aileme görüşlerimin ve kafa yapımın onlardan farklı olduğunu nasıl anlatabilirim?

eleanor7

sky was made of amethyst
Kayıtlı Üye
10 Temmuz 2010
148
1
96
İstanbul
merhaba. ben muhafazakar bir aileden geliyorum. genel olarak bilinen muhafazakarlardan daha modernize edilmişini düşünebilirsiniz. ama ailem bazı konularda kısıtlama getiriyor. mesela eve gelme saatim, arkadaşlarım gibi.. dini konularda neredeyse hiç karışmıyorlar namazdır, kapanmadır vs sadece bana anlatıyorlar ve gerisini bana bırakıyorlar.ama etek boyu gibi şeylerde direk katı bir kısıtlama geliyor örneğin diz hizasında giydiğim bir eteğe mini diyebiliyorlar!! veya kesinlikle açık olmayan bi bluza kızabiliyorlar. eve 7-8de geldiğimde sorguya çekiyorlar. ve bu beni acayip boğuyor. belki bu çok küçük bir şey diyebilirsiniz ama bu tarz o kadar çok şey var ki!! çevreden henüz küçük olduğun için ( üstelik hiç de küçük sayılmam 19-20 küçük müdür?) böyledir ilerde rahat bırakırlar onlar da endişeleniyor sana değil etrafa güvenmiyorlar benzeri kalıplaşmış yorumlar geliyor. ama zaman geçtikçe düzelmiyor. şunu da bilmenizi isterim; herkesten aileme ve bana övgüler geliyor kızınızı çok iyi yetiştirmişsiniz,çok terbiyeli vs vs diye. şöyle bir inanç vardır bir yayı ne kadar gererseniz o kadar ileri fırlar. ama işte ben o zihniyette değilim çok şükür..
sorun sadece bu değil bu sadece çok küçük bir kısmı aslında. asıl mesele onlarla siyasi görüşlerim de taban tabana zıt!! belki zamanla değişebilir görüşlerim tabii ki okudukça , gördükçe , yaşadıkça değişecek ama bunu onlara anlatamıyorum. onların inandıkları şeylere sorgulamadan bağlanmamı istiyorlar. bense şimdilik yorum yapmamayı tercih ediyorum. çünkü bu konu hakkında onlara karşı durmaktan çok yoruldum .anlatamıyorum.bir de sizlere danışayım dedim yardım edebileceğiniz bir şey, öneriniz var mı? bu yıl össye girdim ve üniversiteye şehir dışında gitmeyi düşünüyorum evet ama bu hiçbirşeyi çözmeyecek sadece erteleyecek..
 
canım ailen sana bir zarar geleceğinden korktukları için böyle davranıyorlardır.sen ne kadar büyürsen büyü onların gözünde bebek gibisindir ilerde anne olunca anlarsın.
 
Gıyım konusunda benımde aılem kısıtlama yapmıstır.
Gırıs cıkıs saatlerım ıse bellı bır yasa kadar kısıtlanmıstır.
Fakat zaman ılerledıkce, onların guvenını kazandıkca,
Secımlerımın dogrulugunu gordukce,
kararlarımı sadece onlara bıldırmem yeterlı oldu.
Oyle kı degıl eve gec gelmek, hafta sonları bır baska sehıre gıdebılıyordum,
arkadaslarımla zaman gecırmek ıcın.
Hatta oyle zaman oluyordu kı, babam arayıp,
'kızım ıstersen bır gun daha kalabılırsın' dıyordu.
Netıce ıtıbarı ıle son olarak yurt dısına gıtmek ıstedıgımde,
kımse karsı gelmedı ve gıttım.
Fakat bunların hıc bırı kolay olmadı.
Ve hepsı ıcın gereklı olan tek sey zamandı...
 
Bunu yaparken ısyan etme, hep agır adımlarla ılerlemen gerektıgını unutma!
Inan babam bır zamanlar calısmama dahı musade etmezdı.
Zorla gıderdım ıse.
Bu bana guvenmedıgınden degıl de,
onun kızının calısması gururuna dokundugundandı!
Onlar okumama dahı musade etmedıler.
Dızlerının dıbınde oturayım ıstedıler.
Ama zamanla her seyı astık.
Butun bu durumu bılen yakın cevrem dahı,
benım yurt dısına gıtmeme oyle cok sasırmıstı kı (:
Bıraz zaman ver aılene.
Sabırla yaklas...
Hıc unutmuyorum, babam bır gece benı ders calısırken gorunce butun fıkrı degısmıstı.
'Sen hıc pes etmeyeceksın degıl mı?' demıstı
Ve ardından o vakıt sehır dısında calısmak ıstememe karsı gelen babam, buna musade ettıgını soylemıstı...
Zaman ve azım... Her seyın ustesınden gelmen ıcın yardımcı olacak ıkı anahtar kelıme.
 
