Merhabalar
Biraz uzun oldu.Vaktinizi aldığım için özür dilerim ama gerçekten destek fikirlerinize ihtiyacım var. Şöyle anlatayım;
Ben çalışan bir anneyim. Bu sene ilkokula başlayan kızım ve henüz 5. ayını doldurmuş bir oğlum var. Annem mesafe olarak uzakta ve eşimle hiç anlaşamıyorlar. Bu sebeplerle midir nedir bilemiyorum ama kızım doğduğunda kayınvalidem ben bakamam dediği halde kızımı bu yaşına kadar büyüttü. Allah razı olsun yine de. Bu arada annemle evimiz vasıta ile 1,5 saat mesafede, kayınvalidemle evimiz 5-10 dk arası. Kızımın okulunu bile kendi evine yakın ayarladı. Getirip götürücem dedi.
Oğluma bakar mısın dedik. Asla dedi. O kadar uslu bir çocuk ki bebeğim.Mamasını verdinmi hiç huysuzluk yapmıyor.
Evine doğazgaz kombi döşetelim, bu çocuklar birlikte büyüsünler dedik. İstemedi. Kendi maddi durumu da fazla yok kombi falan döşetemez yani. Eşim vardiyalı çalışıyor. "Ben sana tamamen bırakmam çocuk bakımını gündüz evdeyken ben bakacağım, sen sadece ben işteyken annesi işten gelene kadar ilgileneceksin" dedi annesine. Zaten 2 yaşında kıreşe vereceğiz dedik. Kabul etmedi. Bakıcı ayarladık ama benim de eve gelmem akşam saat 7'yi geçiyor. Bakıcı geç diyor. Bu şartlarda kabul eder mi? Ne kadar devam eder bilemiyorum. Bakıcı hanımı tam tanımadığımdan ve önümüz kış hem de bebeğim çok küçük olduğundan bebeğimin kendi evimde bakılması taraftarıyım.
Bu arada kızımın okulu geçici olarak kayınvalideme yürüme mesafesinde biraz uzak. Bizim eve daha da uzak zaten. Kayınvalidem servise verseydiniz çocuğu diyor. Sanki biz keyfimizden yürütüyoruz çocuğu. Bakıcı tuttuk ya ona parayı zor yetiştiricez servise nasıl para bulalım dedik. Bebeğin bakımını tekrar gündeme getirdik. Bakıcıya vereceğimiz parayı sana verelim, evini kombi yaptıralım, çocuğu da servise veririz. Sende okula getirip götürmek zorunda kalmazsın dedik. Yok. Kadın Nuh diyor peygamber demiyor. Nasıl inatçıymış yaa. Ne biçim anneymiş ben anlamadım.
Benim annem bile kayınvalidemden 7 yaş yaşlı ve hasta olmasına rağmen, üstelik yalnız yaşamasına rağmen, getirin bebeği ben bakarım yavrum diyor. Üstelik maddi hiç bir beklentisi olmadan. Hatta kızımı da kendi evinin yakınındaki okula almaya razı. Okul anneme 1 alt sokak mesafesinde o kadar yakın yani. Kayınvalidem asladan vazgeçmiyor.
Kızım babaannesinde, oğlum bakıcının elinde ben işte, baba işte olacak darmadağın olduk. Kızımın dersleriyle kim ilgilenecek. Eşime götürelim çocukları anneme diyorum. Uzak getirip götüremeyiz diyor. Zaten anneme götürsek bile benim de annemde kalmam lazım. Kızım noolacak? Onu da alsak. Eşim noolacak. Annemle anlaşamıyorlar. Sürekli annemde kalamaz. Biz babadan ayrı gibi mi yaşayacağız babaları çocuklarından uzakta. Benim için hava hoş. Annemin yanında çocuklarımla kalırım. Bir süre katlanırım çocuklar için. Eşimde gelsin. Ama eşim buna asla müsade etmez.
Kayınvlidemin o domuz inadı yüzünden ailemiz parçalanma noktasına geldi.
Eşim bugün yine gitti konuşmaya çalıştı annesiyle. Ama kadın dinlemiyor ki. Bozuk plak gibi diline sarmış "ben bakamam" lafını tekrarlayıp duruyor. Eşim "sen bakmayacaksın ben yardımcı olacam" diyor. Ama anası dinlemiyor ki. alsanaalsanasmileTa sonunda kavga etmişler yine, alsanaalsanasmileeşimin sinirleri bozulmuş eve geldi.
