- 5 Nisan 2012
- 1.628
- 857
- 123
- Konu Sahibi prettywoman89
-
- #1
Eşime birşey demedim, içten içe düşünüyorum açıklanması iyi mi oldu kötü mü diye. Babamın üzerimde emeği olduğu için eşim ona ses etmedi, gelsin dedi ama kardeşlerim konusunda ben de ona hak veriyorum. Ben hep onları korudum babama üvey anneme karşı aman tartışma olup da üzülmesinler diye, ilk kez zor durumda kaldığımda bu tavırları çok üzdü, beni yalnız bıraktılar her anlamda. Bu kovma mevzusunu anlatmadığım için belki de ben senelerdir üzülüyordum haksızlığı içime attığım için. O an sinirle söyledi özür diler diye bekledim ben aradım gene, ama olmadı, haklı olduğuna inanmış, küçük kardeşime söyledim ben size burası benim evim, defolun vs dedim mi birkere bile dedim, hayır abla hiç hissettirmedin bile dedi kendi evimiz gibi kaldık sende dedi, o daha uyumludur ama nedense o da artık daha uzak bana karşı. Babam da 3 senedir ciddi anlamda mesafeliydi, bebek oluyor diye gelme kararı aldı ve aynı şeyleri yeniden yaşamak da istemiyorum, düşünmekten bile yoruldum.Bence eşiniz haklı. Ortada bir evlilik var. Aileler kin tuttuğu zaman huzur kalmıyor. Kardeşler arabulucu olmakla yükümlü. Sizinki ateşe körükle gitmiş. Üstelik müşkül durumdayken evden kovan bi kardeş olmaz olsun. Eşinizi bunun için karşınıza almayın.
Babam fevri bir insan, ben o an söyleyip evde kavga gürültü çıkmasını istemedim zaten çok hassastım, kırılmıştım, bir kavga daha kaldıramadan bebeğimi de alıp gittim; sonrasında da kardeşim özür dilesin diye bekledim, abla sinirle söyledim affet dese konuyu kapatacaktım, ama onlar babamın bana tavır almasına dahi ses çıkarmadılar. Sen babamın üstüne çok gidiyorsun dediler oysa ben babama kötü söz söylemedim, bayramda gelelim dedim, istemedi, kardeşlerimin bana destek olmalarını beklerdim. Ben çok arada kaldım, çok sıkıntı çektim onlarla babamı karşı karşıya getirmemek için, maddi manevi sıkıntıları olduğunda babama söylemezlerdi kızar diye bana gelirlerdi. Haklısınız, ben kendileri hatalarını anlasınlar dedim ama olmadı, ben üzüldüm.Siz hatalisiniz
Babaniza anlatmaniz gerekirdi evden kovuldugunuzu
Bosu bosuna dusman etmissiniz babanizi esinize
Belki de yapılması gereken buydu haklısınız, çünkü arkadaşımda kalacağımı söyleyince babam geçerli bir sebep göremedi ve muhtemelen alındı, belli etmese de.Kardeşim beni evden kovsaydı bile gitmezdim. Küfünü basar sen git derdim
Demek ki bilmediğim şeyler var demiş, bu olaylar olduğunda babam da bayramda bizi kabul etmemişti evine, ben çok ağladım, eşim ses etmedi boşver dedi, o yüzden ona kızabilecekleri bir durum da yok. Bütün bu olanlara rağmen benim arkamda durduğu için ben de çok mahcubum, çünkü aileme karşı da bir hatası yok, desteği oldu. Bizzat benim yanımda haksız yere eşimi kötülediği bizi arayıp sormadığı için ben zaten gelmez diye düşündüm.Peki esinize babanizin tepkisi ne olmus anlatinca , yani kardesde ne bicim kardes babasinn evinden diger kardesi ne hakla kovabilir keske o zaman sesinizi cikarsaydiniz..
Ben genel olarak kimseyle küs kalamıyorum ama bu yapılanı da unutamıyorum, eşime bile çok sonra anlattım, hani ben kötüyüm senle neden kötü oldular diye soruyordu. Aramızda hallederiz, özür dilenir konu kapanır diye bekledim ama olmadı, tavır alıp durdular öylece. Babam da sanki gerçekten biz kötü birşey yapmışız gibi davrandı, eve gelmeyin dedi, kendi aralarında ne konuçtuklarını bilmiyorum ama benim yanımda bile eşimle ilgili saçma sapan suçlamalarda bulundular; benim eşimle ve babamla iyi olmamı isteyecekleri yerde tam tersi oldu. Ben kötü oldum babamla ne geçti ellerine bilmiyorum.Esiniz hakli. Kardeslerin küs kalmasina karsiyim ama sizin kardesiniz yaptigi da terbiyesizlik.
