Bunu deneyeceğim. Dediğiniz gibi keşke gitseydi ama olmadı. Bir kaç sene önce götürmeye çalıştı annemler ama kendisine falan vurmaya başlamış gitmeyeceğim diye öyle olunca da bırakmışlar napsınlar.Delirtseniz ne değişecek ki? Çocukmuşsunuz. Ablanızla bayağı yaş farkınız var, o çocuk değilmiş, bu kadar şiddete eğilim normal değil. Eskiden insanlar huy deyip geçiyormuş belki anneniz de öyle düşünmüştür. Ablanız ihtiyacı olan yardımı alamamış. Kocaman kadını da değiştiremezsiniz.
Gençsiniz henüz, psikolojik destek çok iyi gelir. Geçmişi affetmek rahatlatır. Düşünüp karar verin ben mutlaka tavsiye ediyorum
Yaklaşık bir yıl önce boşandı. Minikte bir kızı var. Yani bende diğer kardeslere özeniyorum ama nasip böyleymiş. Çoğu kardeş ilişkisi böyle olmuyorAblaniz evlimi bu psikolojiyle merak ettim.Bazen kızım tek çocuk diye üzülüyorum ama böyle kardeşler duyuncada hayirlisi buydu belki diyorum.Bence babaniz sizin hakkinizda düşündüğünüz gibi dusunmemistir.Anne babalar cocuklarini koşulsuz sever kusur olarak görmez davranişlarıni
Sonuna kadar okuyamadım özür dilerim ama bildiğim birşey varsa o da vefat edenlerin bizi ziyaret ettiğidir. Üzülmeyin babanız tüm gerçekleri zaten Hakka kavuştuğunda görmüştür. Allah rahmet eylesinKızlar konuya inanın nerden başlayacağımı bilmiyorum ama biraz toparlayarak anlatmaya çalısacağım..
Benim maalesef biraz sorunlu bir ablam var. Yani ben küçükken beni gerçekten olur olmadık her şeye döven (kardeş kavgası değil bildiğimiz dayak.) psikolojik sıkıntıları olan biri. Her şeyin başına dönersek. Gerçekten ablamdan ciddi dayaklar yedim hatta dördüncü sınıfa giderken beni döverken ayağımı kırmıştı?! Boyutları o derece büyük dayaklar psikolojik şiddetler vs vs. Babam asker emeklisi normalde bal gibi bir insan olmasına rağmen tabii ki böyle şeylerde gözü döner diye annem hep saklamak zorunda kaldı. Zaten annemde babamda çalışıyordu ben evde ya tektim ya da ablamla birlikteydim. Ancak akşamları bizimkiler geliryodu. Neyse çok uzatmayayım benim bu şekilde liseye kadar inanılmaz zor bir sürecim oldu. Tabii ki bu arada ablamın evde çıkardığı her olayda babam kızmasın diye annemle hep benim üstüme attık. Mesela ablam sevgilisinden ayrılıp bir gece bütün evi başımiza yıktı ama resmen yıktı. Ayni oda da kalıyorduk dolapları devirdi benim kıyafetlerimi yırttı, yatakları bile yerinden söküp kaldırdı bağıra bağıra e tabii baabamda ister istemez kapıya geldi ve ne oldu diye sinirlendi adam. Annemde ablamı korumak için Winnie odayı dağıtıyor ablası da delirdi ona sinirinden bu halde dedi ve azarı tabisi ben yedim yine.. Böyle böyle sayısız olaylar.. Tabii benim artık ablama tahammülüm kalmadı ister istemez yani bana vuramaz elbette ama yalanları iftiraları maalesef durmak bilmeden devam ediyor.. Bu arada ablam 32 ben 23 yaşındayım. Annemde hep bir şekilde arada kaldı bu yüzden bu zamana ladar anneme hiç kızmadım çünkü babama gerçekleri söylesrydi ablamı evden dahi atabilirdi.. O da bir şekilde korumaya çalıştı belki doğru belki yanlış bir yolla. Ama geçtiğimiz mart ayında babamı akciğer kanserinden kaybettik.. Bu kayıp ve hastalık dönemi zaten inanılmaz ağır bir dönemdi. Ben işim geteği şehirfışındaydım ve resmen ikiye bölünmek istiyordum elimden geldiğince de bölünüp gidiyordum zaten.. Ama babam maalesef huy olarak beni ablam, ablamı da ben sanarak