Akrabalarımı sevemiyorum nolur bir akıl verin

Sessizgemiler123

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
27 Ağustos 2016
187
118
53
29
Nasıl başlasam bilemiyorum.Küçüklüğümden beri hep içine kapanık biriyim. Ortamlarda sadece susarım bana soru sorulursa cevap veririm.Kendim çok hassasım. İnsanların sözlerini çok kafaya takıyorum. İşe bakın ki akrabalarım da öyle dedikoducu öyle kırıcıdır ki .. Tabi hepsi değil ama benim en yakıbımdakiler böyle. Sürekli bişeyleri sadece küçük düşürmek için eleştirirler. Ve ben onların her yanına gittiğimde kendimi öyle kötü hissediyorum ki. Hiç gitmek konuşmak istemiyorum. Ne yapmalıyım ? Gerçekten çok kafaya takıyorum
 
Onlardan bende de var. Ben yoklarmis gibi davraniyorum. Soru sorduklarinda gec cevap veriyorum, sacma seyler soylerlerse cevap vermiyorum. Sallanmadiklarini bildiklerinden ugrasmaya deger görmüyorlar.
 
Onlardan bende de var. Ben yoklarmis gibi davraniyorum. Soru sorduklarinda gec cevap veriyorum, sacma seyler soylerlerse cevap vermiyorum. Sallanmadiklarini bildiklerinden ugrasmaya deger görmüyorlar.
İnanaır mısınız her hareketimi nasıl eleştirsek de biz yücelsek gözüyle bakıyorlar. Vallahi artık bıktım. Yapı itibariyle de bana ne yapılsa ağzımı açıp da saygısızlık yapmamal için bişey demiyorum ama içime attıkça artık dayanamıyorum
 
bende sevmiyorum boşver mümkün olduğunca muhatap da olmuyorum
 
Evet zorunda değilim haklısınız ama onların yanında kendimi çok mutsuz rahatsız hissetmeme rağmen onlarla sürekli muhatap olmak zorundayım

Benim de bazen yapamadığım birşey bu, ama insanları olduğu gibi kabullensek hayat daha kolay olacak. Belli yaşa gelmiş insanlar, değiştirmek mümkün değil. Ya hayatımızdan çıkaracağız ya da sevmesek de idare etmeye çalışacağız.
 
Bir zamanlar ben de senin gibiydim. Sürekli laf sokmalar, alttan alttan bi sacmaliklar. Valla ben de artık aynı şeyi yapıyorum bazen alttan alttan bazen yüzüne yüzüne dümdüz söylüyorum bana laf soyleyenlere. Saygı tamam da bana saygı duyana bende duyarım. Ben de 22 yaşında bir kadınım artık çocuk değilim. Sen de susma.
 
Hanımefendi bu durum çoğu insanın hayatımda var.İnsanlar kendilerini hiç eleştirmediği için sürekli başkalarını eleştiriyor.Zaten özeleştiriye bir başlasalar çevrelerindeki insanları eleştirmeye çok vakit kalmaz.Siz umursamayın.Ciddiye almayın.Cevap da vermeyin.Çoğu zaman susmak daha asilce düye düşünüyorum
 
Karşı durun mücadele edin eleştiriler karşısında sessiz kalmayın yerine göre siz kendinizi eleştirinin hatalariniza gülün karşı tarafın zaaflarını zayıflıklarını sizde tespit edin karşılık verin
Mücadele edin maalesef hayatımızda bu gibi durumlarla insanlarla karşılaşıyoruz zayıflıklarını belirle fırsata çevir
 
Ayrica her soyleneni kafaya takmak gibi bir huy bendede vardi. Ta ki bir zamanlar. Tabi yine zamanla bu durum degisiyor. Gulup geciyorsun. Kendini biraz sosyallestir. Konulara muhalefet ol ac kendini. Yada ben boyle sessiz kalarak mutluyum diyorsan. Ozgursun nasil mutluysan oyle yasa.
 
Ya sorma bende de aynısı, bi sene kırıcı olduklarını hissettim, kıskanç fesat olduklarını, hatta tek basıma kalınca ağladım hıçkıra hıçkıra. Akrabalariyla iç içe olanlara özeniyorum ama bizimkilerle olmaz. Yasım ilerledikçe bazı seyleri daha net gördüm. Ben içime kapanık değilim aslında ama akrabalarımın yanına bende gitmek istemiyorum hiç. Kimse mutluluğumu çekemiyor cok ağır bir durum.
 

Ben cok takmadigimdan sorun olmuyor ve genelde dedigim gibi yapiyorum ama mesela bugün babamin arabasini alacaktim, araca alisik olmadigimdan bir süre hareket edemedim . Durdurdum bir sıkıntı mi var diye bakarken geldi iste ver ben calistirayim istersen hahaha, dur ben alayim arabayi falan yapti ya bırak işim gücüm var. Neyse ben hallederim, dedim kapattım kapıyı. Her seye sümük her seye muhalefetler. Kapı kapalı hala konuşuyor. Manuel kullanamiyor oysaki. Neyse iste. Sonuc olarak uzak durma sansiniz varsa uzak durun. Yoksa da en iyisi hic sallamamak. Sinir anında patlamak serbest
 
Aynıııısını yaşıyorum
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…