Aile akraba ilişkileri

Aslında gidilip gelinse ne güzel olur. Ama maalesef kalmadı. Hem misafirlikler ağır oldu. İkramlar vs hem de samimiyet kalmadı. Sonunda inşan yalnız kaldı. O kadar çok ki böyle. Aslında insan insana lazım. Fakat bencillik ve rahata düşkünlük aldı başını gitti. Bu sefer inşan kendi kendinin düşmanı oldu. Depresyon, kendi kendisi ile konuşarak karanlık bir girdaba hapsoldu. Not almışım paylaşayım dedim.
Çocukluğum kalabalık geçti. O günleri çok özlüyorum. Hepimiz bir aradaydık. Kuzenlerle yanyana sıralanır yatardık. Korkunç hikayeler anlatıp birbirimize sarılırdık. Güzel günlerdi. Şimdi yok artık. Hepimiz bir yere dağıldık.
 
Bizde kimseye gidip gelmiyoruz. Şu an izindeyim ama çocuk küçük. Bir yere gitsek dünya eşya ile gitmemiz gerekiyor. Gittiğimiz yerde uykusu geliyor, mızmızlanıyor e bu sefer de biz bir şey anlamıyoruz. Çalışma hayatımız zaten oldukça yoğun. Eve kendimi nasıl attığımı oldukça iyi hatırlıyorum. Bir de o yorgunluk üstüne misafir ağırlamak ya da misafirliğe gitmek çok zor geliyor yalan yok. Benim annem de çalışan bir kadındı. Dolayısıyla bize de öyle çok insan gelip gitmezdi. O yüzden ah nerede o eski günler diyemeyeceğim fakat keşke gerçekten sağlam aile bağları sağlam dostluklar hep sağlam kalsa diye geçirdim içimden konuyu okurken.
 
Herhalde 90 larda kalmış kafası. Hayal dünyası yani.. evlilik kafasında öyle bir olaymış. O zamanlar çat kapı da giderdik haberli de giderdik. Beraber dizi tv izlenirdi. Sobalı evse bir odaya doluşulur çay içilir mısır patlatılırdı. Biz büyüdük. Büyükler vefat etti. Herkes sosyal medyada sosyalleşir oldu. Herkeste bir bencillik.. eski samimiyet yok.
Aynen öyle bende öyle diyorum şundan ,3, 4sene öncesine kadar öyleydik akrabalık bitmiş anlamiyor durduk yere nereye gidilir
 
Akrabadan kastınız ne? Ben çocukken hatırlıyorum evimiz dolup taşardı, uzaktan akrabalarımız da sık sık gelip giderdi. Daha çok bizim evimize gelirlerdi ama bizim de gittiğimiz ziyaretler olurdu. Anne babamın kuzenlerine teyze hala dayı amca gözüyle bakardık.

Şu an ben çekirdek ailem dışında diğerleriyle pek ilgilenmiyorum. Yani bayram seyranda büyüklerimi muhakkak ararım (bütün öz teyze, dayı, amca ve halalarımı) ancak iş ziyarete gelince anne babam ve abilerim dışında birini ziyaret etmem için özel bi durum olması gerekiyor.
 
Aslında gidilip gelinse ne güzel olur. Ama maalesef kalmadı. Hem misafirlikler ağır oldu. İkramlar vs hem de samimiyet kalmadı. Sonunda inşan yalnız kaldı. O kadar çok ki böyle. Aslında insan insana lazım. Fakat bencillik ve rahata düşkünlük aldı başını gitti. Bu sefer inşan kendi kendinin düşmanı oldu. Depresyon, kendi kendisi ile konuşarak karanlık bir girdaba hapsoldu. Not almışım paylaşayım dedim.
Çocukluğum kalabalık geçti. O günleri çok özlüyorum. Hepimiz bir aradaydık. Kuzenlerle yanyana sıralanır yatardık. Korkunç hikayeler anlatıp birbirimize sarılırdık. Güzel günlerdi. Şimdi yok artık. Hepimiz bir yere dağıldık.
Keşke eskisi gibi olsa aynen anlattigin gibi 😢
 
Ailem oyle akraba akraba gezen tipler degildi.
Babaannemler, anneannemler, anne ve babamin kardeşleri, dolayisiyla kuzenlerle gorusurduk sadece, yani en yakin olanlar.

