Doğru aslında öğretmenin beni aramaması gerekirdi sizin müdür de haklıymış şimdi ne zaman ağlasa öğretmenine gidip beni aratıyor ev çok yakın zaten 5 dakikaya geleceğimi biliyor.Evet müdürün kızdığı öğretmen neden sizi çağırıyor sonuçta bu cocuk her ağladığında anne gelip beni alacak diye öğreniyor siz işinizi bırakıp gelmeyin dedi benim kızım çok ufaktı burda özel kreş yoktu ilk geldiğimizde devlet anaokulu 3 yas alıyordu ki 30 aylıkta başladığında sonra özel kreş açıldı yer değiştirdik .
Durum böyleyde gitmeyin, kararlı olun. Öğretmeni neden sizi çağırıyor evden? Ben de ciddi bir şey zannettim.aslında bütün gün ağlamıyor oyuna daldığı zaman gayet iyi boyama yapıyor şarkı söylüyorlar oyun oynuyorlar vs sadece aklına ben geldiğim zaman öğretmenine gidip beni aramasını söylüyor beni görünce de asla sınıfta kalmak istemiyor
Arkadaşlar oğlum bu sene ana sınıfına başladı. İlk hafta çok hevesli olarak giderken bu hafta pazartesiden beri özellikle ayrılırken ağlıyor ve beni bırakmak istemiyor. Pazartesi ben bıraktıktan sonra sınıfta ağlamaya başlamış öğretmeni de beni aradı gittim eve gelmek istediğini söyledi ben de aldım geldik. Sonraki günlerde de durum pek değişmedi bugün de aynı şeyi yaşadık. Yani napacağımı şaşırdım bir anda her şey değişti öğretmenimiz de çok şaşırdı. Evde yaşadığı kötü bir durum filan da yok. Sadece sınıflarında bir çocuk ben seni sevmiyorum oyun oynama gibisinden şeyler söylemiş bir de aynı çocuk oğlum otururken sandalyesini çekmiş oğlum da yere düşmüş diğerleri de gülmüş tabi bizimki de bozulmuş şimdi ben bu durumu öğretmenimize anlattım o da çocuğun annesiyle görüşmüş ama değişen pek bir şey yok. Şimdi ben bu durumda napayım nasıl bir yol izleyim çocuğun annesiyle mi konuşuyum özellikle oğluma karşı nasıl bir tavır izleyim? Kızlar varsa aynı durumu yaşayan nolur bir yol gösterin. Gerçekten üzülüyorum.
Sevgili meklektaşım sen de takdir edersin ki bir çocuğun silgisinin alınmasıyla onun arkadaşlarının önünde yere düşürülmesi ve kendisine küfür edilmesi aynı şey değildir başarının yolu öğretmen veli ve öğrenci işbirliğinden geçer yani bu durumda benim çocuğun annesiyle konuşmam olayların çözümünü hızlandıracaktır burada ben dahil kimse öğretmenimize yüklenmedi ben öğretmenimizden memnun olduğumu dile getirdim zaten hele hele bir öğretmeni bakıcı gözüyle görmem demek benim kendi mesleğimi anlayamamış olmam demektir böyle bir durum da asla söz konusu olamaz öğretmen ayrıdır bakıcı ayrıdır ikisinin de mesleği kutsaldır ama yaptıkları aynı şey değildir siz de bir anaokulu öğretmeniymişsiniz okulda öğrencileriniz ağladığı zaman ne yapıyorsunuz gerçekten merak ettiğim için soruyorumCanim bende anaokulu ogretmeniyim. Burda ogretmene bu kadar yuklenen arkadaslara karsi gercekten uzgunum. Canim sen bi annesin mutlaka evladini dusunmek zorundasin.ama sonucta ortada bi ogretmen var BAKiCİ degil.sizin de ogretmene yardimci olmaniz gerekiyor. Cocugunuzun ustune gitmeyin.sunu unutmayinki bu yaslar onun hayal gucunun tavan yaptigi bi donemdir. onu okula gitmesi icin tesvik edin.misal bi torba cikolata al ve arkadaslariyla paylasmasini iste.Onun artik buyudugunu ve okulq gitmesi gerektigini soyleyin. Asla gec kalmayin almak icin.ona bi saat alin ve onunla sozlesin.asla o sozden caymayin. Unutmayin cocuklar sandiginizdan daha uyanik ve inanilmaz zekiler.eger bu aglamayi aliskanlik haline getirirse yandin.sunu bilicek ki ben aglasamda zirlasam da annem gelip beni almicak.ben burda eglenmek ve ogrenmek icin varim.bu ogretilmis bi davranistir. Onun hayatta herzaman her istedigini yapamazsin seneye ilkokula gidince napicaksin? Bu sefer de silgisini alan arkadasinin annesine gidip oglun versin bakauim silgisini mi diceksiniz.Birakin cocuklar hayata alissin. Merak etmeyin bende bi anneyim. Belki sozlerim agir gelebilir ama uzgunum. Annelik korumaciligna siginmayin cocuklarinizin sizi idare etmesine izin vermwyin
Teşekkür ederim aslında benzer şeyler yaşadıklarımız bizim okul müdürümüz sizinki kadar ilgilenmez ama artık ben öğretmenimizden tekrar yardım isteyeceğim.Yorumların hepsini okumadim ama yasadigim bir olayi anlatmak isterim, belki yardimci olur size.
