Merhaba, ben sevcan aranıza yeni katıldım arkadaşlar..
sizlerle kaderimde buda varmış dediğim,hiç ummazken herşey yolunda giderken beni yıkan üzüntümü paylaşmak istiyorum.
eşimle evleneli1 sene 3 ay oldu.Eşimle birbirimizi çok seviyoruz.onca soruna karşı biz mutlu bir yuva kurmayı başardık Allahımın izniyle.Evliliğimiz çok güzeldi.Önceleri çocuk düşünmüyorduk.Eşim planlar yapıyordu.3-4 sene yapmayız birikimimiz olur ondan sonra diyordu.ama bana sorarsanız ilk günden bebeğim olsun istiyordum.Her seferinde dile getiriyordum ama artık bi süre sonra aramızda gerginlikler olmaya başlıyordu bu konu açalınca.zamana bırakmıştım ki.... reglim 2 ay gecikti.önceleri 2 ayda 8 kilo vermiştim ondan olur demişti diyetisyenim.içim rahat etmedi jinekologa gittim.hormon testi istedi.sonuçlarımı aldığımda bi terslik olduğunu anlamıştım.doktora gittiğimde sonuçlarıma bakar bakmaz suratından anlamıştım bir terslik olduğunu.yumurtalıklarımın yavaş çalıştığını bu durumda çocuğumun olmayacağını söyledi.sanki o an beynimden kaynar sular döküldü.göz yaşlarımı tutamadım.tabiki tedavi şansım var ama sanki bebeğime bir anda o kadar uzaklaştımki kendimi yanlız hissettim.sanki hiç benimle olamıycakmış gibi hissettim.bazen düşünüyorum acaba benim bebeğime olan aşırı sevgimmi beni ondan yoksun bıraktı yoksa eşimin planlarımı.hiç bir zaman plan yapıp sanki bizim isteğimizle olcakmış gibi bakmamak lazım hiçbirşeye.içim o kadar doluki burada sizlerle paylaşabileceğimi düşündüm.paylaşmak biraz olsun içimi ferahlatıyor.biraz uzun oldu galiba.kusuruma bakmayın.aranıza katılıp bende sizlerle dertleşmek içimi dökmek isterim.sizde isterseniz.