Ailem kedimi benden habersiz barınağa vermiş. Mahvoldum

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
cilek.yagmuru .!.:
Kedi verileli 1 ay olmuş, geri almak için hiçbir şey yapmamışsınız, burada vicdan rahatlatıyorsunuz. Bari bizim sinirimizi bozmasaydınız.

Kedim, ev değiştirdim diye 3 gündür stresten bayılacak durumda yaşıyor. Bir şey yiyip içmiyor doğru düzgün, ilk gece sabaha kadar ağladı. Yanında ben varım üstelik. Tanıdığı, bildiği, güvendiği biri yani. Buna rağmen perişan oldu.
Hayvanların duyguları, alışkanlıkları yokmuş gibi davranıyorsunuz. O kedi sizden daha çok mahvolmuştur emin olun.
Genişletmek için tıkla...
Benimki de aynı, birlikte taşındık tüm gece koridorda ağladı. Odamda büyük bir gardrop var, yanında da yüksek eşyalar var, dolabın tepesine çıkabiliyor o eşyalara çıkıp. İki hafta oradan inmedi neredeyse. Sadece kum ve mama için indi. 1.5 ay kadar oluyor taşınalı, daha yeni alıştı yeni eve. Hem evinden ayrılmış hem sahibinden 😕 perişan olmuştur zavallı.
 
MrsDelfino .!.:
Benimki de aynı, birlikte taşındık tüm gece koridorda ağladı. Odamda büyük bir gardrop var, yanında da yüksek eşyalar var, dolabın tepesine çıkabiliyor o eşyalara çıkıp. İki hafta oradan inmedi neredeyse. Sadece kum ve mama için indi. 1.5 ay kadar oluyor taşınalı, daha yeni alıştı yeni eve. Hem evinden ayrılmış hem sahibinden 😕 perişan olmuştur zavallı.
Genişletmek için tıkla...

Off o kadar sürüyor mu ya 😔
3 günde ciğerim düştü benim. Bu kadar zor ve acılı olacağını hiç düşünmemiştim. Kediler alanlarına çok düşkün olur derler ama biraz korkup sonra keşfe çıkar sanmıştım. Hayvanın dünyası şaştı.
Bir anda sokağa, barınağa terk edilenler ne kadar korkuyor, nasıl travma yaşıyorlar düşünmek bile istemiyorum.
Şu çiple ilgili kurallar umarım doğru düzgün uygulanır da böyle kolay kolay oynayamazlar hayvanların hayatlarıyla.
 
cilek.yagmuru .!.:
Off o kadar sürüyor mu ya 😔
3 günde ciğerim düştü benim. Bu kadar zor ve acılı olacağını hiç düşünmemiştim. Kediler alanlarına çok düşkün olur derler ama biraz korkup sonra keşfe çıkar sanmıştım. Hayvanın dünyası şaştı.
Bir anda sokağa, barınağa terk edilenler ne kadar korkuyor, nasıl travma yaşıyorlar düşünmek bile istemiyorum.
Şu çiple ilgili kurallar umarım doğru düzgün uygulanır da böyle kolay kolay oynayamazlar hayvanların hayatlarıyla.
Genişletmek için tıkla...
Benimki yer değiştirmeye de baya alışık aslında. İkinci sahibiyim, eskisi de öğrenci evinde ve ailesinin evinde bakmış. Benim öğrenci evimdeydik birlikte, ailemin yanına getirdim tatillerde, erkek arkadaşımın iki farklı evinde de kaldık, başka arkadaşlarımda da kaldık birlikte. Yaşından mı bu kadar hassas karşıladı bu sefer, çözemedim. Geçen yıl eylülde birlikte şehir değiştirip ailemin evine taşındık, şimdi de ailemle ev değiştirdik 😅. Üst üste fazla mı geldi anlayamadım. Artık saklanmıyor çok şükür şimdi ayak ucuma geldi yattı 🥰. Kaşınırken stresten tüylerini yolmuş, yaralanmış. Sahibi, alıştığı aileyle mekan değişikliğinde bu halde garibim. Sokağa ya da barınağa atılan zavallıların halini tahmin bile edemiyorum. Evden atılmış kediler seneler geçse bile sokakta belli oluyor zaten. En ufak ilgiye peşinde dolaşıyorlar insanların. Geçici olarak evime çok aldım öyle kedi, ev ortamına alışık olduğu çok belli oluyor 😔.
 
