- 8 Nisan 2010
- 547
- 13
aynen öyle canım
bu durumu bir yaşayan bilir gerisine hikaye gelir rabbim hepimize şifa versin
hayırlısı olsun canım inşallah benim gibi olmazsın tadını çıkarırsın nişanının. ne zaman nişanın? ilaç kullanıyor musun?
bu durumu bir yaşayan bilir gerisine hikaye gelir rabbim hepimize şifa versin
ben halen psikyatrise gitmedim oraya gidince lafa nasıl başlıcamı nasıl konuya başıcamı düşündükçe daha çok strese giriyorum az önce kalbimin çarpıntısı ölicemi düşünmekten uyuma isteğim bile kalmadı uyursam ölicem sanki sabah uyanamıcam bunu içimde yaşamak öldürüyor beni kimselere anlatamadım ki anlatsamda kimse anlamaz anca yaşayan bilir anlar 1 aydır hergün yarına sağ çıkıcammı bugünmü ölicem diye düşünmekten delircem hiçbir yere gidemiyorum yalnız kalamıyorum eskişehir tatilimi bile iptal ettim ya orda ölürsem falan filan of offff ilaç alıp uyuşmakta istemiyorum aslında bunun çözümü nasıl olur geçermi bu duygu çünkü gerçekten dayanamıyorum
anksiyeteden nefret ediyorumbenimki de sosyal anksiyete bozukluğu sosyal ortama çıkıyorum ama iş çalışmak deyince akan sular duruyor resmi dairelerde kendimi yeterince dile getiremiyorum.. Iş görüşmesin de gayet rahatım ama ilk iş günü ve sonraları kalp çarpıntısı (kalbim sanki kafamın içinde atıyor elimi kalbime götürdüğümde atışı sanki elime çarpıyor), bayılacak gibi his,konuşamama,kekeleme, göz de bulanıklaşma,uykusuz geceler offf off nasıl kurtulcam ben bu illetten şu ara işe girmem lazım ama cesaret edip çıkamıyorum öyle korkuyorum ki aynı şeyleri yaşıyacağım diye.. Kendimi motive etmeyi, anksiyetemi düşünmemeyi,kendimi gaza getirmeyi de denedim ama o kapıdan girince herşey istemsiz gelişiyor.. Doktora da gittim ama hiç yardımcı olmadı bana öyle bir şey söyledi ki ondan da umudumu kestim bana yardım ediceğini sanarak gidiyordum oysa o kadar yolu gidersin doktor seni konuşturmaya rahatlatmaya çalışamsı egrekirken benim doktorum yaparsan yaparsın yapmazsan kendin bilirsin diye bir cevap söyledi kırıldım üzüldüm sinirlendim çıktığımda keşke gereken cevabı verseydim dedi içimden.. Tekrar gidip doktor değiştirmek istediğimi gerekçesiyle ebraber bildirmek istiyorum ama onu da aylardır düşünüyorum.. Millete kendini izah etmek zorunda kalmakta ayrı bir sorun sen böyle bir derdin olduğunu söylüyorsun anlamsız gözler üzerinde geziniyor boş boş sanki yalan söylüyorum.. Annem bile bana inanmıyor senin yaşındaki kızlar çalışıyor felan diyor bende çok istiyorum evde oturmaktan o kadar sıkıldım ki..
canım yazını okurken acaba biran bunları benmi yazdımhatırlamıyorum diye iyicene baktım sanki beni anlatıyorsun bu kadar olur aynı beni tarif ettin a dan z ye kadar bu benim sanki sen hangi şehirdesin birbirimize destek olabiliriz belki
Anksiyete herkezde aynı demek ki, hepimizin Allah yardımcısı olsun çekmiyen bilmiyor çok zor gerçekten.. Birinin seni anlıyorum demesi kadar güzel bir şey yok seninde derdini okudum üzüldüm, doktora gitmen seni rahatlatır en azından, benim gibi boş boş oturup anksiyetene teslim olma.. Kalkıp yerimden bir gün tekrar gidiceğim ama ne zaman giderim bilmiyorum kendime son bir şans daha verdim bir kez daha işe girerek deniyeceğim bunu olmadı doktorun yakasına yapışacağım "kurtar beni bu durumdan" diye
Doktora gittiğinde doktor illa biryerden başlatır aynen burada anlattığın gibi hatta küçük bir not kağıdına unutmaman gerkenleri kısa ve öz not alarak gidersen kendini daha rahat hissedersin..Ne zaman başladığını,nerelerde tavan yaptığını,sende ne gibi olumsuzluklar doğurduğunu,belirtilerini söylersen doktorun soruları sormaya başlar hiç bir şey konuşamasan bile soru-cevap yöntemi iste doktorundan o sorsun sen cevapla :)
Anksiyeteden kurtulmak için birşeyler yapmak insana tarifsiz bir mutluluk ve rahatlık veriyor keşke benim doktorum beni anlasaydı da bende bu hazzı kurtulana kadar yaşasaydım..
