- 7 Kasım 2014
- 7.484
- 13.550
- 448
Selam arkadaşlar,
Bu gece yine çok bunaldım, 11 ay önce babamı ani bir kalp krizi ile kaybettim, babam ölmeden 1 gün önce hastaneden yeni taburcu olmuştum covid dolayısıyla tedavi görüyordum. Eve geldiğim günün ertesi sabahı babamın ölüm haberiyle uyandım. Covid olmasın diye gözümden sakındığım babam, aylarca öpüp koklamadığım babam benim hastaneden çıkıp onu görmeye gitmemi beklemeden bir kuş gibi uçtu gitti bu dünyadan. Ben daha önce yakınımdan kimseyi kaybetmemiştim, oyüzden çok ağır oldu benim için. Çok üzüldüm, hatıralarımızın olduğu yerlere gidip hüngür hüngür ağladım.Halâ şaka gibi, çok zor günler geçirdim. Babam biraz kiloluydu, (120 kg), yürüsün hareket etsin daha fazla kilo almasın diye kısa mesafelere arabayla değil, yürüyerek gitmesini istiyorduk.Yemesine müdahale ediyorduk, çok sigara içiyordu. Nefes problemi yaşadığı için az sigara alıyorduk. Hepsi onun iyiliği içindi ama şimdi hepsi bana öyle dert oldu ki. Anneme kızıyorum, neden sen babama karışıyordun diye
keşke daha çok yeseydi, daha çok sigara içseydi, hiç yürümeseydi evde otursaydı ama sağ olsaydı diye. Hep keşke keşke keşke.... Onu hep tekerlekli sandalyeye bindirip doktor doktor gezdiriyordum şekeri, tansiyonu, dizleri için. Şimdi o hastanelere gidemiyorum.Kalbim onsuz çok acıyor, halâ alışamadım. Son yıllarda zaten hep maddi sıkıntılar yaşıyordu, babam son zamanlarında hiç maddi yönden rahat etmedi. Ben okudum ama bir işe giremedim üniden sonra... Sanki ben kötü - faydasız evlatmışım gibi geliyor, gurur yapmayıp sekreterlik kasiyerlik bile yapabilirdim evlilik öncesi. Onlara faydam olurdu en azından...
Üniversite okurken hep çalıştım, burs falan aldım ama ailemden bi kuruş almadım. Aksine onlara faydam oldu ama üniden sonra ben şu okul mezunuyum, basit işlerde çalışmam diyip gurur yaptım. Şimdi diyorum ah keşke keşke keşke.... Sürekli gözlerim doluyor, boğazım düğümleniyor. Allahım ne olur bari annemi bize bağışla diyorum. O da babamdan sonra çok bozuldu... Hep korkuyorum ona da birşey olacak diye. Eşim psikiyatriye götürmek istedi ama ben ilaç kullanmak istemediğim için gitmedim. Siz nasıl baş ediyorsunuz bunlarla? Ben çok yoruldum.
Bu gece yine çok bunaldım, 11 ay önce babamı ani bir kalp krizi ile kaybettim, babam ölmeden 1 gün önce hastaneden yeni taburcu olmuştum covid dolayısıyla tedavi görüyordum. Eve geldiğim günün ertesi sabahı babamın ölüm haberiyle uyandım. Covid olmasın diye gözümden sakındığım babam, aylarca öpüp koklamadığım babam benim hastaneden çıkıp onu görmeye gitmemi beklemeden bir kuş gibi uçtu gitti bu dünyadan. Ben daha önce yakınımdan kimseyi kaybetmemiştim, oyüzden çok ağır oldu benim için. Çok üzüldüm, hatıralarımızın olduğu yerlere gidip hüngür hüngür ağladım.Halâ şaka gibi, çok zor günler geçirdim. Babam biraz kiloluydu, (120 kg), yürüsün hareket etsin daha fazla kilo almasın diye kısa mesafelere arabayla değil, yürüyerek gitmesini istiyorduk.Yemesine müdahale ediyorduk, çok sigara içiyordu. Nefes problemi yaşadığı için az sigara alıyorduk. Hepsi onun iyiliği içindi ama şimdi hepsi bana öyle dert oldu ki. Anneme kızıyorum, neden sen babama karışıyordun diye
keşke daha çok yeseydi, daha çok sigara içseydi, hiç yürümeseydi evde otursaydı ama sağ olsaydı diye. Hep keşke keşke keşke.... Onu hep tekerlekli sandalyeye bindirip doktor doktor gezdiriyordum şekeri, tansiyonu, dizleri için. Şimdi o hastanelere gidemiyorum.Kalbim onsuz çok acıyor, halâ alışamadım. Son yıllarda zaten hep maddi sıkıntılar yaşıyordu, babam son zamanlarında hiç maddi yönden rahat etmedi. Ben okudum ama bir işe giremedim üniden sonra... Sanki ben kötü - faydasız evlatmışım gibi geliyor, gurur yapmayıp sekreterlik kasiyerlik bile yapabilirdim evlilik öncesi. Onlara faydam olurdu en azından...Üniversite okurken hep çalıştım, burs falan aldım ama ailemden bi kuruş almadım. Aksine onlara faydam oldu ama üniden sonra ben şu okul mezunuyum, basit işlerde çalışmam diyip gurur yaptım. Şimdi diyorum ah keşke keşke keşke.... Sürekli gözlerim doluyor, boğazım düğümleniyor. Allahım ne olur bari annemi bize bağışla diyorum. O da babamdan sonra çok bozuldu... Hep korkuyorum ona da birşey olacak diye. Eşim psikiyatriye götürmek istedi ama ben ilaç kullanmak istemediğim için gitmedim. Siz nasıl baş ediyorsunuz bunlarla? Ben çok yoruldum.
Başıniz sagolsun rabbim sabır versin. 
