Canımcım güzel bir çocukluğum geçmedi.Hep annemle babamın kavgalar daha doğrusu babam ve ailesinin anneme yaptığı zulüm ve annemin yediği dayaklarla geçti çocukluğum.Zalim bir babaya sahiptik.Şuanda yaşlanmış olmasına rağmen hala geri adım atmıyor.Evlenmeme bile izin vermiyordu.Çektiklerimizi anlatsam roman olur.Rabbim bozmasın şuanda o kadar güzel bir hayatım var ki hiç o yaşadıklarım aklıma bile gelmiyor artık.Geçmişi sildim kafamdan önüme bakıyorumTravmalar insanin su anki kisiligini o kadar etkiliyor ki dusununce nelerden etkilenmisimde boyle biri olmusum. Kendi anilarimi aklima geldikce paylasicam paylasmak isteyenlerde paylasabilirler.
Dogum gunlerim hic bir zaman duzun kutlanilmadi. Yaz oldugu icin genelde koyde olurduk pasta bile olmazdi ya da evde olsakta okullar kapandigi icin arkadaslarim olmazdi. Bir sene kursa gittigim icin arkadaslarim vardi bende kutlamak istedigimi soyledim anneme ama birsey demedi. Gidip herkese soyledim heycanla sonra anneme gelip insanlari cagirdigimi soyledim o kadar kizdi ki bana dogum gunume kadar cit cikaramadim. Gun havasinda bir dogum gunu gecti ama annem kizdigi icin hep diken ustundeydim. Herkes gidince annem iyiki cagirmissin iyi eglendik dedi. O kadar uzulmustum ki hic tat almamistim o dogum gunumden bir daha da kutlamadim zaten.
Küçük kardeşiniz vefat mı etti? İlk okuduğunda kayboldu diye anladım.Ben küçükken annem küçük kardesimizi kaybetmiş, 6-7 aylıkken ondan sonra depresyon ve çok kötü zamanlar yaşamış üstüne maddi kaygılar da eklenmis, o zamanlar hep sınırlı ve uyuyordu bizimle çoğunlukla babam ilgilenirdi... bilmiyorum annemin beni sevdiğini sarıldığını çok hatırlamıyorum, çok sınırlıydi sonra bir kardeşim daha oldu sanirm o iyi geldi ona, onunla ilişkisi çok farklıydı kıskanıyor muyum? Hayır ama şimdi anlıyorum annemi, ne kadar anlasam da sarılmak gelmiyor içimden seviyor muyum evet, çünkü hatasinn farkında çabalıyor benim için birşeyler yapıyor kendince ama yok yani olmuyor, babama duyduğum şevkat daha farklı sanki...şimdi de annemin kizdigm tavırları var, bencilliği veya sınırı var söylüyorum ama asla eleştiri kabul etmiyor oysa kendisi ben kucukken bana yol göstermek yerine sadece eleştirdi, ne bileyim şimdi anlatsam ona çok faydası yok diyorum en azından çabalıyor...onun dışında çevreden gelen çok travma var, akrabaları sevmiyorum görüşüyorum bile...sonsa babamin benim icin yaptıkları geliyor aklıma, mutluluk sebebi evet hataları oldu ama sırf ben uzulmeyim diye olan çabalarını, sürekli anneme karşı savunmasını hatırlıyorum
Evet vefat etmiş, ben 2 yaşlarındayken annem ondan sonra baya kötü olmuşKüçük kardeşiniz vefat mı etti? İlk okuduğunda kayboldu diye anladım.
Yediğim dayakları mi anlatayım yoksa hakaretleri miTravmalar insanin su anki kisiligini o kadar etkiliyor ki dusununce nelerden etkilenmisimde boyle biri olmusum. Kendi anilarimi aklima geldikce paylasicam paylasmak isteyenlerde paylasabilirler.
Dogum gunlerim hic bir zaman duzun kutlanilmadi. Yaz oldugu icin genelde koyde olurduk pasta bile olmazdi ya da evde olsakta okullar kapandigi icin arkadaslarim olmazdi. Bir sene kursa gittigim icin arkadaslarim vardi bende kutlamak istedigimi soyledim anneme ama birsey demedi. Gidip herkese soyledim heycanla sonra anneme gelip insanlari cagirdigimi soyledim o kadar kizdi ki bana dogum gunume kadar cit cikaramadim. Gun havasinda bir dogum gunu gecti ama annem kizdigi icin hep diken ustundeydim. Herkes gidince annem iyiki cagirmissin iyi eglendik dedi. O kadar uzulmustum ki hic tat almamistim o dogum gunumden bir daha da kutlamadim zaten.
