Ailesiyle yollarını ayırıp şimdi hayatına mutlu devam eden var mı?

mb1

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
18 Mayıs 2012
2.254
1.465
133
Konya
Merhaba arkadaşlar sorunum başlıkta belirttiğim gibi, kendi ailesiyle arası sürekli kötü olup, ailesinden kötü etkilenip, sonra onlardan uzak durup hayatına mutlu ve huzurlu devam eden var mı? Benim ailemle sorunlarım te çocukluğuma, bebekliğime dayanıyor. Anne benim isminin başka isim olmasını istemiş babannenin ismini koymuşlar. O da Yıllardır hala bunu atlatmış değil. Bana karşı abartmıyorum üvey gibi. Sanki bütün kötü hislerini bana aktarıyor, bende yaşıyor. Anlatmak çok uzun ama önceki konularıma bakabilirsiniz. Bende yakın bir geçmişe kadar aileyle aranın düzeleceğine karşı bir umut mu diyim onun gibi bir şey vardı. Geçmişte takılıp kalmayıp, her güne yeni bir gün olarak başlıyordum. Mesela bana karşı hareketlerini çoğu kez ciddiye bile alamıyordum saçma geliyordu.. Ben böyle ciddiye almadıkça iyice zıvanadan çıktı. Benim şu an buraya yazmaya bile utanacağım hareketleri oldu.. Anne böyle olunca, etraftakiler de annesi böyle ona karşı diye onlar da benimle uğraşırlardı.. Ama yakın bir zaman önce hayatımdaki en önemli kararı aldım ve kimsenin bana karşı kötü davranmasına izin vermeyecektim.. Demek ki çoğu kişi bana karşı kötü davranıyorsa buna ben müsaade ediyorum demek ki onlar da bana karşı öyle davranıyorlar dedim. Ve öyle bir karar aldım..
Anne zaten çocukluğumdan beri beni sürekli bir yere gönderme peşindeydi. Görmek istemiyordu sanırım anlamış değilim anlasam da bişey değişmez zaten. Ünv. dışarıda okudum, buradan kaçmak için gittim, İstanbul'da okudum. Geri dönmeyi de düşünmüyordum fakat işler planladığım gibi gitmedi çok aşırı yıprandım tükendim resmen. Kısmen benim isteğimle kısmen de ailemin de isteğiyle ben buraya döndüm. Yine aradan yıllar geçti yine aramız hep kötüydü. Sonra 2 tane yan yana daire aldılar birinde ben oturacağım birinde onlar oturacaktı. Daha doğrusu evleri ben görmedim bile kendileri almışlar. İyi güzel.. Benim oturacağım ev küçük ama. İyi bunu da bulamayan var diye şükrettim ama sınavlarım olduğundan ben 1 yıl taşınmayı erteledim. Onlar taşındı ben eski evde tek yaşıyorum. Yalnız yaşayınca beni ne kadar kötü etkilediklerini daha iyi fark etmeye başladım. Kafamı toparladım kendime geldim yani. Kafam dinlendi o kadar derse rağmen.. O kadar uzak duruyoruz yine beni üzüp ağlatmayı başarıyorlar.. Arkadaşlar kimsenin kötü hareketini sözünü kaldıracak, bunlarla uğraşacak halim kalmamış artık. Olayları anlatmam çok uzun sürer ama, öyle böyle değil. Baksan ev aldılar çok güzel, ama hiç iyi değil aileyle durumlar. Daha ben bekarım evlenmedim hiç, İnsanın öz aileyle böyle olursa yarın öbür gün başkalarıyla ne olur bunu uzun yıllardır düşünüyorum. Kimseyle de uğraşmaya halim kalmadı. O eve de taşınmaktan vazgeçtim bana karşı kötü hareketleri oluyor bir de evle ilgili sebeplerden dolayı.
Sorum ailesinden uzak yaşayıp da mutlu ve huzurlu hayatına devam eden var mı? Uzun oldu kusura bakmayın..
 
