Ailem ve eşim

prettywoman89

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
5 Nisan 2012
1.628
857
123
Selamlar arkadaşlar, biz 3 sene öncesinde ilk doğumumdan sonra ciddi sıkıntılar yaşadık kendi ailemle ve eşimin ailesiyle. Eşimle tartıştık, barıştık çok ciddi bir sorun olmadı şiddet aldatma vs değil sadece ikimiz de ailelerin baskısından yükünden bunalmıştık birbirimize patladık, boşanma aşamasına geldik. En sonunda evi taşımaya karar verdik uzak olalım diye,o esnada bir süre babamlarda kaldım, bebeğim de çok küçüktü ve kardeşim tartışma esnasında bana küfür edip evden kovdu, ben kucağımda bebekle ev işi yaparken o telefonla muhabbet ediyorken yardım istedim diye. Ben muhtemelen lohusa depresyonu geçirdim herşeye üzülüyorum vs ama bu ağır geldi çünkü senelerce okumalarına destek oldum sıkıntıları olduğunda aylarca biz de kaldılar, tartışmalarda dahi evden kovmadım asla. Neyse arkadaşımda kalmaya karar verdim babama bu olayı anlatmadım, çünkü o da sinirlidir ne dediğini bilmez, olay büyümesin diye arkadaşıma gittim ve Allah razı olsun bir kere bile yük olduğumu hissettirmedi, eşim ev bulup taşıyana kadar orda kaldım.

Babam bunun sebebini anlayamadı yani onlarda kalırken ben arkadaşıma gidiyorum baba dedim, eşimle barıştığımızı anlattım, siz mutlu olun gerekirse biz görüşmeyiz dedi halbuki bir düşmanlık yoktu eşimden taraf. Kardeşim eşimi çok kötüledi ki babam nefret etti o an hissettim, tartışmayı yaşayan ben olduğum halde onun da benim de haksız olduğumuz konular var dedim. Neyse sonra yeni evimize taşındık ben şuan 2. doğumumu yapacağım, doğru düzgün aramadılar sormadılar hep ben aradım iyiler mi diye sormak için, mirasla ilgili kavga çıktı gene alttan aldım kimse sen hamilesin gurbettesin üzülme diye düşünmedi her lafı saydılar.

Şimdiki doğuma babam gelmek istediğini söyledi üvey annemle, eşim de doğumdan sonra bebek görmeye buyrun gelin dedi, fakat kardeşlerimi istemediğini özellikle beni evden kovan kardeşimi (28 yaşında) istemediğini söylemiş, ve kovma olayını anlatmış, ama 3 sene sonra bu konuyu açıklaması iyi mi oldu kötü mü oldu bilmiyorum. Eşim geldiklerinde onları kendi kardeşleri gibi ağırladı ve onun da çok ağırına gitti, boşanmamız için baskı yaptılar ben eşimin kötü olmadığını anlattıkça onu da beni de sildiler resmen. Babamın üzerimde emeği vardır sinirli de olsa üzse de ama eşim de haklı çünkü kardeşlerim üzerinde de bizim emeğimiz vardı ve bizim ihtiyacımız olduğu anda geri çekildiler. Bilmiyorum ben çok üzüldüm ağladım 3 sene boyunca evladımı da tek büyütüyorum, Allah güç versin ikinciyi de büyütürüm. Onların sildiği gibi ben silmedim kimseyi, Allah'a havale ettim. Eşim sizce doğru mu yaptı? Veya en başta ben bu tartışmayı saklayarak hata mı ettim? Teşekkür ederim.

