- 13 Nisan 2007
- 33.606
- 102.341
- 1.123
- 46
- Konu Sahibi cheryblossommm
-
- #21
Doğrudur.
Eşinle, evladınla mutlu olmaya çalışırsan senin için daha iyi olur.
Çünkü bağımlı hayat inan bana daha zor.
Doğrudur.ben de deniz kenarında büyüdüm şuan bozkırdayım zorluyor o da laale abla.
Büyük konuşmak istemem de ben soğuk yer sevmiyorum.Bende bir yere karşı duygusal bir gelişim olmuyor.insana olur, hayvana olur benim özlemim.şehir değil, şehirde kiminle yaşadığım önemli benim için.şehir mekan özleyenleri anlayamıyorum.
Yok ben ailem de ailem diye ağlamadm alıştığım yerin sevdiklerimden ayrıydı kocam sessiz bı adam biseyler paylaşacağım kimse kalmamıştı resmen depresyona girmiştim bu duygu çok farklı. Anne babaya aşırı düşkün biri de değilimdir ama tabiki seviyorum Allah uzun sağlıklı ömür versin2 sene hergün mü ağladınvayy arkadaş.bir yanda benim gibi dünya varmış, ailemin yanında yaşamıyormuşum diyen tayfa bir tarafta da siz.dünya ilginç bir yer.ailemin yanına zorunlu atasalar heralde istifa ederim.
Amann linçleyen linçlesin.koskoca insanlarsınız .ne bu böyle ilkokul çocuğu gibi.kendinize gelin.hiç normal değil.yarın öldüklerinde ne yapacaksın.intihar falan edersiniz bu bağlılıkla.
Aynı ülkenin içinde ne uzağı ayrıca.uzak mı kalmış.
altta yatan sebep en çok beni kendilerine bağımlı büyütmeleri. yalnız başıma başka bir odada yalnız bile oturamazdım ben. çok kızardım özgür büyütmediniz beni diye. arkadaşlarımla çıkıp bi kafede oturmam olay olurdu takip ederdi babam. sonra atandım pat diye bir şehirde yalnız ev tuttular günlerce zorlandım ağladım . sonra panik atak çıktı bende. iyileşmiştim bu ara tekrar hortladı. ailemi kaybetme korkusu yaşıyorum hep.Evimde huzurluyum ama aileme gidip 2 gün kalıp evime döneceğim zaman içim buruk oluyor ağlayasım geliyor.
Sanırım aileye olan sevgi saygıdan kaynaklanan bir bağlılık bu hissettiğimiz.
Ama panik atak kadar oluyorsanız duygularınızı dizginlemeniz lazım. Altta yatan sebebi öğrenin.
evet bu olabilir, yalnız hissetmek ailenizi özlemenize neden olabilir.bi takım problemler yaşadık ama seviyorum eşimi. sanırım çok konuşmuyor bu yüzden yalnız hissediyorum
anksiyete problemimiz sanki he ne dersin..Bende evleneli 2 buçuk sene oldu. Çok uzak değil 1 saatlik ilçeye taşındım ama bende aynı şeyleri hissediyorum. Tuhaf bir his sanki bırakıp geliyormuşum gibi hissediyorum onları üzüyormuşum gibime geliyor. Evlendiğim yerde çok tenha bi yer ilçe ama köy gibi kimse yok yarısından fazlası yaşlı. Çıkıp dolaşacak kafa dağıtacak yer bile yok.
Ya zaten normalde de çok düşünen biriyim özellikle insanları. Kırdım mı bişey mi dedim vs. Diye. Zorluyor insanı baya. Şöyle kafamın bomboş rahat olduğunu hiç bilmemanksiyete problemimiz sanki he ne dersin..
bende aileme çok düşkünüm ama sizinde belittiğiniz gibi aileden kaynaklı bir şey. dünya da herkes doğdugu aile ye göre şekilleniyor . Ama çok fazla düşkünlükte normal değil ayrı olayı da ayrı kalmayıda öğrenmek gerekli.2 sene hergün mü ağladınvayy arkadaş.bir yanda benim gibi dünya varmış, ailemin yanında yaşamıyormuşum diyen tayfa bir tarafta da siz.dünya ilginç bir yer.ailemin yanına zorunlu atasalar heralde istifa ederim.
Amann linçleyen linçlesin.koskoca insanlarsınız .ne bu böyle ilkokul çocuğu gibi.kendinize gelin.hiç normal değil.yarın öldüklerinde ne yapacaksın.intihar falan edersiniz bu bağlılıkla.