Bende İstanbul'danım neden olmasın en azından seni anlayan birinin elini omzunda hissetmek başarmak için çok büyük bir adım olur :)
bütün kızlar toplandık toplandık biz anksyeteden usandık usandıkValla aynı duyguları hisseden,aynı hisleri yaşayan,durumunu anlayan kişileri gördükçe insan sevinse mi üzülse mi tam olarak kestiremiyor.ancak dediğin gibi "seni anlıyorum" cümlesi,sonunda "ama" kelimesi olmadan,insana ayrı bir huzur veriyor... Acaba bu durumda olanlar birleşip bi işyeri mi açsak :)
bu sabah kalktığımda atağım gelmişti. o kadar kötü uyandımki anlatamam. o an herşey dert oluyo içime. yapmaktan hoşlandığım şeyleri bile yapmak istemiyo canım. sadece nasıl yaparım nasıl atlatırım kendimi nasıl rahatlatabilirim den başka bişey geçmiyo aklından insanın. hiç kimse ve hiç birşey umrunda olmuyo. resmen kendi canınla uğraşıyosun ve bu arada kimseye belli etmekte istemiyorum. mecburen yapmam gereken ev işlerini bitirdim ve tek başıma bir odaya gidip orada relaksasyon tekniklerini yaptım. uzandım ve kendimi dinlememek için tv yi açtım. bir süre sonra uykuya dalmışım ve uyandığımda çok daha iyiydim. bu seferde bir dahaki atağı bekleme sancısı başlıyo ama umursamadım. bu kadar iyi olmuşken tadını çıkarmam gerek dedim ve öylede yaptım.
bu hastalığı çekenlerin allah yar ve yardımcısı olsun.
arkadaşlar panik atak telkinle başedilebiliyor bir müddet sonra..yani hastalığı tanıdıktan sonra..ben yıllarca yaşadım sonra hastalığın adı kondu,tanıdım tabiki..araştırdım..beynin bir oyunu yanlış bir sinyal olduğunu öğrenince kendime telkin vererek yendim..bahsettiğiniz şeyler beklenti atağı..yani tekrar olurmu diye endişe duyarken aslında panik atağı hiç unutmamış ve nöbetleri çağırmış oluyoruz..bu hastalığın en iyi tedavilerinden biriside kişinin kendini dinlememesi..kendizi dinledikçe ataklara yeniliyorsunuz..atak gedliğinde başka bir şey düşünmeye çalışın..ortam değiştirin düşünce değiştirin..inanın başedilioyr..
ben 12 haftalık hamileyim allahın izni ile..ilk haftalarımda anormal nöbetler geçiriyordum..sonra psikiyatriye gittim anlattım ve öğrendiğim şu idi..normalde panik atakla başedebiliyorsunuz,lakin anksiyete bozukluğu sizi yoruyor dedi doktor hanım..nitekimde doğru idi..asıl şikayetim aslında panik atak ta değildi çünkü onla başdebiliyordum..ancak anksiyete ona göre başdedilmesi daha güç sanırım..ben hamilelikte bunu anladım..allah kimseciklere vermesin..şimdi daha iyiyim hafta arttıkça hormonlar düzene giriyor..allah beterinden saklasın..hepinize geçmiş olsun canlarım...
Panik atak geçirme korkusu yaşıyorsunuz, bende de panik bozukluk vardı 1 sene öncesine kadar, antidepresan tedavisi gördüm uzun süre, psikoloğa gitmedim, kendim de psikoloğum. Bu işi kendi bilgilerimi kullanarak kendi kendime çözdüm, ve tek olay bunun ne kadar mantık dışı olduğuna inandırmaktı kendimi. Bazen panik atak gelir gibi oluyor, ve hemen kendi kendime saçmalama diyip geçiyorum, saniyesinde geçiyor :)
Yine geldi.. Uzun zamandır bu derece de yaşamamıştım neredeyse 1 saat oldu ama hala ellerim titriyor,çok üşüyorum ve rüyada gibiyim. Hangi odaya ne zaman gittiğimin bile farkında olmadan yürüyorum evin içinde. İçime öyle bir şey oturdu ki sanki gitmeyecek gibi. Yoruldum.. Bıktım. Bitsin artık bu işkence..
Allah şifa versin canım.
sen de mi hassas bir insansın?
bende uzun süredir panik atak olmuyordum ama geçen gün bi anda o duyguyu hissettim. geliyor gibi. hemen kapıyı açıp nefes aldım derin derin.baktım geri gitti.
çok sıkılıp içime atınca oluyorr yaa.
Bu yazını görmemiştim yeni farkettim.. Benim de uzun süredir gelmiyordu. Uzun dediysem 1ay gibi bir süre. Ama bugün o 1 ayın acısını çıkarttı resmen.. Şuan gelecek diye korka korka bekliyorum. Ne güzel bu gelecek korkusunu bile yaşamıyordum..