Bu arada kardeşim rahatsızken hastaneye götürdük eşim sabırsız bir insan çocuk ağlayınca panik yapar, o esnada surat astı ama tek olsam bana da yapar özellikle kardeşime yapmadı. Çocuk ağladığı için sinirlenip surat astığı olayı sanki kendisine yapılmış gibi anlattı babama mesela. Gene hastayken yemek yiyemiyor diye meyve alıp getirdi kardeşime, sabahlara kadar bebeğe baktı işe gideceği halde, kardeşim bebek için bize geldiği halde ondan yardım istemedi, ben bu iyiliklerini unutamam. Banyo yaptıralım dediğim zaman kardeşim kocan gelince yaptır dedi, sustum gene eşime de babama da söylemedim.
 
Son düzenleme:
Eşime birşey demedim, içten içe düşünüyorum açıklanması iyi mi oldu kötü mü diye. Babamın üzerimde emeği olduğu için eşim ona ses etmedi, gelsin dedi ama kardeşlerim konusunda ben de ona hak veriyorum. Ben hep onları korudum babama üvey anneme karşı aman tartışma olup da üzülmesinler diye, ilk kez zor durumda kaldığımda bu tavırları çok üzdü, beni yalnız bıraktılar her anlamda. Bu kovma mevzusunu anlatmadığım için belki de ben senelerdir üzülüyordum haksızlığı içime attığım için. O an sinirle söyledi özür diler diye bekledim ben aradım gene, ama olmadı, haklı olduğuna inanmış, küçük kardeşime söyledim ben size burası benim evim, defolun vs dedim mi birkere bile dedim, hayır abla hiç hissettirmedin bile dedi kendi evimiz gibi kaldık sende dedi, o daha uyumludur ama nedense o da artık daha uzak bana karşı. Babam da 3 senedir ciddi anlamda mesafeliydi, bebek oluyor diye gelme kararı aldı ve aynı şeyleri yeniden yaşamak da istemiyorum, düşünmekten bile yoruldum.
 
Siz hatalisiniz
Babaniza anlatmaniz gerekirdi evden kovuldugunuzu
Bosu bosuna dusman etmissiniz babanizi esinize
Babam fevri bir insan, ben o an söyleyip evde kavga gürültü çıkmasını istemedim zaten çok hassastım, kırılmıştım, bir kavga daha kaldıramadan bebeğimi de alıp gittim; sonrasında da kardeşim özür dilesin diye bekledim, abla sinirle söyledim affet dese konuyu kapatacaktım, ama onlar babamın bana tavır almasına dahi ses çıkarmadılar. Sen babamın üstüne çok gidiyorsun dediler oysa ben babama kötü söz söylemedim, bayramda gelelim dedim, istemedi, kardeşlerimin bana destek olmalarını beklerdim. Ben çok arada kaldım, çok sıkıntı çektim onlarla babamı karşı karşıya getirmemek için, maddi manevi sıkıntıları olduğunda babama söylemezlerdi kızar diye bana gelirlerdi. Haklısınız, ben kendileri hatalarını anlasınlar dedim ama olmadı, ben üzüldüm.
 
Peki esinize babanizin tepkisi ne olmus anlatinca , yani kardesde ne bicim kardes babasinn evinden diger kardesi ne hakla kovabilir keske o zaman sesinizi cikarsaydiniz..
Demek ki bilmediğim şeyler var demiş, bu olaylar olduğunda babam da bayramda bizi kabul etmemişti evine, ben çok ağladım, eşim ses etmedi boşver dedi, o yüzden ona kızabilecekleri bir durum da yok. Bütün bu olanlara rağmen benim arkamda durduğu için ben de çok mahcubum, çünkü aileme karşı da bir hatası yok, desteği oldu. Bizzat benim yanımda haksız yere eşimi kötülediği bizi arayıp sormadığı için ben zaten gelmez diye düşündüm.
 
