Offf 
bende babamı kaybettim kalp krizinden . 3 ay olmak üzere . 5 yaşıma kadar yanında büyüdüm. Mükemmel bi babaydı. Sonrası yok. Annemle ayrıldılar. Çok kısa süreler babamın yanında kaldığım zamanlar oldu. Gerisi hep bölük pörçük. Düştüğümde hiç kaldırmadı. Maddi manevi desteği hiç olmadı. Elimden geldiğince ben ona destek olmaya çalıştım. Yeterli miydi ? Hayır. Vicdanım rahat mı? Hayır. Onun da son zamanlarında çok maddi sıkıntısı oldu. Yorulmuştum artık. Bıraktım. Şimdi keşke yapsaydım diyorum. Son 2 sene kırgındık. Annem hakkında kötü konuşuyordu. Bir gün yanına gitsem 2. Gün beni azarlıyordu. Yeni evliydim. Huzursuzluğum eşime yansıyordu. Görüşmeyeceğim dedim en son. 2 sene geçti. Şaka gibi ama babamı özledim, babama gideceğim dediğim vakit babamın ölüm haberini aldım . Kimbilir ne kadar bekledi beni? Sosyal medya hesabında “ölürsem kimse mezarıma gelmesin” diye bi şiir paylaşmış. Vicdan azabından kafayı yemek üzereyim . Fakat anneme, bana yaşattıklarını düşününce yine de elimden gelenin fazlasını yaptım diyorum. Hiç arkamı dönmedim babama. Çocukluğumun travmalarla geçmesine sebep olmasına rağmen. Yine de hiç ölmeyecekmiş gibi geliyordu . Yıkıldım o ölüm haberini aldığım an. Tüm kemiklerim birbirine girdi sanki. Keşkelerim çok fazla . Ama bu keşkeler benim hatalarımın değil babamın hatalarının sonucu. Keşke babama doyabilseydim. Ama diyorum ya bu benim değil, onun elindeydi. Allah mekanlarını cennet etsin nur içinde yatsınlar 
bende babamı kaybettim kalp krizinden . 3 ay olmak üzere . 5 yaşıma kadar yanında büyüdüm. Mükemmel bi babaydı. Sonrası yok. Annemle ayrıldılar. Çok kısa süreler babamın yanında kaldığım zamanlar oldu. Gerisi hep bölük pörçük. Düştüğümde hiç kaldırmadı. Maddi manevi desteği hiç olmadı. Elimden geldiğince ben ona destek olmaya çalıştım. Yeterli miydi ? Hayır. Vicdanım rahat mı? Hayır. Onun da son zamanlarında çok maddi sıkıntısı oldu. Yorulmuştum artık. Bıraktım. Şimdi keşke yapsaydım diyorum. Son 2 sene kırgındık. Annem hakkında kötü konuşuyordu. Bir gün yanına gitsem 2. Gün beni azarlıyordu. Yeni evliydim. Huzursuzluğum eşime yansıyordu. Görüşmeyeceğim dedim en son. 2 sene geçti. Şaka gibi ama babamı özledim, babama gideceğim dediğim vakit babamın ölüm haberini aldım . Kimbilir ne kadar bekledi beni? Sosyal medya hesabında “ölürsem kimse mezarıma gelmesin” diye bi şiir paylaşmış. Vicdan azabından kafayı yemek üzereyim . Fakat anneme, bana yaşattıklarını düşününce yine de elimden gelenin fazlasını yaptım diyorum. Hiç arkamı dönmedim babama. Çocukluğumun travmalarla geçmesine sebep olmasına rağmen. Yine de hiç ölmeyecekmiş gibi geliyordu . Yıkıldım o ölüm haberini aldığım an. Tüm kemiklerim birbirine girdi sanki. Keşkelerim çok fazla . Ama bu keşkeler benim hatalarımın değil babamın hatalarının sonucu. Keşke babama doyabilseydim. Ama diyorum ya bu benim değil, onun elindeydi. Allah mekanlarını cennet etsin nur içinde yatsınlar 
keşke daha çok yeseydi, daha çok sigara içseydi, hiç yürümeseydi evde otursaydı ama sağ olsaydı diye. Hep keşke keşke keşke.... Onu hep tekerlekli sandalyeye bindirip doktor doktor gezdiriyordum şekeri, tansiyonu, dizleri için. Şimdi o hastanelere gidemiyorum.Kalbim onsuz çok acıyor, halâ alışamadım. Son yıllarda zaten hep maddi sıkıntılar yaşıyordu, babam son zamanlarında hiç maddi yönden rahat etmedi. Ben okudum ama bir işe giremedim üniden sonra... Sanki ben kötü - faydasız evlatmışım gibi geliyor, gurur yapmayıp sekreterlik kasiyerlik bile yapabilirdim evlilik öncesi. Onlara faydam olurdu en azından...
