- 5 Ağustos 2009
- 528
- 965
- 628
- Konu Sahibi civcivgagasi
-
- #1
Yanıtınız için çok teşekkür ederim. Bunları ben de düşünüyorum ama tanımaya fırsat verdiğim an malum mavi boncuk dağıtmış gibi algılanıp "Kesin bende gönlü var" diye düşünüp yapışırsa diye de korkuyorum. Yani yine bir tanıma süreci geçmesi gerektiği için ayağımı köpekbalıklarıyla dolu bir denize sokuyormuşum gibi geliyor. O yüzden tüm kapıları kapatıyorum. İşin kötüsü, etrafımda herkes niye evlenmiyor diye düşünüyor.Birkaç yıl önce ben de böyle tehditlere maruz kaldım. Benim de böyle korkularım oldu fakat sonrasında düşündüm. Aslında ilişkinin başlarında nasıl saplantılı ve şiddete meyilli biri olduğunu anlayabilirmişim. Sonrasında hayatıma birini alırken hep mantığımla duygularımı dengede tuttum. Her davranışını analiz ettim. Öfke kontrol problemi var mı? Bana saplantılı mı yoksa beni seviyor mu? Nasıl bir aileden geliyor? Ailesinde şiddet geçmişi var mı? Başka insanlara davranış şekli nasıl? Ciddi bir psikolojik rahatsızlığı var mı? Hep bu tarz soruların cevabını aradım ve buldum. İçime sindiği için devam ettim. Siz de aynı şekilde temkinli yaklaşıp her detaya dikkat ederseniz korkunuzu yenebilirsiz
Çok haklısınız. Ancak bu korkumun uzun vadede yalnız kalmaya neden olabileceğini de düşünüyorum. Kafam çok karışık.Ben bu korkuyu sevdim. Hemen hepimiz yaşıyoruz bu korkuyu. 5 günde 30 küsur kadın katlediliyor. Tetikte olmakta fayda var.
Of Allahım, yalnız değilmişim. Yani aynı fikirde olduğum, çocuklara ve hayvanlara karşı merhametli olan bir erkekle karşılaşıp yuva yursam bile sanırım korku içinde yaşarım.Bu korku az yada çok bütün kadınlarda vardır diye düşünüyorum.
Eşimden olumsuz bir davranış görmemiş olmama rağmen tartıştığımız günlerde aynı yatakta yatarken "acaba birşey yapar mı, sabaha sağ çıkarmıyım" fikri aklıma geliyor maalesef
Kadın cinayetlerinin bu kadar fazla olması zaten bizi bu düşünceye sevk ediyor.Of Allahım, yalnız değilmişim. Yani aynı fikirde olduğum, çocuklara ve hayvanlara karşı merhametli olan bir erkekle karşılaşıp yuva yursam bile sanırım korku içinde yaşarım.
Bu gerçekten Türk kadınlarının kanayan yarası. Çözümünün ne olduğunu düşünmekten başıma ağrılar giriyor.
AmiiinAllah hepimize iyi eşler nasip etsinçoğu kız da aynı korku var yalnız değilsin
Erkeksiz hayat çok daha güzel onlardan korkmak çokta sıkıntı olmazHerkese merhaba,
29 yaşındayım. Bir buçuk yıldır anksiyete bozukluğu tedavisi için psikiyatristimin yazdığı Selectra adlı ilacı kullanıyorum. Gözle görülür bir iyileşme var. Ancak bundan 7 yıl önce duygularına karşılık vermediğim normal bir erkek arkadaşım tarafından ölümle ve intiharla tehdit edildiğimden beri erkeklerden çok korkuyorum. Özellikle son zamanlarda kadına şiddetin patlama yapması nedeniyle de bir erkeğin en ufak ilgisinden aşırı rahatsız olup, onu potansiyel tehlike olarak görüyorum ve bu nedenle hayatımda kimse yok.
Mesele ölüm korkusu değil. Hepimiz bir gün öleceğiz. Ancak doktora yapıyorum şu an ve ülkeme, milletime hizmet etmeden; serseri mayın gibi dolaşan bir manyağın hedefi olmak istemiyorum. Bir erkekten hoşlansam bile yeşil ışık yakamıyorum. Selectra evet pek çok konuda yardımcı oldu fakat erkeklerden aşırı korkma konusunda ne yapabileceğimi bilmiyorum. Sadece kardeş saydığım, düğünlerine dahi gittiğim, çocuklarının doğumunda yanlarında olduğum sosyal erkek arkadaşlarım var. Bir tek onlardan korkmuyorum. Ancak duygusal boyutta bir şeyler yaşayabileceğim tüm erkekler bana üstünde "Ölüm tehlikesi" yazan bir kurukafadan farksız görünüyor. Tavsiyelerinizi bekliyorum.
