Anlaşamamamızın sebebi sevgisizlik mi

ireemmss

2. Üyelik !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
29 Kasım 2014
91
28
38
Merhabalar. Eşimle 2 yıllık evliyiz ve sürekli tartışırız kafa yapılarımız uymuyor. Ben 24 eşim 35 yasında. Eşim beni görür görmez çok beğendi çok çabaladı hemen evlenmek istedi. Babam araştırdı ailesi tanıdık ve iyi insanlar çıkınca onay verdi. 1ayda nişanlandık. Nişanlıyken türlü kavgalarımız oldu nişanı atmak istedim babam ve annem laf getirme kızım büyük sorunlarınız yok dediler :) evet yoktu hala da yok. Ama büyük bir tahammülsüzlük var. Ben eşimin ilgisizliğinden şikayetçiyim yani ilgi derken içinden hiç sarılmak öpmek gelmez, iltifat etmez, benimle hiçbir aktivite yapmaz, bir şeye kırılır küserim asla gönlümü almaz kendi kendime barışırım, seviyor mu sevmiyor mu belli değil özetle. Ben de gururlu bir insanım karşıdan görmeyince sevildiğimi hissetmeyince iyice çekerim kendimi. Yumuşak bir insan değildir hep baskın olmak ister. Sözünü dinletemeyince yükselir bağırır. Kavga ederken boşanırız birbirimize kapıyı gösteririz. Onların dışında işlerime yardım eder, hediye alır, eve borç getirmez, git alışveriş yap der kendiliğinden, cinsellikte problem yok. Görünürde kayınvalide derdim de yok ama ana oğul arasındaki ilişki nedir ne değildir kv müdahale ediyor mudur bilmem. Sonuç olarak benim ruhum aç. Başlığa ithafen çok severek evlenmedik biz evlilik sonrası da kavgalar iyice açtı aramızı acaba flört edip evlensem daha mı başka olurdu diyorum. Şimdi tatsız tutsuz duygusal doyuma ulaşamadığım bir evlilik yaşıyorum. Gündemde çocuk var istiyor yapalım diyor sürekli erteliyorum aslında allah biliyor ya hiç istemiyorum ama ona demedim daha o erteliyorum zannediyor. Erkeklerde duygusal açlık var mıdır bilemiyorum ama gönlünde sadece eş sıfatıyla yer ettiğimi düşündüğüm için sevgiyi dışarıda aradığı zamanları görür müyüm acaba diyorum. Boşanmayı düşünüyorum sonra acaba pişman olur muyum diyorum. O da mutsuz sürekli kavga ettiğimiz için. Ama ikimiz de boşanma cesareti gösteremiyoruz. Lütfen tecrübelerinizle beni de aydınlatın. Teşekkür ediyorum şimdiden.
 
Sanıyorum problem aradaki yaş farkından kaynaklanıyor. Günümüzde ergenlikten çıkış yaşının 25 olduğunu iddia edenlere gire siz henüz ergenliktesiniz. Esinizse yetişkin bir erkek. Siz genc kiz heyecanları beklerken eşiniz huzur ve istikrar bekliyor. Zamanla orta yolu bulursunuz eminim. Birbirinize sabır ve anlayış göstermenizde fayda var.
 
Bunu da çok düşündüm. Kendimce varsayımlarda bulundum. Yaşından dolayı böyle dingin olabilir tamam ama seven insan eşinin üzüldüğünü görüp neden ilgilenmemeye devam eder ki? Yani çok mu zor seni seviyorum demek, saçımı okşamak? Evet çok yıprattık birbirimizi ama bu şefkat sevgi ilgi alakaya engel midir? Sevginin yaşı var mıdır gerçekten? Bunu ancak bir 10 yıl sonra öğrenmiş olacağım...
 
11 yaş fark aşırı değil ama siz çok genç evlenmişsiniz. Flört etmedipiniz için adamın karakterini direk aynı evde görmek hayal kırıklığına sebep olmuştur. Birde ben eski ilişkilerimden ve nişanşımsan gözlemledipim kadarıyla erkekler çok kavga edildiğinde iyice ilgisizleşiyor. Bir konuyu çok uzatmamak lazım. Gurur yapacak birşey yok. Siz öğretin ona isteklerinizi zamanla gördükçe hoşuna gidecektir. Kavgadan uzak durun farkı göreceksiniz.
 