Aynı ülkenin içinde ne uzağı ayrıca.uzak mı kalmış.
benim ailemde öyleydi ama benim hislerim daha çok onlardan uzaklaşmak isteğiydi. onlar beni öyle daralttıkça ben daha çok yöneliyordum dışarıya ve garip ki dışarda kendimi güvende hissetmiyordum. seni anlıyorumaltta yatan sebep en çok beni kendilerine bağımlı büyütmeleri. yalnız başıma başka bir odada yalnız bile oturamazdım ben. çok kızardım özgür büyütmediniz beni diye. arkadaşlarımla çıkıp bi kafede oturmam olay olurdu takip ederdi babam. sonra atandım pat diye bir şehirde yalnız ev tuttular günlerce zorlandım ağladım . sonra panik atak çıktı bende. iyileşmiştim bu ara tekrar hortladı. ailemi kaybetme korkusu yaşıyorum hep.
Canım bence sen psikolojik destek alsan çok iyi gelir. Ama ilk gittiğin psikolog çok saçma bişey söylemiş babanda bulduğun neyi bulamıyosun ne demek yahu ne kadar saçma.. eşinle konuş tabi önce yalnız hissediyorum kötü hissediyorum vs sana ilgisi muhabbeti artarsa belki o ruh halinden çıkarsın sende.bi takım problemler yaşadık ama seviyorum eşimi. sanırım çok konuşmuyor bu yüzden yalnız hissediyorum
sanırım onlar için sağlıklı olmalarını dileyip elimizden geleni yapmanın vicdan rahatlığıyla biraz iyileşebiliriz, ben elimden her geldiğinde ziyaret ediyorum. her gün arıyorum. ama sonra diyorum anasından babasından ayrı uzak olan bir sen değilsin . alışmak zorundasın.Bende sizin gibiyim. Aileme 6 saat uzaklıktayım. Çok şükür sorunsuz bir evliliğim, kızım ve çok güzel bir işim var. Ama ben her ailemin yanına gittiğimde döneceğim günü düşünüp inanılmaz kederleniyorum. Dönünce aşırı mutsuz oluyorum. Hatta kendime neden memleketimden biriyle evlenmedin diye çok kızıyorum. İş çıkışı annesine yemeğe, kahveye giden birini gördüğümde o kadar kıskanıyorum ki. Bağımlı diyenler olacaktır. Bu durum bağımlılık mı bilmiyorum ama kısa hayatımı ailemden ayrı geçiriyor olmak beni her düşündüğümde çok üzüyor.
Evet benim kendi ailemde var ama annem, babam kardeşlerim, onları geri plana atamıyorum. Siz yine iyi psikoloğa gitmişsiniz. Ben gidemedim. İçimdeki bu duygu geçer mi bilmiyorum. Tek bildiğim bu şekilde yaşamak çok zor ve bunu herkesin anlaması da imkansız.
ya anlamıyor valla psikolog. psikiyatrıde anlamadı :) o yüzden duaya sığındım. dünyada da ahirette de Rabbim iyilik versin ayırmasın diyorum. bu en hayırlısı demek ki diyorum. belki böyle daha iyi kıymetlerini biliyoruzdurCanım bence sen psikolojik destek alsan çok iyi gelir. Ama ilk gittiğin psikolog çok saçma bişey söylemiş babanda bulduğun neyi bulamıyosun ne demek yahu ne kadar saçma.. eşinle konuş tabi önce yalnız hissediyorum kötü hissediyorum vs sana ilgisi muhabbeti artarsa belki o ruh halinden çıkarsın sende.
kaç saat aranız ?Bende sizin gibiyim. Aileme 6 saat uzaklıktayım. Çok şükür sorunsuz bir evliliğim, kızım ve çok güzel bir işim var. Ama ben her ailemin yanına gittiğimde döneceğim günü düşünüp inanılmaz kederleniyorum. Dönünce aşırı mutsuz oluyorum. Hatta kendime neden memleketimden biriyle evlenmedin diye çok kızıyorum. İş çıkışı annesine yemeğe, kahveye giden birini gördüğümde o kadar kıskanıyorum ki. Bağımlı diyenler olacaktır. Bu durum bağımlılık mı bilmiyorum ama kısa hayatımı ailemden ayrı geçiriyor olmak beni her düşündüğümde çok üzüyor.
Evet benim kendi ailemde var ama annem, babam kardeşlerim, onları geri plana atamıyorum. Siz yine iyi psikoloğa gitmişsiniz. Ben gidemedim. İçimdeki bu duygu geçer mi bilmiyorum. Tek bildiğim bu şekilde yaşamak çok zor ve bunu herkesin anlaması da imkansız.
Bence psikologun psikiyatristin tecrbesizine denk gelmişsin. Tekrar yardım almaktan çekinme lütfenya anlamıyor valla psikolog. psikiyatrıde anlamadı :) o yüzden duaya sığındım. dünyada da ahirette de Rabbim iyilik versin ayırmasın diyorum. bu en hayırlısı demek ki diyorum. belki böyle daha iyi kıymetlerini biliyoruzdur
kitaplar falan okuyorum işte kendimi bu konuda ferahlatmaya çalışıyorum. destek için de bişeyler yapmmak lazım sanırımBence psikologun psikiyatristin tecrbesizine denk gelmişsin. Tekrar yardım almaktan çekinme lütfen
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?