Merhaba arkadaşlar sorunum başlıkta belirttiğim gibi, kendi ailesiyle arası sürekli kötü olup, ailesinden kötü etkilenip, sonra onlardan uzak durup hayatına mutlu ve huzurlu devam eden var mı? Benim ailemle sorunlarım te çocukluğuma, bebekliğime dayanıyor. Anne benim isminin başka isim olmasını istemiş babannenin ismini koymuşlar. O da Yıllardır hala bunu atlatmış değil. Bana karşı abartmıyorum üvey gibi. Sanki bütün kötü hislerini bana aktarıyor, bende yaşıyor. Anlatmak çok uzun ama önceki konularıma bakabilirsiniz. Bende yakın bir geçmişe kadar aileyle aranın düzeleceğine karşı bir umut mu diyim onun gibi bir şey vardı. Geçmişte takılıp kalmayıp, her güne yeni bir gün olarak başlıyordum. Mesela bana karşı hareketlerini çoğu kez ciddiye bile alamıyordum saçma geliyordu.. Ben böyle ciddiye almadıkça iyice zıvanadan çıktı. Benim şu an buraya yazmaya bile utanacağım hareketleri oldu.. Anne böyle olunca, etraftakiler de annesi böyle ona karşı diye onlar da benimle uğraşırlardı.. Ama yakın bir zaman önce hayatımdaki en önemli kararı aldım ve kimsenin bana karşı kötü davranmasına izin vermeyecektim.. Demek ki çoğu kişi bana karşı kötü davranıyorsa buna ben müsaade ediyorum demek ki onlar da bana karşı öyle davranıyorlar dedim. Ve öyle bir karar aldım..
Anne zaten çocukluğumdan beri beni sürekli bir yere gönderme peşindeydi. Görmek istemiyordu sanırım anlamış değilim anlasam da bişey değişmez zaten. Ünv. dışarıda okudum, buradan kaçmak için gittim, İstanbul'da okudum. Geri dönmeyi de düşünmüyordum fakat işler planladığım gibi gitmedi çok aşırı yıprandım tükendim resmen. Kısmen benim isteğimle kısmen de ailemin de isteğiyle ben buraya döndüm. Yine aradan yıllar geçti yine aramız hep kötüydü. Sonra 2 tane yan yana daire aldılar birinde ben oturacağım birinde onlar oturacaktı. Daha doğrusu evleri ben görmedim bile kendileri almışlar. İyi güzel.. Benim oturacağım ev küçük ama. İyi bunu da bulamayan var diye şükrettim ama sınavlarım olduğundan ben 1 yıl taşınmayı erteledim. Onlar taşındı ben eski evde tek yaşıyorum. Yalnız yaşayınca beni ne kadar kötü etkilediklerini daha iyi fark etmeye başladım. Kafamı toparladım kendime geldim yani. Kafam dinlendi o kadar derse rağmen.. O kadar uzak duruyoruz yine beni üzüp ağlatmayı başarıyorlar.. Arkadaşlar kimsenin kötü hareketini sözünü kaldıracak, bunlarla uğraşacak halim kalmamış artık. Olayları anlatmam çok uzun sürer ama, öyle böyle değil. Baksan ev aldılar çok güzel, ama hiç iyi değil aileyle durumlar. Daha ben bekarım evlenmedim hiç, İnsanın öz aileyle böyle olursa yarın öbür gün başkalarıyla ne olur bunu uzun yıllardır düşünüyorum. Kimseyle de uğraşmaya halim kalmadı. O eve de taşınmaktan vazgeçtim bana karşı kötü hareketleri oluyor bir de evle ilgili sebeplerden dolayı.
Sorum ailesinden uzak yaşayıp da mutlu ve huzurlu hayatına devam eden var mı? Uzun oldu kusura bakmayın..

Evlendikten sonra bi üç yıl küs kalmıştım gayet mutlu huzurlu yaşadım. Aslında ipleri koparmaktansa şehirdışında bi iş bulup mecburi uzaklaşmış gibi olsanız,o ipleri koparma süreci de epey sancılı çünkü.
 
Evlendikten sonra bi üç yıl küs kalmıştım gayet mutlu huzurlu yaşadım. Aslında ipleri koparmaktansa şehirdışında bi iş bulup mecburi uzaklaşmış gibi olsanız,o ipleri koparma süreci de epey sancılı çünkü.

Şu an kopuk zaten..
 
Bir dönem annemle sorunumuz oldu iş teklifi geldi 6 aylığına gittim çok iyi oldu hala ders yani
 
Aile temelleri sağlam değilse, düzgün değilse abartılacak bir şey değil, gayet de kesilip atılabilir.
Kardeşler birbirinden nefret edebiliyor, 40 kat yabancı arkadaşın sana dost oluyor, can oluyor.
Nasıl yapmak istiyorsanız öyle yapın.
Nasıl mutlu olacaksanız, kafanız rahat edecekse onu yapın.
 
Bende ailemden uzam durmaya çalışıyorum çok da rahat kafam sadece onlar aradığında cvp veriyorum kısa kısa konuşuyorum..

kaç yaşına gelmişim hala güvenmiyorlar bana mümkün mertebe uzak durmaya calisacam ama allah onlara sağlık sıhhat versin elden ayaktan düşürmesin diye de dua ediyorum
 
Tabiki mutlu huzurlu olursun.. Uzaklas:)
 
Sana iyi gelmiyorlarsa ve uzaklaşma imkanın varsa bunu sorma bile elbette daha mutlu ve huzurlu olursun. Ben çok mutlu bir hayata sahip değilim ama ailemden uzak yaşadığım için en azından huzurum var, kafam rahat. Zaten hayat zor birde anne baba mutsuz etmemiş oluyor. Özlediğimde görüşüyorum hasret gideriyorum yine kendi hayatıma dönüyorum.
 
Back
X