- 20 Ekim 2021
- 1.207
- 1.664
- 63
- Konu Sahibi LeucotheaThemis
- #1
Herkese merhaba hanımlar,
uzun olacak uyarayım
Belki daha önce açtığım konularda denk gelip konuştuklarımız olmuştur. Okulumu bitirmeye çalışıyordum ve bu arada oldukça stresli günler geçiriyordum hayattan kopmuştum adeta. Zor da olsa mezun olmayı başardım ve artık mesleğimle ilgili çalışmaya başlamam gerekiyor. Sorun şu ki annem ve babam da benimle aynı meslek kolunda çalışıyorlar ve hali hazırda bir iş yerleri var. Babam bu mevcut iş yerini sözde benim de onlarla birlikte çalışmamı istediği için bu şekilde açtığını ve ileride bana bırakıp kendisinin sadece gelip işleri kontrol edecek kadar çalışmak istediğini söylüyor.(babam devlete bağlı olarak çalışıyordu, bu iş yerini emekli olduktan sonra büyüttüler) Buraya kadar her şey çok iyi çok güzel. dışarıdan bakıldığında pek çok meslektaşıma göre 1-0 önde başlıyorum gibi görünüyor. Ama işin aslı öyle değil. Babam çok despot, çok kuralcı, Eleştirilerinde acımasız ve aşırı memnuniyetsiz bir insan. Bunun yanında beni düşünerek açtığını söylediği iş yerinde benim oturup çalışabileceğim bir masa/ bir masa koyabileceğim boş bir alan bile yok. Daha önce dönem dönem onlara yardımcı olmak için gittiğim zamanlarda elimde bilgisayarım misafir koltuklarında iki büklüm çalışmak zorunda kaldım. Bu sorun bir şekilde tolere edilebilir diyip gözümde büyütmemeye çalışıyorum, ama yaptığımız iş görece sakin ve rahat odaklanabileceğin bir çalışma ortamı istiyor ve gizlilik de önemli.
Benim için esas büyük sorun babamın bu iş yerinde sürekli yaşattığı huzursuz ortam. Asla yapılan hiçbir işten memnun olmaz, annemi, beni, sekreteri önüne kim gelirse kendisi haksız dahi olsa azarlar. Annemle eşit konumda olmalarına rağmen anneme emir verir gibi konuşur ya da her şeyi onun üstüne yıkıp kendisi hiçbir iş yapmaz ve sonra annemin üstüne yıktığı onca iş üstüne annemin kendi işleri kadının yeterince canına okumamış gibi gelir bir de göz ucuyla bakıp her şeyde bir kusur bulup, " ya şu yaptığın işe bak, off bu böyle mi yapılır, sen hiçbir şey bilmiyorsun..." gibi onca laf eder. ki annem meslekte kendisinden çok daha etkin ve başarılı ve inanılmaz titiz çalışan bu çalışmasıyla da çevreden hep takdir gören bir insandır. (Annem alıştım ben takmıyorum dese bile içten içe ne kadar mutsuz olduğunu da sürekli görebiliyorum, defalarca boşanmasını bunun benim için bir sorun olmadığını kendisine söyledim, ama babam böyle yapmadığı zamanlarda çok sevgi dolu bir adam ve annem de sanırım bu yüzden asla böyle bir şey düşünmüyor bile. )
Sonuç olarak ben ailemin yanında çalışmaya başlayacağım, herkes benden bunu bekliyor şu anda. Ama benim bu durumdan ödüm kopuyor. Kesinlikle bir çalışan olarak saygı görmeyeceğim, ucuz iş gücü olarak değerlendirileceğim, sürekli ağır eleştiri ve ağır iş yükü altında ezileceğim, asla kendim olarak var olamayacağım bir mesleki kariyer bekliyor beni. Ben buna hazır değilim, bunu istemiyorum ve bunu kimseye söyleyemiyorum. Üstelik hani bu sorundan sayılmaz ama şu anda zaten kazanç olarak kendini ancak döndüren bir iş yeri ve uzuunca bir süre asgari ücrete yakın bile sayılabilecek bir ücret de alamayacağım.
Ben ne yapmalıyım bilmiyorum şu anda. Babamı bu anlattığım sorunlar dışında çok seviyorum, onu üzmeyi onunla aramın bozulmasını istemiyorum. Hele annemi üzmeyi hiç istemiyorum çünkü bu durumla ilgili yaşanacak bir sıkıntıda en çok üzülen ve çaresiz kalan insan annem olacak. Şimdilik bana biraz izin verin yorucu bir okul maratonundan çıktım dinleneyim diyerek kaçtım ama önümde en fazla 1-2 haftam var kaçabileceğim. Bu ortamı nasıl idare edebilirim, bile bile lades diyip kendimden geçip annemlerle başlamalı mıyım? ailesi ile çalışıp benzer sorunlar yaşayan benim gibi başkaları var mı? Fikir verin ya da destek olun bana ne olur. kimseye anlatamıyorum.
