AİLEDEN AYRILMAK

Bunu fırsata çevirin. Özgür olunca, tek başına birey olunca ne demek istediğimi anlarsınız.
 
İlk başta böyle hissetmen çok normal. Yeni arkadaşlar kurup, yeni hobiler, gezme, dersler alışınca vaktin nasıl geçtiğini anlamazsın. İlk etapta ailenin yanına daha sık gidersin ama belli bir süre sonra bu gidişler azalır. Her şey güzel olur. En güzel yıllar üniversite yıllarıdır.
 
Bu nasıl bir dram pes. Savaşa gitmiyorsun üniversiteye gidiyorsun
 

Aynı gün içinde kıtalar arası seyahat edebildiğiniz, görüntülü konuşmanın bi tık uzağınızda olduğu bi dönemde doğup da babamın bi atı olsa binse de gelse moduna geçmek için bi sebep var mı... yok. O nedenle şu yersiz ağlaklığı bi atalım üstünüzden.

Sonra doğru bağlar kurmuş bi ailenin zamandan ve mekandan bağımsız olduğunu; sevginin, saygının, iletişimin baki kalacağını düşünüp rahatlayalım. Bunun geçmişle gelecek arasında bi çekişme olmadığını, birine sahip olmak için diğerinden vazgeçmenize gerekmediğini anlayalım. Zira aileniz de sizin, inşa edeceğiniz gelecek de sizin.

Sonra bilinmezliğe korkuyla değil merakla, cesurca yaklaşalım biraz. Keşfedilecek, görülecek, ögrenilecek yeni şeyler, yeni yerler, yeni insanlar, yeni hayatlar var. Değişime kapanmayalım, yeniliklere öcü muamelesi yapmayalım. Bunlar için heyecan duyalım, sahte bi güvenlik ailemize duyduğumuz sevgiyi kalkan yapmayalım.

Bu kadar işte. Geçti gitti.
 
Bu kadar abartmasanız? Bocalamak normal ama gerçekten siz abartmışsınız. Bunu göze alarak yazdınız varsayıyorum şehir dışını. Ayrıca ben yokken ya onlara bir şey olursa ne demek? Siz varkenden farkı ne? Zamanla alışırsınız herkes gibi
 
Hissettikleriniz çok normal.
İlk zamanlar zor olacaktır, benim için öyle olmuştu. Aklım her dakika evdeydi.
Ağlayıp okulu bırakmayı bile düşündüm.
Ama sonra arkadaş edinip kendi ortamınız oldu mu inanın çok keyifli vakit geçirecek, çok güzel anılar biriktireceksiniz.
Tadını çıkarmaya bakın. İnanın yıllar sonra üniversite yıllarınıza dönmeyi isteyeceksiniz.
Aklınız ailenizde kalmasın. Herkes olduğu yerde mutlu ve sağlıklı olsun.
 
Yaşayan bilir, ben de üniversitenin ilk zamanlarında ya aileme bir şey olursa diye bir dönem yok yere çok evhamlandım. Zamanla geçecektir. Ama hayat böyle, şimdi evliyim özlüyorum onları. Okul olur, iş hayatı olur, evlilik olur, sevdiklerimizle her zaman bir orada olmamız mümkün değil. Tartışmalarımız oldu diyorsunuz bir ihtimal ben nasıl onlarla tartıştım deyip vicdan azabı da duyuyor olabilirsiniz :) ama bu da ergenliğin doğasında var, kendinizi suçlamayın, akışına bırakın. İyi bir üniversite hayatı diliyorum, bu yılların keyfini çıkarın :)
 
Bu nasıl bir dram pes. Savaşa gitmiyorsun üniversiteye gidiyorsun
Ya baştan beri kötü yanıt verenler siz nasıl insanlarsınız? Ben benimle aynı şeyleri yaşayanlardan nasıl atlattıklarını sordum. Sen duygularını benim kadar yüksek yaşamıyorsundur, cevap yazma o zaman. Bu konu benimle ilgili değil de yanıt yazma. Benim ne travmalar yaşayıp annemi babamı düşündüğümü nerden bileceksin? Tıp okuyacak bir gencin ilk defa uzağa giden birinin kalbini kırmak mı üzüntüsüne üzüntü katmak mı gerekiyor?
 
Gitme bence, daha üniversite böyleyse bunun meslek hayatı var evliliği var... bırak hakeden hevesle bekleyen biri gitsin, sen otur ailenle
Aynen abla AFEDERSIN YILLARCA ESEK GIBI CALISTIM VE BEN MI HAK ETMIYORUM OKUMAYI?????????? NASIL BI KAFANIZ VAR YA.
 
Olur bunlar normaldir. Gidin kendinizi koruyun kollayın. Tanımadığınız insanlara güvenmeyin, alkole düşmeyin. İyice güvenmeden geç saatlere kadar dışarıda kalmayın. Annenizle aranızda bir bağ kurun, senden habersiz bir şey yapmayacağım ama arkamda dur diyin. Çıktığınızda haber verin, bu arkadasımda kalacağım diyin haber verin. Size destek olsun siz haber verdikçe o daha rahatlayacaktır, sürekli konuşmuş olacaksınız, özleminizde azalacak. Okul için ayrılmak dünyanın en güzel ayrılığı, artık okul bitecek doğu görevi vs. gelecek. En güzel seneler üniversite zamanları, yıllık izin yok. Can sıkılınca koş koş memlekete yapacaksınız. Bir kaç seneye eve çıkarsanız gelip kalacaklarda yanınızda. İlk ayrılık hep zordur ama siz okudukça orada akılları rahat oldukça sizinle gururlanacaklar, başka bir yerde ayakları üstünde duruyor bizim kızımız, kendine bakıyor derslerine koşuyor diyecekler. Çok sevdiğinizi söyleyin onlara sürekli :) Kameralar, telefonlar,mesajlaşmalar olacak hep hiç kötü hissetmeyeceksiniz bir kaç ay sonra. :)
 
Mükemmel yazmışsınız
 
Benim gittiğim şehirde yurtta şey demişti biri; "buraya bir gelen Ağlar bir giden ağlar"
Gerçekten çok doğru bir tespit
Zamanla alışacak ve özgür hayatına bayılacaksin. Ama bugün aglaman gerekiyorsa ağla, bu da bir duygudur. Zaman geçtikçe insan duygularını bu kadar yoğun yaşamamaya başlıyor, hala coşkulu bir şekilde bir şeyler hissederken gönlünce yaşa duygularını madem
 
İlk zamanlar sıkça yaşarsınız bu durumu. Bir kaç ay sonra epeyce azalır. Bir sene sonra artık yaşadığınız kent, okulunuz ve yurdunuz kendi ortamınızdır. Üstelik yaşıtlarınızla yaşadığınız bu ortam daha tatlı gelmeye başlar. Hele üni bitince ömür boyu unutamayacağınız kadar değerli olduğunu anlarsınız.

Az sabredin, bu hüzün yerini acısıyla tatlısıyla çookk güzel anlara bırakacak
 
Aynen abla AFEDERSIN YILLARCA ESEK GIBI CALISTIM VE BEN MI HAK ETMIYORUM OKUMAYI?????????? NASIL BI KAFANIZ VAR YA.
Sesini yükseltme , terbiyeni bozma.Burda verilen cevaplara bu kadar bozulacaksan asıl senin kafa degisik bence çünkü konu açıp soru soran ben değilim farkindaysan, sensin...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…