benzer durumları bende yaşadım.
uzattım okulumu bir yıl daha gittim ağlaya zırlaya uzattıgımı zor söyledim.ne yalan uydursam ne desemde uçsam gitsem sevdıgımın yanına dıye 1000 takla attım.
sevgılımde o yıl orada olacaktı çünkü.
anneciğimi babacığımı kandırdım sevgılımle vakıt gecırdim sankı hiç o yıl bıtmeyecekmış, memleketime dönmeyecekmiş,
eski hayatıma geri dönmeyecekmişim gibi.
gerçekten anneyi kandırmak sonradan çok koyuyor.
şuan düşünüyorumda ben haybeye gittim 1 yıl ailem kim bilir nelerden kesipte bana para gönderdiler.
kış günü babam çarşıya inip bana kim bilir kaç kere para yatırdı.
şuan bunları düşündükçe ne kadar boş şeyler olduğunu anlıyorum.
ailemın değerini çok sonradan anlamak adama nasıl koyuyor biliyormuusn.
şimdimi? tabıkıde o sevgılımden ayrıldım hiçbirşeyede değmezmiş.
onun yanında geçirdiğim vakitleri şuan ailemin yanında geçirmek için neler vermezdim.
şuan evliyim ve 28 yaşındayım.
üzerinden kaç sene geçti.hepsi boşaymış.. keşke o boşa okuduğum geçirdiğim vakitlerde ailemin yanında kalıpta sigortalı bi işte calıssaydım hem kenara para atardım.hem aileme yardım ederdim.hem daha rahat çeyiz yapar sonradan borç ödemezdim.
o anlar ozamanlar cok tatlı gelıyo biliyorum ama sonrada çok koyuyor bilesin.