benim ağladığımı üzüldüğümü görüyo burdan gitmek istediğimi biliyor ben üzülünce oda üzülüyor çokta karşı değil ama nasıl tamamen ikna olur bilmiyorum şimdi o hale geldim ki ikna olmazsa 3 4 sene sonra çocuğum biraz büyüyünce olmazsa boşanır giderim diye bile düşünmeye başladım. Birde hamilelikten önce eşimi çok severdim evliliğim için hep şükrederdim hamilelikle birlikte eşimden soğumaya başladım hamilelikte oluyomuş sonra geçiyomuş diye okudum ama bu duygu beni çok korkutuyo ya geçmezse diye düşünmekten yıprandımKesinlikle yapamam diyorsanız eşinize güzel güzel anlatın. Hamileliğimi annemin yakınında yaşamak istiyorum, çocuğumu büyütürken annemden destek almak istiyorum deyin. Eşiniz anlayışlı bir bey ise sorun olmayacaktır.
benim ağladığımı üzüldüğümü görüyo burdan gitmek istediğimi biliyor ben üzülünce oda üzülüyor çokta karşı değil ama nasıl tamamen ikna olur bilmiyorum şimdi o hale geldim ki ikna olmazsa 3 4 sene sonra çocuğum biraz büyüyünce olmazsa boşanır giderim diye bile düşünmeye başladım. Birde hamilelikten önce eşimi çok severdim evliliğim için hep şükrederdim hamilelikle birlikte eşimden soğumaya başladım hamilelikte oluyomuş sonra geçiyomuş diye okudum ama bu duygu beni çok korkutuyo ya geçmezse diye düşünmekten yıprandım
bende hamilelikten sonra gitsek daha iyi olur diye düşünüyorum şu an bulantılarım çok fazla çalışamam eğer gidersek inşaallah bende çalışıp eşime destek olmak istiyorum.yeterki gitsek herşeye razıyım bi sene sonra da olsa...Hamilelik tecrübem olmadığı için değişen duygularınıza yorum yapamıyorum. Ama madem eşiniz de taşınmak konusunda ılımlıymış siz de eşinize açıkça isteğinizi söyleyin. Hamileliğiniz ilerleyince taşınmak, ev kurmak, yeni düzene alışmak daha zor olmaz mı?
evet şu an çok mutsuzum günler geçmek bilmiyorEğer mutsuzsanız gebeliğiniz ilerlemeden çözüm bulmaya çalışın. Çünkü doğunca bakımı,uykusuz kalması,hastalığı vs bin türlü hali var şimdiden böyleyseniz o zaman daha da zorlanırsınız.
Eşinizle konuşun bakalım o ne dicek..
inşaallah hepsi gider ilk defa hamile kaldığım için korkuyorum bu duygular geçmicek diye sizin gibi hamilelik yaşamış kişilerin tecrübelerini duymak beni biraz rahatlatıyoZamanla alışıyorsunuz.oraya değilde o şekilde yaşamaya.Bende 14 senedir herkesten uzak bir şehirdeyim uzaktan dahi akrabamız yok burda benimde eşiminde.memlekete gideceğim günleri işaretlerdim alarm kurardım sanki unutacağım.
Akrabaların yanına gelince iyiki çok uzağım diyorum şimdi.Belki artık kendi kendimize yaşamayı öğrendiğimiz içindir belkide çocuklarım büyüdü bana yoldaş oldular diye.
Kötü düşünmeyin hamilelikte böyle düşünceler çok geliyor doğumla birlikte hepsi gidiyor.İnşallah gönlünüzce olur.
çok sinirliyim bide evet çok değişti huylarım inşaallah dediğiniz gibi olurHamileyken bu duyguları bende yaşadım ailenden, memleketinden seni uzaklaştıran kişi olduğu için eşinden soğuyorsun zamanla öfke de duyacaksın. hormonlar yüzünden bunlar geçiyor merak etme.
