Aileyle ilgili travma anilari olanlar

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Peeves .!.:
Banada beceriksiz beceremezsin kodlandi hep. Kendimi cogu konuda yetersiz goruyorum
Genişletmek için tıkla...
40 kere denince işleniyor resmen beynine insanın.
10 sene falan güzel olmak için zayıf olmak gerektiğine inandım mesela. Kilo alırsam mesela asla güzel olmayacaktım. Kendimi dış görünüşle yargıladım, diğer insanları da öyle gördüm.
Bizim sülale de tuhaftır, bayramda gidersin kapıdan girmeden kilo almışsın diye başlarlar mesela. Hayır diyen de obez anacığım. Böyle böyle sıyırttılar kafayı bana.
İşte sonra Allah dert vermesin derler ya, 30'lu yaşlarla beraber bir güzel kronik hastalıklar çıkmaya başladı. Heh gördün mü güzelliği dedim işte.
Ama 10 sene 36-38 beden diye diye yaşadım yani. :)
 
Köyü neden sevmiyordunuz? Bizim de her yazımız köyde geçerdi biz çok seviyorduk köyü. Bizim yaşıtımız kuzenlerimiz vardı. Ama köyde çocuklar daha özgür oluyor, doğa ve hayvanlarla iç içe.
 
Peeves .!.:
Ben sadece bir kere tam dayak yedim benimkide oklavaylaydi ondan sonra herseyden korkar hale geldim. En ufak birseyde aglamaya basliyordum ailem kizacak diye. Sadece karsi yolda oynamama izin vardi onuda camdan gorecekleri yerde olmaliydim.
Genişletmek için tıkla...
Cok üzücü gerçekten böyle seylerin yaşanması
 
Çok üzüldüm ya belki kaybolmanızdan korktu ama hadi eskiler çok bilinçli değil elinle vur bir iki kere oklava nedir? Hatırlatıyor musunuz? Yüzüne bakmasanız haklısınız.
 
labellevie .!.:
Çok üzüldüm ya belki kaybolmanızdan korktu ama hadi eskiler çok bilinçli değil elinle vur bir iki kere oklava nedir? Hatırlatıyor musunuz? Yüzüne bakmasanız haklısınız.
Genişletmek için tıkla...
İlaç kullandıgı zamanlar oldu belki bana davranışları bu yüzdendir diye içimde olayı yumuşatmaya calısıyorum, bir depresyon içinde hala.
Kaybolmazdım ki, yani 15 yıl önce falan devir o kadar da kötü değildi mahallem iyiydi.
Bazen ona hiç sarılmadığımı, öpmediğimi , beni cok sevdiğini söylüyor ben de açık açık gecmisi unutamadığımı bana cok kötü davrandığını söylüyorum. Ağlıyor pismanım diyor ama yine de unutamıyorum elimde değil yani öpmek sarılmak icimden hiç gelmiyor.
 
Çocuğunuz var mı bilmiyorum ama insan başkalarına sinirlenip dolup çocuğuna patlıyor. Ben bir kaç kez farkedip kendimi kötü hissettim, yapmamaya çalıştım. Belki psikolojik sorunları vardır, tahammülsüzdü, dediğim gibi eskiden çocuk dövmek normal geliyordu insanlara ama o döneme göre bile çok fazla.
 
Sizin de dediğiniz gibi psikolojik sorunu vardır diyip içimde yumuşatıyorum.
İnsallah bir gün evlenip cocugum olursa ona iyi davranacağım gerçekten cocuklar unutmuyor hiçbir şeyi
 
Benim de sayısız travmam var özellikle anne tarafından. Ben hep babamla iyiydim küçükken. Şimdi arada tartışmamız olsa da aramızdan su sızmaz. Her gün arar konuşuruz. Ama keşke çocukken ona en çok ihtiyac duyduğum zamanda böyle olsaydık. O zamanlar da bana destek olsaydı... Küçükken arkadaşlarimin anneleriyle olan ilişkilerini kiskanırdım. Bu bende bazı travmalar bıraktı. Son 1 yıldır bende ağır bir sağlık anksiyetesi başladı. Bunu tetikleyen nedir diye çok araştırdım. Psikiyatristlerin makalelerini okudum ve videolarını izledim. Benimkinin sebebinin küçükken annemin beni hiç serbest birakmaması,baskıcı tutum sergilemesi, o yapamaz o edemez tarzı söylemleri ve beni dayanıksız olduğuma inandirması olduğunu buldum. Dayaniksızlik semasından kaynaklanan anksiyete tetiklenmis yani. Yani kaygı sebeplerimiz bile geçmiş aile yaşamınızdan kaynaklanabiliyor. Birçok psikolojik sorunun temeli çocuklukta yatiyor. Muhtemelen bizim ailelerimiz de aynı travmalara sahip. Çünkü bu ülkede insanlar fazla gelenekci ve kendi ailelerinde gördüklerini cocuklarina uyguluyorlar. Bunun üzerine zincirleme bir şekilde devam ediyor. O yüzden nüfusun büyük bir çogunlugunda çocukluktan kalma travmalar ve bunlara bağlı psikolojik rahatsızlıklar var. Bazı şeylerden ders almış durumdayım ve bir anne adayıyım. Geçmiş tecrübelerimden yararlanıp çocuğumu ona göre yetiştirmeyi düşünüyorum. Umarım başarıli olurum aynı hatalari yapmama konusunda.
 