Kim bile isteye kavga eder ki ama? Hayal kırıklığım çok hırçınlaştırıyor beni. Gözünü tv den ayırmıyor. Ben evde var mıyım yok muyum belli değil.
Bunun yaşla değil, karakteriyle alakası var. Kimileri sevgi nasıl gösterilir bilmezler, bilselerde bazen yapı gereği belli edemezler...
Ben napayım göremediğim hissedemediğim sevgiyi? Hep araftayım.
 
Ben şöyle yapıyordum, ondan beklemek yerine gider ben sever, öper koklardım seni seviyorum der, içimdeki sevgi birikimimi ona boşaltırdım ve bazen onun da bana söylemesini için ısrarcı olurdum ki, o huyu biraz olsun değişsin, söylemeye çekinmesin( benimki çekinir, belli edemez) ve bazen öyle çok severdimki onun sevmesine bile gerek kalmazdı... sende kendince çözümler üretebilirsin, tabi seni sevdiğinden eminsen...
 
Bazı durumlarimiz aynı ama farkımız bizim senelerce sevgili olmamız ve birçok zorluğu asarak evlenmemiz. Sevgiliyken de kusunce günlerce arayıp msj atmazdi kim haklı olursa olsun. Evlendik şimdi de kusunce günlerce konuşmuyor ciddi bir kavgada benm konuşma çabamı da engelliyor. Daha evleneli 5 ay oldu. Sevgiliyken kendimi avuturdum aynı evin içinde aynı yatağa girince böyle inatlasamaz mecbur konuşur diye ama öyle olmuyor. Kavgaliyken kendi kendime "ben bu eve niye geldim beni görmüyor yüzüme bakmıyor, yaptigim yemeği yiyor yıkadıgim kıyafeti giyiyor benmle konuşmuyor ben hizmet etmeye kölelik yapmaya mi geldim bu eşyalar bu ev benim mi" gibi düşüncelere kapılıyorum. İyiyken de her anlamda aşırı iyi oluyoruz ben anlamıyorum bu uçurumu.. yani kelin ilacı olsa kendi başına surer :) içimi dokesim varmis
 
Yas değil karakter meselesi ve asla değişmez .
Benim de eski esimle aramda böyle bir durum vardi iyiyken mükemmel bir eşti ama ne zamanki en ufak bir tartışma ya da küslük durumu oluştu kabuğuna çekildi ne bir adım, ne bir teselli hep geride durdu ve hayatımız o anlarda çekilmez oluyordu .
Adam git gide bu huyunda inat etti ve başka etkenlerin olmasıyla birlikte evliliği sonlandirdik .
Simdi düşünüyorum da ben abartmamışım gerçekten oyle bir hayat çekmezdi gitsin onu çeken biriyle olsun .
Basta beni bu kadra severken sonra böyle umursamaz olusunu kabul edemezdim .

Kendince kadına değer vermeyerek elinde tutuyordu , böylece ben de bir kadin , eş gibi degil de emrinin altındaki bir kole gibi her daim ona bağlı kalacaktım .
Ayrılalım dediğinde hic geri adim atmayıp mahkeme anına kadar da aramadım sanırım yaptığı blöfun karşılığı onu da sasirtti :))

çünkü o askina esir kadın gitmiş yerine ayrilmaya kararlı bir kadın gelmişti ve ayrıldık , mutluyum öyle asksiz yasamaktansa böyle aşksız yaşarim daha iyi :))
 
Yanlış mı anlıyorum acaba, mantık evliliği mi yaptınız bir nevi?
 
Benzer durumlarımız var bence dewam ederim diyorsanız çocuk yapın o istiyor diye değil benimki de hiç sevdiğini söylemez ayda 1 kere sevmiyormusun diyorum yok seviyorum diyor niye belli etmiyorsun diyorum her zaman söylemem mi gerek diyor tamamda seven bellide eder diyorum 6 yıl olacak evleneli hala arada tartışma var çocukta olunca daha zor aldatılma yok ama ne yani liseliler gibi mi yapayım diyor o beni umursa mıyorsa bende aynısını yapıyorum nasıl oluyormus diye 10 gün öyle dewam sonra 3 gün iyi tekrar tatsızlık bence o istiyor diye devam ettirme senin içinden geliyorsa devam et yoksa sonra senin için daha zor olur
 
Bu arada erkekler yanımdaysa seviyor sevmezse yanımda olmazdı diye düşünüyor yani onlara romantikleşmek boş bana göre
 
Bu kadar tahammülsüz luk sevgisizlik varsa cinsellikte nasıl sorun yok orayı anlayamadım.
 