zor ama istannnbul gibi bir yerde yasiyorsunuz endiselenmeleri normal
ama yazin en azindan sekize kadar müsade etmeliler diye düsünüyorum
oturup konus arkadaslarimdan bir ben böyleyim falan de ve tabiki onlara yanlis
birseyler yapmiycagin güvenini verrmelisin
 
ailenle herzaman aynı fikirde olamazsın zaten... olmak zorunda da değilsin. ünv kazandığında birde başka bir şehire gidersen yaşamını istediğin gibi devam ettireblirsin. sonrasında iş hayatın olur. oda belki farklı bir şehirde devam eder. saat konusu, giyim konusu biraz ailenin bakış açısıyla alakalı bir durum. onların pek değişeceğini sanmıyorum ben. yaşın ilerledikçe biraz esner belki. senin burada yapman gereken ayaklarının üzerinde durmayı öğrenmen, bir mesleğinin olması. paranı kazanmaya başladığında gerekirse ayrı bir yaşam kurabilirsin kendine. Ailene de çok kızma, onlarda kendilerince seni korumaya kollamaya çalışıyorlar.
 
anlattıkların normal şeyler..neredeyse hepimizin yaşadığı ortak noktalar diyebilirim..hem şöyle düşün çevredende takdir gören bir genç kızsın.demek ki ailen seni yanlış yetiştirmiyor...bu kurallarda olması gereken kurallar bence...
onlar senin iyiliğini düşünüyor..birgün evlat sahibi olduğunda daha iyi anlayacaksın.hiçbir şeye banzemiyor..
sen 40 yaşında da olsan onların küçük kızı kalacaksın...olumunekankayizsmile
 
böle bi konu açıldığı zaman herkes aynı yorumu yapıyor, ailen haklı seni çevreden koruyorlar... bi de klasik cümle biz sana güveniyoruz çevreye güvenmiyoruz, burda ters bi yorum yaptığında da anne olunca anlarsın... benim ailem beni pek sıkmaz ama, annemin ailesi zamanında çok sıkmış iyi mi oldu peki, annem sırf baskıdan kurtulmak için genç yaşta babamla evlenmiş, Allah'tan babam iyi bi insan da annem pişman olmadı ama ya iyi biri olmasaydı, herkes olaya anne baba gözüyle bakacağına biraz da evlat gözüyle bakabilmeli...
 
Demokratik bi ailede siyasi görüsün farkli olmasi kadar normal bisiy yoktur fakat sürekli görüsler dile gelip bu karsilikli atismaya dönerse sevimsiz ve lüzumsuz bir hal alir.

Ailelerin en büyük yanlisi cocuklari korurken onlardan aldiklari güvendir bana göre.
 
Endiselenme konusunda haklılar benim ailem de aynı bende senden bir yas büyügüm :)
Ama kafa yapılarınızı degistirebileceginizi sanmıyorum benim annem de böyle bir insan cok iyidir falan ama kendi dogruları var kıyafet konusunda özellikle ona göre kolsuz,askılı vs.giymek ayıp herseyin acıklık veya kapalılıktan ibaret oldugunu sanıyor ..

Ama onun dısında dısardan kacta gelecegime pek karısmazlar bende en gec 9da evdeyimdir istanbul gibi bir yerde yasıyorsak bu cok ideal bir saat bence ..
 
İstanbul'da başınıza gelebilecek kötü ihtimallerden sizi etek boyunuz mu koruyacak Allah aşkına...

Elbette biz de mini etek giymiyoruz. Yerine göre giyiniyoruz her zaman.
Önemli olan, ailenizin sizin zaten doğru kararları alabileceğinize olan inançları.

Eve dönüş saati de bir şekilde, oturulan semtle veya yaşanılan ortamla doğrudan alakalı. O konuda bir şey diyemem.

Siyasi görüşünüz içinse, ailenize karşı bunun mücadelesini vermek zorunda değilsiniz ki...
Zamanı geldiğinde, fikirleriniz tam anlamıyla oturduğunda, siz de kendi hayatınız hakkında inisiyatif alabilecek durumda olunca, kimseye görüşlerinizi kabul ettirmek zorunda olmayacağınız bir düzen kurabilirsiniz...

Ben sizin yaşınızdayken bağımsızlığımı kazanmıştım mesela, ailenizin yaş konusunu öne sürmesi doğru değil. Ama aile yapınız gereği de, davranışları normal...