Psikolojik destek alın çünkü sağlıklı dusunemiyorsunuz sizinle hayatını ve hayallerini birlestirmis bir insan var onu hangi gerekçeyle bosayacaksiniz memleket ozlemiylemibenim ağladığımı üzüldüğümü görüyo burdan gitmek istediğimi biliyor ben üzülünce oda üzülüyor çokta karşı değil ama nasıl tamamen ikna olur bilmiyorum şimdi o hale geldim ki ikna olmazsa 3 4 sene sonra çocuğum biraz büyüyünce olmazsa boşanır giderim diye bile düşünmeye başladım. Birde hamilelikten önce eşimi çok severdim evliliğim için hep şükrederdim hamilelikle birlikte eşimden soğumaya başladım hamilelikte oluyomuş sonra geçiyomuş diye okudum ama bu duygu beni çok korkutuyo ya geçmezse diye düşünmekten yıprandım
Başka bir sıkıntınız yoksa zamanla geçecek.birazda beklenmeyen gebeliğin sıkıntısı bu şekilde düşündürüyor bebek olduktan sonra geçiyor . Zaten doğunca onla uğraşıyorsunuz o ara ailenizde gelir uzun süre beraber kalırsınız.Allah sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin.inşaallah hepsi gider ilk defa hamile kaldığım için korkuyorum bu duygular geçmicek diye sizin gibi hamilelik yaşamış kişilerin tecrübelerini duymak beni biraz rahatlatıyo
evet dedğin gibi annem kardeşlerim göremicek bazen sanki ölüm gibi geliyor kader arkadaşıyız sizinle ama ben imkanları zorlicam zamana göre bakalım ne olcak hergün durmadan dua ediyorum umarım Allah dualarımızı kabul ederAyni durumu bende yaşıyorum. Aileden uzak olmak cok zor. Cocugum buyudugunu annem dogru duzgun goremicek anca ayda bir veya iki ayda bir. Esin orayi birakip gelirse senle cok anlayisliymis gercekten derim. Cunki benimki asla oturdugu sehirden tasinmaz..
çok şükür başka bi sıkıntım yok eşimde aileside çok iyidir eşim her türlü yardımı yapar bana evet bebeği bi türlü hala kabullenemedim.Amin teşekkür ederim.Başka bir sıkıntınız yoksa zamanla geçecek.birazda beklenmeyen gebeliğin sıkıntısı bu şekilde düşündürüyor bebek olduktan sonra geçiyor . Zatenbebeğin doğunca onla uğraşıyorsunuz o ara ailenizde gelir uzun süre beraber kalırsınız.Allah sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin.
gecer insallah esine anlat bakalim ne diyecek belki esinde kabul eder gidersiniz İstanbul aMerhaba kızlar 7.ayımız bitiyor evleneli malesef istanbuldan kastamonuya geldim kendi isteğimle evlenerek bu zamana kadar bi sorun yoktu gayet iyiydim yaşıyodum ama şimdi çok zor geliyo 20 gün falan oluyo hamile olduğumu öğrendim hamile kalmakta istemiyodum kazayla oldu oda psikolojimi çok bozdu yani hamilelikten mi bilmiyorum burda bi dk bile durmak istemiyorum kendi akrabam tanıdığım hiç kimsem yok annemi kardeşlerimi çok özlüyorum onların yanında olmak istiyorum bu yüzden ağlıyorum kendimi çok yalnız hissediyorum şu an çok pişmanım buraya gelmeyi kabul ettiğim için kendimi hapsedilmiş gibi bi yabancı gibi hissediyorum burdan gitmeyi çok istiyorum.Şimdi kpssyede hazırlanıyorum o şekilde daha yakınlaşma yada gitme imkanım var oda kolay değil tabi bana fikir verin başka nasıl bi çözüm bulabilirim?gerçekten çok bunaldımmm şu anda ağlıyorum...
ozel olmazsa neden bu kadar pismansıniz ailenizin onay imi yoktu evliliginizeMerhaba kızlar 7.ayımız bitiyor evleneli malesef istanbuldan kastamonuya geldim kendi isteğimle evlenerek bu zamana kadar bi sorun yoktu gayet iyiydim yaşıyodum ama şimdi çok zor geliyo 20 gün falan oluyo hamile olduğumu öğrendim hamile kalmakta istemiyodum kazayla oldu oda psikolojimi çok bozdu yani hamilelikten mi bilmiyorum burda bi dk bile durmak istemiyorum kendi akrabam tanıdığım hiç kimsem yok annemi kardeşlerimi çok özlüyorum onların yanında olmak istiyorum bu yüzden ağlıyorum kendimi çok yalnız hissediyorum şu an çok pişmanım buraya gelmeyi kabul ettiğim için kendimi hapsedilmiş gibi bi yabancı gibi hissediyorum burdan gitmeyi çok istiyorum.Şimdi kpssyede hazırlanıyorum o şekilde daha yakınlaşma yada gitme imkanım var oda kolay değil tabi bana fikir verin başka nasıl bi çözüm bulabilirim?gerçekten çok bunaldımmm şu anda ağlıyorum...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?