Ailemi istemiyorum

" Gelmesen daha iyi olur " dediğinizde ne dedi babanız ?

Eşiniz ne düşünüyor ?

Daha yeni burdaydın gelmesen daha iyi yorulma yol masrafı yapma dedim şuan yeni ev aldı ve o eve tadilat mı ne yapılacakmış etraf toz olacakmış orda durmak moral bozmak istemiyormuş
 
İnsan bazen kendi canına tahammül edemiyor. Kendine takati kalmıyor. Ne yapılabilir bu durumda? Keşke doğmasaydık mı denir?
Pamuk ipliği, böyle konularda vicdanımdan nefret ediyorum. Çünkü ne istenilenin, ne hissedilenin, ne yaşanılanın bir önemi olmuyor. "Anne, baba", "kutsal", "günah", "ayıp", e hani ben? Huzur için nelerle yüzleşmek zorunda bırakılıyor bu insanlar kimbilir.

Şuan beni o kadar iyi anladınız ki tam da içinde bulunduğum durum bi yandan o gelince huzurum bozulacak bi yandan gelmezse yine huzurum bozulacak vicdan yapıyorum şuan keyif için geliyor aklıma her zaman takılır ya yaşlanınca ne olacak benim anama babama birlikte değiller ayrılar zaten bi abim var abimden de fayda yok gelin istemiyor ne annemi ne babamı ne beni yaşlanınca ne olacak bu insanlar benim evim eşim çocuklarım eşimin ailesi var sorumluluklarım var bi taraftan da anam babam nasıl üstesinden gelicem ne olacak ne bitecek bilmiyorum tabi bu düşündüklerim çok ilerisi için
 
Komşudan değil babadan bahsediyorsunuz sizin gibi düşünen bir evladım olsun istemezdim baba atadır; daha 3 aylık hamile babası ona ne yapabilir ki önüne bi tabak yemek koyamıyorsa çok ayıp ne günlere kaldık

Asil 3 aylik hamile diye baba gelmesin. Babasi düşünceli olsa, sik sin kizinin yanina gelmez. Bize hizmet etsin diye cocuk yapmiyoruz!!

Ve her baba ayni değildir. Konu sahibi zor çocukluğundan bahs etti. Sirf sperm verdi diye, bir erkek iyi bir baba olmuyor.

Ve burdaki klasik çifte standard yine. Gelen kv'de olsa herkes yadirgardi, eşinin annesine rest çekmelerini isterdi. Ancak konu baba olunca "yok babaya gelme denilmez, yok baba atadir" felan cümleleri kullaniliyor. :işsiz:
 
Komşudan değil babadan bahsediyorsunuz sizin gibi düşünen bir evladım olsun istemezdim baba atadır; daha 3 aylık hamile babası ona ne yapabilir ki önüne bi tabak yemek koyamıyorsa çok ayıp ne günlere kaldık
Herkesin ailesi aynı değil.Baba var baba var.Bugün birçok psikolojik sorunun temelinde aile yatıyor.Anne-baba tutumları bireyin kişiliğini,eş ve meslek seçimini dahi etkiliyor.
 
Yemek sofralarını devirdi annemi dövdü bize huzur vermedi hiç buraya geldiğinde de annem hakkında kötü kötü konuşup moralimi bozuyor kaldıracak durumda değilim bebeğimi ve kendimi düşünmek zorundayım ama bi taraftan da vicdan yapıyorum baba hakkı denilen bi şeyde var ahını almak istemiyorum iki arada kaldım buraya gelmeye yüzü yok aslında eşime de kötü laf etmişti zamanında sineye çektik kendi benim eşimin yerinde olsaydı bu eve giremezdi dua etsin ki eşim onun gibi bi insan değil bende iyi değilim yaşattıkları yetiştirme tarzları beni bozdu öfkemi kontrol edemiyorum sinirli agresif bi insan oldum çıktım iyi olmaya uğraşıyorum eşimle ailesiyle geçinmeye çocuklarımı sevmeye çalışıyorum çok zor hamile kaldım eğer kaybedersem çok üzülürüm Allah korusun herkes yaşadığını biliyor kimse empati yapamıyor yargılamak kolay ama anlamak zor

Genelde "Ahh ayıp olur mu" diyenler kendileri böyle şeyleri yaşamayan insanlar.onlarin penceresinden bakılsa anne baba iyidir zaten.bir kısım ise kendisi anne baba olan. Ve koruma refleksleri aslında sizin annenize babanıza değil, daha çok kendilerine. Cünkü bir evladın annesini babasını reddetebilmesi onlara oldukca korkunc geliyor. Cünkü ilerde onların çocuklari da reddetebilir. Kimse size zaten babanizi çöpe atın demiyor.
Ama size fazla geldiğini anladığınız zaman çizgi çekmek sizin en doğal hakkınız. Mesela sizin yanınızda annenizi yine kötülemeye başlıyorsa orda lafını kesin. Rahatsız olduğunuzu ve bunları dinlemek istemediğinizi net bir şekilde dile getirin. Illaha negatiflik saçmak istiyorsa bunu bolca kendi evinde yapabilir.ama siz kimsenin psikolojik çöp tenekesi değilsiniz. Ikincisi ve bu çok daha önemli: Psikolojik stresin fiziksel hastalıklara dönebilecegini hepimiz de biliyoruz. Eski yaraları sarmaniz çok iyi. Gerekirse bunun için profesyonel yardim almaya da çekinmeyin. Dediğim gibi yeri geldiğinde çizgi çekmeye çekinmeyin. Babadır eyvallah. Şükretsinler anne babalar, yoksa el olsa çoktan hayatınizdan silmistiniz. Kendinizi de korumaniz sizi kötü evlat yapmaz. Sadece bilinçli evlat yapar. Ilerde ne olur diye de canınızı sıkmaya fayda yok. O gün bir gelip catsin o zaman düşünürsünüz bunları.
 