göçüp gitti ve bu benim inanılmaz gücüme gidiyor.. Yani bunu size anlatamam. Hani bu adamı karşına alıp bak baba ben senin sandığın insan değilim diye anlatılacak bir şey de değildi maalesef.. Ablam nedenini bilmediğim bir şekilde bana ve anneme accayip kin dolu bu hep böyleydi ama babama acayip düşkündü yani bize görünen yüzüyle babama görünen yüzü çok çok farklıydı. Babamın yanında hrp melek gibiydi. Ama bir yandan da annemi ve beni hep babama doldurdu.. Yani adam eşini tanıyordu elbette o yüzden biraz kavga etseler bile çok sorun olmadı. Ama beni hep kıskanç, kindar, kötü kalpli, bilgisiz, insanları önemsemeyen biri olarak bildi ve öyle değilim yemin ederim ki değilim.. Çok uzadı kusura bakmayın. Her neyse ben bu olaydan sonra tabi memlekete geldim cenazeden sonrada salgın sebebiyle annemle kalıyorum hala. Ablamda yakınımızda her gün görüyorum nerdeyse. Ama ben ne annemi ne de ablamı affedemiyorum. Evet annem sadece koruma istedi o da bilemezdi belki ama benimde bir suçum yoktu.. Annemi çok seviyorum ve çok düşkünümdür inanın o da beni görünce ayakları yerden kesilir kızım geldi diye bir dediğimi iki etmez. Ama bu olaylardan sonra bana her dediği batar oldu sürrekli kalbini kırıyorum sonrada oturup ağlıyorum üzüntümden. İnanın çok doldum ne yapıcam bilemiyorum da. Yazı da çok uzun sürdü kusura bakmayın buraya kadar okuyanlara teşekküt ederim..
Ay inşallah Rabbim göstermiştiir. Allah razı olsunSonuna kadar okuyamadım özür dilerim ama bildiğim birşey varsa o da vefat edenlerin bizi ziyaret ettiğidir. Üzülmeyin babanız tüm gerçekleri zaten Hakka kavuştuğunda görmüştür. Allah rahmet eylesin
Haala aynı inanın. Kesinlikle bie rahatsızlığı var ama konunun uzmanı değilim çözüm bulamıyorumallah rahmet eylesin. anneniz ortalık karışmasın diye çabalarken aslında çok yanlış yapmış
sizi kötülemek yerine (kötülemek değil de suçu size atmak yerine) gerçekleri babanıza söyleseydi
ablanız babanızdan bi sopa yeseydi belki de aklı başına gelirdi, siz de abla dayağından kurtulurdunuz
anneniz suçu size ata ata ablanızı şımartmış bu şekilde, ne yazık
tekrardan başınız sağolsun
çocukluk aklı diye bir şey demek istemiyorum ama ablanız hala aynıysa ben olsam görüşmezdim
psikolojik destek almanız iyi olacaktır.annenizede üzüldüm açıkcası arada kalmiş bir kadın.muhtemelen siz doğduğunuzda yaşca sizden 9 yaş büyük olan abla travma yaşadı sizede annenizede tavır aldı babayıda sizle paylaşmak istemedi hirçin yüzünü size iyi yüzünü babasına gösterdi o süreç doğru yönetilse abla böyle bir karaktere sahip olmazdı belki..Bunu denedim hatta açık açıj söyledim. Ablamı ve seni affedemiyorum diye. Çok ağladı. Çok üzüldü. O dönemde bir şey yapamazdım dedi sadece. Zaten şimdi ben ablamdan bir şekilde kurtuldum annemle uğrasıyor yıllardır. İnanın kadının derdine dert katıyorum bu aralar sadece kendimi ablam gibi hissediyorum
Ablanızla şu an aranız nasıl?Başınız sağ olsun.Annenız keşke sucu sıze yıkmak yerıne ablanızı tedavı ettırseydı.Ama annedir baş tacıdır.Annenıze açık açık anlatın ıcınızde yaşadıklarınızı.Ablanız konusundada onada ıcınızde ne beslıosanız dogruca soyleyın.Belkı bunlar kucuk seyler ama ınsanın hayatında o kadar etkılerı var ki.Bu sebepten dolayı sizde psıkolağa gıdın.Kızlar konuya inanın nerden başlayacağımı bilmiyorum ama biraz toparlayarak anlatmaya çalısacağım..