Bilmiyorum benimle vakit geçirmek istemeyen insana sevgi gösterileri yapasım gelmiyor. Seviyorum ama içimden. Ben çok ilgili olduğum zaman da bir tuhaf hallere giriyor.
İlk aylarda ben de böyle düşünürdüm. Bizde küslük ben yaparım gönül alması gerekirken hiç almaz. Yemek yapmadığım zamanlar oldu kırgınken, ütü yapmadıgım zamanlar. Çünkü ben mutsuzken evde niye işler tıkırında yürüsündü ki. Ve bunlara büyük tepki veriyordu. Halbuki gönlümü alsa düzelecek her şey ama o benden daha çok küsüyordu. Şimdilerde bıraktım bunları. Çünkü çözüm bu değil.
 
Umarım ben de kanatlanıp uçma cesaretini gösteririm bir gün. Çünkü eşimin değişmeyeceğinden gün geçtikçe daha emin oluyorum. Bu da beni mutsuzluk dolu dipsiz bir kuyuya çekiyor. Katılıyorum aynı evde aşksız yaşamak çok daha zor. Ama ailem... nişan atmaya razı olmayanlar haliyle boşanmaya çok uzak eyvah millet ne der modundalar.
 
Yanlış mı anlıyorum acaba, mantık evliliği mi yaptınız bir nevi?
Hayır görücü usulü tanıştık sadece. Eşimin maddi durumu öyle çok iyi değil. Ee anlaşamıyoruz da mantık bunun neresinde :)
Eşimle kasvetli bir evlilik görüyorum gelecekte. Yani devam edecek miyim muamma. Çocuk hiç istemiyorum bu yüzden.
Bu kadar tahammülsüz luk sevgisizlik varsa cinsellikte nasıl sorun yok orayı anlayamadım.
Aslında ona yok demeliydim. Duygusal tatmin olmayınca benim içimden gelmiyor. Günlerdir yaklaştırmıyorum mesela ama bu daha da büyük mesafeler koyuyor araya.
 
Evlilik kriterlerinin hiçbiri olmadan evlenmişsiniz. Nerden baksan mantıksız bir evlilik olmuş zaten, kaçınılmaz son olmuş sizinki.
 
Aşk olmadan evlenince duygusal tatmin de olmaz tabi. Mantık evliliği sadece para pul için yapılmaz ki, kısaca kafanızdaki ideal eşe uygun bir aday bulur evlenirsiniz. Sizinki de o açıdan mantık evliliği olmuş bir nevi. Eşinizden kaynaklı durum da bu şekilde.

Ha aşk evliliklerinin sonu da sizinkine çıkıyor bi noktada. Ama tek farkla. Küçük bir kıvılcım çakmak daha kolay onlarda. Geçmiş günlerin hatrına dönemsel bazı duyguları alevlendirmek daha kolay. O kıvılcım yoksa ateş mateş de yok tabi.

Daha gençsiniz. Beklentleriniz son derece makul ve insani. Eşiniz de siz de biraz çaba gösterseniz evliliğinizi zenginleştirebilirsiniz aslında. İletişiminiz nasıl? Karşılıklı konuşup birbirinizi dinler misiniz?
 
Kuzenimin eşi sorumluluk sahibi ,evine ,eşine ,cocuklarina düşkün birisidir.Kuzenim çok genç yaşta bulunduğu boğucu aile yapısından kurtulmak için evlenmiş köyde yetişmiş bir kizcagizdi.Zamanla eniştemin evine ,çocuklarına bağlılığı yetmemeye başladı.Bir şeyin eksik olduğunu hissediyor ama tanimlayamiyordu.Bir zaman sonra bir aile dostunun bekar oglu(kendisi ile yaşıt) ile ailece cok sık aynı ortamda bulunmaya başladılar.O zaman anladı neyinin eksik olduğunu .Kuzenim bu adama hicbirsey yaşamadan aşık oldu.Platonik birseydi ama adamında hissettiginden emindi.Sonra evli bir kadın olarak bu duygulari başkasına hissettigi için kendini suclama süreci başladı ve akabinde yoğun bir depresyona girdi.Simdi içinde ki duyguları bastırmak için sürekli alışveriş yapan bir kadın.Sevmedigim ve sevildiğimi hissetmedigim biriyle evli kalmazdim
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…