Ailemden ayrılıyorum..çok üzgünüm..

Ben de ailemden uzakta çalıştım.Giderken ben de çok zorlanıyordum,babam hastaydı üstelik.Ama gidince zamanla alışuıyordum..sonra memleketimde çalıştım.Şimdi memlekete 1 saat uzaktayım,buraya ilk geldiğimde de yalnızlıktan sıkılmıştım,ev bana yabancı gibi gelmişti,ama zamanla buraya da alıştım.En kötüsü de ücra bir köye atandığım zamandı,orda zor zamanlar geçirmiştim..Ücra bir yer değilse kolay alışırsın..Kendi evinin olması da güzel birşey..Gerçi ben aileme çok derin bağlarla bağlı değilim,belki böylesi daha iyi oldu benim için...Biraz da onlardan uzakta kendi başına olmayı öğren bakalım..kendi ayaklarının üstünde durduğunu görmek de güzel olacaktır..Ailenin yanına sık sık git ama.Evlenecksin nasılsa,o da sık gelecek.sen onun yanına gideceksin.Bne ne yapayım benim hayatımda kimse yoktu o dönemlerde,şimdi de yok..ücra köydeydeyken nişanlıydım ama ilgisizdi malesef..