablamı da ben sanarak göçüp gitti ve bu benim inanılmaz gücüme gidiyor.. Yani bunu size anlatamam. Hani bu adamı karşına alıp bak baba ben senin sandığın insan değilim diye anlatılacak bir şey de değildi maalesef.. Ablam nedenini bilmediğim bir şekilde bana ve anneme accayip kin dolu bu hep böyleydi ama babama acayip düşkündü yani bize görünen yüzüyle babama görünen yüzü çok çok farklıydı. Babamın yanında hrp melek gibiydi. Ama bir yandan da annemi ve beni hep babama doldurdu.. Yani adam eşini tanıyordu elbette o yüzden biraz kavga etseler bile çok sorun olmadı. Ama beni hep kıskanç, kindar, kötü kalpli, bilgisiz, insanları önemsemeyen biri olarak bildi ve öyle değilim yemin ederim ki değilim.. Çok uzadı kusura bakmayın. Her neyse ben bu olaydan sonra tabi memlekete geldim cenazeden sonrada salgın sebebiyle annemle kalıyorum hala. Ablamda yakınımızda her gün görüyorum nerdeyse. Ama ben ne annemi ne de ablamı affedemiyorum. Evet annem sadece koruma istedi o da bilemezdi belki ama benimde bir suçum yoktu.. Annemi çok seviyorum ve çok düşkünümdür inanın o da beni görünce ayakları yerden kesilir kızım geldi diye bir dediğimi iki etmez. Ama bu olaylardan sonra bana her dediği batar oldu sürrekli kalbini kırıyorum sonrada oturup ağlıyorum üzüntümden. İnanın çok doldum ne yapıcam bilemiyorum da. Yazı da çok uzun sürdü kusura bakmayın buraya kadar okuyanlara teşekküt ederim..
kesinlikle katılıyorum.Öncelikle mekanı cennet olsun babanızın.
Ben yazdıklarınızı okurken annenize aşırı kinlendim. Bi evladımı koruyacağım diye diğerini ateşe atmak açık açık evlat ayrımcılığı benim gözümde. Ve ne olursa olsun hayatım boyunca, elimden bu sebeple alınanları düşünür affedemezdim. Babanızın bile sizi bambaşka bir insan olarak tanımasına sebep olmuş anneniz. Ablamı söyleseydi işler büyürdü diye düşünmüşsünüz ama anneniz zaten hep ablanızın hatalarını sizin üstünüze bile isteye atmış. Üstelik ablanız sizi defalarca dövmüş ama anneniz sırf babanız ona kızmasın diye sizi yakmayı tercih etmiş. Ben sizin kadar iyi niyetli değilim sanırım.
Bana göre yapılacak en güzel hareket anne ve ablanıza içinizde ne varsa adabıyla söylemek. Ve devamında böyle bir ablayı hayatından çıkarmak. Abla hala devam çünkü yaptıklarına.
Ben size çok üzüldüm. Nasıl bir psikolojiye soktularsa sizi neredeyse siz gidip özür dileyeceksiniz annenizden.
