Hergun radyoterapi goruyorum. Mafetti beni. Inanin saglam verim kalmadi. Ve oglum birgin aglayarak yanima geldi ve dediki anne seni ben mi hasta ettim dedi. O zaman butun agrilarim uctu gitti. Canavar gibi ayaga kalktim ve ben hasta degilim oglum dedim. O gunden sonra oglum beni yatakta gormuyor.
Allah yardimcin olsun bacım. Her zorlukta bir kolaylık vardır.Çok üzüldüm Rabbim şifa versin.babaannesi gelip bakamazmi.nasıl aile bağlarıArkadaslar kanser hastasiyim. Kemoterapi ve radyoterapi goruyorum. Cok zor gunler gecirdim. Sonuna geldim. Ama gucum ve sabrim kalmadi artik. Ilk ogrendigimizde annem hep yanimdaydi. Ameliyat falan derken tam 1 ay bakti bana. Ameliyatta kayinvali de geldi. 1 ayda o bakti. Kayinvalide uzakta oturuyor. Annemle aramiz 5 dakika. Kayinvalude gittikten sonra anneme bi haller oldu. Bakmamaya basladi. Gelip 5 dk durup kapidan yemek verip gidiyordu. Ama benim hergun isin tedavisine gitmem lazimdi. Hergun soruyor bugin gidicen mi geliyim mi. Diye. Oglum var annemin gelmesi lazim ki ona birakayim. Ve ben hergun israrla evet anne gidicem mecburum demekten yoruldum. Annem cunku kardesimin ogluna bakiyor. Oglumun yemegini yedirmez. Sadece yainda durmasi gerkiyor tedaviye gidince. Ve inanin hic ayaga kalkicak halim yok. Hafta da bir kemo ve hergun isin goruyorum. Cok cokk zor. Yarin kemoterapi var. Radyoterapi hocasi butun tahlillerine aksam bakalim degerler cok dusuk dedi. Hastane de kan falan aldirdik. Gerekli olursa serum baglanackti. Anneme arayip soyledim . Tamam dedi. Ama uflayarak. Sonra eve geldik . Evde kimse yok. Annem oglumu aksam saat 8.30 da evimin altinda erkek kardesimin kahvesi var. Ona emanet etmis ve gitmis. Ben cok kotu oldum. Serum baglanabilip eve de gelemeyebilrdim. Oglum 5 yasinda. Be kadin hastayim ve sana emanet ettim. Hasta olan insana bu yapilirmi. Manevi olarak zaten cokmusum. Yarin kemoterapim var. Ve annemi aradum. Yarin sakin gelme bana dedim. Bir iki laf ettim kapattim. Karisik yazmis olabilirim. Suan cok kotu durumdayim.
Arkadaslar kanser hastasiyim. Kemoterapi ve radyoterapi goruyorum. Cok zor gunler gecirdim. Sonuna geldim. Ama gucum ve sabrim kalmadi artik. Ilk ogrendigimizde annem hep yanimdaydi. Ameliyat falan derken tam 1 ay bakti bana. Ameliyatta kayinvali de geldi. 1 ayda o bakti. Kayinvalide uzakta oturuyor. Annemle aramiz 5 dakika. Kayinvalude gittikten sonra anneme bi haller oldu. Bakmamaya basladi. Gelip 5 dk durup kapidan yemek verip gidiyordu. Ama benim hergun isin tedavisine gitmem lazimdi. Hergun soruyor bugin gidicen mi geliyim mi. Diye. Oglum var annemin gelmesi lazim ki ona birakayim. Ve ben hergun israrla evet anne gidicem mecburum demekten yoruldum. Annem cunku kardesimin ogluna bakiyor. Oglumun yemegini yedirmez. Sadece yainda durmasi gerkiyor tedaviye gidince. Ve inanin hic ayaga kalkicak halim yok. Hafta da bir kemo ve hergun isin goruyorum. Cok cokk zor. Yarin kemoterapi var. Radyoterapi hocasi butun tahlillerine aksam bakalim degerler cok dusuk dedi. Hastane de kan falan aldirdik. Gerekli olursa serum baglanackti. Anneme arayip soyledim . Tamam dedi. Ama uflayarak. Sonra eve geldik . Evde kimse yok. Annem oglumu aksam saat 8.30 da evimin altinda erkek kardesimin kahvesi var. Ona emanet etmis ve gitmis. Ben cok kotu oldum. Serum baglanabilip eve de gelemeyebilrdim. Oglum 5 yasinda. Be kadin hastayim ve sana emanet ettim. Hasta olan insana bu yapilirmi. Manevi olarak zaten cokmusum. Yarin kemoterapim var. Ve annemi aradum. Yarin sakin gelme bana dedim. Bir iki laf ettim kapattim. Karisik yazmis olabilirim. Suan cok kotu durumdayim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?