Esiniz hakli. Kardeslerin küs kalmasina karsiyim ama sizin kardesiniz yaptigi da terbiyesizlik.
Ben genel olarak kimseyle küs kalamıyorum ama bu yapılanı da unutamıyorum, eşime bile çok sonra anlattım, hani ben kötüyüm senle neden kötü oldular diye soruyordu. Aramızda hallederiz, özür dilenir konu kapanır diye bekledim ama olmadı, tavır alıp durdular öylece. Babam da sanki gerçekten biz kötü birşey yapmışız gibi davrandı, eve gelmeyin dedi, kendi aralarında ne konuçtuklarını bilmiyorum ama benim yanımda bile eşimle ilgili saçma sapan suçlamalarda bulundular; benim eşimle ve babamla iyi olmamı isteyecekleri yerde tam tersi oldu. Ben kötü oldum babamla ne geçti ellerine bilmiyorum.
 
Bence eşin haklı. Kardeşlerin hiç öyle kardeş gibi davranmamış, aksine babayı doldurmalar, evden kovmalar falan, düşman gibi davranmışlar. Eşinin yerinde kim olsa istemezdi. Senin lohusa olacağın ve çok hassas olacağın düşünülürse hiç hiç istenmemesi lazım. Eşin söyleyerek çok iyi yapmış, keşke sen de vaktinde söyleseydin. Hem onların terbiyesizlikleri de karşılıksız kalmamış olurdu. Bu arada ev taşınırken eşin nerede kalıyordu?
 
Bence sadece babanızla iletişime geçin. Gelmek isterse gelsin. Siz giderseniz de dışarıda görüşürsünüz yada kardeşleriniz yokken eve gidersiniz. Kardeşlerinizle tekrar iletişime geçmek hem sizi hem evliliğinizi yıpratacak. İnsan kendine yapılanı bir nebze alttan alıyor ama eşine yapılan saygısızlığa boyun eğmemeli bence.
 
Val
valla ne kadar zor bir durum Allah yardimcin olsun diyorsan ki esim hep destekci oldu o zaman sen de onu dinleyeceksin kardesin gelmesin gerekirse zaten sana bir suru kotuluk yapmis ama babadr hakki vardr kirmamaya calis durumu anlat yani akil vermesi kilay bize ama sana cok zor bir durum
 
O annesinde kaldı o süreçte, biz boşanma aşamasına geldiğimiz için, herşeye sıfırdan başlayalım deyip onun ailesinden de uzak bir yere taşındık, sıkıntılı bir dönemdi. Evet o dönem lohusayken gelen vurdu giden vurdu gibi bir durum yaşadım. Hep yanında olduğum insanlar bana tavır aldılar sanki. Allah büyüktür dedim, çok şükür yuvam kurtuldu. Şuanda gene lohusa halimle kimsenin huzursuzluğunu eşime çocuğuma yansıtmak istemiyorum ama babamın emeğini çöpe atamam onun da kendince hataları olsa da, kız kardeşlerim dururken, doğum sonrasında tek başına ne yapacağımı düşünen kişinin babam olması bile garip geliyor. En zor zamanımda beni savunacaklarına tepkisiz kaldıkları için bana eşime tavır aldıkları için kırgınım zaten ve hala çaba sarfetmiyorlar. Eşim de farkında, tekrar aynı şeyleri yaşamak istemiyor.
 


Hıım o kısmı kaçırmışım. Çok şükür tabii evliliğinizi kurtarmışsınız. Bazen aile en yakının olamıyor ne yazık ki. Baban da ne güzel düşünceliymiş, anlamlandıramadığı şeyleri ona nasıl anlattılar kimbilir. Ona rağmen düşünceli olması çok güzel.
 
Çok sağolun, kendimi geçtim çocuğu için pek çok şey yaptı, kimseye muhtaç etmedi, gece kalktı kucağında uyuttu, yemek yapamadım dışardan getirdi, şimdi hamileyim gene aynı çocuğa da yardım eder, bana da, ailem deyip onu silemedim ama babamı da silmeyi hiç istemedim, beni bayramda istemediği zamanlarda bile sonuçta emekleri var dedim, kötü anılarımızda var ama verdiği emekleri de yok sayamadım. Sağolsun eşim de babam konusunda hep bana bıraktı, senin babandır ister git ister ara istersen arama dedi, onu istemedikleri dönemde de onlara kızsada benim görüşmeme ses etmedi, benim mahcubiyetimi gördü,üzülme dedi. Genelde kardeşlerin seni evlenince anlar ancak diyorlar, gerçekten herkes benim eşim gibi anlayışlı olmayabilir, ileriyi hiç düşünmüyorlar.
 