Annemle babam o kadar kavga ederdiki aglama krizlerim olurdu kitlenir bir kenara pusardim beni sakinlestirmeye calisirlardi zaman gecti bu kavgalardan birinde beyin tranvasi yasadim babam annemi ezerdii surekli eski tip yetistirilmisti simdi durum degisti gerci, gozunun icine bakiyor her dedigi oluyo annemin neyse oyle ki simdi evliligimde asla kendimi ezdirmiyorum hakli haksız asla gidip ozur diliyen olamıyorum bi kere gitsem hep asagilar gibi geliyor hirsimi alana kadar tartismaya devam ediyorum cok şükür sonu tatliya bagliyoruz ama bazen o aglama krizlerim oluyor direk afedersiniz kusma kitlenme nefes darligi yasiyorum cok nadir de olsa bayildigim bile oldu. ( yapi olarak aslinda sesi cikmayan anlayisli biriyimdir hatta polyanna diyolar ama konu erkek muhabbeti olursa feminist bi insan oluyorum catir catir konusuyorum.)Travmalar insanin su anki kisiligini o kadar etkiliyor ki dusununce nelerden etkilenmisimde boyle biri olmusum. Kendi anilarimi aklima geldikce paylasicam paylasmak isteyenlerde paylasabilirler.
Dogum gunlerim hic bir zaman duzun kutlanilmadi. Yaz oldugu icin genelde koyde olurduk pasta bile olmazdi ya da evde olsakta okullar kapandigi icin arkadaslarim olmazdi. Bir sene kursa gittigim icin arkadaslarim vardi bende kutlamak istedigimi soyledim anneme ama birsey demedi. Gidip herkese soyledim heycanla sonra anneme gelip insanlari cagirdigimi soyledim o kadar kizdi ki bana dogum gunume kadar cit cikaramadim. Gun havasinda bir dogum gunu gecti ama annem kizdigi icin hep diken ustundeydim. Herkes gidince annem iyiki cagirmissin iyi eglendik dedi. O kadar uzulmustum ki hic tat almamistim o dogum gunumden bir daha da kutlamadim zaten.
Sizin kuzenleriniz var diye seviyormussunuz. Benim yapabilcegim hic birsey yoktu aksama kadar dede nene yaninda kös kös oturuyordum. Hayvan olsa belki onlarla oyalanirdim o da yoktu. Agaca merdivenle cikiliyordu ona da izin yoktu. Oynayabilcegin cocuk olmayinca bahceninde koyunde bi anlami yok kiKöyü neden sevmiyordunuz? Bizim de her yazımız köyde geçerdi biz çok seviyorduk köyü. Bizim yaşıtımız kuzenlerimiz vardı. Ama köyde çocuklar daha özgür oluyor, doğa ve hayvanlarla iç içe.
Bende de aglama krizleri cok olurdu banyoya kilitler sacimi ceker kendime tokat atar icime icime ciglik atardim. Surekli tartisma hali vardi evde annem babam arasinda. Surekli aptal oldugum beceriksiz oldugum soylenirdi ailem tarafindan. Simdi aglama krizlerim gecti sukur annemlerde artik daha az kavga ediyor. Abimler ablam evli ayri evleri var zaten. Gerci hala beni aptal saf salak goruyorlar birey oldugumu bile kabullenemiyorlar ama olsun.Annemle babam o kadar kavga ederdiki aglama krizlerim olurdu kitlenir bir kenara pusardim beni sakinlestirmeye calisirlardi zaman gecti bu kavgalardan birinde beyin tranvasi yasadim babam annemi ezerdii surekli eski tip yetistirilmisti simdi durum degisti gerci, gozunun icine bakiyor her dedigi oluyo annemin neyse oyle ki simdi evliligimde asla kendimi ezdirmiyorum hakli haksız asla gidip ozur diliyen olamıyorum bi kere gitsem hep asagilar gibi geliyor hirsimi alana kadar tartismaya devam ediyorum cok şükür sonu tatliya bagliyoruz ama bazen o aglama krizlerim oluyor direk afedersiniz kusma kitlenme nefes darligi yasiyorum cok nadir de olsa bayildigim bile oldu. ( yapi olarak aslinda sesi cikmayan anlayisli biriyimdir hatta polyanna diyolar ama konu erkek muhabbeti olursa feminist bi insan oluyorum catir catir konusuyorum.)
Ezilme korkusu o kadar cok ki bende ama esimide asla ezmem bu yuzden herseyin esit olmasi bazen beni cok yoruyor. Sanirim bende kalan en buyuk etken bu oldu ailemden.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?