AdAm OLaCaK KıZLaR...

sebatiye .!.:

özellikle eşim tarafından 2.çocuk için korkunç bir baskı var

ne yapacagımı şaşırdım

bana imkansızmış gibi geliyor.korkular başıma çullanıyor savamıyorum

Genişletmek için tıkla...

Erkeğe doğur demesi kolay
Ben hep derim eğer çocuk kararı paylaşıma açılsa
Kararın yüzde 80 i kadına yüzde 20 si erkeğe düşer diye

sovr86 .!.:

kızlar dün kv deydim çay doldururken yine bana her zmaanki 4 lüklerinden bahsediyordu , eşim için işte çayını hep açık koy ,romatyizması var ilaçlarını düzenli alsın çorapsız gezmesin sütünü içsin ve ben yine dayanamadım zatn bende bebek bakıyorum ama 30 yaşında artık bunların bilincinde ne kadar üstüne düşersek o kadar teper bence zaten o da rahatsız bu durumdan dedim , işte dedi anne olunca kendi canından önce tutuyosun dedi,

yani demek istedi ki sen anne değilsin b u duyguyu bilmiyosun ben annesiyim her şeyini ayrtıntılı düşünürüm dediğini sallamadım da düşündüm acaba bende kızım-oğlum 30 yaşına da gelse çocuğuma gerizekalı muamelesimi yapıcam , böyle dedim diye kızıcaksınız belki ama yani 30 yaşındaki bi çocuğun peşinde ballı-pekmezli süt diye koşulmaz acayibime gidiyo belki de gerçekten anne olmadığım için

Genişletmek için tıkla...

Haklısın,
Acaba evlenmeden önce de bu kadar ilgilimiydi

Kader .!.:

Geçen ablama gideceğim cumartesi çıkışta dedim ya
Gittim o da komşularından dert yanıyordu
Zırt pırt geliyor diye

Bende dedim sen yüz vermezsen bu kadar gelemezler
Yoo ben bişey yapmıyorum ki diyo, kapıyı çalmalarıyla pat diye girmeleri bir oluyo dedi

Madem öyle söyle dedim müsait değilim ben diye
Ablamın 3 çocuğu var ve mide rahatsızlığından beter oluyo çoğu zaman
Açıkça söyle hatta ne var ki bunda dedim
Zaten pat diye evine giren insan 'müsait değilim' lafına bozulmaz merak etme dedim

Genişletmek için tıkla...

Benimde var böyle bir komşum
Zaten tek onu tanıyorum
Kadının yaşı var epey, ben kızını tanıdım ilk
Kızı başka bi yerde oturuyor ama
Maşallah hergün orda
Onun kızıyla benim kız arkadaş olunca
Bizde tanışmış olduk
Küçük kız cuma akşamdan anneanneye gelir
Pazar geceye kadar orda
Anneannede bana satar
Ama ben koyuyorum tavrımı
Kızıma banyo yaptırıcam, uyutucam vs
Müsait değilim diyorum
Yoksa her dakika bizde bitiyo

ECD75 .!.:

23.04.2007'de bir testte başladı heyecanımız, 25.12.2007'de seni kucaklamayı beklerken, 13.12.2007 de sana kavuşmamızla bambaşka bir boyut kazandı hayatımız...06.01.2004 te eşimle ilk kez karşılaştık… çok kısa bir süre sonra 07.02.2004 te nişanlandık veeeee 27.06.2005 de hayatımızı birleştirdik…eşim ilk nişanlandığımız günden beri hemen bir bebeğimiz olsun istiyordu, hatta, inşallah bir kızımız olur ve gözleri sana benzer diye sürekli dua ediyordu…ilk 5 ay düğün borçlarından dolayı bebeği ertelemek zorunda kaldık… 5. Ayda da eşim 6 aylık bir eğitim için istanbul’a gitmek zorunda kaldı ( normalde eşim öğretmen ama ataması olmayınca 6 aylık eğitimle polis oldu ) 6 ay eşimle ayrı kaldık... 2006 yılının haziran ayında eşimin okulu bitti ve eş durumundan ankara’ya geldi… allahtan ilk evlilik yıldönümümüzde birlikteydik, okulu bitmiş ve ataması olmuştu… sanki yeni evlenmiş gibi heyecan doluyduk…her şey düzene girmiş, sıra bebeğe gelmişti…ilk ayki denememizde hamile kalamamıştım… ama 2. Ayda adetim 3 gün gecikince hemen bir test aldık ve yaptık… evet hamileydim, dünyalar bizim olmuştu… taki kanamalarım başlayana kadar… 9 hafta 1 günlükken 8 aralık 2006 da bebeğimi düşük sonucu kaybettim… çok zor olmuştu bizim için… ama patoloji sonucuna göre düşüğün önemli bir sebebi yoktu, çevresel faktörlere bağlı olarak düşmüştü ve doktorum fazla korunmamıza gerek olmadığını, en fazla 3 ay korunmamızın yeterli olacağını söylemişti……20 mart son adet tarihimdi… 20 nisan oldu ve ben hala adet olmadım, 21 – 22 nisan derken 23 nisan da kan tahliline göre bebeğimizin olacağını öğrendiğimizde dünyalar tekrardan bizim oldu… artık kendime çok daha iyi bakmaya çalışıyor, her şeyime dikkat ediyordum… çok heyecanlı olan doktor kontrollerimiz yeniden başlamıştı, her bir kontrole kalbimiz yerinden fırlayacak gibi heyecanla gidiyorduk… derken çok şiddetli mide bulantılarım başladı ve 16. Haftaya kadar sürdü…13. Haftada bebeğimizin kız olacağını öğrendiğimizde ayrı bir heyecan yaşadık, çünkü eşimde bende bir kızımızın olmasını çok istiyorduk… 16. Haftadan sonrada amniyon sıvımın azaldığını dikkat etmem gerektiğini söyledi doktorum… 32. Haftalarda ise tansiyon problemim ortaya çıktı… 37. Haftaya kadar çalıştım… son kontrole gittiğimde doktorum tansiyon ve su azlığından dolayı bebeğin fazla kilo almadığını, dışarıda daha fazla kilo alacağını istersem 11 aralıkta bebeği sezeryanla alabileceğini söyledi… çünkü doktorum 11 aralıkta hacca gidecek ve 26 aralıkta da gelecekti, doğumuma kendisinin girmesini istediğim için beni yalnız bırakmak istemiyordu… eğer ben beklemeye karar verirsem 27 aralıkta beni muayene edecekti… ama ben çok erken olduğunu düşünerek sezeryanla aldırmak istemedim ve doktorumla konuştuk, nst de de hiç sancım çıkmayınca doktorum fazla kilo almasa da bebeğimin kendisini bekleme ihtimalinin yüksek olduğunu söyledi ve 27 aralıkta muayeneye gitmek için randevulaşarak, doktorum hacca gitti…ama gel gör ki kızım doktor teyzesini beklemedi ve 38 hafta 2 günlükken, 13 aralık gecesi saat 03:00 de nişanımla beraber suyum geldi… hemen duş aldım, sonra annem ben ve eşim hastanenin yolunu tuttuk… çok fazla korkuyor ve acayip derece de heyecanlanıyordum… hastaneye gittiğimde hiç sancım yoktu ve 4 cm açılmam vardı… doktorum giderken her ihtimale karşı beni başka bir doktora yönlendirmişti… nöbetçi doktorlar sevgi hanıma haber verdiler… 05:30 da yatışım yapıldı ve o mavi ama çok gıcık olan önlük giydirildi… ardından lavman yapıldı, saatte 4 damla olarak suni sancı verildi… her bir kontrolede açılmam 1 cm artıyordu… saat 8 de açılmamın 9 cm olduğunu 10 cm de doğuma alınacağımı söylediler… evet açılmam 10 cm olmuştu… beni doğum haneye aldılar… eşim, annem ve kayınvalidem beni öperek gönderdi… odaya girdiğimde bebek hemşiresi, benim hemşirem, hasta bakıcılar, diğer hemşireler hepsi benimle ilgileniyor bende hepiniz birden bana bakmayın diye kızıyordum onlara… saat 08:15 te doktorum geldi… 08:20 de sadece bir ıkınma ile dünyanın en güzel, en tatlı, en mücizevi varlığına kızıma kavuştum… hemen bana gösterip zayıf doğduğu için sorun yaşamaması adına 1 saatliğine oksijen vermeye götürdüler kızımı, o sırada benim eşim düştü ve dikişlerim atıldı, toplam 4 dikişim vardı… saat 8:30 de artık odamdaydım… zor olmayan ama çok kolayda olmayan bir doğumla kızıma kavuştum… allah isteyen herkese bu duyguyu yaşamasını nasip etsin…sancı sırasında çok fazla dua ettim, inş. Allah dualarımı kabul eder ve isteyen herkes bebek sahibi olur……yaklaşık bir buçuk yıl boyunca sorunlarımı, dertlerimi ve sevinçlerimi paylaştığım siz sevgili form arkadaşlarıma …9 ay boyunca nazımı, kaprisimi çeken ama doğumumda yanımda olamayan canım doktorum elif hanım’a…sancı sırasında ellerini morarana kadar sıktığım halde ağlayarak gözlerime bakan biricik anneme…ve hayatımın anlamını kazanmamda çooooook büyük katkısı olan canım eşime sonsuz teşekkür ediyor, allahımada şükürler ediyorum…ceylin’im… canım kızım, pamuk şekerim… sayende artık sen, ben ve baban çekirdek bir aile olduk yavrum...[ı]kızım özel loklam hekim hastenesinde…[/ı][ı]saat 08:20 de 2.310 gram ve 47 cm olarak dünyaya geldi…[/ı][ı]baban ve ben seni çok seviyoruz meleğim… senin gibi bir bebeğe sahip olduğumuz için kendimizi çok şanslı hissediyoruz… [/ı][ı]iyiki varsın… [/ı]

