Emeklilik yaşı 54.Bekarken elimden geldiğince aileme daha doğrusu anneme destek oluyordum. Şuan yeni evliyim eşim ve benim ortalama bir gelirimiz var.Düğün döneminde kartlara biraz yüklendiğimiz için ilk maaşlarımız direk olarak onlara gitti, hala tam kapatamadık hatta. Bir kaç aya düze çıkabiliriz diye düşünüyoruz inşallah. Şuan elimde cüzi bir miktar nakit var. Kredi kartından yemeyelim diye uğraşıyoruz çünkü gerçekten işin içine kart girince istekler bile ihtiyaçmış gibi geliyor ve düşünmeden alıyorsun nasılsa ödenecek diye. O da kartı şişiriyor tabi aynı döngüye giriyorsun. E piyasa da böyleyken, bir kaç şey alayım diye giriyorsun markete, şakkadanak 50tl, 100tl gidiyor.
Neyse, annem de düğün öncesinde şakayla karışık ayda bir miktar yollarsın demişti bir kaç kez. Malesef düzenli bir geliri yok ve babamın eline bakacak olursa yandı. Kız kardeşim geçen yıl dersaneye gitti, paranın büyük çoğunluğunu erkek kardeşim ödemişti, bu yıl da evde hazırlanıyor. Annecim 43 yaşında bu arada. Erkek kardeşim de farklı bir ilde çalışıyor, düzenli olarak eve bakan oydu ve babamın dayımdan aldığı paraları ödemeye çalışıyor bir yandan. Bazen onun da gönderemediği de oluyor. Babannem ve dedem emekli ama onlar da kız ve oğluna çektiği kredileri ve kendi hastane giderlerini ödüyorlar.
E ayın 15'i geçince annemle telefonda konuşurken ufak bir para muhabbeti geçti. çok harcama paranı, gereksiz yere para verme vs. Normal şartlarda bana para yolla diyemez annem, düğün öncesi dönemi istisnaydı.
Çift maaş olunca artıyordur onlara, biraz da bize yardım edebilirler diye düşünüyor muhtemelen ama ilk kiramızı biz sıkışmayalım diye kayınvalidemin ödediğini düşünürsek durum çok tuhaf bir hal alıyor. Hal böyleyken anneme nasıl bir yaklaşımda bulunmalıyım? Zaten yeterince para hesabı yaptığımı düşünüyor, malı çok kıymetli minvalinde. Bi de bu tavrımı sürdürürsem bilemiyorum nasıl olur. Tabi evimizin satılmasına sebebiyet veren ve ardını hiç düşünmeyen babam konu dışı. Ona ne dese reaksiyon alamayacağını biliyor da..
Büyük eşyalarımız yok şuan, tayinden sonra kendi evimize eşya alacağız düğünde takılan bi kısım altınlarla ve inşallah biriktireceğimiz paralarla. Ayriyeten öncelikli olarak arabamızı satıp yenisini almayı düşünüyoruz bi miktar fark ile. Yani para biriktirmemiz gerekiyor illaki. Eşime bu konuyu açmadım, şu durumda fikrini pek bilmiyorum. Sadece bekarken eve yolladığımda aile önemli, yardım etmek gerek derdi.
Sizce ne yapmalı?
Babamın eline bakacak olursa yandı demişsiniz de kimin eline bakacak
Hayır bir de cidden merak ediyorum, bu aileler çocuklar evlenene kadar nasıl geçiniyorlar? Çocuklar evlenir evlenmez "geçinememe" muhabbeti nasıl oluşuyor?
Çalışmanın,işe girmenin psikolojik olarak neden zor geleceğini ben anlayamadım doğrusu.çok kötü dönemlerden geçtik biz de birçok insan gibi. kafasına estiğinde para bırakırdı ,bir dönem düzenli olurdu bir dönem düzensiz. Ne çok çekti annem, ah hatırlamamla içimin burkulması bir oldu şimdi. İnşallah ben çocuğuma aynı şeyleri yaşatmayacağım.
Eşim benden bir tık üstte olarak evet ortalama bir memur maaşı. Şuan bizim için ideal ama anneme göre boğazlarından aşıyor mantığı.
Bir ara söylemiştim anneme sen de çalış diye, sanırım söyleme şeklimden kaynaklı üzmüştüm yani. Elinden geldiğince birşeyler yapmaya calısıyor kendine gelir saglamak için de, bu zamana kadar calısmamış biri için psikolojik olarak zor geliyordur az cok anlayabiliyorum
Bekarken elimden geldiğince aileme daha doğrusu anneme destek oluyordum. Şuan yeni evliyim eşim ve benim ortalama bir gelirimiz var.Düğün döneminde kartlara biraz yüklendiğimiz için ilk maaşlarımız direk olarak onlara gitti, hala tam kapatamadık hatta. Bir kaç aya düze çıkabiliriz diye düşünüyoruz inşallah. Şuan elimde cüzi bir miktar nakit var. Kredi kartından yemeyelim diye uğraşıyoruz çünkü gerçekten işin içine kart girince istekler bile ihtiyaçmış gibi geliyor ve düşünmeden alıyorsun nasılsa ödenecek diye. O da kartı şişiriyor tabi aynı döngüye giriyorsun. E piyasa da böyleyken, bir kaç şey alayım diye giriyorsun markete, şakkadanak 50tl, 100tl gidiyor.
Neyse, annem de düğün öncesinde şakayla karışık ayda bir miktar yollarsın demişti bir kaç kez. Malesef düzenli bir geliri yok ve babamın eline bakacak olursa yandı. Kız kardeşim geçen yıl dersaneye gitti, paranın büyük çoğunluğunu erkek kardeşim ödemişti, bu yıl da evde hazırlanıyor. Annecim 43 yaşında bu arada. Erkek kardeşim de farklı bir ilde çalışıyor, düzenli olarak eve bakan oydu ve babamın dayımdan aldığı paraları ödemeye çalışıyor bir yandan. Bazen onun da gönderemediği de oluyor. Babannem ve dedem emekli ama onlar da kız ve oğluna çektiği kredileri ve kendi hastane giderlerini ödüyorlar.
E ayın 15'i geçince annemle telefonda konuşurken ufak bir para muhabbeti geçti. çok harcama paranı, gereksiz yere para verme vs. Normal şartlarda bana para yolla diyemez annem, düğün öncesi dönemi istisnaydı.
Çift maaş olunca artıyordur onlara, biraz da bize yardım edebilirler diye düşünüyor muhtemelen ama ilk kiramızı biz sıkışmayalım diye kayınvalidemin ödediğini düşünürsek durum çok tuhaf bir hal alıyor. Hal böyleyken anneme nasıl bir yaklaşımda bulunmalıyım? Zaten yeterince para hesabı yaptığımı düşünüyor, malı çok kıymetli minvalinde. Bi de bu tavrımı sürdürürsem bilemiyorum nasıl olur. Tabi evimizin satılmasına sebebiyet veren ve ardını hiç düşünmeyen babam konu dışı. Ona ne dese reaksiyon alamayacağını biliyor da..
Büyük eşyalarımız yok şuan, tayinden sonra kendi evimize eşya alacağız düğünde takılan bi kısım altınlarla ve inşallah biriktireceğimiz paralarla. Ayriyeten öncelikli olarak arabamızı satıp yenisini almayı düşünüyoruz bi miktar fark ile. Yani para biriktirmemiz gerekiyor illaki. Eşime bu konuyu açmadım, şu durumda fikrini pek bilmiyorum. Sadece bekarken eve yolladığımda aile önemli, yardım etmek gerek derdi.
Sizce ne yapmalı?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?