Kızlar merhaba.Eski konularımdan belki tanırsınız.Doğu'ya yeni atanmış 23 yaşında öğretmenim.Çalıştığım yerin şartları gerçekten çok zor.Sürekli çatışmalar oluyor her gün yüreğim ağzımda geziyorum.İlk dönem maaşım kasımda yatmıştı.Yani ilk dönem tamamen burada aldığım eşyalara anca yetti maaşım tabi aileme de yolladım.İkinci dönem annem ,anneanneme borcu oldğunu söyledi .Her ay 2 bin göndersen bitse dedi .Kıramadım tamam dedim neyse borç bitince para biriktirmeye başlarım.Bir kaç haftadır ne zaman telefonla görüşsek salon takımı ıstiyorum, kardeşine genç odası al ,ütü aldım (700 liraya almış ütüyü) onu yazın sen ödersin vs demeye başladı.Bugün oturdum sinirden ağladım çok az param kaldı .Şuranin kahrını çekiyorum tek bir kuruş biriktiremiyorum diye
Onlar benim ailem tabiiki yardım edicem onlar için canımı veriririm.Ama bu kadar zor şartlar altında çalışırken hiç birikimim olmuyor çok zoruma gidiyor.Az önce yine telde görüştük annemle ben dedim ki ''Haziranda da anneanneme yatırınca borç bitiyor anne artık para biriktiricem altın hesabı yapıcam ki çekemeyim biriksin bankada'' dedim.Annem de bozuldu tamam bu ay da yollama boşver anneanneni diye sitem etti .Yanlış anladı kızlar beni
Sonra yine aradım açıkladım dedim anne benim burda tv bile almadım kendime şuranıın kahrını çekiyorsam en azından birikimim olsun ileride lazım olur dedim.O da ''Yok tamam yanlış anlamadım''dedi ama sinirliydi.
Ben öğrenciyken bile çalıştırıp biriktirdim hepsini aileme verdim
Niye böyle sinirlendi ki şimdi
benim annem Allah bin kere razı olsun onlardan çalışırken hep onlara verdim 5 yıl sonra bekarken ev bark sahibi oldum, insan çocuğunun geleceğini hiç mi düşünmez? belki böylesi daha iyi oldu konu sahibi, belki bundan sonra biraz ölçülü davranır
