ANLATSAM ROMAN OLUR- Adım adım nikah günüm

Böyle bir hikaye uydurup buraya yazacak boş vaktim yok. İçimdeki birikenleri yazmak beni çok rahatlattı. Hani birşey olursa birine anlatınca rahtlarsiniz ya,benim anlatacak kimsem olmadığı için buraya yazdım. İnanmıyorsanız bir daha benim yazdıklarımı okumayin sevgiler
 
Mutluluğunuz daim olsun da, bu tarz yazıların yeri bu bölüm değil "İlişkiler, Duygular, Hayatın içinden" kısmına yazarsanız sorun olmaz.
 
Evet gerçekten de bazen hayatlar roman gibi olabiliyor. Hiçbir zaman benim başıma gelmez, bana böyle şeyler olmaz dememek lazım. Her şey değişebiliyor. Ben de yaşadıklarımı düşününce roman konusu olabilecek şeyler yaşadım şimdiye kadar.
İnşallah sevdiğiniz adamla bir ömür mutlu olun.
 
Hikayenin gerçekliği üzerine yogunlasmadim. Böyle çok hayat var.

En zor anı atlatmissiniz. Evden çıkma anı çok buruktur .siz daha buruğunu yasamissiniz. Evet izliyorlar , görüyorlar sizi.

Insaallah çok mutlu olursunuz.
 
Gozlerim dolu dolu okudum. Insallah cok mutlu olursunuz.. esinizle yuvanizda hic sikinti huzursuzluk olmaz..
 
Hikayemi daha önceki konumda görebilirsiniz
Babamı 2008 de annemi ise 2018 de kaybettim. Annemle 4 sene kanser mücadelesi verdik bu süreçte ben bir kere evlenip ayrıldım olmaması gereken yanlış bir evlilikti zaten. Tek istediğim herşeye sıfırdan başlamakti ama alkol ve yaş farkı yüzünden bitti. Annemin tedavisi için yaşadığım şehire yakın olan bir ile taşınmıştık annemle 1.5 ay kadar bu evde yaşadık sonrasında vefat edince ben aynı ilde kaldım. Yanımda da annemin tedavisi sırasında tanıştığım eşim vardı
Ondan başka kimsem yoktu hiç kimseyi tanımadığım bir ilde annemin vefatı acısıyla 5 ay gecirdim.Esimle öncelikle dini nikahımizi bir camide kiydik.
Annemle kaldığımız evi eşim tutmuştu zaten ev daha yeni tutulmuştu. Evdeki ise yarar birkaç eşyayı bırakıp geri kalanını verdik
Bi mağazaya gidip koltuk takımı ve masa aldık ve birkaç lazım olan mutfak malzemesi .. Nikah yapacaktık çünkü eşimin ailesinden hiçbir destek yoktu. Benim zaten ailem yoktu birde annemi yeni kaybetmiştim düğün istemedim
Kendi kendimize hazırlıklar yaptık evi tek başıma hazırladım temizligimi yaptım. Kendi kendimize davetiyeler bastirdik. Gelinlikcileri eşim ve ben gezdik. Damatlıgi birlikte seçtik. Ben o dönem çalışmıyordum eşimde biriktirdiği parayı masraflara harcıyordu
Sonuç olarak minik bir yuva kurduk
Nikah günüm için son hazırlıkları yaptik. Ben eşimle yasacagim evden cikacaktim. Çünkü burada annemle kalmıştık kısa sürede olsa kendi evim gibi oradan çıkmak istedim
Üniversiteyi birlikte okuduğum yakın bir arkadaşımı da cagirdim yanımda kız kardeşlik görevini o üstlendi
Nikah günü sabahtan kuaföre gittik sonra dış çekimler oldu akşamüstü geldi çattı ben evden cikacaktim. Eve geri döndük ama evde ne annem ne babam ne de benim tanıdığım biri vrdi. Ki zaten durumun böyle olacağı belliydi. Ben sadece belki beni bir yerlerden görürler diye bu merasimin olmasını istedim. Eşimin ailesinden de kimse yoktu biraz erken gelseler ne olacaktı sanki ama gelmemişler. Esim ben ve birkaç arkadasimiz öylece oturduk. evdeki sessizligi dinledim.Beni bu evden cikaracak kimse yoktu.Saat 5 te herkes toplanmaya başladı esimin tarfindan. Benimde içimde büyük bir boşluk. Davul ve zurna geldi. Babamın ilk evliliğinden olan bir abimi de cagirmistim. Kapıdan beni o çıkardı. Sanki annem beni camdan izliyormuş gibi cama baktım son kez
Ne gelinlik ne altın ne para ne pul umrumdaydi
Tek derdim başını sokabilecegim bir yuva kurmaktı ve kimse yanımda olmadan bunu da başarmıştım..
Geçmişte hiçbir şey kalmamış sanki hayat sifirlanmisti..
Düğün istenmediyse davul zurna neden?