piskolojik destege ihtiyaciniz var cunku icinizde annenize ofkelisiniz ve cok cok haklisiniz.smdilerde iyice aciga cikiyor o ofke.bennolsam annemden bu yasattiklarindan dolayi özur beklerdim ablanizi gectim zaten yapmazda en azindsn hep seni ezip gectigi seni deglde ablani daha cok dusungudu icin bir özür gerekli gorurdum.bence icjnizkileri herseyi annenize anlatinAnnemden binlerce kere Allah razı olsun zaten.. bebekler gibi baktı babama. Bakmayın normalde de sinirli biri değilim sinirimi dahi komik yaşarım söylene söylene böyle ama saçma bir söylenme. Ama anneme bu aralar böyle sahip çikamadığım bir sinir nasıl aşılır bilmiyorum. Kadın yazık sesleniyor bana içerden beni bi sinir basıyor olabilir mi böyle saçmalık? Sonra da kendime kızıyorum oturup.. Allahım aklıma mukayyet olsun deliriyorum galiba
Bilemiyorum anneme karşı belki ben yanlış aktarmışımdır ama o kadar kötü bir insan değil hatta kötü biri değil sadece bilmiyorum arada kaldı ve yanlış yolu tercih etti gibi geliyor. İnanın anneme kızamıyorum. Yani ş sekilde babamın beni böyle tanımasının sorumlusu olarak onu göremiyorum çünkü annemin bu yediğim dayaklardan falan haberi yoktu sadece ayağım kırılınca mecburen haberi oldu çünkü asla anlatmayan bir çocuktum. Sadece keşke böyle bir alt zemin hazırlamasaydı o zaman daha kolay çözülebilirdi belki bazı şeyler ve hatta belki ablan tedavi olabilirdi. Çünkü benim artık ona bağlı bir hayatım yok ancak kendi hayatını da maahvediyor bir şekilde. Bilemiyorum anneme olan kızgınlık değilde kırgınlık daha çok inanın annemin bende emeği de sevgisi de çoktur beni çokça korumuştur da. Sadece olanlardan haberi yoktuöncelikle babam beni yanlış tanıyıp gitti diye üzülmeyin kimsenin gözünde nasıl olduğunuzun önemi yok önemli olan özünüzde nasıl bi insan olduğunuz ve allah katında nasıl bi kul olduğunuzdur.ayrıca sizin hiç bir suçunuz yokken bu hale getirilmiş olmanız en önemli konu bence. O kadar sinirlendim ki anlatamam resmen hayatınızın içine etmiş anne ve ablanız onlara bu sıfatları kullanmakta bile zorlanıyorum burda en büyük hatalı anneniz en başından ablanızın size böyle davranmasına müsade etmemeliydi ister babanızın haberi olsun ister olmasın buna asla izin vermemeliydi‼‼
ne demek kardeşlerden birinin diğerine şiddet uygulaması böle bişey olabilir mi yaablanıza haksız suçlu hatalı baştan aşağı yanlış olmasına rağmen öyle güzel kıyamamış ki babanızdan bile korumuş ama sizi masum haklı ve doğru olduğunuz halde çatır çatır harcamış kıymış paramparça etmiş ve buna yıllarca müsade etmiş bu korkunç bişi ben olsam annemi kesnlikle affetmezdim çünkü anneniz Ablanıza anne olmuş size ne olmuş adını koyamadım.ablanıza gelince ne tür sorunları olan bi insan bilmiyorum ama kesinlikle içinde bulunduğu durumun arkasına sığınıp bi güzel kullanmış ve annenizin buyur istediğini yap iziniyle sizi mahvetmiş onu zaten kesinlikle affetmeyin. Yapacağınız şey ne biliyor musunuz bu durumdan ruhen biraz feraha erebilmek için anne ve ablanıza ne varsa içinizde herşeyi ama herşeyi söyleyip haykırıp onları hayatınızdan çıkarmak. Çok üzüldüm gerçekten size ne kadar korkunç bi çocukluk yaşamışsınız nelere maruz kalmışsınız en güzel zamanlarınız olan çocukluğunuz yok olup gitmiş bu büyk haksızlık o yüzden kimseye karşı vicdnınız rahatsız olmasın
Ablayla gorusmezdim.Kızlar konuya inanın nerden başlayacağımı bilmiyorum ama biraz toparlayarak anlatmaya çalısacağım..