Burada size düşen şey, akıllı mantıklı davranıp, onlara çok karşı çıkmamak. Çünkü ters tepki yapabilir. Zamanla mesleğinizi elinize alınca herşey daha kolay olur...
 
Ben daha kötü durumdayım

Çocukluğumdan beri hep annem karar verdi hangi okula gideceğime ne giyeceğime saçımı nasıl kestireceğim.İnat etti benim dediğim olacak diye ama ne zaman onun seçimi olsa hep mutsuz oldum ve hiç bir zaman bi yere göndermedi arkadaşımda kalma dahil ki şehir dışına da göndermedi hep ölürsün lafı bana kalır diye şimdi de en büyük mesele benim istediğim insan olursa evlenirsin olmazsa ben ölürüm biterim kardeşlerin günahı sana kalır inancı kullanma ve istemediğim adamla evlenirsen bizi unut aile olarak başının çaresine bak bende daraldım ve sıkıldım bunaldım.Hayatımda bir şeyide yapmama izin vermedi ve çok sinir oluyorum bu yüzden evlenirsem ilk başta kendi şehrimde yaşamak istemiyorum uzak olsunda anlayım diye ama ona da izin vermiyor.29 olacağım ama hep bu sürekli sorun sürekli tartışma bu zamana kadar dahi kpssde şehir dışı olmaz diye tercih bile yapamadım

Banada yardım lütfen nasıl konuşulur psikiyatriste gittim anennde gelecek diyor desem gerisini düşünemiyorum bile
 
Aynı yaştaymışız. Benim de bahsettiğin tarza yakın bir ailem var.
Siyasi anlamda zaten koyu düşünceleri yoktur. Kıyafetime de önceden karışırlardı 2 sene öncesine kadar. Şimdi ise çok farklı. Hatta ben yeni kapandım sayılır, ve ailem okuyorum diye karşı çıktı, çok şaşırmıştım... Sonradan kabullendiler tabiki..
Ayrıca 2 sene önce üni.ye başladım.
Ve gecen seneyi hatırlıyorum da eve 7-8de girince korkudan ölürdüm acaba bişey diyecekler mi diye.
Ama şimdi eve 12de girdiğim de oluyor. Hala koruyup kolluyorlar tabiki doğal olarak ama yasaklarla değil,
onlara o güveni verdikten sonra herşey kendiliğinden oluyor zaten.
Ben ilk çocuğum bir de, henüz nasıl davranacaklarını bilmiyorlardı o zamanlar.
Herşey benim üzerimde denendi diyebilirim. Belki sen de öylesindir?
Uzun lafın kısası zamanla alışıyorlar onlar da bazı şeylere.
Onlara da saygı duymak lazım, yetiştirilme tarzları, büyüdüğü ortamlar çok farklı çünkü..
 
tatlım ben de 21 yaşındayım senin yaşadıkların kadar olmasa da eve giriş çıkış saatleriyle alakalı hep sorunlarım oldu şimdi gülüp geçiyorum hepsine. eğer ailenle dikleşirsen onlar da zıtlaşıcaktır ben çok inatçıydım "arkadaşlarım şöyle, aileleri böyle " dedikçe zıtlaşmıştım ailemle ergenlik çağımda.-ki senin aileni okuyunca ben boş yere asilik yapmışım diyorum çünkü üniversiteye başladığım sene itibariyle eve giriş çıkışlarım sorun olmazdı, gene de özgürlüğün sonu yok ben gece 3 derdim onlar 1 :) ...ama zamanla onlar da bana güvenmeye başladı ben de o asiliğimi kırdım her şey halloldu. benim dur noktasını bildiğimi anladıkları zaman onlar da biraz olsun rahatladı. mini eteğimi de giyerim arkadaşlarımla tatile de giderim ama dediğim gibi ipler tamamen bende değil bi kısmı her zaman onlarda olur telefonla kontroller hala devam çünkü ben 40 yaşıma bile gelsem onların biricik kızlarıyım:ecrin_bebek: belki oturduğunuz çevre gece eve geç girmeye elverişli değildir, toplu taşıma araçları kullanıyorsan endişe etmekte son derece haklılar..her türlü insan var akşam vakti insan daha bi tedirgin oluyor. anne kalbi işte, ben empati yapınca hak veriyorum çoğunlukla.sen de biraz olsun alttan almaya çalış ailen sonuçta onlar..
siyaset konusuna gelince...demokratik bi ülkenin bireyisin o yüzden annenler ne kadar empoze etseler de görüşlerin uymasa bile aşırı tepki vermemeye çalış, sessizce geçiştir. sonuçta sandık başına gittiğinde annenler olmadan hür bi vatandaş olarak oy veriyorsun, bu konu senin için sıkıntı yaratmasın.
 