Teşekkür ederim, ya emek vermeyen kötü bir eş olsa veya anne babama kardeşime büyük saygısızlığı olsa onlara da hak veririm mesafe konusunda, hatta eşime de söylerdim özür dile vs ama küfür hakaret yok, kimseyi evinden kovmadı aksine yardımcı oldu aileme birçok konuda. Bizim kötü zamanımızda böyle vurmaları onu da çok üzdü beni de. Babam zaten fevri bir insan bir de dolduruşa gelince iyice ipleri kopardı. Şimdi belli ki torunlarını görmek istiyor, benim de üzüldüğüm nokta buydu zaten, çocuklarım dede bilmiyorlar, herkes nenesiyle dedesiyle parkta bahçede ne güzel, benim annem de hayatta yok. Başka şehirdeyiz bayramda gittim o zaman bile istemedi, diğer akrabalara uğradık ama ağlayarak geri döndüm. İnşallah babam en azından beni anlamıştır, eşime torunlarına karşı daha merhametli davranır.
 
Babayı anneyi silmek konusunda çok çok büyük olaylar olması lazım. Eşinizin de her şeye rağmen ılımlı olması çok güzel. Ama kardeşlik öyle değil. Aynı candan aynı kandan olmak sizi kardeş yapmıyor. Bi eli hep üstündeyse, hep yanınızdaysa o bağı hissediyorsunuz. En zor zamanda yoklarsa zaten ihtiyacınız yok ki. Ama baba bambaşka. Sizin ilişkiniz kesilse bile o bi dede. Dediğiniz gibi çocuklar dedesini bilmeli, o sevgiden mahrum kalmamalı.
 

Bugün konuştuk küçük kardeşimle babam onlara sormamış gelir misiniz diye, onlar da gidelim dememişler, demek ki eşim haklı dedim içimden. Gelmek istemeyen insanı zorla davet edemem, hem ne olacak gene aynı şeyler, yok bana şunu dedi, surat yaptı deyip gene huzursuzluk en güzeli uzak kalmak. Bugün gene eski şeyleri söyledi diğer kardeşim farklı anlatıyormuş olayları, ben tek taraflı bakıyormuşum vs; ben de açıkça söyledim, iyi günde herkes yanımda olur, gel yiyelim gezelim içelim desem dedim. Ben zor gününüzde size, kusura bakmayın benim de sorunum var kendi başınızın çaresine bakın demedim, diye belirttim. Çünkü hem okuyordum hem evliydim kredi borçlarımız vardı o halde aylarca kaldılar eşim dahi hiç ses etmedi, maddi manevi sıkıntıları vardı evde, biz borca girdik onlar senin kardeşin dedi. Bebeğim küçükken rahatsızlandı hem bebeğe hem kardeşime baktım, bir kere Allah razı olsun dediğini duymadım. Evden kovduğu halde özür dilesin diye bekledim o da olmadı. Sıkıntımız geçti nasılsa, sen kendi başının çaresine bak diyen kardeşi, bir de üstüne yaşadığı her olumsuzluğu benim ve eşimin üzerine atan birini ben ne yapacağım. İşi düştüğünde arar diye mi bekleyeyim. Bugün kandil hala haklı çıkalım derdinde diğerini savunuyor kardeşim, kalp kıran kişi af dileyeceğine üste çıkarsa nerde kaldı bugünün anlam ve önemi. Gün gelir devran döner, insanoğlu gerçekten nankör onu anlıyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…