Benim maalesef biraz sorunlu bir ablam var. Yani ben küçükken beni gerçekten olur olmadık her şeye döven (kardeş kavgası değil bildiğimiz dayak.) psikolojik sıkıntıları olan biri. Her şeyin başına dönersek. Gerçekten ablamdan ciddi dayaklar yedim hatta dördüncü sınıfa giderken beni döverken ayağımı kırmıştı?! Boyutları o derece büyük dayaklar psikolojik şiddetler vs vs. Babam asker emeklisi normalde bal gibi bir insan olmasına rağmen tabii ki böyle şeylerde gözü döner diye annem hep saklamak zorunda kaldı. Zaten annemde babamda çalışıyordu ben evde ya tektim ya da ablamla birlikteydim. Ancak akşamları bizimkiler geliryodu. Neyse çok uzatmayayım benim bu şekilde liseye kadar inanılmaz zor bir sürecim oldu. Tabii ki bu arada ablamın evde çıkardığı her olayda babam kızmasın diye annemle hep benim üstüme attık. Mesela ablam sevgilisinden ayrılıp bir gece bütün evi başımiza yıktı ama resmen yıktı. Ayni oda da kalıyorduk dolapları devirdi benim kıyafetlerimi yırttı, yatakları bile yerinden söküp kaldırdı bağıra bağıra e tabii baabamda ister istemez kapıya geldi ve ne oldu diye sinirlendi adam. Annemde ablamı korumak için Winnie odayı dağıtıyor ablası da delirdi ona sinirinden bu halde dedi ve azarı tabisi ben yedim yine.. Böyle böyle sayısız olaylar.. Tabii benim artık ablama tahammülüm kalmadı ister istemez yani bana vuramaz elbette ama yalanları iftiraları maalesef durmak bilmeden devam ediyor.. Bu arada ablam 32 ben 23 yaşındayım. Annemde hep bir şekilde arada kaldı bu yüzden bu zamana ladar anneme hiç kızmadım çünkü babama gerçekleri söylesrydi ablamı evden dahi atabilirdi.. O da bir şekilde korumaya çalıştı belki doğru belki yanlış bir yolla. Ama geçtiğimiz mart ayında babamı akciğer kanserinden kaybettik.. Bu kayıp ve hastalık dönemi zaten inanılmaz ağır bir dönemdi. Ben işim geteği şehirfışındaydım ve resmen ikiye bölünmek istiyordum elimden geldiğince de bölünüp gidiyordum zaten.. Ama babam maalesef huy olarak beni ablam, ablamı da ben sanarak göçüp gitti ve bu benim inanılmaz gücüme gidiyor.. Yani bunu size anlatamam. Hani bu adamı karşına alıp bak baba ben senin sandığın insan değilim diye anlatılacak bir şey de değildi maalesef.. Ablam nedenini bilmediğim bir şekilde bana ve anneme accayip kin dolu bu hep böyleydi ama babama acayip düşkündü yani bize görünen yüzüyle babama görünen yüzü çok çok farklıydı. Babamın yanında hrp melek gibiydi. Ama bir yandan da annemi ve beni hep babama doldurdu.. Yani adam eşini tanıyordu elbette o yüzden biraz kavga etseler bile çok sorun olmadı. Ama beni hep kıskanç, kindar, kötü kalpli, bilgisiz, insanları önemsemeyen biri olarak bildi ve öyle değilim yemin ederim ki değilim.. Çok uzadı kusura bakmayın. Her neyse ben bu olaydan sonra tabi memlekete geldim cenazeden sonrada salgın sebebiyle annemle kalıyorum hala. Ablamda yakınımızda her gün görüyorum nerdeyse. Ama ben ne annemi ne de ablamı affedemiyorum. Evet annem sadece koruma istedi o da bilemezdi belki ama benimde bir suçum yoktu.. Annemi çok seviyorum ve çok düşkünümdür inanın o da beni görünce ayakları yerden kesilir kızım geldi diye bir dediğimi iki etmez. Ama bu olaylardan sonra bana her dediği batar oldu sürrekli kalbini kırıyorum sonrada oturup ağlıyorum üzüntümden. İnanın çok doldum ne yapıcam bilemiyorum da. Yazı da çok uzun sürdü kusura bakmayın buraya kadar okuyanlara teşekküt ederim..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?