- 23 Ekim 2014
- 9.394
- 36.123
- 548
Off çok geçmiş olsun. Tüylerim diken diken oldu okurken. Ortalık o adam gibi yaratıklarla dolu ne yazık ki, çocukları göz önünden ayırmamak gerekiyor gerçekten.
İlkokula giderken (20 yıl önce), benim de başıma gelmişti böyle bir olay. Okuldan çıktım, eve gitmek için anayoldan karşıya geçmem gerekiyor. Yolun kenarında beklerken, önümde beyaz bir araba durdu. Önde iki adam oturuyordu. Biri ön kapıyı açıp, "Biz babanın arkadaşlarıyız, annen hastanede, baban seni oraya götürmemizi söyledi," dedi. Dünyanın bin bir türlü halinden bir haber, saf bir çocuktum işte, her çocuk gibi. Ama o adamların yüzlerini gördüğüm an her nasılsa içimde bir şeyler alarm vermeye başladı. Nasıl akıl ettiysem, "Aaa, babam da geliyor, o zaman birlikte gideriz," diye yolun ilerisinden bize doğru gelen bir adamı gösterdim. Gelen adam civarda oturan ahaliden biriydi. Adamlar bunu duyunca basıp gaza gittiler. Ben de eve kadar koşarak gittim, anneme anlattım durumu. Sonra ailede bir kaos ortamı oluştu tabi. Her gün okula kadar biri götürüp, sonra biri almaya geliyordu. O zamanlar mobese filan da yoktu ki, işin izi sürülsün. Böyle işte... Hala yolda yürürken, bir arabanın yavaşladığını görsem, adımlarım otomatikman hızlanır.
İlkokula giderken (20 yıl önce), benim de başıma gelmişti böyle bir olay. Okuldan çıktım, eve gitmek için anayoldan karşıya geçmem gerekiyor. Yolun kenarında beklerken, önümde beyaz bir araba durdu. Önde iki adam oturuyordu. Biri ön kapıyı açıp, "Biz babanın arkadaşlarıyız, annen hastanede, baban seni oraya götürmemizi söyledi," dedi. Dünyanın bin bir türlü halinden bir haber, saf bir çocuktum işte, her çocuk gibi. Ama o adamların yüzlerini gördüğüm an her nasılsa içimde bir şeyler alarm vermeye başladı. Nasıl akıl ettiysem, "Aaa, babam da geliyor, o zaman birlikte gideriz," diye yolun ilerisinden bize doğru gelen bir adamı gösterdim. Gelen adam civarda oturan ahaliden biriydi. Adamlar bunu duyunca basıp gaza gittiler. Ben de eve kadar koşarak gittim, anneme anlattım durumu. Sonra ailede bir kaos ortamı oluştu tabi. Her gün okula kadar biri götürüp, sonra biri almaya geliyordu. O zamanlar mobese filan da yoktu ki, işin izi sürülsün. Böyle işte... Hala yolda yürürken, bir arabanın yavaşladığını görsem, adımlarım otomatikman hızlanır.