uzun olacak uyarayım
Belki daha önce açtığım konularda denk gelip konuştuklarımız olmuştur. Okulumu bitirmeye çalışıyordum ve bu arada oldukça stresli günler geçiriyordum hayattan kopmuştum adeta. Zor da olsa mezun olmayı başardım ve artık mesleğimle ilgili çalışmaya başlamam gerekiyor. Sorun şu ki annem ve babam da benimle aynı meslek kolunda çalışıyorlar ve hali hazırda bir iş yerleri var. Babam bu mevcut iş yerini sözde benim de onlarla birlikte çalışmamı istediği için bu şekilde açtığını ve ileride bana bırakıp kendisinin sadece gelip işleri kontrol edecek kadar çalışmak istediğini söylüyor.(babam devlete bağlı olarak çalışıyordu, bu iş yerini emekli olduktan sonra büyüttüler) Buraya kadar her şey çok iyi çok güzel. dışarıdan bakıldığında pek çok meslektaşıma göre 1-0 önde başlıyorum gibi görünüyor. Ama işin aslı öyle değil. Babam çok despot, çok kuralcı, Eleştirilerinde acımasız ve aşırı memnuniyetsiz bir insan. Bunun yanında beni düşünerek açtığını söylediği iş yerinde benim oturup çalışabileceğim bir masa/ bir masa koyabileceğim boş bir alan bile yok. Daha önce dönem dönem onlara yardımcı olmak için gittiğim zamanlarda elimde bilgisayarım misafir koltuklarında iki büklüm çalışmak zorunda kaldım. Bu sorun bir şekilde tolere edilebilir diyip gözümde büyütmemeye çalışıyorum, ama yaptığımız iş görece sakin ve rahat odaklanabileceğin bir çalışma ortamı istiyor ve gizlilik de önemli.
Benim için esas büyük sorun babamın bu iş yerinde sürekli yaşattığı huzursuz ortam. Asla yapılan hiçbir işten memnun olmaz, annemi, beni, sekreteri önüne kim gelirse kendisi haksız dahi olsa azarlar. Annemle eşit konumda olmalarına rağmen anneme emir verir gibi konuşur ya da her şeyi onun üstüne yıkıp kendisi hiçbir iş yapmaz ve sonra annemin üstüne yıktığı onca iş üstüne annemin kendi işleri kadının yeterince canına okumamış gibi gelir bir de göz ucuyla bakıp her şeyde bir kusur bulup, " ya şu yaptığın işe bak, off bu böyle mi yapılır, sen hiçbir şey bilmiyorsun..." gibi onca laf eder. ki annem meslekte kendisinden çok daha etkin ve başarılı ve inanılmaz titiz çalışan bu çalışmasıyla da çevreden hep takdir gören bir insandır. (Annem alıştım ben takmıyorum dese bile içten içe ne kadar mutsuz olduğunu da sürekli görebiliyorum, defalarca boşanmasını bunun benim için bir sorun olmadığını kendisine söyledim, ama babam böyle yapmadığı zamanlarda çok sevgi dolu bir adam ve annem de sanırım bu yüzden asla böyle bir şey düşünmüyor bile. )
Sonuç olarak ben ailemin yanında çalışmaya başlayacağım, herkes benden bunu bekliyor şu anda. Ama benim bu durumdan ödüm kopuyor. Kesinlikle bir çalışan olarak saygı görmeyeceğim, ucuz iş gücü olarak değerlendirileceğim, sürekli ağır eleştiri ve ağır iş yükü altında ezileceğim, asla kendim olarak var olamayacağım bir mesleki kariyer bekliyor beni. Ben buna hazır değilim, bunu istemiyorum ve bunu kimseye söyleyemiyorum. Üstelik hani bu sorundan sayılmaz ama şu anda zaten kazanç olarak kendini ancak döndüren bir iş yeri ve uzuunca bir süre asgari ücrete yakın bile sayılabilecek bir ücret de alamayacağım.
Ben ne yapmalıyım bilmiyorum şu anda. Babamı bu anlattığım sorunlar dışında çok seviyorum, onu üzmeyi onunla aramın bozulmasını istemiyorum. Hele annemi üzmeyi hiç istemiyorum çünkü bu durumla ilgili yaşanacak bir sıkıntıda en çok üzülen ve çaresiz kalan insan annem olacak. Şimdilik bana biraz izin verin yorucu bir okul maratonundan çıktım dinleneyim diyerek kaçtım ama önümde en fazla 1-2 haftam var kaçabileceğim. Bu ortamı nasıl idare edebilirim, bile bile lades diyip kendimden geçip annemlerle başlamalı mıyım? ailesi ile çalışıp benzer sorunlar yaşayan benim gibi başkaları var mı? Fikir verin ya da destek olun bana ne olur. kimseye anlatamıyorum.