Bence sadece babanızla iletişime geçin. Gelmek isterse gelsin. Siz giderseniz de dışarıda görüşürsünüz yada kardeşleriniz yokken eve gidersiniz. Kardeşlerinizle tekrar iletişime geçmek hem sizi hem evliliğinizi yıpratacak. İnsan kendine yapılanı bir nebze alttan alıyor ama eşine yapılan saygısızlığa boyun eğmemeli bence.Eşime birşey demedim, içten içe düşünüyorum açıklanması iyi mi oldu kötü mü diye. Babamın üzerimde emeği olduğu için eşim ona ses etmedi, gelsin dedi ama kardeşlerim konusunda ben de ona hak veriyorum. Ben hep onları korudum babama üvey anneme karşı aman tartışma olup da üzülmesinler diye, ilk kez zor durumda kaldığımda bu tavırları çok üzdü, beni yalnız bıraktılar her anlamda. Bu kovma mevzusunu anlatmadığım için belki de ben senelerdir üzülüyordum haksızlığı içime attığım için. O an sinirle söyledi özür diler diye bekledim ben aradım gene, ama olmadı, haklı olduğuna inanmış, küçük kardeşime söyledim ben size burası benim evim, defolun vs dedim mi birkere bile dedim, hayır abla hiç hissettirmedin bile dedi kendi evimiz gibi kaldık sende dedi, o daha uyumludur ama nedense o da artık daha uzak bana karşı. Babam da 3 senedir ciddi anlamda mesafeliydi, bebek oluyor diye gelme kararı aldı ve aynı şeyleri yeniden yaşamak da istemiyorum, düşünmekten bile yoruldum.
valla ne kadar zor bir durum Allah yardimcin olsun diyorsan ki esim hep destekci oldu o zaman sen de onu dinleyeceksin kardesin gelmesin gerekirse zaten sana bir suru kotuluk yapmis ama babadr hakki vardr kirmamaya calis durumu anlat yani akil vermesi kilay bize ama sana cok zor bir durumDemek ki bilmediğim şeyler var demiş, bu olaylar olduğunda babam da bayramda bizi kabul etmemişti evine, ben çok ağladım, eşim ses etmedi boşver dedi, o yüzden ona kızabilecekleri bir durum da yok. Bütün bu olanlara rağmen benim arkamda durduğu için ben de çok mahcubum, çünkü aileme karşı da bir hatası yok, desteği oldu. Bizzat benim yanımda haksız yere eşimi kötülediği bizi arayıp sormadığı için ben zaten gelmez diye düşündüm.
O annesinde kaldı o süreçte, biz boşanma aşamasına geldiğimiz için, herşeye sıfırdan başlayalım deyip onun ailesinden de uzak bir yere taşındık, sıkıntılı bir dönemdi. Evet o dönem lohusayken gelen vurdu giden vurdu gibi bir durum yaşadım. Hep yanında olduğum insanlar bana tavır aldılar sanki. Allah büyüktür dedim, çok şükür yuvam kurtuldu. Şuanda gene lohusa halimle kimsenin huzursuzluğunu eşime çocuğuma yansıtmak istemiyorum ama babamın emeğini çöpe atamam onun da kendince hataları olsa da, kız kardeşlerim dururken, doğum sonrasında tek başına ne yapacağımı düşünen kişinin babam olması bile garip geliyor. En zor zamanımda beni savunacaklarına tepkisiz kaldıkları için bana eşime tavır aldıkları için kırgınım zaten ve hala çaba sarfetmiyorlar. Eşim de farkında, tekrar aynı şeyleri yaşamak istemiyor.Bence eşin haklı. Kardeşlerin hiç öyle kardeş gibi davranmamış, aksine babayı doldurmalar, evden kovmalar falan, düşman gibi davranmışlar. Eşinin yerinde kim olsa istemezdi. Senin lohusa olacağın ve çok hassas olacağın düşünülürse hiç hiç istenmemesi lazım. Eşin söyleyerek çok iyi yapmış, keşke sen de vaktinde söyleseydin. Hem onların terbiyesizlikleri de karşılıksız kalmamış olurdu. Bu arada ev taşınırken eşin nerede kalıyordu?
O annesinde kaldı o süreçte, biz boşanma aşamasına geldiğimiz için, herşeye sıfırdan başlayalım deyip onun ailesinden de uzak bir yere taşındık, sıkıntılı bir dönemdi. Evet o dönem lohusayken gelen vurdu giden vurdu gibi bir durum yaşadım. Hep yanında olduğum insanlar bana tavır aldılar sanki. Allah büyüktür dedim, çok şükür yuvam kurtuldu. Şuanda gene lohusa halimle kimsenin huzursuzluğunu eşime çocuğuma yansıtmak istemiyorum ama babamın emeğini çöpe atamam onun da kendince hataları olsa da, kız kardeşlerim dururken, doğum sonrasında tek başına ne yapacağımı düşünen kişinin babam olması bile garip geliyor. En zor zamanımda beni savunacaklarına tepkisiz kaldıkları için bana eşime tavır aldıkları için kırgınım zaten ve hala çaba sarfetmiyorlar. Eşim de farkında, tekrar aynı şeyleri yaşamak istemiyor.