Genişletmek için tıkla...

ayyy ne guzel öyle dua ederler yaa bir ıkınmada dogsun diye tam öyle olmuş.

ECD75 .!.:

23.04.2007'de bir testte başladı heyecanımız, 25.12.2007'de seni kucaklamayı beklerken, 13.12.2007 de sana kavuşmamızla bambaşka bir boyut kazandı hayatımız...06.01.2004 te eşimle ilk kez karşılaştık… çok kısa bir süre sonra 07.02.2004 te nişanlandık veeeee 27.06.2005 de hayatımızı birleştirdik…eşim ilk nişanlandığımız günden beri hemen bir bebeğimiz olsun istiyordu, hatta, inşallah bir kızımız olur ve gözleri sana benzer diye sürekli dua ediyordu…ilk 5 ay düğün borçlarından dolayı bebeği ertelemek zorunda kaldık… 5. Ayda da eşim 6 aylık bir eğitim için istanbul’a gitmek zorunda kaldı ( normalde eşim öğretmen ama ataması olmayınca 6 aylık eğitimle polis oldu ) 6 ay eşimle ayrı kaldık... 2006 yılının haziran ayında eşimin okulu bitti ve eş durumundan ankara’ya geldi… allahtan ilk evlilik yıldönümümüzde birlikteydik, okulu bitmiş ve ataması olmuştu… sanki yeni evlenmiş gibi heyecan doluyduk…her şey düzene girmiş, sıra bebeğe gelmişti…ilk ayki denememizde hamile kalamamıştım… ama 2. Ayda adetim 3 gün gecikince hemen bir test aldık ve yaptık… evet hamileydim, dünyalar bizim olmuştu… taki kanamalarım başlayana kadar… 9 hafta 1 günlükken 8 aralık 2006 da bebeğimi düşük sonucu kaybettim… çok zor olmuştu bizim için… ama patoloji sonucuna göre düşüğün önemli bir sebebi yoktu, çevresel faktörlere bağlı olarak düşmüştü ve doktorum fazla korunmamıza gerek olmadığını, en fazla 3 ay korunmamızın yeterli olacağını söylemişti……20 mart son adet tarihimdi… 20 nisan oldu ve ben hala adet olmadım, 21 – 22 nisan derken 23 nisan da kan tahliline göre bebeğimizin olacağını öğrendiğimizde dünyalar tekrardan bizim oldu… artık kendime çok daha iyi bakmaya çalışıyor, her şeyime dikkat ediyordum… çok heyecanlı olan doktor kontrollerimiz yeniden başlamıştı, her bir kontrole kalbimiz yerinden fırlayacak gibi heyecanla gidiyorduk… derken çok şiddetli mide bulantılarım başladı ve 16. Haftaya kadar sürdü…13. Haftada bebeğimizin kız olacağını öğrendiğimizde ayrı bir heyecan yaşadık, çünkü eşimde bende bir kızımızın olmasını çok istiyorduk… 16. Haftadan sonrada amniyon sıvımın azaldığını dikkat etmem gerektiğini söyledi doktorum… 32. Haftalarda ise tansiyon problemim ortaya çıktı… 37. Haftaya kadar çalıştım… son kontrole gittiğimde doktorum tansiyon ve su azlığından dolayı bebeğin fazla kilo almadığını, dışarıda daha fazla kilo alacağını istersem 11 aralıkta bebeği sezeryanla alabileceğini söyledi… çünkü doktorum 11 aralıkta hacca gidecek ve 26 aralıkta da gelecekti, doğumuma kendisinin girmesini istediğim için beni yalnız bırakmak istemiyordu… eğer ben beklemeye karar