Şuan evliyim ve gittigimiz yerler en fazla anne, baba, kardeş.
Benim babannemler, anneannemler yasadigi icin onlara da gideriz kirk yilda bir kuzenler filan.
O kadar.

Onlara da her hafta gitmeyiz bizimkiler sehir disinda zaten, esiminkilere de ayda bir belki gideriz.
 
Akrabadan kastınız ne? Ben çocukken hatırlıyorum evimiz dolup taşardı, uzaktan akrabalarımız da sık sık gelip giderdi. Daha çok bizim evimize gelirlerdi ama bizim de gittiğimiz ziyaretler olurdu. Anne babamın kuzenlerine teyze hala dayı amca gözüyle bakardık.

Şu an ben çekirdek ailem dışında diğerleriyle pek ilgilenmiyorum. Yani bayram seyranda büyüklerimi muhakkak ararım (bütün öz teyze, dayı, amca ve halalarımı) ancak iş ziyarete gelince anne babam ve abilerim dışında birini ziyaret etmem için özel bi durum olması gerekiyor.
Akraba anne baba kardeş dişinda demek istedim bizde eskiden çok samimiydik birbirimizde kaldirdik ama artik bayramda düğünde cenazede
 
Eşimin ailesinin tüm çevresi akrabalar.
O kadar kalabalıklar ki, kendi memleketi ve soyu sopu hariç dostları yok.
O sebeple görüşüyoruz biz.
Özellikle genç, kuzen ve eşleri olarak yakın dost olduk.
Onların anne babaları ile de görüşürüz valla, zevk de alıyorum.
Kendi halamı sokakta zor tanırım zaten başka şehirde ama, evlendiğimden beri kendi akrabalarımın olduğu şehre gidince eşimin zoruyla mecbur görüşüyorum.
Onların bu yaşam biçimi bana iyi geldi, kalabalık aile güzel şey:)
 
Eşimin ailesinin tüm çevresi akrabalar.
O kadar kalabalıklar ki, kendi memleketi ve soyu sopu hariç dostları yok.
O sebeple görüşüyoruz biz.
Özellikle genç, kuzen ve eşleri olarak yakın dost olduk.
Onların anne babaları ile de görüşürüz valla, zevk de alıyorum.
Kendi halamı sokakta zor tanırım zaten başka şehirde ama, evlendiğimden beri kendi akrabalarımın olduğu şehre gidince eşimin zoruyla mecbur görüşüyorum.
Onların bu yaşam biçimi bana iyi geldi, kalabalık aile güzel şey:)
Öyle oluyor insallah hep aynı olursunuz çikar ve menfaat olmadıkça güzel olur bizimkiler bozdular 😥
 
Öyle oluyor insallah hep aynı olursunuz çikar ve menfaat olmadıkça güzel olur bizimkiler bozdular 😥
Elbet var çıkarı olan falan.
Ama kv demin kardeşleri ve onların çocukları ile hiçbir çıkarımız olamaz, işler güçler ayrı.
O sebeple çok samimiyiz.
Hatta öyle ki bazen tatile kuzenler, eşleri, bizlerin kv kp leri beraber gidiyoruz.
Şen şakrak bir durum oluyor.
Ama burada önemli fark, kv demin 4 kız kardeş ve et tırnak gibi olması bence:)

Annem tek çocuk bir kadın olarak akraba tamımadan büyüdüm ben, babam keza zaten ailesiyle 10 senede 1 görüşen insandı.
Evimize 3 kişi gelse annem panik atak geçirirdi ne ikramlar döktürürdü.
Şuan biz bir toplanıyoruz 20 kişi, güzel adapte oldum valla.
Çok keyifliymiş:)
 
Akraba anne baba kardeş dişinda demek istedim bizde eskiden çok samimiydik birbirimizde kaldirdik ama artik bayramda düğünde cenazede

Zaman içinde günlük hayat koşturmacasında pek fırsat da kalmıyor aslında. Ben liseye kadar baba tarafından kuzenleriyle çok içli dışlı biriydim. Hatta aramızda aşk nefret ilişkisi vardı. Birbirimizi çekemezdik ama birbirimiz olmadan da yapamazdık. Liseden sonra üniversiteye geçince hem dersler, hem genişleyen çevre etkisiyle daha az görüşür olduk. Mezun olduktan sonra ilk ben evlenip şehir dışına çıktım, arkamdan başka bir kuzenim çıktı. Önümüzdeki yaz bir diğer kuzenim evlenip şehir dışına çıkacak. Bu durumda bizim birbirimizi görmemiz ancak bayramda memlekete gidersek mümkün oluyor. Ha isteyen telefonla devam eder irtibatı koparmaz ama zaman içinde zayıflıyor ilişkiler.