20 yaşındayım. bir ilçede yaşıyoruz. okul gezilerine ne ortaokulda ne lisede gidemedim. okulun pikniklerine babam da gelirdi. Lisedeki mezuniyet eğlencemize babası gelen tek kişi bendim. Askılı, mini falan giymeme tepki gösterirler (zaten ben sevmediğim için giymiyorum, bu açıdan sorun yok.) evden çıkarken çarşıya bile gidecek olsam sorarlardı ne zaman geleceksin diye. ailemi çok seviyorum ama yaptıkları şeyler beni bazen o kadar yoruyordu ki....

lisede tüm gündü okulumuz, hayatımda bir kere sınıf arkadaşlarımla öğleden sonra okula gitmedim ve sinemaya gittim diye kıyamet koptu :( o günden sonra her öğle arasında 20 dk uzaktaki evimize gelip gideceksin dediler. Ve 40 dk yol yürüyüp evde 20 dk duruyordum her gün.

akşamları dışarı çıkmam zaten imkansızdı. ilk kez geçen akşam kardeşim (16 yaşında) ile bi yere gönderdiler.
bana zaten güvenmiyorlardı hiç bir yanlış yapmamama rağmen.

ben de ne de olsa birşey yapsam da yapmasam da aynı sonuçlara katlanıyorum mantığıyla hareket ettim sanırım.
Ailemin asla onaylamayacağı bir sevgilim oldu. o dakikadan itibaren her zaman doğruyu söyleyen ben gittim, dışarı çıkmak için vs. ayak üstü 10 yalan uydurabilen biri haline geldim.

asla yapmam dediğim şeyler yaptım....

ne kadar bastırırsan o kadar ters teper işte :(
ne vardı beni biraz rahat bıraksalardı... yaşayamadığım her şeyi benden çok zıt birinde buldum. belki de o haline özendiğim içindi.
Ben olsam çocuğuma böyle davranmazdım..
Şu anki kendime ben bile güvenmiyorum. dürüst bir insan değilim çünkü artık. Yaptıklarıyla dedikleri birbirini tutmayan, her şeyi gizli saklı yapan ve pişmanlık duyan biriyim sadece....
 

asla yapmam dediğim şeyler yaptım....

ne kadar bastırırsan o kadar ters teper işte :(
ne vardı beni biraz rahat bıraksalardı... yaşayamadığım her şeyi benden çok zıt birinde buldum. belki de o haline özendiğim içindi.
Ben olsam çocuğuma böyle davranmazdım..
Şu anki kendime ben bile güvenmiyorum. dürüst bir insan değilim çünkü artık. Yaptıklarıyla dedikleri birbirini tutmayan, her şeyi gizli saklı yapan ve pişmanlık duyan biriyim sadece....
sana tamamen katılıyorum canım, bu yaşlarda özellikle 16-21 arası insana yasaklar daha da cezbedici geliyo hele ki senin gibi küçük bi yerde yaşayan insana tekdüzelik zaten sıkıntı vermişken bir de kısıtlamalar eklenince gerçekten çok can sıkıcı bir durum. ailenin tutumuna çok üzüldüm sen boyun eğdikçe onlar da iyice abartmış sanki:çok üzgünüm:...her ne kadar bizlerin iyiliğini isteseler de işte sonucu onların düşündüklerinden farklı olabiliyor.
 
Bi çok insan bu durumdan sıkıntılı sanırım.
Bende en başında, büyüdükce daha çok kısıtlanıyorum şu zamana kadar hiç bi yanlışımı görmedikleri halde..
arkadaşımla bi yere gidicek olsam kız başınıza ne işiniz var orda?
artık yalan makinasına döndüm
Sevgilimle dışarı çıkarken daha az sorun oluyo daha kolay izin alıyorum ama o askerde ve bunalıyorum artık
Yani dert çook cnm aynı yaşız seninle ve ben biliyorum ki kaç yaşıma gelirsem geliyim bu hep aynı kalıcak zaman zaman sinir krizleri geçirsemde bu durum böyle ve değişmez..
 
cnm ne oldu son durum?üniversite için ailenden uzakta yaşamayı mı tercih ettin?
umarım kararın bu yönde olmuştur.
senin yaşlarındayken aynı konularda kısıtlama yaşardım,bunu hayır yapamazsın şeklinde değilde bir şekilde hayatıma müdahale ederek yapıyolardı düzelir ilerde dedim ben de,üniversiteyi falan da kendi memleketimde okudum hata ettim :) hala değişen bir şey yok
 
Back
X