Gecen sene oglum krese basladi. Okulunu, ogretmenini cok seviyordu. Bikac ay sonra okula gitmemek icin bin turlu bahane bulmaya basladi. Direkt sorunu soylemiyordu ama oyunlarindan, komsularla konusmalarindan okuldaki bir cocukla sikintisi oldugunu anladim. Ogretmeniyle konustum durumu. Oglum arkadaslarina gore cok naif bir cocuk. Sikinti yasadigi arkadasi ise bizimkinden daha iri ve biraz da kaba bir oglanmis (ailesi de bu konuda ozellikle kutal tanimazligindan sikinti yasiyorlarmis, zaten baska bir kresten sonradan gelen bir ogrenci) cocuk bilerek yapmasa da hareketleri cok sert oldugu icin bizimki korkmus cocuktan. Kres mudurumuz durumla cok ilgilendi velileri direkt bir araya getirmedi ama kendi kopru görevi kurarak iki cocugun arasını düzeltmeye(ozellikle oglumun korkusunu yenmeye) calisti. Buyuk oranda da basarili oldu. Bu konuda bence cocuklar arasindaki iletisime siz dahil olmayin, ogretmeninizin arayi yapmadi gerekli.
Çok üzüldüm yaşadığına. Çünkü ben de geçen sene yaşadım ve bir anne için ne kadar zor bir psikoloji olduğunu biliyorum.Arkadaşlar oğlum bu sene ana sınıfına başladı. İlk hafta çok hevesli olarak giderken bu hafta pazartesiden beri özellikle ayrılırken ağlıyor ve beni bırakmak istemiyor. Pazartesi ben bıraktıktan sonra sınıfta ağlamaya başlamış öğretmeni de beni aradı gittim eve gelmek istediğini söyledi ben de aldım geldik. Sonraki günlerde de durum pek değişmedi bugün de aynı şeyi yaşadık. Yani napacağımı şaşırdım bir anda her şey değişti öğretmenimiz de çok şaşırdı. Evde yaşadığı kötü bir durum filan da yok. Sadece sınıflarında bir çocuk ben seni sevmiyorum oyun oynama gibisinden şeyler söylemiş bir de aynı çocuk oğlum otururken sandalyesini çekmiş oğlum da yere düşmüş diğerleri de gülmüş tabi bizimki de bozulmuş şimdi ben bu durumu öğretmenimize anlattım o da çocuğun annesiyle görüşmüş ama değişen pek bir şey yok. Şimdi ben bu durumda napayım nasıl bir yol izleyim çocuğun annesiyle mi konuşuyum özellikle oğluma karşı nasıl bir tavır izleyim? Kızlar varsa aynı durumu yaşayan nolur bir yol gösterin. Gerçekten üzülüyorum.
Atlatmanıza sevindim gerçekten zor bir durum insan ister istemez üzülüyor kendi çocuğu da diğer çocuklar gibi rahat olsun istiyor ama maalesef her çocuk bir değil başka sınıfa aldırmayı teklif ettim ama istemedi pazartesi günü inşallah öğretmenimizle konuşup bir orta yol bulmaya çalışacağız.Çok üzüldüm yaşadığına. Çünkü ben de geçen sene yaşadım ve bir anne için ne kadar zor bir psikoloji olduğunu biliyorum.
O sınıfa karşı antipati yapmış ve göndermen olayı unutturmaz, hatta kendi kabuğuna çekilmesine neden olur bence.
Sınıfını değiştirmeyi teklif et. Bunun faydası olacaktır.
Geçen sene benim de çok zordu. Her gün elim kalbimde evden telefon beklerdim acaba annem arayıp da “kızın okula gitmiyor” diyecek mi diye. Ve tüm sene böyle oldu. Tabi bizim de acemiliğimiz vardı, onun çocuğun görevi olduğunu tam benimsetemedik sanırım ki evde kalmak istediği zamanlarda ilk başlarda tolere ettim kıyamadım gibi. Çocuk da bunu çok iyi kullanıyor.
Bu sene maşallah diyorum. Sabah okul vaktinden önce kalkıp “canım sıkıldı okula gidelim” diyormuş.
değiştirebiliriz ama şu anda oğlum istemiyorimkanınız varsa sınıfı değiştirin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?