verirsem 27 aralıkta beni muayene edecekti… ama ben çok erken olduğunu düşünerek sezeryanla aldırmak istemedim ve doktorumla konuştuk, nst de de hiç sancım çıkmayınca doktorum fazla kilo almasa da bebeğimin kendisini bekleme ihtimalinin yüksek olduğunu söyledi ve 27 aralıkta muayeneye gitmek için randevulaşarak, doktorum hacca gitti…ama gel gör ki kızım doktor teyzesini beklemedi ve 38 hafta 2 günlükken, 13 aralık gecesi saat 03:00 de nişanımla beraber suyum geldi… hemen duş aldım, sonra annem ben ve eşim hastanenin yolunu tuttuk… çok fazla korkuyor ve acayip derece de heyecanlanıyordum… hastaneye gittiğimde hiç sancım yoktu ve 4 cm açılmam vardı… doktorum giderken her ihtimale karşı beni başka bir doktora yönlendirmişti… nöbetçi doktorlar sevgi hanıma haber verdiler… 05:30 da yatışım yapıldı ve o mavi ama çok gıcık olan önlük giydirildi… ardından lavman yapıldı, saatte 4 damla olarak suni sancı verildi… her bir kontrolede açılmam 1 cm artıyordu… saat 8 de açılmamın 9 cm olduğunu 10 cm de doğuma alınacağımı söylediler… evet açılmam 10 cm olmuştu… beni doğum haneye aldılar… eşim, annem ve kayınvalidem beni öperek gönderdi… odaya girdiğimde bebek hemşiresi, benim hemşirem, hasta bakıcılar, diğer hemşireler hepsi benimle ilgileniyor bende hepiniz birden bana bakmayın diye kızıyordum onlara… saat 08:15 te doktorum geldi… 08:20 de sadece bir ıkınma ile dünyanın en güzel, en tatlı, en mücizevi varlığına kızıma kavuştum… hemen bana gösterip zayıf doğduğu için sorun yaşamaması adına 1 saatliğine oksijen vermeye götürdüler kızımı, o sırada benim eşim düştü ve dikişlerim atıldı, toplam 4 dikişim vardı… saat 8:30 de artık odamdaydım… zor olmayan ama çok kolayda olmayan bir doğumla kızıma kavuştum… allah isteyen herkese bu duyguyu yaşamasını nasip etsin…sancı sırasında çok fazla dua ettim, inş. Allah dualarımı kabul eder ve isteyen herkes bebek sahibi olur……yaklaşık bir buçuk yıl boyunca sorunlarımı, dertlerimi ve sevinçlerimi paylaştığım siz sevgili form arkadaşlarıma …9 ay boyunca nazımı, kaprisimi çeken ama doğumumda yanımda olamayan canım doktorum elif hanım’a…sancı sırasında ellerini morarana kadar sıktığım halde ağlayarak gözlerime bakan biricik anneme…ve hayatımın anlamını kazanmamda çooooook büyük katkısı olan canım eşime sonsuz teşekkür ediyor, allahımada şükürler ediyorum…ceylin’im… canım kızım, pamuk şekerim… sayende artık sen, ben ve baban çekirdek bir aile olduk yavrum...[ı]kızım özel loklam hekim hastenesinde…[/ı][ı]saat 08:20 de 2.310 gram ve 47 cm olarak dünyaya geldi…[/ı][ı]baban ve ben seni çok seviyoruz meleğim… senin gibi bir bebeğe sahip olduğumuz için kendimizi çok şanslı hissediyoruz… [/ı][ı]iyiki varsın… [/ı]

Genişletmek için tıkla...