Dün bir yazı okumuştum ;yolun yarısını yaralar alarak yürüyoruz,diğer yarısınıda o yaraları iyileştirmeye çalışarak yazıyordu.
Herkesin derdi kendine büyük tabi ama ben hiç bahsetmeyeyim travmalarımdan ve o travmaların ortaya çıkardığı insandan ve sağlık sorunlarından.
Bir an önce aşmaya bakın, ben travmalarım olduğunu farkettiğim de hatta çocukluk travması denen bir şeyin var olduğunu ögrendiğimde 30 yaşımda falandım sanırım.
Ve bu kelime lügatıma girene kadar travmalarım olduğunun farkında bile değildim bazen cahillik mutluluktur sanırım.
 
Sanırım çoğu travmalarımı atlatsam da bir tanesini unutamıyorum. Babamla küçük yaşlarda gezip kapı kapı kalem, çorap satmamız. Bir gün beni götürürdü bir gün kardeşimi. Küçükken anlamıyordum tabii babama yardım ediyoruz diyorduk ama şimdi düşünüyorum da küçücük yaşta çocuğun kapı kapı gezip çorap, kalem satması nedir ya? O yaşlarda sokaklarda oynamamız gerekirdi. Dilenmek gibi bir şey bizi kullanarak.

Bir de yakın yerler değil baya uzak yerlere gidiyorduk, otobüste sürünüyorduk. Babamı hala affedemiyorum. Bazen bu durumu böbürlenerek anlatıyor çocuklarımla kapı kapı gezdik diye. Deli oluyorum.

Maddi manevi her sorunu bize yansıttılar. Çocuklarda bilsin diye bir şey yok. Çocukların bugün ne oynayacağımı düşünmesi gerekir ay sonunu düşünmesi değil.
 
Biz üç kardeşiz babamız olacak adam daha biz çok küçükken bizi bırakıp gitmiş hiç tanımıyorum kendisini annem kalmış bir başına 3 çocukla bir dönem dedemle kaldık güya bize bakacaktı 10 yaşındayım ve dedemin tacizine ugruyordum gece onunla uyumamı istiyordu uyurkende taciz ediyordu ben anneme anlattım ağladım ben onunla uyumam dedim ama annem yine de beni zorladı uyumam için korkuyordu dedemden onun açısından bakmaya çalışıyorum ama olmuyor çok kızgınım ofkeliyim ona evet bizi bırakmadı büyüttü bir sürü zorlukla ama yok affedemiyorum ona karşı bir öfkem var eşimde farketmiş annenle konuşurken ses tonun yükseliyor ofkelisin diyor bu seferde vicdan azabı çekiyorum nankörlük ediyorsun diyorum hatta bunun için konu bile açmayı düşündüm ama cesaret edemedim
 
Ah ah nasil ya bildigi halde uyuttu mu...yoksa konduramadimi yanlis mi anladin sandi...umarim deden senden sonra ki 7 nesil obur dunyaya gidene kadar seni ayakta bekler..cehennemde cayir cayir yansin
 
Ben el bebek gül bebek büyüdüm diyebilirim annemle babam çok küçük yaşta boşandı ama annem bilinçliydi babamın aldattığını bile söylemedi ama çok hassastım. Mesela bir kere kuzenimle kaydıraktan kayarken düştük alnı yarıldı diye sürekli eniştemden korkardım. Dedemi kurban keserken gördüm diye polise şikayet etmiştim rüyalarımda dedemi insan keserken görürdüm. Babam askerdi tvde asgari ücretle geçim zor vs duyup çok üzülmüştüm asla para harcamazdım ailem bakkala git istediğini al derdi ben pril ve ekmek alırdım okul harçlığı biriktirirdim. Üzüntüden 2 kere zona oldum. Hem çok yaramaz hem de duygusal bi çocuktum. Babamın 2. Eşiyle çok kötü anılarım var. Örneğin eve gidince yemek yapmaz aç bekletirdi. Bebekleri olunca sevdirmezdi. Ben de ona çektirdim tabii lisedeyken çok kötü kavga etmişliğimiz var. Sürekli kendi kendime kurulup üzülür dururdum.
 
