- Konu Sahibi delimelek2170
- #1
Merhaba. Ben Azeriyim. 3 cocuk annesi bir bayanim. 5 yildir Amerikada yaşıyorum. Çocuklarımın en küçüğü 3 büyük olani 8 yaşında. Belki hatırlayan olur geçen yaz bize misafirliğe gelen kayinvalide ve gorumcemle ilgili eşimle aramda büyük darginlik olmuştu. Neyse onu atlattık....Şimdi bu yaz kardeşim evleniyor. Ben büyük kardeşimin düğününde olamadım bebeğim yeni doğmuştu , şimdi bu kardesimden başka kardeşim yok. Eşimin annesiyle konusmuyorum, bizi neredeyse boşanmaya sebep olucak kadar ciddi bir darginlik yasamamiza sebep oldu. Esimde inadına benim annemlerle konusmuyor, halbuki benim annemgilin ona hiçbir kötülüğü deymedi. Bu yaz düğüne gidicekdik, eşim ben gitmiyorum siz gidin dedi. Tamam dedim sen bilirsin, sonra baktiki cokta umrumda degil, mutlulugumu bozamiyor, bu defada çocuklarımı gondermiyorum, sen yalniz basina git gel, 2 haftalığına. Çocuklar oranın virüsüne falan alismamist, yok hasta olurlarmis....bahane. Sanki Afrikaya goturucem çocukları.Sanki burda cocuklarim hiç hastalanmiyor. En son 5 yıl önce gittik, o zaman kucuklerdi suyla çok oynadıkları için oğlum karnını bozmustu, ama öyle ciddi bir şey degildi. Her cocuk karnını bozar. Bana inat yapıyor iste, biliyorum. Bende "çocuklarımla birlikte gitmek istiyorum, hem sen annemlerle konusmuyorsun, onlar bize gelemez, bende goturemezsem annemler torunlarını hiç opub koklamasinmi, sarilmasinmi hiç?"- dedim, "ben birşey demiyorum, bize geliyorlarsa gelsinler (konusmuyor onlarla, gelmeyeceklerini biliyor) gelmiyorlarsada bilgisayardan görüyorlar ya o yeter" dedi. Dedim seninkiler niye geliyor o zaman bilgisayar yeterliyse?....hem ben akrabalarimin ağzına laf olmak istemiyorum, 5 yıl aradan sonra ne eşi ne çocuğu yaninda, 1 ay bile oturmadi, 2 haftalık geldi gitti diye konusdurtmam arkamdan. En onemliside çocuklara bakıcı tutacakmis, ben şimdiye kadar bakıcıya onları emanet etmedim, bakicinida gectim, ben orda nasıl mutlu olurum, cocuklarim burda benden ayrı uzulurken, en cokta küçük kızım evin içinde bile pesimden yürüyor. Onlarda çok istiyor Azerbaycana gitmeyi benimle. Agladim, yalvardim yakardim inadı inat "hayır gerek yok çocukları surumeye, hasta filan olurlar sen git gel " diyor baska da birşey demiyor. Annenle konussam barissam birlikte gidermiyiz dedim " ben gitmek istemiyorum"diyor. Ben ne yapicagimi bilemiyorum. Sonunda bugün gidip boşanmak için dilekçe vericem dedim , çocuk oyunu değil bu, verirsen geri dönüşü olmaz bil dedi. Arkadaşlar sizce annemler torunlarının uzunu canlı görmeye hasret kalıyor diye boşanmak dogru mu yalnismi karar? Sizin kafanız daha sakin daha mantıklı düşüne bilirsiniz. Ha onuda soyleyeyim, eşimin annesi çok fena bir kadin, kayinbabami boş yere dolduruşa getirerek abisiyle ömrünün sonuna kadar kus kalmasına sebep oldu. Kızının yalnış tavsiyelerle bosanmasina sebep oldu. Şimdi bizim bosanmamiza geçen yaz sebep olucakti ama olamadı çok şükür. Şimdi oğlunu dolduruşa getiriyor yine, benim memlekete gitmek istemimi yüreğimde koyuyor. Ben eşimin ilerde fikrini degiseceyinede çok umutlu degilim, babası annesinin gazıyla bir ömür abisiyle konusmamis, o kadının lafiyla hareket eden oğul ne malum degisecegi? Tavsiyelerinize çok ama çok ihtiyacım var. Kimisi annenler bilgisayardan görüyor yeter, bunun için aileni dağıtmaya deymez, seni gonderiyor ya ona sukr et diyor, kimisi de annem babana böyle saygısızlık yapan birinden boşanmak en dogrusu diyor. Şaştım kaldım.
Eşim karakterce ailecanli, siddeti, alkolu, küfürü olmayan bütün günü gülücükler saçan, çocuklarını seven biri. Ama o kadarda inatçi keçi, kinli. Anne lafiyla hareket ediyor.
Eşim karakterce ailecanli, siddeti, alkolu, küfürü olmayan bütün günü gülücükler saçan, çocuklarını seven biri. Ama o kadarda inatçi keçi, kinli. Anne lafiyla hareket ediyor.
Son düzenleme:
