Hepiniz belki topa tutacaksınız beni biliyorum birkaç post açmıştım buraya boşanma aşamasında olduğum eş ile 3 aydır ayrı evlerdeyiz . Eş kişisi 3 aydır önce iflas etti sonra sağlıksal problemler yaşıyor. Evliyken ailemle arasındaki sıkıntılardan dolayı iletişimimi engellemeye çalışmış ben de bu engeli kaldırınca ortadan her anneme gittiğimde kavga , akabinde şiddete kadar giden tartışmalar yaşanmıştır . Artık bu strese ve arada kalmışlığa eşimin bir de alkol sevdası yüzünden öfke kontrolünün olmamaya başlaması beni anne evine sürüklemiştir ailem ise benim sonuna kadar arkamda olmuş 3 ay boyunca bebek gibi bakmışlardıd ve benim için cok üzülmüşlerdir cunku 6 aylık hamileydim şimdi 20 günlük bebeğim var . Eş kişisi dik başlı, kindar ve cok gururlu biri ve beni 2.5 ay hiç arayıp sormadı hastNeye yattım erken doğum riskinden öğrendi aramadı. Doğumumu da 13 saat sonra ablasına haber verdim. Ve o günden beri bebeğim bebeğim dedi ve bana yazmaya başladı ama ailem artık kesinlikle eşimi kabul etmiyor beni cok üzdü onlara da başkaldırdığı , saygısız davrandığı için. Ve eş kişisi pişman olmuş ki bebeği ve benden ayrılmak istemiyor tebligat ona gitti ve tüm haklarımı istedim onun da cevap vermesi için 2 gün var . Bugün dayanamayıp gizlice ailem dışardayken bebeğini gösterdim ona doğumdan sonra ilk defa ve ondan kopamadı. Ben bu evden anca ailemin rızasını alarak cıkarım dedim o da mırın kırın etti ama bu akşam bana tatlılıkla gelip düzeltcem durumu dedi ama biz avukat için onca masraf yaptık bu insanlar benim her eksiğimi aldı ve bebeğimin de ve tüm kahrımı cekti doğal olarak cok katılar . Diğer tarafta inat ve hatalıyken hatalıyım asla demez. İnanın nefes alırken acıyor kalbim o derece korkuyorum ve ne olcak bilmiyorum. Eş kişisi yarın davanı çekmezsen kesin biteriz diyor ben de onu sevşyorum ama ailemi asla karşıma alamam bana lütfen bi fikir verin ne yapmalıyım