Benim maalesef biraz sorunlu bir ablam var. Yani ben küçükken beni gerçekten olur olmadık her şeye döven (kardeş kavgası değil bildiğimiz dayak.) psikolojik sıkıntıları olan biri. Her şeyin başına dönersek. Gerçekten ablamdan ciddi dayaklar yedim hatta dördüncü sınıfa giderken beni döverken ayağımı kırmıştı?! Boyutları o derece büyük dayaklar psikolojik şiddetler vs vs. Babam asker emeklisi normalde bal gibi bir insan olmasına rağmen tabii ki böyle şeylerde gözü döner diye annem hep saklamak zorunda kaldı. Zaten annemde babamda çalışıyordu ben evde ya tektim ya da ablamla birlikteydim. Ancak akşamları bizimkiler geliryodu. Neyse çok uzatmayayım benim bu şekilde liseye kadar inanılmaz zor bir sürecim oldu. Tabii ki bu arada ablamın evde çıkardığı her olayda babam kızmasın diye annemle hep benim üstüme attık. Mesela ablam sevgilisinden ayrılıp bir gece bütün evi başımiza yıktı ama resmen yıktı. Ayni oda da kalıyorduk dolapları devirdi benim kıyafetlerimi yırttı, yatakları bile yerinden söküp kaldırdı bağıra bağıra e tabii baabamda ister istemez kapıya geldi ve ne oldu diye sinirlendi adam. Annemde ablamı korumak için Winnie odayı dağıtıyor ablası da delirdi ona sinirinden bu halde dedi ve azarı tabisi ben yedim yine.. Böyle böyle sayısız olaylar.. Tabii benim artık ablama tahammülüm kalmadı ister istemez yani bana vuramaz elbette ama yalanları iftiraları maalesef durmak bilmeden devam ediyor.. Bu arada ablam 32 ben 23 yaşındayım. Annemde hep bir şekilde arada kaldı bu yüzden bu zamana ladar anneme hiç kızmadım çünkü babama gerçekleri söylesrydi ablamı evden dahi atabilirdi.. O da bir şekilde korumaya çalıştı belki doğru belki yanlış bir yolla. Ama geçtiğimiz mart ayında babamı akciğer kanserinden kaybettik.. Bu kayıp ve hastalık dönemi zaten inanılmaz ağır bir dönemdi. Ben işim geteği şehirfışındaydım ve resmen ikiye bölünmek istiyordum elimden geldiğince de bölünüp gidiyordum zaten.. Ama babam maalesef huy olarak beni ablam, ablamı da ben sanarak göçüp gitti ve bu benim inanılmaz gücüme gidiyor.. Yani bunu size anlatamam. Hani bu adamı karşına alıp bak baba ben senin sandığın insan değilim diye anlatılacak bir şey de değildi maalesef.. Ablam nedenini bilmediğim bir şekilde bana ve anneme accayip kin dolu bu hep böyleydi ama babama acayip düşkündü yani bize görünen yüzüyle babama görünen yüzü çok çok farklıydı. Babamın yanında hrp melek gibiydi. Ama bir yandan da annemi ve beni hep babama doldurdu.. Yani adam eşini tanıyordu elbette o yüzden biraz kavga etseler bile çok sorun olmadı. Ama beni hep kıskanç, kindar, kötü kalpli, bilgisiz, insanları önemsemeyen biri olarak bildi ve öyle değilim yemin ederim ki değilim.. Çok uzadı kusura bakmayın. Her neyse ben bu olaydan sonra tabi memlekete geldim cenazeden sonrada salgın sebebiyle annemle kalıyorum hala. Ablamda yakınımızda her gün görüyorum nerdeyse. Ama ben ne annemi ne de ablamı affedemiyorum. Evet annem sadece koruma istedi o da bilemezdi belki ama benimde bir suçum yoktu.. Annemi çok seviyorum ve çok düşkünümdür inanın o da beni görünce ayakları yerden kesilir kızım geldi diye bir dediğimi iki etmez. Ama bu olaylardan sonra bana her dediği batar oldu sürrekli kalbini kırıyorum sonrada oturup ağlıyorum üzüntümden. İnanın çok doldum ne yapıcam bilemiyorum da. Yazı da çok uzun sürdü kusura bakmayın buraya kadar okuyanlara teşekküt ederim..