Okurken gerçekten kalbimin sıkıştığını hissettim. Geçen hafta buna benzer bir rüya görmüştüm, kedimi bir şekilde başkasına sahiplendirmişler ve geri almaya çalışıyordum sonra ağlayarak uyandım. Rüyamda yaşadığım histen yola çıkarak empati yapmaya çalışıyorum ama yapamıyorum nasıl hala duruyorsunuz üstelik diğer kediyi de vermişsiniz. Barınaktaki kim bilir neler yaşıyor çok üzgünüm annenize yazıklar olsun. Hayvanları terk eden bu insanlar dilerim aynısını yaşar.
 
benozgurcicek .!.:
Boşanma sürecinde olduğum için üç aydır babam gilde kalıyorum. İki tane kedim vardı. Evden ayrılırken onları da yanımda getirdim. İkisini de yavruluktan büyüttüm. İkisini de çocuğum gibi sevdim. Çok özenerek besledim büyüttüm. Bütün sevgimi onlara verdim. Bir saat görmesem bile özlerim ikisini de. Evde sürekli kucağıma alır öperim. Yaklaşık bir yıl süren evliliğim boyunca kedilerim hep benimleydi. Ama sonra boşanma kararı aldım. Ne yazık ki evden kovuldum. İşlerin karışmaması için de eş kişisini evden uzaklastirmadim. Bu yüzden kedilerimle baba evine gelmek zorunda kaldım. Ama baba evine geldiğimden beri annem sürekli kedilerden rahatsız. İstemediğini söylüyor. Ben işteyken birkaç defa evin kapısını açmış kediler gitsinler diye. Kedilerim gitmemiş. En son kardeşime söyleyip dişi kedimi barınağa götürtmüş. Bir ay kadar oldu bu olay olali. Bunu duyduğumda mahvoldum. Akşam işten eve geldiğimde kedimi bulamayınca bana söylediler. Tekrar psikiyatri ilaçlarına başladım. Psikologa anlattigimda senin bir suçun yok dedi. Ama ben hep kendimi sucluyorum. Ona bakamadım diye. Bu iki kedi dünyada sevdiğim tek şeylerdi. Kaldiramadim. Şimdi sürekli kedimi düşünüyorum. Düşündükçe kahroluyorum. Nerdeyse evlattan bir farkı yoktu benim için. Diğer erkek kedimi ise sahiplendigim eski sahibine verdim ve o kız bakmaya devam edecek. En azından o iyi yerde. Ama barinaktaki kedimi düşünmekten mahvoluyorum.
Genişletmek için tıkla...
Çok gecmıs olsun
 
MrsDelfino .!.:
Benimki yer değiştirmeye de baya alışık aslında. İkinci sahibiyim, eskisi de öğrenci evinde ve ailesinin evinde bakmış. Benim öğrenci evimdeydik birlikte, ailemin yanına getirdim tatillerde, erkek arkadaşımın iki farklı evinde de kaldık, başka arkadaşlarımda da kaldık birlikte. Yaşından mı bu kadar hassas karşıladı bu sefer, çözemedim. Geçen yıl eylülde birlikte şehir değiştirip ailemin evine taşındık, şimdi de ailemle ev değiştirdik 😅. Üst üste fazla mı geldi anlayamadım. Artık saklanmıyor çok şükür şimdi ayak ucuma geldi yattı 🥰. Kaşınırken stresten tüylerini yolmuş, yaralanmış. Sahibi, alıştığı aileyle mekan değişikliğinde bu halde garibim. Sokağa ya da barınağa atılan zavallıların halini tahmin bile edemiyorum. Evden atılmış kediler seneler geçse bile sokakta belli oluyor zaten. En ufak ilgiye peşinde dolaşıyorlar insanların. Geçici olarak evime çok aldım öyle kedi, ev ortamına alışık olduğu çok belli oluyor 😔.
Genişletmek için tıkla...