Arkadaşlar ne yapacam ben ya bilmiyorumkismileişe başlamama sayılı günlerim kaldı, bakıcı bizi ortada bırakacakmış gibi görünüyor. Babaannemiz sırt çeviriyor. Annemin durumu belli zaten. Ne olur akıl verin
Keşke çalışmak zorunda olmasaydım. :gitme::gitme::gitme::gitme::gitme:
Biraz uzun oldu.Vaktinizi aldığım için özür dilerim ama gerçekten destek fikirlerinize ihtiyacım var. Şöyle anlatayım;
Ben çalışan bir anneyim. Bu sene ilkokula başlayan kızım ve henüz 5. ayını doldurmuş bir oğlum var. Annem mesafe olarak uzakta ve eşimle hiç anlaşamıyorlar. Bu sebeplerle midir nedir bilemiyorum ama kızım doğduğunda kayınvalidem ben bakamam dediği halde kızımı bu yaşına kadar büyüttü. Allah razı olsun yine de. Bu arada annemle evimiz vasıta ile 1,5 saat mesafede, kayınvalidemle evimiz 5-10 dk arası. Kızımın okulunu bile kendi evine yakın ayarladı. Getirip götürücem dedi.
Oğluma bakar mısın dedik. Asla dedi. O kadar uslu bir çocuk ki bebeğim.Mamasını verdinmi hiç huysuzluk yapmıyor.
Evine doğazgaz kombi döşetelim, bu çocuklar birlikte büyüsünler dedik. İstemedi. Kendi maddi durumu da fazla yok kombi falan döşetemez yani. Eşim vardiyalı çalışıyor. "Ben sana tamamen bırakmam çocuk bakımını gündüz evdeyken ben bakacağım, sen sadece ben işteyken annesi işten gelene kadar ilgileneceksin" dedi annesine. Zaten 2 yaşında kıreşe vereceğiz dedik. Kabul etmedi. Bakıcı ayarladık ama benim de eve gelmem akşam saat 7'yi geçiyor. Bakıcı geç diyor. Bu şartlarda kabul eder mi? Ne kadar devam eder bilemiyorum. Bakıcı hanımı tam tanımadığımdan ve önümüz kış hem de bebeğim çok küçük olduğundan bebeğimin kendi evimde bakılması taraftarıyım.
Bu arada kızımın okulu geçici olarak kayınvalideme yürüme mesafesinde biraz uzak. Bizim eve daha da uzak zaten. Kayınvalidem servise verseydiniz çocuğu diyor. Sanki biz keyfimizden yürütüyoruz çocuğu. Bakıcı tuttuk ya ona parayı zor yetiştiricez servise nasıl para bulalım dedik. Bebeğin bakımını tekrar gündeme getirdik. Bakıcıya vereceğimiz parayı sana verelim, evini kombi yaptıralım, çocuğu da servise veririz. Sende okula getirip götürmek zorunda kalmazsın dedik. Yok. Kadın Nuh diyor peygamber demiyor. Nasıl inatçıymış yaa. Ne biçim anneymiş ben anlamadım.
Benim annem bile kayınvalidemden 7 yaş yaşlı ve hasta olmasına rağmen, üstelik yalnız yaşamasına rağmen, getirin bebeği ben bakarım yavrum diyor. Üstelik maddi hiç bir beklentisi olmadan. Hatta kızımı da kendi evinin yakınındaki okula almaya razı. Okul anneme 1 alt sokak mesafesinde o kadar yakın yani. Kayınvalidem asladan vazgeçmiyor.
Kızım babaannesinde, oğlum bakıcının elinde ben işte, baba işte olacak darmadağın olduk. Kızımın dersleriyle kim ilgilenecek. Eşime götürelim çocukları anneme diyorum. Uzak getirip götüremeyiz diyor. Zaten anneme götürsek bile benim de annemde kalmam lazım. Kızım noolacak? Onu da alsak. Eşim noolacak. Annemle anlaşamıyorlar. Sürekli annemde kalamaz. Biz babadan ayrı gibi mi yaşayacağız babaları çocuklarından uzakta. Benim için hava hoş. Annemin yanında çocuklarımla kalırım. Bir süre katlanırım çocuklar için. Eşimde gelsin. Ama eşim buna asla müsade etmez.
Kayınvlidemin o domuz inadı yüzünden ailemiz parçalanma noktasına geldi.
Eşim bugün yine gitti konuşmaya çalıştı annesiyle. Ama kadın dinlemiyor ki. Bozuk plak gibi diline sarmış "ben bakamam" lafını tekrarlayıp duruyor. Eşim "sen bakmayacaksın ben yardımcı olacam" diyor. Ama anası dinlemiyor ki. alsanaalsanasmileTa sonunda kavga etmişler yine, alsanaalsanasmileeşimin sinirleri bozulmuş eve geldi.
Arkadaşlar ne yapacam ben ya bilmiyorumkismileişe başlamama sayılı günlerim kaldı, bakıcı bizi ortada bırakacakmış gibi görünüyor. Babaannemiz sırt çeviriyor. Annemin durumu belli zaten. Ne olur akıl verin
Keşke çalışmak zorunda olmasaydım. :gitme::gitme::gitme::gitme::gitme:
