Geldim geldim.
O akşam eşimi avukat ile görüştürdüm. Görüştürdükten sonra annenleri ara çıkmadan bilsinler geleceğini dedi. Her neyse, aradım. ( düşüncesi annemlerin saçmalamayın deyip gelmesiydi.) Annem babam gelmeden önce ilk defa kısa bir süre ağladığını fark ettim, yani hüngür hüngür değil erkeklerin sesi gider ya öyle. Beni iki cümleye sattın , ucuza gittim. dedi. Annesinin sözleri için ayrıldığımı ima etti. Annem ile babam ilk defa kalkıp böyle bir durumda evime geldi.Ve evliliğimin başından beri olan durumu konuştuk. Her şeyi anlattım, yok erkek tarafı büyütür çocuğu vs.
Hemen hemen her şeyi söyledim.
Şu an bir şeyin çözüldüğü yok. Telefonuna bakıyorum annesiyle her gün iki kez konuşan adam konuşmuyor annesiyle 5 gündür.
Biz de iyi değiliz, zoraki durumlarda konuşuyoruz. Çünkü ilk defa ben gidip sarılmadım.
Anlaşmalı boşanmak için 1 ayımız vardı zaten. Hemen boşanamayacaktık.
Şu an ailemin gelmesi en azından konuşması da aileme atılabilecek suçlamaları engellemiş oldu. Ailesi destek oldu ayrılmasına sebep oldu gibi iftiraları yani.
Hanımlar durum böyle. Sizi seviyorum destekleriniz her zaman çok kıymetli.
Burada size aktaramadığım ayrıntılar var hayat bu. Ama bir şey düzelmiş değil. Sadece anne baba yanında pozitif gibi gözüktüğünden bir şeyler ısrarla ben çekip gidicem demedim.
Şu an izliyoruz birbirimizi.
Burada başka konuları görüyorum, gaybı Allah bilir. Öyle ki benim durumumda olup çocuk sahibi olanların da sonu ayrılık oluyor gibi.
Sizin kadar gerçeği görüyorum, sadece harekete geçmek düşünce hızıyla eş değil.
Bana kızmayın. Arkamı döndüğümde kendimi suçlamak kendimle savaşmak veya keşkem olsun istemiyorum. Olacağını sanmıyorum. Sadece inşaallah çok az daha zaman.
Durumum bu.