En çok son evinizi sevmiş demek ki :) Onlara sormadan taşınıyoruz ama onların da sevip tercih ettiği bir şeyler vardır illa ki. Zevkine uymadıysa "Bu ne biçim ev" demiştir :)
Bizimki de bir an önce alışır umarım 😌
 
benozgurcicek .!.:
Boşanma sürecinde olduğum için üç aydır babam gilde kalıyorum. İki tane kedim vardı. Evden ayrılırken onları da yanımda getirdim. İkisini de yavruluktan büyüttüm. İkisini de çocuğum gibi sevdim. Çok özenerek besledim büyüttüm. Bütün sevgimi onlara verdim. Bir saat görmesem bile özlerim ikisini de. Evde sürekli kucağıma alır öperim. Yaklaşık bir yıl süren evliliğim boyunca kedilerim hep benimleydi. Ama sonra boşanma kararı aldım. Ne yazık ki evden kovuldum. İşlerin karışmaması için de eş kişisini evden uzaklastirmadim. Bu yüzden kedilerimle baba evine gelmek zorunda kaldım. Ama baba evine geldiğimden beri annem sürekli kedilerden rahatsız. İstemediğini söylüyor. Ben işteyken birkaç defa evin kapısını açmış kediler gitsinler diye. Kedilerim gitmemiş. En son kardeşime söyleyip dişi kedimi barınağa götürtmüş. Bir ay kadar oldu bu olay olali. Bunu duyduğumda mahvoldum. Akşam işten eve geldiğimde kedimi bulamayınca bana söylediler. Tekrar psikiyatri ilaçlarına başladım. Psikologa anlattigimda senin bir suçun yok dedi. Ama ben hep kendimi sucluyorum. Ona bakamadım diye. Bu iki kedi dünyada sevdiğim tek şeylerdi. Kaldiramadim. Şimdi sürekli kedimi düşünüyorum. Düşündükçe kahroluyorum. Nerdeyse evlattan bir farkı yoktu benim için. Diğer erkek kedimi ise sahiplendigim eski sahibine verdim ve o kız bakmaya devam edecek. En azından o iyi yerde. Ama barinaktaki kedimi düşünmekten mahvoluyorum.
Genişletmek için tıkla...
Bu platforma ilk kaydoldugum günden beri açılan konularin altında hep suçlayıcı siber zorbalık içeren mesajlara şahit oldum. Gördüğüm kadarıyla buna engel olmaya çalıştım. Şimdi ise aynısını ben yaşayayım. Suçlayıcı mesajlar yazanları insan olarak dâhi görmüyorum. Bu açıklama genel olarak platformadir:
Onlar kedimi barınağa götürür götürmez kedimi almaya gitmedim çünkü eve getirsem sokağa atacaklardi. Evin olduğu yer ormanla çevrili ve ormanda iki tane köpek çetesi var. Diğer tarafta da anayol var zaten. En azından barınakta iken yerini biliyordum ve kötü de olsa önüne bir mama koyuyorlardi. Öyle düşündüm. Onu goturebilecegim güvenli bir yer buldum. Daha sonra barınağa kedimi almaya gittiğimde barınakta yoktu. Görevlilere gösterdim kaçmıştır dediler. Defalarca barınak çevresini dolaştım onu bulamadım. Hala gidip onu barınak çevresinde arıyorum. Bu acıyı kimse anlayamaz.
Umarım kötü dusuncelerinizde boğulursunuz. Klavyeden öyle yazmak ne kadar kolay, değil mi? Böyle igrenc bir platformda kalmaya devam etmeyeceğim.
 
benozgurcicek .!.:
Böyle igrenc bir platformda kalmaya devam etmeyeceğim.
Genişletmek için tıkla...
images
 
Yazmadiginiz anlatmadiginiz seyler malum olmadığı icin ozur dileriz, medyumluk ozelliklerimiz henuz aktiflesmedi. En azindan bundan sonra bir konuyu anlatiyorsaniz yarim yamalak degil önünü ardını da anlatmaniz gerektiğini gormus oldunuz.

Gerci siz artik bu platformda değildiniz degil mi, tuh havaya yazdim bak goruyor musun :KK43:
 
Barınaktan alıp sahiplendireceğinizi söyleyin. Bu şekilde baskı yapmaları çok yanlış. "Bizim dedigimiz olur" demek çok çirkin bir davranış.
 