Kızlar konuya inanın nerden başlayacağımı bilmiyorum ama biraz toparlayarak anlatmaya çalısacağım..
Benim maalesef biraz sorunlu bir ablam var. Yani ben küçükken beni gerçekten olur olmadık her şeye döven (kardeş kavgası değil bildiğimiz dayak.) psikolojik sıkıntıları olan biri. Her şeyin başına dönersek. Gerçekten ablamdan ciddi dayaklar yedim hatta dördüncü sınıfa giderken beni döverken ayağımı kırmıştı?! Boyutları o derece büyük dayaklar psikolojik şiddetler vs vs. Babam asker emeklisi normalde bal gibi bir insan olmasına rağmen tabii ki böyle şeylerde gözü döner diye annem hep saklamak zorunda kaldı. Zaten annemde babamda çalışıyordu ben evde ya tektim ya da ablamla birlikteydim. Ancak akşamları bizimkiler geliryodu. Neyse çok uzatmayayım benim bu şekilde liseye kadar inanılmaz zor bir sürecim oldu. Tabii ki bu arada ablamın evde çıkardığı her olayda babam kızmasın diye annemle hep benim üstüme attık. Mesela ablam sevgilisinden ayrılıp bir gece bütün evi başımiza yıktı ama resmen yıktı. Ayni oda da kalıyorduk dolapları devirdi benim kıyafetlerimi yırttı, yatakları bile yerinden söküp kaldırdı bağıra bağıra e tabii baabamda ister istemez kapıya geldi ve ne oldu diye sinirlendi adam. Annemde ablamı korumak için Winnie odayı dağıtıyor ablası da delirdi ona sinirinden bu halde dedi ve azarı tabisi ben yedim yine.. Böyle böyle sayısız olaylar.. Tabii benim artık ablama tahammülüm kalmadı ister istemez yani bana vuramaz elbette ama yalanları iftiraları maalesef durmak bilmeden devam ediyor.. Bu arada ablam 32 ben 23 yaşındayım. Annemde hep bir şekilde arada kaldı bu yüzden bu zamana ladar anneme hiç kızmadım çünkü babama gerçekleri söylesrydi ablamı evden dahi atabilirdi.. O da bir şekilde korumaya çalıştı belki doğru belki yanlış bir yolla. Ama geçtiğimiz mart ayında babamı akciğer kanserinden kaybettik.. Bu kayıp ve hastalık dönemi zaten inanılmaz ağır bir dönemdi. Ben işim geteği şehirfışındaydım ve resmen ikiye bölünmek istiyordum elimden geldiğince de bölünüp gidiyordum zaten.. Ama babam maalesef huy olarak beni ablam, ablamı da ben sanarak göçüp gitti ve bu benim inanılmaz gücüme gidiyor.. Yani bunu size anlatamam. Hani bu adamı karşına alıp bak baba ben senin sandığın insan değilim diye anlatılacak bir şey de değildi maalesef.. Ablam nedenini bilmediğim bir şekilde bana ve anneme accayip kin dolu bu hep böyleydi ama babama acayip düşkündü yani bize görünen yüzüyle babama görünen yüzü çok çok farklıydı. Babamın yanında hrp melek gibiydi. Ama bir yandan da annemi ve beni hep babama doldurdu.. Yani adam eşini tanıyordu elbette o yüzden biraz kavga etseler bile çok sorun olmadı. Ama beni hep kıskanç, kindar, kötü kalpli, bilgisiz, insanları önemsemeyen biri olarak bildi ve öyle değilim yemin ederim ki değilim.. Çok uzadı kusura bakmayın. Her neyse ben bu olaydan sonra tabi memlekete geldim cenazeden sonrada salgın sebebiyle annemle kalıyorum hala. Ablamda yakınımızda her gün görüyorum nerdeyse. Ama ben ne annemi ne de ablamı affedemiyorum. Evet annem sadece koruma istedi o da bilemezdi belki ama benimde bir suçum yoktu.. Annemi çok seviyorum ve çok düşkünümdür inanın o da beni görünce ayakları yerden kesilir kızım geldi diye bir dediğimi iki etmez. Ama bu olaylardan sonra bana her dediği batar oldu sürrekli kalbini kırıyorum sonrada oturup ağlıyorum üzüntümden. İnanın çok doldum ne yapıcam bilemiyorum da. Yazı da çok uzun sürdü kusura bakmayın buraya kadar okuyanlara teşekküt ederim..
En kısa zamanda yardım almayı düşünüyorum kesinliklepsikolojik destek almanız iyi olacaktır.annenizede üzüldüm açıkcası arada kalmiş bir kadın.muhtemelen siz doğduğunuzda yaşca sizden 9 yaş büyük olan abla travma yaşadı sizede annenizede tavır aldı babayıda sizle paylaşmak istemedi hirçin yüzünü size iyi yüzünü babasına gösterdi o süreç doğru yönetilse abla böyle bir karaktere sahip olmazdı belki..
kendi içinizde annenizi ablanızı affedip rahatlamanız lazım gerekirse dediğim gibi psikolojik yardım alın
Ablamı hiç arayıp sormam. Yanyana olduğumuzda da olabildiğince az konuşuyorum. Konuşmamız en fazla 5 dakika falan sürüyor sonrası tehlikeli çünküAblanızla şu an aranız nasıl?Başınız sağ olsun.Annenız keşke sucu sıze yıkmak yerıne ablanızı tedavı ettırseydı.Ama annedir baş tacıdır.Annenıze açık açık anlatın ıcınızde yaşadıklarınızı.Ablanız konusundada onada ıcınızde ne beslıosanız dogruca soyleyın.Belkı bunlar kucuk seyler ama ınsanın hayatında o kadar etkılerı var ki.Bu sebepten dolayı sizde psıkolağa gıdın.
O kadar haklısınız ki. Hatalı olduğumun acayip farkındayım ama bu gereksiz siniri algılayamıyorum yani tutamıyo insan kendini nedir bu böyle anlamadım gitti. Biraz daha sakin kalıp konuşmalıyım galibaAnneniz evlatları arasında kalmış. Evet hakkınız yenmiş, yanlış bi yolla korumuş ablanızı ama olan olmuş artık. Şu an anneniz sağ, bu şekilde davranmayın. İleride Allah korusun, bugünleriniz için de kendinizi suçlarsınız, annemi neden kırdım diye. Annenizin sizden başka kimsesi yok artık. 2 evladı var. Yapmayın.
Bilmiyorum söylediğiniz gibi olduğunu düşünmuyorum ama. Tabii ki burada tam aktaramamış olabilirim. Ama annem beni her daim savunmuştur aslında bir tek bu konuda hatası oldu. Bunu ona hep söylerim bak keşke babama söyleseydin zamanında bi yol belki o bulurdu gotururdu hastaneye diye. Ama babamın beni kötü bilmesi tam olarak annrmin suçu değil aslında bu adam beni odamı toplamadım diye kötü bilmedi ablamın söyledikleri yüzünden oldu olan.. Ben sadece bir kısmını biliyorum kim bilir ne anlattı adamaAnneniz net hatalı. Ona olan sevginiz gerçekleri görmenizi engelliyor. Ablanızın belli ciddi bir psikolojik sorunu varmış. Eşiyle konuşup düzgün bir yardım almasını sağlamalıydı. Babanız dediğiniz gibi ablanızı bu sebepten evden mi attı bir anne olarak o da çocuklarını alıp kapıyı çarpıp çıkıp kızının tedavi edilmesini sağlayarak yanında olabilirdi ama anneniz aman Ali Rıza Bey ağzımızın tadı bozulmasın şeklinde davranmış. Bir şekilde ablanızın yanlışlarını kapatmış. Başı yanan siz olmuşsunuz. Evet anneniz arada kalmış ama seçimini ablanızdan yana kullanmış gibi geldi bana şu anlattıklarınıza göre
İçinizdekılerı anlatın.Bu yukle daha da zorlanırsınız.Bencede en ıyısını yapıosunuz konuşmamakla.Ablamı hiç arayıp sormam. Yanyana olduğumuzda da olabildiğince az konuşuyorum. Konuşmamız en fazla 5 dakika falan sürüyor sonrası tehlikeli çünkü
Bilmiyorum yani zaten sindiremiyorum babamın gidişini. Birde cidden çok zor bir şey bu kanser Allah kimsenin başına gelmesin. Öyle çok tutmuşum ki kendimi o dönemde babam gidince anladım. Felç bıraktı adamı küçücük saçmasapan hücreler. Bütün kasları eridi resmen iskelet gibi kaldı babam. O günlerini unutmayı öyle çok istiyorum ki. Belki de üzüntümü sinir olarak vuruyorum dışarı onu da bilmiyorum. O kadar çok bilmiyorum ki konuşup anlatamıyorum da. Evet ortada somut bir acı var ama ben şunu böyle hissediyorum diyemiyorum. Allahım sen yardım et..İçinizdekılerı anlatın.Bu yukle daha da zorlanırsınız.Bencede en ıyısını yapıosunuz konuşmamakla.
Dua et bol bol.En azından acı çekmıo artık .Acınızı hep hıssedeceksınız.En ıyı sey bolca dua etmek .Psıkologa gıtmelısınız.Bilmiyorum yani zaten sindiremiyorum babamın gidişini. Birde cidden çok zor bir şey bu kanser Allah kimsenin başına gelmesin. Öyle çok tutmuşum ki kendimi o dönemde babam gidince anladım. Felç bıraktı adamı küçücük saçmasapan hücreler. Bütün kasları eridi resmen iskelet gibi kaldı babam. O günlerini unutmayı öyle çok istiyorum ki. Belki de üzüntümü sinir olarak vuruyorum dışarı onu da bilmiyorum. O kadar çok bilmiyorum ki konuşup anlatamıyorum da. Evet ortada somut bir acı var ama ben şunu böyle hissediyorum diyemiyorum. Allahım sen yardım et..
Dualarım hep onunla inşallah ışıklar içinde huzurla yatıyordur.. Gideceğim teşekkür ederimDua et bol bol.En azından acı çekmıo artık .Acınızı hep hıssedeceksınız.En ıyı sey bolca dua etmek .Psıkologa gıtmelısınız.
Belki de asıl kızgınlığın kendinedir. Tüm bunları yapmalarına izin verip sessiz kaldığın içindir. Önce kendini affederek başlamalısın. Biraz dua biraz meditasyon belki iyi gelir kafan dağılırAnnemden binlerce kere Allah razı olsun zaten.. bebekler gibi baktı babama. Bakmayın normalde de sinirli biri değilim sinirimi dahi komik yaşarım söylene söylene böyle ama saçma bir söylenme. Ama anneme bu aralar böyle sahip çikamadığım bir sinir nasıl aşılır bilmiyorum. Kadın yazık sesleniyor bana içerden beni bi sinir basıyor olabilir mi böyle saçmalık? Sonra da kendime kızıyorum oturup.. Allahım aklıma mukayyet olsun deliriyorum galiba
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?