Anne ve babalığı bu kadar kutsallaştırmaya gerek yok. Konu sahibini taşlayanlar sanırım kötü anne baba kavramlarından bihaberler. İnsan babasına bunu der miymiş de bilmem neymiş. Sanki çocukluk travmalarını hep başkaları yaşatıyor, bütün anneler babalar da melek. Şu ezber konuşmaları bir kenara bırakalım.

Dedem çocuklarını falakaya yatıran bir adammış, sonra da maddi manevi anlamda yakalarından düşmedi, ömürlerinden huzursuzluğu eksik etmedi evlatlarının. Babam rahmetli oldu, dede olacak insan hala aynı tas aynı hamam. Geride kalanları sinir hastası etmekle uğraşıyor. Baba vardır seve seve sırtınızda taşırsınız ama baba vardır insanın aynı odada durası gelmez. Çok mu şaşırtıcı?

Konu sahibi sana sonuna kadar hak veriyorum. Baba sevgisini çocuğuna verememiş bir adam için de kendinizi mutsuz etmeye gerek yok. Nasıl huzurluysanız öyle yaşayın.
 
Bazen ben cocuklarima tahammul edemiyorum. Ki buyuk insan gelsin etsinde bu kadar cok olursa karin agritir. Sen birsey spylemezsende babanin anlayacagi yok bence. Insan evinde biri varken surekli hizmet etmek zorunda hissediyir kendini. Beddua edeceksede etsin yani.. bunu neden yapiyor biliyor musun? Sana vicdan azabi cektirmek icin.. basariyorda..
 
Herkesin ailesi aynı değil.Baba var baba var.Bugün birçok psikolojik sorunun temelinde aile yatıyor.Anne-baba tutumları bireyin kişiliğini,eş ve meslek seçimini dahi etkiliyor.
Aynen öyle bu iş zincirleme gidiyor bozuk aile bozuk çocuk yetiştiriyor sonra o çocuk evlenip kendi gibi çocuklar yetiştiriyor gerçekten çok zor
 
3 aylık hamileyim babam daha yeni bendeydi 2 gün kalıp gitti annem babam ayrı yaşıyorlar geçimsizlik huzursuzluk içinde büyüdüm agresif sinir hastası bi insan oldum onlardan kurtulmak için evlendim ve çok şükür eşim iyi bi insan annemdir babamdır her şeye rağmen seviyorum ama şu an hassas bi dönemdeyim gerçekten görmek görüşmek istemiyorum Bayram ertesi bendeydi kıyafetlerini yıkadım ütüledim yemeğini yedirdim gönderdim şimdi tekrar geliyor 2 günde kurtuldum diye sevinirken şimdi tekrar gelecekmiş bi hafta kalacakmış strese girmiş değişiklik olsunmuş
Babanıza direkt bu aralar iyi değilim diyin ya da geldiğinde bir önceki gibi ilgilenmeyin bir hafta kalmaz o zaman
 
Benim babam vefat edeli çok uzun zaman oldu, o ayrı bir konu. Bizim toplumda genelde is anneye babaya gelince bir koruma refleksi vardır. Yani anne baba sana çocukluğunu veya hayatını ne kadar zehir etmişlersede veya ediyorlarsa sen evlat olarak çekmek zorundasın. Cünkü adı üstünde anne ve baba. Sizin "Ayıp yahu" tamda bu koruma refleksinin bir parçası. Yargilamiyorum. Dediğim gibi toplumda çok yaygın.
Ben ama burda maalesef çocukluğu huzursuzlukla gecen ve hala etkisinin altında çırpınıp duran konu sahibinin tarafindayim. Kendini hazır hissetmiyorsa veya babasının evine gelmesi onu strese sokması, bu sizce kimin sucu? Daha çok evladın mi, yoksa babanın mi? Bence her insan kendi psikolojisini koruma hakkına sahip, çünkü sağlıgimiz elimizden bi gitti mi vay halimize.
Koruma refleksinin ikinci bölümü genelde "senin çocukların seni istemese ne düşünürdün" veya "çocukların ilerde seni de istemeyebilir" oluyor. Evet olabilir. Ben çocuklarıma huzurlu ve mutlu bir çocukluk yasatmaya gayret ediyorum. Olur ya ilerde beni istemelerse en azından elimden geldiğini yaptım diye içim rahat olur. Konu sahibine bir soralim: Babası onun çocukluğunu ve hayatini mutlu ve huzurlu geçirmesi için ne yapmış? Ne yapmış ki, böyle bir tepki veriyor?
Yazınıza saygı duyuyorum böyle bir gerçekte var tabiki yaşamadığım için bilemem keşke her ebebeyn dünyaya getirdiği çocuğa sahip çıkıp iyi bir gelecek verebilse
 
Back
X