YAzık ya yüreğim yanarak okudum
Umarım anneniz yaşlanınca muhtaç olup aynısını yaşamaz
Allah merhametli insanlar çıkarsın bütün hayvanların karşısına
İnsallah o yavrucak güzel bir yuva bulmuştur kaçtıysa da
 
benozgurcicek .!.:
Boşanma sürecinde olduğum için üç aydır babam gilde kalıyorum. İki tane kedim vardı. Evden ayrılırken onları da yanımda getirdim. İkisini de yavruluktan büyüttüm. İkisini de çocuğum gibi sevdim. Çok özenerek besledim büyüttüm. Bütün sevgimi onlara verdim. Bir saat görmesem bile özlerim ikisini de. Evde sürekli kucağıma alır öperim. Yaklaşık bir yıl süren evliliğim boyunca kedilerim hep benimleydi. Ama sonra boşanma kararı aldım. Ne yazık ki evden kovuldum. İşlerin karışmaması için de eş kişisini evden uzaklastirmadim. Bu yüzden kedilerimle baba evine gelmek zorunda kaldım. Ama baba evine geldiğimden beri annem sürekli kedilerden rahatsız. İstemediğini söylüyor. Ben işteyken birkaç defa evin kapısını açmış kediler gitsinler diye. Kedilerim gitmemiş. En son kardeşime söyleyip dişi kedimi barınağa götürtmüş. Bir ay kadar oldu bu olay olali. Bunu duyduğumda mahvoldum. Akşam işten eve geldiğimde kedimi bulamayınca bana söylediler. Tekrar psikiyatri ilaçlarına başladım. Psikologa anlattigimda senin bir suçun yok dedi. Ama ben hep kendimi sucluyorum. Ona bakamadım diye. Bu iki kedi dünyada sevdiğim tek şeylerdi. Kaldiramadim. Şimdi sürekli kedimi düşünüyorum. Düşündükçe kahroluyorum. Nerdeyse evlattan bir farkı yoktu benim için. Diğer erkek kedimi ise sahiplendigim eski sahibine verdim ve o kız bakmaya devam edecek. En azından o iyi yerde. Ama barinaktaki kedimi düşünmekten mahvoluyorum.
Genişletmek için tıkla...
İyi b*k yemiş annen. Abi barınak demek bir hayvan için ölümden farksız. Resmen hayvanı ölüme göndermiş. Buna benzer bir durumu bende yaşamıştım. Bir ay ne annemle ne de babamla konuşmuştum. Evladım gibi sevdiğim can yarımı sokağa bırakıp terk etmişlerdi. Hayvan sevmeyen istemeyen korkan insanlardan nefret ediyorum. Barınağı ara kurtar o hayvanı oradan. Ölüp gidecek hayvan yazık. Barınakların halini görüyoruz. Çok üzüldüm. Annene de acayip sinir kıl oldum.
 
RunawayMP .!.:
İyi b*k yemiş annen. Abi barınak demek bir hayvan için ölümden farksız. Resmen hayvanı ölüme göndermiş. Buna benzer bir durumu bende yaşamıştım. Bir ay ne annemle ne de babamla konuşmuştum. Evladım gibi sevdiğim can yarımı sokağa bırakıp terk etmişlerdi. Hayvan sevmeyen istemeyen korkan insanlardan nefret ediyorum. Barınağı ara kurtar o hayvanı oradan. Ölüp gidecek hayvan yazık. Barınakların halini görüyoruz. Çok üzüldüm. Annene de acayip sinir kıl oldum.
Genişletmek için tıkla...
Zamanında sen kurtaramamissin bana mı akıl veriyorsun?
 
Ailenizde hata var ama sizde hatalısınız. Barınağa götürüldüğünde hemen gidip alıp derneğe rica ederdim yuva bulunmasında. Diğer kediyi bırakmışsınız eski sahibine, herşeyini ben karşılarım başka sahiplenecek birini bulana kadar göz kulak olur musunuz derdim. Yani ne yapar eder onu orda bırakmazdım. O eve alışmış. Kaçmış diyorsun. Kim bilir ne durumdadır. Düşündükçe ben burda kahroluyorum.
 
Son düzenleme:
Çok ilginç gerçekten.. İnsanlar haklı olarak kediye üzülüyor siz gelmiş atarlanıyorsunuz. Nerden bilelim barınağa gidip baktığınızı., kedinizi bulamadığınızı.. Sayfalarca sorulmuş tenezzül edip cevaplamamışsınız ki. Şu durumda sizin ruh halinizden çok daha önemli o kedinin düştüğü durum.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X