Asyaseyit .!.:
Ah ah nasil ya bildigi halde uyuttu mu...yoksa konduramadimi yanlis mi anladin sandi...umarim deden senden sonra ki 7 nesil obur dunyaya gidene kadar seni ayakta bekler..cehennemde cayir cayir yansin
Genişletmek için tıkla...
Evet uyuttu çünkü annem çok çekingen özellikle dedemden çok cekinen bir kadındı yok yanlış anlamadigimi biliyordu çünku yanlış anlamışsın falan demiyordu napayım şimdi ben modunda tepki veriyordu
 
Ben küçükken annem küçük kardesimizi kaybetmiş, 6-7 aylıkken ondan sonra depresyon ve çok kötü zamanlar yaşamış üstüne maddi kaygılar da eklenmis, o zamanlar hep sınırlı ve uyuyordu bizimle çoğunlukla babam ilgilenirdi... bilmiyorum annemin beni sevdiğini sarıldığını çok hatırlamıyorum, çok sınırlıydi sonra bir kardeşim daha oldu sanirm o iyi geldi ona, onunla ilişkisi çok farklıydı kıskanıyor muyum? Hayır ama şimdi anlıyorum annemi, ne kadar anlasam da sarılmak gelmiyor içimden seviyor muyum evet, çünkü hatasinn farkında çabalıyor benim için birşeyler yapıyor kendince ama yok yani olmuyor, babama duyduğum şevkat daha farklı sanki...şimdi de annemin kizdigm tavırları var, bencilliği veya sınırı var söylüyorum ama asla eleştiri kabul etmiyor oysa kendisi ben kucukken bana yol göstermek yerine sadece eleştirdi, ne bileyim şimdi anlatsam ona çok faydası yok diyorum en azından çabalıyor...onun dışında çevreden gelen çok travma var, akrabaları sevmiyorum görüşüyorum bile...sonsa babamin benim icin yaptıkları geliyor aklıma, mutluluk sebebi evet hataları oldu ama sırf ben uzulmeyim diye olan çabalarını, sürekli anneme karşı savunmasını hatırlıyorum
 
Bende derim az ye dikkat et diye.
Malum kücücük cocuklar buyuk insan kilosunda nerdeyse artik neyi bulursa yediklerinden
 
Bende derim az ye dikkat et diye.
Malum kücücük cocuklar buyuk insan kilosunda nerdeyse artik neyi bulursa yediklerinden
baskalarina dolup cocuga patlamakmi?
hic normal bulmadim bu düsunceyi.
 
Umurumdaydi .!.:
Bende derim az ye dikkat et diye.
Malum kücücük cocuklar buyuk insan kilosunda nerdeyse artik neyi bulursa yediklerinden

baskalarina dolup cocuga patlamakmi?
hic normal bulmadim bu düsunceyi.
Genişletmek için tıkla...
Normal değil zaten, yorum yazan arkadaşın ebeveyni için dedim belki kendisi başka sıkıntılar yaşıyordu o dönem, ama yine de çok yanlış.
 
Allah belasını versin. Pislik herif.
 
Ben travmalara inanmiyorum ya herkesin çocukken ailesinden farklı beklentileri olabiliyor, olmayınca uzulebiliyor. Ya da bugünden o güne baktığımızda şunu neden böyle yaptılar diye kizabiliyoruz. Ama genel olarak aileler çocukları için ne iyiyse o dönem o zihin yapılarıyla onu yapmaya çalışmışlar. Misafir istemeyen anne olabilir, dışarıya oyun oynamaya sınır koyan anne olabilir, maddi beklentiye girmek zorunda kalan ebeveyn olabilir. Olabilir yani . Bunlar o zaman ya da bugünden baktığınızda yerine getirilmemiş ihtiyaçlar da olabilir. Ama muhtemelen daha elzem ihtiyaçlar göz önünde bulundurulmustur. Beni de rahatsız eden ailemin ebevyn tutumları oldu tabiki. Kilolu bir birey oldum ve bu nedenle ailem tarafından bile zorbalandigimi hissettiğim olaylar yaşadım. Ama kendilerince! beni zayiflatmaya çalıştılar. Doğru yolu yine kendilerince bulmam için uğraştılar. Benim için endiseleri vardı. Bu yaşadıklarimi travma diye saymak bana saygısızca geliyor.

Ailesinden şiddet görmüştür biri, Allah korusun çeşitli istismarlara maruz kalmistir. Büyük yoksulluk yaşayıp kötü bir ebeveynle iğrenç olaylara şahit olmuştur. Tamam. Ama doğum günüm kutlanmadi, şuraya gitmeme izin verilmedi, şunu da yapmadık vs vs .. bunlar travma değil arkadaşlar ya. Çocukluk eksiklikleri olabilir, hayal kırıklıkları olabilir. Ama bunlara travma deyince bı komik oluyor
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Benzer Konular

N
  • Kilitli
Ailem ve bebeğim
5 6 7
Yorumlar
126
Görüntüleme
7K
Mune
E
  • Kilitli
Agirlik
Yorumlar
9
Görüntüleme
959
Mune
C
Ya bosanacağım ya da kaynanamla sac basa kavga edecegiz!
4 5 6
Yorumlar
113
Görüntüleme
27K
Mune
A
Hak ettimi bunu ben??
2 3 4
Yorumlar
74
Görüntüleme
5K
UyuyanGuzel
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…