Allah gönlünüze göre vermiş mutluluğunuz daim olsun darısıda bize olsun inşallah

sovr86 .!.:

işte ben oğluyla ilgilenmek için evlendim ya bende kim ilgilensin , kaç kere dedim çocuk değil kafası da çalışıyo sürekli peşinden koşamam diye ama çok evhamlı işte o da onun yapısı galiba ne kadar bana bay gelse de bazen tatlı sert çıkışsamda anlıyo bozulduğumu ama bikaç hafta sonra yine aynı , elinde değil heralde

Genişletmek için tıkla...

şey desene oğlunada böyle tembihliyomusun, sovr86'ya şöyle bak böyle bak diye

Ooooo Sinir bozucular adam olacak kızlara evrilmiş

Napıyosunuz burada

sovr86 .!.:

işte ben oğluyla ilgilenmek için evlendim ya bende kim ilgilensin , kaç kere dedim çocuk değil kafası da çalışıyo sürekli peşinden koşamam diye ama çok evhamlı işte o da onun yapısı galiba ne kadar bana bay gelse de bazen tatlı sert çıkışsamda anlıyo bozulduğumu ama bikaç hafta sonra yine aynı , elinde değil heralde

Genişletmek için tıkla...

Bence annelik yapsak eşimiz bizden sıkılır
Ben yapmam açıkçası
Geçen eşim anlattı
Bi arkadaşıyla dışardayken karısı ikidebir aramış
Yelek giy, üşütme falan diye
Adam kızmış, annem sanki demiş
Ben koca adama karışmam şahsen

Herşey haftalar önceden hazırdı.Normal doğum haberlerini duyduğumuzda hep heyecanlandık, içimiz cızz etti.Keşke şöyle kolay bir normal doğum olsun dilekleri her zaman aklımızdan gönlümüzden geçti ama tüp bebekler için normal doğum düşünen doktora rastlamadık.Bizde ısrar etmedik.Kızımda pek oralı olmadı ve 19 kasım çarşamba sabahı eşim ve ben sezeryan için hastane yollarına düştük.Sakin ılık , güzel bir sonbahar sabahıydı.Sabah 9 da hastanedeydik.Odamıza çıktık.Çok güzel ferah konforlu bir odaydı.Daha sonra teker teker bizimkiler geldi.Annem dışında ve askerdeki kardeşim dışında herkes ordaydı.Annem, kız kardeşimin kayınvalidesi hacıya gidince, kuzen zeynebe bakmak için kardeşimde kaldı.Ya kardeşim gelecekti ya annem.Annem de kardeşimde gelmeyi çok istiyordu özellikle kardeşim annemi ikna etmemiz için çok uğraştı.Annemi ikna etmek öyle kolay olmadı.Araya eşim girdi ve kız kardeşiminde ameliyata gireceğini söyleyerek onun evde kalıp zeynebe bakmasını, bol bol dua etmesini söyleyince yumuşadı.Damatlar daha mı çok seviliyor nedir?

