Amacım biraz dertleşmek..

D

DURU_SU_3333

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
21 Şubat 2017
358
198
103
32
5 yaşında kızım var kreşe gidiyor ve okulunu çok seviyor öğretmenleri arkadaşları iyi bunda problem yok ama her sabah okula gitmek istemiyorum diye ağlıyor bu sabah yine ağladı ve artık tükenmiş hissediyorum. O ağladıkça tahammül seviyem bitiyor. Çalışmak zorundayım buna mecburum çünkü gerçekten ekonomi berbat hiçbir şeye güç yetmiyor evimiz kira eşimle birlikte çalışıp çabalıyoruz ki güzel bir geleceği olsun evladımız diye. Kendimi aşırı kötü hissediyorum. Ben işteyken beni çok özlediğini söylüyor onu anlıyorum hak veriyorum ama bu şekilde her sabah ağlaması ve benim onu ikna etmeye çalışmam beni aşırı derecede yoruyor. Şu an iş yerindeyim ve çaresiz aptal bi şekilde düşünüyorum ne yapsam da kızım üzülmese diye. Gerçekten anne olmak çok zormuş
 
Eminim ki orada oyuna dalıp unutuyordur, bu kadar takılacak ve kendinizi suçlayacak bir durum yok ortada, çalışmasanız da bu yaşta kreşe gidecekti ve muhtemelen yine ağlayacaktı giderken.
 
Khomyuk .!.:
5 yaş zaten ufak bir yaş değil tam okul çağı. Çalışmasanız bile 5 yaşta anaokula gidecekti. 5 yaş devlet anaokulu yaşı. 6 yaş zaten ilkokul.
Kendinizi kötü hissedecek bir şey yok.
Genişletmek için tıkla...
doğru söylüyorsunuz çalışmasam bile okula gidecekti ama yarım gün gidebilirdi. Kreş tam gün olunca sıkıldığını düşünüyorum. onun tek derdi benim sürekli onun yanında olmam. afedersiniz tuvalete giderken bile kapının önünde bekliyor. Kendime ayırdığım özel alanım bile kalmıyor bir anne olarak ister istemez çok bunaldığımı hissediyorum.
 
Siz degil de babasi okula birakinca da boyle yapiyor mu? Yaşı tam gün için yeterince buyuk. Seneye 1. Sinif olacak artik hayat boyle birsey alismasi lazim.
 
Zaten kreşe gitmiyor tam gün anasınıfına gidiyor. Çalıştığınız halde okula geç başlamış. Hangi yaşta başlasa böyle yapacaktı. Oğlum tam 3,5 yaşında başladı çevremde en geç okula başlayan çocuktu. Ortalama 2,5 3 yaşta veriyorlar.
Yani sizinki zaten ilkokulda sınıf arkadaşlarından az gitmiş okula olacak. Seneye 1. Sınıfta adaptasyon sorunları yaşamak istemiyorsanız bu konuda taviz vermeyin.
 
Zuzushh .!.:
Siz degil de babasi okula birakinca da boyle yapiyor mu? Yaşı tam gün için yeterince buyuk. Seneye 1. Sinif olacak artik hayat boyle birsey alismasi lazim.
Genişletmek için tıkla...
babasına da gitmek istemediğini söylüyor ama en çok bana naz yapıyor ağlıyor. Evet alışması gerektiğinin farkındayım. Umarım kısa sürede alışır çünkü psikolojik açıdan yıprandığımı hissediyorum artık.
 
evet 4 yaşa kadar ablam baktı sonrasında kreşe vermeye karar verdim ve gerçekten kreşin çok faydasını görüyorum konuşması ilgi alakası kendine olan özgüveni çok gelişti kreşten memnunum. Şu taviz meselesine gelince ben öyle bir hata yapmıştım galiba onun sıkıntısını yaşıyorum şu an. Bir ara yine böyle sıkıldığını gitmek istemediğini söyledi biraz kafası dağılsın diye göndermedim okula ondan sonra daha çok ağlar oldu neredeyse her gün gitmek istemiyorum diye ağlıyor. ilk başta o tavizi vermemem gerekiyordu galiba.
 
Yanlış yapıyorsunuz. Okul hastalık haricinde aman gitmeyeyim diyeceği bir yer değil. Anaokulu zaten okula hazırlık sınıfıdır. Kreş diyorsunuz ama aslında şu an kızınız ilkokula hazırlık grubunda yani beş yaş sınıfında.
Seneye ilkokul birde de sıkıldım zor geldi gitmem diyebilir.
Taviz verilmez okul konusunda.
Oğlum 3,5 yaşındayken ilk altı ay her gün ağladı ama götürdüm. Şimdi ikinci sınıf son aylarda özellikle tatil istiyor oflayıp pufluyor, gün sayıyor ama gitmeyeyim demiyor. Çünkü ateşi yoksa okula gitmek zorunda olduğunun farkında.
 