Wattpad yazarı mısınız?
 
Düğün istenmediyse davul zurna neden?

Wattpad yazarı mısınız?
Bazı yörelerde adettir, gelin davul-zurna ile çıkarılır .

Binada bir komşumuzun kız kardeşi üniversiteyi kazanmıştı davul-zurna ile kutladılar. Bana da ilginç gelmişti ama her yörenin âdeti farklı.
 
Hikayemi daha önceki konumda görebilirsiniz
Babamı 2008 de annemi ise 2018 de kaybettim. Annemle 4 sene kanser mücadelesi verdik bu süreçte ben bir kere evlenip ayrıldım olmaması gereken yanlış bir evlilikti zaten. Tek istediğim herşeye sıfırdan başlamakti ama alkol ve yaş farkı yüzünden bitti. Annemin tedavisi için yaşadığım şehire yakın olan bir ile taşınmıştık annemle 1.5 ay kadar bu evde yaşadık sonrasında vefat edince ben aynı ilde kaldım. Yanımda da annemin tedavisi sırasında tanıştığım eşim vardı
Ondan başka kimsem yoktu hiç kimseyi tanımadığım bir ilde annemin vefatı acısıyla 5 ay gecirdim.Esimle öncelikle dini nikahımizi bir camide kiydik.
Annemle kaldığımız evi eşim tutmuştu zaten ev daha yeni tutulmuştu. Evdeki ise yarar birkaç eşyayı bırakıp geri kalanını verdik
Bi mağazaya gidip koltuk takımı ve masa aldık ve birkaç lazım olan mutfak malzemesi .. Nikah yapacaktık çünkü eşimin ailesinden hiçbir destek yoktu. Benim zaten ailem yoktu birde annemi yeni kaybetmiştim düğün istemedim
Kendi kendimize hazırlıklar yaptık evi tek başıma hazırladım temizligimi yaptım. Kendi kendimize davetiyeler bastirdik. Gelinlikcileri eşim ve ben gezdik. Damatlıgi birlikte seçtik. Ben o dönem çalışmıyordum eşimde biriktirdiği parayı masraflara harcıyordu
Sonuç olarak minik bir yuva kurduk
Nikah günüm için son hazırlıkları yaptik. Ben eşimle yasacagim evden cikacaktim. Çünkü burada annemle kalmıştık kısa sürede olsa kendi evim gibi oradan çıkmak istedim
Üniversiteyi birlikte okuduğum yakın bir arkadaşımı da cagirdim yanımda kız kardeşlik görevini o üstlendi
Nikah günü sabahtan kuaföre gittik sonra dış çekimler oldu akşamüstü geldi çattı ben evden cikacaktim. Eve geri döndük ama evde ne annem ne babam ne de benim tanıdığım biri vrdi. Ki zaten durumun böyle olacağı belliydi. Ben sadece belki beni bir yerlerden görürler diye bu merasimin olmasını istedim. Eşimin ailesinden de kimse yoktu biraz erken gelseler ne olacaktı sanki ama gelmemişler. Esim ben ve birkaç arkadasimiz öylece oturduk. evdeki sessizligi dinledim.Beni bu evden cikaracak kimse yoktu.Saat 5 te herkes toplanmaya başladı esimin tarfindan. Benimde içimde büyük bir boşluk. Davul ve zurna geldi. Babamın ilk evliliğinden olan bir abimi de cagirmistim. Kapıdan beni o çıkardı. Sanki annem beni camdan izliyormuş gibi cama baktım son kez
Ne gelinlik ne altın ne para ne pul umrumdaydi
Tek derdim başını sokabilecegim bir yuva kurmaktı ve kimse yanımda olmadan bunu da başarmıştım..
Geçmişte hiçbir şey kalmamış sanki hayat sifirlanmisti..
Rabbim mutluluk versin mutlu ol ins :KK200:
 
sanırım burayı wattpad olarak kullanacaksınız.
 
Back
X