Bugün biraz içimi dökmek istiyorum.
Yaşça benden 2 yaş küçük bir kız kardeşim var o da benim gibi kiloludur .Ama sevimliliği her zaman kendisini ve güzelliği onu benden bir adım önde tutmuştur .Özgüveni sağlam ,insan ilişkileri kuvvetli bir kızdır .Gelin görün ki ben onun tam tersine özgüvenini kaybetmiş ,hayattan beklentilerini yitirmiş bir kızdım .Kendi dünyamda herşeyi kendime kapatmış öylece kısılıp kalmıştım .Her yaz benim için aynı geçerdi .Ya yaz boyunca çalışır ya da evde kapalı elbiselerle pişerdim .Hatta bir yaz oturduğum koltukta bile beni afakanlar basardı .Keşke dememeye uzun zaman önce kendime söz vermiştim .O yüzden bunları yazarken keşkelerim olmamasına dikkat edeceğim çünkü geçmişe dair çok fazla pişmanlığım var kendimle ilgili .Dediğim gibi yazlar benim için aynı sıradan boğucu sıkıcı ve daha kötü ne varsa hepsini ifade ediyordu .İnsan sanırım bir işe başlarken önce inanmalı yapabileceğine ve başarabileceğine inanmalı .Ben inanmadığım için hiçbir zaman böyle uzun süreli bir girişimim olmamıştı .Ta ki hayatımdaki bir yaza kadar .O yaz yine okulların tatil olması sebebiyle bir yerde çalışıyordum ve bu işe yürüyerek gidiyordum .Gün içerisinde hem çok çalışıp hem de eve gidiş-geliş yürüyerek olunca işten ayrıldıktan sonra tartıya çıktım o 2 ayda 5 kilo vermişim .İnanılmaz şaşırmış ve mutlu olmuştum .Çünkü bende kilo verebiliyordum .
Ama hep içimden bir gün ben de zayıf olacağım ve istediğim her şeyi yapacağım hayali hiçbir zaman eksik olmadı .Bunun nedeni sanrım sihirli bir deneğin bana dokunup hayalimin gerçekleştireceğine dair olan inancımdı .(Ne saçma)
Aslında bir çoğumuz bunu bekledi algılarımız hep bu yöndeydi. Beynimiz de hep buna inanmaktaydı .
Kendini olduğun gibi kabul etmelisin .Kendini sevmelisin .Kendine güvenmelisin .Kendine inanmalısın .İşte tüm bu oluşturulan düşünceler yaklaşık bir 30 kilo ağırlığın altında eziliyorlar .Ve sizden geriye hiç bir şey kalmıyor .
Yaşça benden 2 yaş küçük bir kız kardeşim var o da benim gibi kiloludur .Ama sevimliliği her zaman kendisini ve güzelliği onu benden bir adım önde tutmuştur .Özgüveni sağlam ,insan ilişkileri kuvvetli bir kızdır .Gelin görün ki ben onun tam tersine özgüvenini kaybetmiş ,hayattan beklentilerini yitirmiş bir kızdım .Kendi dünyamda herşeyi kendime kapatmış öylece kısılıp kalmıştım .Her yaz benim için aynı geçerdi .Ya yaz boyunca çalışır ya da evde kapalı elbiselerle pişerdim .Hatta bir yaz oturduğum koltukta bile beni afakanlar basardı .Keşke dememeye uzun zaman önce kendime söz vermiştim .O yüzden bunları yazarken keşkelerim olmamasına dikkat edeceğim çünkü geçmişe dair çok fazla pişmanlığım var kendimle ilgili .Dediğim gibi yazlar benim için aynı sıradan boğucu sıkıcı ve daha kötü ne varsa hepsini ifade ediyordu .İnsan sanırım bir işe başlarken önce inanmalı yapabileceğine ve başarabileceğine inanmalı .Ben inanmadığım için hiçbir zaman böyle uzun süreli bir girişimim olmamıştı .Ta ki hayatımdaki bir yaza kadar .O yaz yine okulların tatil olması sebebiyle bir yerde çalışıyordum ve bu işe yürüyerek gidiyordum .Gün içerisinde hem çok çalışıp hem de eve gidiş-geliş yürüyerek olunca işten ayrıldıktan sonra tartıya çıktım o 2 ayda 5 kilo vermişim .İnanılmaz şaşırmış ve mutlu olmuştum .Çünkü bende kilo verebiliyordum .
Ama hep içimden bir gün ben de zayıf olacağım ve istediğim her şeyi yapacağım hayali hiçbir zaman eksik olmadı .Bunun nedeni sanrım sihirli bir deneğin bana dokunup hayalimin gerçekleştireceğine dair olan inancımdı .(Ne saçma)
Aslında bir çoğumuz bunu bekledi algılarımız hep bu yöndeydi. Beynimiz de hep buna inanmaktaydı .
Kendini olduğun gibi kabul etmelisin .Kendini sevmelisin .Kendine güvenmelisin .Kendine inanmalısın .İşte tüm bu oluşturulan düşünceler yaklaşık bir 30 kilo ağırlığın altında eziliyorlar .Ve sizden geriye hiç bir şey kalmıyor .