Aa ama bu çok rahatsız edici. Böyle yaşanmaz. Tartışmalarda haklı olsanız bile pasif kalırsınız bu korku yüzünden.Bu korku az yada çok bütün kadınlarda vardır diye düşünüyorum.
Eşimden olumsuz bir davranış görmemiş olmama rağmen tartıştığımız günlerde aynı yatakta yatarken "acaba birşey yapar mı, sabaha sağ çıkarmıyım" fikri aklıma geliyor maalesef
Tövbe bismillahBen de 22 yaşındayım ve hiç sevgilim olmadı .Zaten sosyal bir insan sayılmam ve televizyonda her gün cinayet haberlerini gördükçe daha da içime kapanıyorum . Bazen haberleri gördükçe keşke lezbiyen olsaydım,kadınlar en azından insanca ayrılıyor diye düşünüyorum. Siz gerçekten bir travma yaşamışsınız, korkmanız normal.
Yok ayol ne pasifliğiAa ama bu çok rahatsız edici. Böyle yaşanmaz. Tartışmalarda haklı olsanız bile pasif kalırsınız bu korku yüzünden.
Ben de 22 yaşındayım ve hiç sevgilim olmadı .Zaten sosyal bir insan sayılmam ve televizyonda her gün cinayet haberlerini gördükçe daha da içime kapanıyorum . Bazen haberleri gördükçe keşke lezbiyen olsaydım,kadınlar en azından insanca ayrılıyor diye düşünüyorum. Siz gerçekten bir travma yaşamışsınız, korkmanız normal.
Bu biraz fazla değil miBu korku az yada çok bütün kadınlarda vardır diye düşünüyorum.
Eşimden olumsuz bir davranış görmemiş olmama rağmen tartıştığımız günlerde aynı yatakta yatarken "acaba birşey yapar mı, sabaha sağ çıkarmıyım" fikri aklıma geliyor maalesef
Terapi alıyor musunuz bilmiyorum ama bu dusunceler pek de sağlıklı gelmiyor bana .Zaten kendiniz de farkinda oldugunuzu soylemissiniz .Onerilerim arasinda Cevrenizi degistirin .Daha dikkatli olun ve bi ilişkiye başlarken iyice tanıyın. Ama önyargılı olmaya da gerek yok.Herkese merhaba,
29 yaşındayım. Bir buçuk yıldır anksiyete bozukluğu tedavisi için psikiyatristimin yazdığı Selectra adlı ilacı kullanıyorum. Gözle görülür bir iyileşme var. Ancak bundan 7 yıl önce duygularına karşılık vermediğim normal bir erkek arkadaşım tarafından ölümle ve intiharla tehdit edildiğimden beri erkeklerden çok korkuyorum. Özellikle son zamanlarda kadına şiddetin patlama yapması nedeniyle de bir erkeğin en ufak ilgisinden aşırı rahatsız olup, onu potansiyel tehlike olarak görüyorum ve bu nedenle hayatımda kimse yok.
Mesele ölüm korkusu değil. Hepimiz bir gün öleceğiz. Ancak doktora yapıyorum şu an ve ülkeme, milletime hizmet etmeden; serseri mayın gibi dolaşan bir manyağın hedefi olmak istemiyorum. Bir erkekten hoşlansam bile yeşil ışık yakamıyorum. Selectra evet pek çok konuda yardımcı oldu fakat erkeklerden aşırı korkma konusunda ne yapabileceğimi bilmiyorum. Sadece kardeş saydığım, düğünlerine dahi gittiğim, çocuklarının doğumunda yanlarında olduğum sosyal erkek arkadaşlarım var. Bir tek onlardan korkmuyorum. Ancak duygusal boyutta bir şeyler yaşayabileceğim tüm erkekler bana üstünde "Ölüm tehlikesi" yazan bir kurukafadan farksız görünüyor. Tavsiyelerinizi bekliyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?