Okulun rehberlikçısi, psikoloğu vs varsa onunla görüşün.2 yaşında değil ki bakıcıyla idare edebilir diye düşünseniz ama artık eğitim almasi gereken yaşlar.Kresin ilk günleri olsa,ya da siz yeni ise başlasanız da ilk defa ayrılıyor olsanız duygusal ağlamalar denir ama artık biraz inatlaşma gibi olmaya başlamış.Muhtemelen evde nazıyla çok oynandı,şimdiye kadar hep kendi güvenli alanıydı ve istediği yapıldı.Okulu sevse de herşey bir düzen disiplin içinde.Muhtemelen bu durum onu zorluyordur.Ama bu zorluk mücadele kızınıza baş etme yeteneği kazandıracaktır.Sizde içsel olarak okulun onun için daha faydalı ve zorunluluk olduğuna inanın.Cocuklar bizim acabalarımızı bile hissediyor.Okula öğretmene güveniniz tamsa net olun.İkna etmeye çalışmayın.
 
teşekkür ederim yorumunuz için aynen de dediğiniz gibi. Çocuklar hissettiğimiz ne varsa hissediyorlar. Daha önce üzülüyordum kötülük mü yapıyorum acaba diye çünkü o bu kadar ağlayıp üzülürken seni özlüyorum derken ben onu okula bırakınca vicdanım kabul etmiyordu. Tabi burda arkadaşların yaptığı yorumlar da biraz kafamı toparladı 5 yaşında ve eğitim görmesi şart..
 
Kızım 2 yaşında. Ben de çalışmak zorunda olduğum için annem bakıyor şu an ve ne zaman kreş vereceğim konusunda kafam çok karışık. Ben de ilkokula gidene kadar kızıma kendim bakmak isterdim ama bazı şeyler planlandığı gibi gitmedi. Hislerinizi o kadar iyi anlıyorum ki...
Kendinizi bu kadar suçlamayın. Çocuğunuzu okula gönderdiğiniz için suçluyorsunuz, göndermediğiniz gün suçluyorsunuz, çalıştığınız için suçluyorsunuz... Kim bilir daha buraya yazmadığınız neler var. Ama siz böyle kendinizi suçladıkça eminim çocuğunuz fark ediyor ve belki de onun yüzünden bu kadar üzgün olduğunuzu düşünüyordur. Ona en azından üzüntünüzü belli etmeyin, birlikte geçirdiğiniz zaman o kadar değerli ki.

Anne olmak gerçekten bence de dünyadaki en zor şey. Devamlı kendinden başka bşr canlı ama kendi parçan olan bir birey için endişelenmek çok yorucu. Ama dünyanın da en güzel şeyi bence. Siz de belli ki çok iyi bir annesiniz. Önce kendinizi buna inandırın, sonrası eminim daha kolay olacaktır.
 
Yazdıklarınız resmen beni anlatıyor. Gerçekten ben de kızımı kendi imkanlarımla büyütmek isterdim ama şu devirde hepimiz belirli sebeplerle çalışmak zorundayız. Evet gerçekten bazen bu yüzden suçluyorum kendimi acaba işi bırakıp evde kızıma baksam mı diye düşünmüyor değilim ama evde baktığım dönemlerde de yeterli olmadığımı farkettim çünkü sürekli oyun istiyor ve çocukların enerjisi hiç bitmiyor ben de ev işi yemek çamaşır bulaşık vs. derken enerjim tükeniyor bu konuda da suçluyorum kendimi ara sıra. Ama dediğiniz gibi suçlamamak lazım kendimizi bütün anneler özeldir benim gözümde çünkü gerçekten anne olmak aşırı derecede yıpratıcı oluyor. Çocuğum benim parçam onsuz bi yere gitsem kalbim aklım onda kalıyor ama bazen yalnız da kalmak istiyorum onunla gitsem gittiğim yerden bir şey anlamıyorum. Hakikaten annelik bambaşka bişey ya okul konusunda biraz sakinleşti şimdilik ağlamıyor bakalım inşallah böyle gider.
 
Ay kıyamam,onun yaşındayken ben de aynı onun gibiydim.Şimdi 25 yaşımda ilk kez aile evinden ayrılıp çok uzak bir yerde çalışmaya başladım ve hala üzülüyorum,ama bir yandan da hayat devam ediyor.

Çok pedagojik bir tavsiye olmayacak ama bazen uzun zaman alsa da ağlaya ağlaya alışıyoruz mecburen.Biliyorum çok zor ama lütfen sabırlı olmaya çalışın.
 
aynen öyle hayat imtihanlarla dolu ve devam ediyor bir şekilde geçimimizi sürdürmeye çalışıyoruz ALlah yardımcınız olsun sizin de
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

T
  • Kilitli
Eski sevgiliyi unutmak için başkasıyla görüştüm
2 3
Yorumlar
42
Görüntüleme
2K
NilMeSeKer
S
Hamileyim çok yalnız hissediyorum
2 3
Yorumlar
54
Görüntüleme
4K
kelebek35_
B
Maddi manevi yanlız ve yorgun hissediyorum
Yorumlar
14
Görüntüleme
2K
birininannesi
B
Fikir almak istiyorum
Yorumlar
14
Görüntüleme
1K
Cihandan
Z
çok uzunca iç dökme, her şeyden biraz
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
5K
SARILARIN FILIZ
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…