Herkes gelmişti.Şıkır şıkır , düğüne gelircesine en güzel halleriyle.Odamız gittikçe kalabalıklaşıyordu.Teker teker doktorlar geliyor hemşireler geliyor kendilerini tanıtıyorlardı.En son anestezi uzmanı geldi ve hasta rahat olsun diye epidurali odasında takıyoruz diyerek bana epidurali takmaya başladı.En korktuğum nokta burasıydı.Biraz canımın yandığını söyleyebilirim.Herşey çok yakın gözüktü ve içimde şiddetli bir heyecan duydum.Etrafımda olanlara 3. şahıs gibi dışardan bakarken ,birden doğum yapacak olan kişinin ben olduğumu farkettim sanki.Kulaklarımda tuhaf bir uğultu başlamıştı, oradakilere onları duyamadığımı söyledim.Anestezi uzmanı şaşırmıştı epiduralin böyle bir yan etkisi yok diyordu.Onunla konuşmaya çalışıyordum ama ağzımda dilim zar zor hareket ediyordu. Konuşamıyorum dilim hareket etmiyor bana birşeyler oluyor diye panik bir şekilde anlatmaya başladım ki nefesimin kesildiğini ve boğazıma adeta birilerinin sarıldığını hissettim ve o an artık nefes alamıyorum diye bağırmaya başladım.Gerçekten nefes alamıyordum.Başımda erkek kardeşimin doktor eşi oksijen seviyesi normal nefes alıyor olması lazım diyordu.Herkes ne olduğunu anlamaya çalışıyordu ki kız kardeşim üzerime eğilip gözlerini gözlerime dikip “abla herşey yolunda derin derin nefes al panik atak geçiriyorsun, bak az kaldı kızına kavuşacaksın ” diye yüksek bir ses tonuyla beni sakinleştirmeye çalışmaya başladı.Doktorlar hemşireler hepsi sakinleştirmeye çok çalıştılar ama olmuyordu, gözlerimden yaşlar boşalıyordu kendimi bir türlü sakinleştiremiyordum.Artık öyle bir noktaya geldim ki “ben yapamayacağım beni bayıltın “diye bağırmaya başladım.Eşim hep elimi tutuyor cılız ürkek bir sesle yardım etmeye çalışıyordu.Bu arada çoktan ameliyathanenin kapısına gelmiştik nefes almalarım biraz düzelmişti.Bildiğim bütün duaları okuyordum.Aklıma gelmeyen başıma gelmişti.Oysa tatile gelir gibi hazırlanıp, onca valizle hastane yollarına düşerken çok rahattım.

Sezeryan sırasında saolsunlar yaptıkları herşeyi bana anlatarak kendimle başbaşa kalmamamı sağladılar.Artık biraz daha iyiydim.Ama kızımın doğumuna yakın içimde yoğun bir ayrılık acısı duydum.9 ay birlikte karnımda taşıdığım yavruma o kadar alışmışım ki benden koparılıyormuş gibi geldi.Öyle yoğun hissettim ki istemiyorum almayın kızımı dememek için zor tuttum kendimi.Allahım bunları yapan benmiydim.Kendime hiç hakim değildim.Duygularım çok yoğundu.Hala gözlerimden yaşlar akıyordu.

Kader .!.:

Hoş geldin
Ama sinir bozucudan bi ben varım herhalde öyle bi çevirme yok yani

Muhabbet sohbet ne olsun

Genişletmek için tıkla...

hoşbuldum kadercim :)

hem bade de var ki

ama o bana küs

çünkü ben ona bi kere sapık mesaj gönderdim

Ayyy ben de kedimin doğum hikayesini anlatıcam

Kader .!.:

Benim o bile yok
Bir kedim bile yok anlıyor musun

Genişletmek için tıkla...

e hadi gülümse

Yemeğe cıkıcam, ne yesem

Kader .!.:

Bade bugün geldi sadece, normalde pek uğramaz
Ben hep buralardayım
Bilemeyeceğim o Bade ile sizin aranızdaki meseledir

Genişletmek için tıkla...

Hoş sohbetler olsun kadercim

eLmayRa_ .!.:

Ayyy ben de kedimin doğum hikayesini anlatıcam

Genişletmek için tıkla...

yeşillendi fındık fıstık dalları olmuşsun

mune olcam dedin yavaş yavaş çıkıyorsun merdivenleri

Sebatiye ve ECD

Allah yavrularınızla mutlu bir ömür versin

Seboşş resimde süpersin şekerim

Kızını söylemiyorum bile

Tam maşallahlık

Ay kendi hikayemi okuyunca bile bir tuhaf oldum.

16 hafta mide bulantısı en büyük korkum, onun olmayacağının garantisi olsa, eşimin tamamen gelmesini de beklemem, cuma günü başlarım çalışmalara.

LoveAndPunishment .!.:

Sebatiye ve ECD

Allah yavrularınızla mutlu bir ömür versin

Seboşş resimde süpersin şekerim

Kızını söylemiyorum bile

Tam maşallahlık

Genişletmek için tıkla...

saolasın canım.ayyy biliyor musunuz eşimin abisi denilen müsfette bana "ucube" bile demiştir.

LoveAndPunishment .!.:

Kızlar 5 gün sonra evlilik yıldönümümüz

7 yılı dolduracağız

Genişletmek için tıkla...

nice senelere