Çok sağolun, kendimi geçtim çocuğu için pek çok şey yaptı, kimseye muhtaç etmedi, gece kalktı kucağında uyuttu, yemek yapamadım dışardan getirdi, şimdi hamileyim gene aynı çocuğa da yardım eder, bana da, ailem deyip onu silemedim ama babamı da silmeyi hiç istemedim, beni bayramda istemediği zamanlarda bile sonuçta emekleri var dedim, kötü anılarımızda var ama verdiği emekleri de yok sayamadım. Sağolsun eşim de babam konusunda hep bana bıraktı, senin babandır ister git ister ara istersen arama dedi, onu istemedikleri dönemde de onlara kızsada benim görüşmeme ses etmedi, benim mahcubiyetimi gördü,üzülme dedi. Genelde kardeşlerin seni evlenince anlar ancak diyorlar, gerçekten herkes benim eşim gibi anlayışlı olmayabilir, ileriyi hiç düşünmüyorlar.Val
valla ne kadar zor bir durum Allah yardimcin olsun diyorsan ki esim hep destekci oldu o zaman sen de onu dinleyeceksin kardesin gelmesin gerekirse zaten sana bir suru kotuluk yapmis ama babadr hakki vardr kirmamaya calis durumu anlat yani akil vermesi kilay bize ama sana cok zor bir durum
Teşekkür ederim, ya emek vermeyen kötü bir eş olsa veya anne babama kardeşime büyük saygısızlığı olsa onlara da hak veririm mesafe konusunda, hatta eşime de söylerdim özür dile vs ama küfür hakaret yok, kimseyi evinden kovmadı aksine yardımcı oldu aileme birçok konuda. Bizim kötü zamanımızda böyle vurmaları onu da çok üzdü beni de. Babam zaten fevri bir insan bir de dolduruşa gelince iyice ipleri kopardı. Şimdi belli ki torunlarını görmek istiyor, benim de üzüldüğüm nokta buydu zaten, çocuklarım dede bilmiyorlar, herkes nenesiyle dedesiyle parkta bahçede ne güzel, benim annem de hayatta yok. Başka şehirdeyiz bayramda gittim o zaman bile istemedi, diğer akrabalara uğradık ama ağlayarak geri döndüm. İnşallah babam en azından beni anlamıştır, eşime torunlarına karşı daha merhametli davranır.Bence sadece babanızla iletişime geçin. Gelmek isterse gelsin. Siz giderseniz de dışarıda görüşürsünüz yada kardeşleriniz yokken eve gidersiniz. Kardeşlerinizle tekrar iletişime geçmek hem sizi hem evliliğinizi yıpratacak. İnsan kendine yapılanı bir nebze alttan alıyor ama eşine yapılan saygısızlığa boyun eğmemeli bence.
Babayı anneyi silmek konusunda çok çok büyük olaylar olması lazım. Eşinizin de her şeye rağmen ılımlı olması çok güzel. Ama kardeşlik öyle değil. Aynı candan aynı kandan olmak sizi kardeş yapmıyor. Bi eli hep üstündeyse, hep yanınızdaysa o bağı hissediyorsunuz. En zor zamanda yoklarsa zaten ihtiyacınız yok ki. Ama baba bambaşka. Sizin ilişkiniz kesilse bile o bi dede. Dediğiniz gibi çocuklar dedesini bilmeli, o sevgiden mahrum kalmamalı.Teşekkür ederim, ya emek vermeyen kötü bir eş olsa veya anne babama kardeşime büyük saygısızlığı olsa onlara da hak veririm mesafe konusunda, hatta eşime de söylerdim özür dile vs ama küfür hakaret yok, kimseyi evinden kovmadı aksine yardımcı oldu aileme birçok konuda. Bizim kötü zamanımızda böyle vurmaları onu da çok üzdü beni de. Babam zaten fevri bir insan bir de dolduruşa gelince iyice ipleri kopardı. Şimdi belli ki torunlarını görmek istiyor, benim de üzüldüğüm nokta buydu zaten, çocuklarım dede bilmiyorlar, herkes nenesiyle dedesiyle parkta bahçede ne güzel, benim annem de hayatta yok. Başka şehirdeyiz bayramda gittim o zaman bile istemedi, diğer akrabalara uğradık ama ağlayarak geri döndüm. İnşallah babam en azından beni anlamıştır, eşime torunlarına karşı daha merhametli davranır.
Babayı anneyi silmek konusunda çok çok büyük olaylar olması lazım. Eşinizin de her şeye rağmen ılımlı olması çok güzel. Ama kardeşlik öyle değil. Aynı candan aynı kandan olmak sizi kardeş yapmıyor. Bi eli hep üstündeyse, hep yanınızdaysa o bağı hissediyorsunuz. En zor zamanda yoklarsa zaten ihtiyacınız yok ki. Ama baba bambaşka. Sizin ilişkiniz kesilse bile o bi dede. Dediğiniz gibi çocuklar dedesini bilmeli, o sevgiden mahrum kalmamalı.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?