Anne babalarımız şanslıymış kendi kuzenleriyle ilişkileri kopmamış bizler gibi, o yüzden bizler kalabalık aile ortamlarında büyüyebildik. Dediğim gibi anne babamın kuzenlerini teyzelerimle halalarımla bir tutardık biz. Hatta özellikle babamın bir kuzenine hala amca deriz, eşime ilk bahsettiğimde tam anlayamamıştı da amcam olmayan amcam işte neyini anlamıyorsun diyip gülmüştüm.

Velhasılı kelam zamanın şartları, insanların iş için şehir değiştirmeleri, kendi çekirdek ailelerine odaklanmaları vs. derken eski kalabalık aile ortamları ister istemez yok oluyor.
 
Elbet var çıkarı olan falan.
Ama kv demin kardeşleri ve onların çocukları ile hiçbir çıkarımız olamaz, işler güçler ayrı.
O sebeple çok samimiyiz.
Hatta öyle ki bazen tatile kuzenler, eşleri, bizlerin kv kp leri beraber gidiyoruz.
Şen şakrak bir durum oluyor.
Ama burada önemli fark, kv demin 4 kız kardeş ve et tırnak gibi olması bence:)

Annem tek çocuk bir kadın olarak akraba tamımadan büyüdüm ben, babam keza zaten ailesiyle 10 senede 1 görüşen insandı.
Evimize 3 kişi gelse annem panik atak geçirirdi ne ikramlar döktürürdü.
Şuan biz bir toplanıyoruz 20 kişi, güzel adapte oldum valla.
Çok keyifliymiş:)
MaşaAllah çok güzel. Kalabalığın tadını alınca yalnızlık insana çok zor geliyor.
 
Elbet var çıkarı olan falan.
Ama kv demin kardeşleri ve onların çocukları ile hiçbir çıkarımız olamaz, işler güçler ayrı.
O sebeple çok samimiyiz.
Hatta öyle ki bazen tatile kuzenler, eşleri, bizlerin kv kp leri beraber gidiyoruz.
Şen şakrak bir durum oluyor.
Ama burada önemli fark, kv demin 4 kız kardeş ve et tırnak gibi olması bence:)

Annem tek çocuk bir kadın olarak akraba tamımadan büyüdüm ben, babam keza zaten ailesiyle 10 senede 1 görüşen insandı.
Evimize 3 kişi gelse annem panik atak geçirirdi ne ikramlar döktürürdü.
Şuan biz bir toplanıyoruz 20 kişi, güzel adapte oldum valla.
Çok keyifliymiş:)
Senin adina sevindim canim Allah hayırli insanlarla karşilaştirir insallah bizide
 
MaşaAllah çok güzel. Kalabalığın tadını alınca yalnızlık insana çok zor geliyor.
Aynen öyle.
Ailem geldi 60 65 yaşına, bayramda bir tek ben giderim çocuklar ve eşimle.
Ne hazin ne hüzünlü bir şey.
Kimseleri yok, dost desen herkes kendi curcunasında.
Önünde sonunda aile kalıyor insana, o sebeple güzel ilişkilerle çıkarsız yaşamak gerek.
 
Senin adina sevindim canim Allah hayırli insanlarla karşilaştirir insallah bizide
Belki kendi değil eşimin akrabaları olduğundan belirli bir sınırımız vardır, bilemiyorum.
Hiç akrabam teyzem dayım olmadığı için.
Ömrümde görmediğim kuzenim var benim öyle söyleyeyim, o derece akrabalık ilişkimiz olmadı😂
Belki yokluktan sağlam tutundum ama, yalnızlığı ailemde bildiğim için sıkı tutundum.
Herkesin evine coşkuyla gelecek, kalabalık sofralar kuracak eşi dostu olsun inşallah.
 
Back
X