annanem ve dedemin yokluklarını kabullenemiyorum:((

areen

Nirvana
Kayıtlı Üye
20 Ağustos 2006
940
86
648
dedem koah hastasıydı sürekli oksijen makinesine bağlı kalması ve çok özenle bakılması gerekiyordu bunun için annem ve iki teyzem geçen yıl annanem ve dedemi yaşadıkları istanbuldan eskişehire getirdiler.
annanem eskişehire hiç alışamadı istanbulu çok özlüyordu ve sürekli bende çok hastayım siz hep babanızla ilgileniyorsunuz deyip duruyordu, ama annanem her işi kendi yapabilen atik bir kadındı ve sağlığıyla çok ilgilenen düzenli doktora gidip kontrollerini yaptıran biriydi . annanemin kireçlenmeden dolayı fizik tedaviye gitmesi gerekti. fizik tedavi bittikten sonra annanemin ağrıları çoğaldı birden bire yüreyememeye başladı ve hastaneye yattı aynı anda dedemde yoğun bakımdan çıkıp evine dönmüştü. yapılan incelemeler sonucu annanemin akciğer kanseri olduğunu ve son evrelerini yaşadığını öğrendik ve annanemi 15 gün içinde kaybettik senağlama
bundan sonra zaten çok ağır hasta olan dedem dahada ağırlaştı ve 35 gün yoğun bakımda kaldı çıkarıldığı gün evinde uyurken oda annanemin yanına gitti senağlama

benim sorunum, çok sevdiğim iki insanı ard arda kaybettiğime hala inanamıyorum arada sırada telefonla dedemi arıyorum ama cevap yok ( bazen yanlız dışarı çıkınca onların eskişehirdeki kiraladıkları eve gider buluyorum kendimi, sürekli aklım onlarda inanılmaz özlüyorum ikisinide cenaze günü çok ağladım ama şimdi ağlayamıyorumda anneler gününde ilk defa mezarlarına gittim gözümden bir damla yaş akmadı inanamadım çünkü orda yattıklarına yaşıyorlar gibi sanki kabullenemiyorum bir türlü. dışardan bakıldığında üzülmüyor gibi gözüksemde hep aklımdalar.................
onları çok özlüyorum senağlama senağlama
 
Son düzenleme:
başın sağolsun canım ya

insan ilk kayıplarını gerçekten unutamıyor, daha da unutamıcaksın, geceleri rüyalarıan gircekler falan ama zamanla acın haifler

ama şimdi daha mutlu daha huzurlu olduklarını düşün:teselli:
 
saol canım.
annanemi kaybedeli 5 ay oldu ve annanem 64 yaşındaydı(
dedemi kaybedeli 3 ay oldu(
umarım zamanla bu psikolojiden kurtulurum
 
başın sağolsun canım
mekanları cennet olsun inşaallah
seni çok iyi anlıyorum
ben de babannem için aynı şeyleri hissediyorum
o benim canımdı herşeyimdi yeri geldi annemden babamdan öte can oldu bana
15 yaşımda kaybettim onu
bir ay içinde oldu herşey
oysa ne hayallerimiz vardı canım babanneciğimle
ama hiçbiri gerçekleşemeden ayrıldı aramızdan
tam 10 sene oldu onu kaybedeli ben bile hala kabullenebilmiş değilim
sanki çıkıp gelecekmiş gibi...
acı zamanla azalabiliyor ama tabi ki unutulmuyor unutulamaz
Allahım inşaallah ahirette kavuşturur bizleri
Allahım sizlere sabır versin inşaallah...
 


amin canım.

seninde başın saolsun. benimde canımıniçi annanemle çok hayallerimiz vardı hiçbirini gerçekleştiremedik
 
canım başın saolsun acını bir nebzede olsa anlıyabiliyorum 2 sene önce aniden bende dedemi kaybettim sorsan hala inanmam onun vefat ettiğine ama hayatın acı gerceği böyle nekadar rüya gibi gelsede gercek böyle bu duruma alışmak gerek.güçlü ol ve onlar için bol bol dua et bundan böyle...
 
Başın sağolsun canım .Bende agustos ayında dedemi kaybettım ve daha kabullenebılmıs degılım ne kadar guzel ki arkalarında onları seven ınsanlar var .Rabbım kabırlerınde yardımcı olsun bızım onlar için yapabılecegımız tek şey dua , onların adına hayır yapabılmek Onların amel defterleri bizlerın sayensınde acık kalacak inş.

"ınsanoğlu öldüğü zaman, bütün amellerinin sevabı da sona erer. Şu üç şey bundan müstesnadır: Sadaka-i câriye, istifade edilen ilim, kendisine dua eden hayırlı evlat
 
başın sağolsun canım.çok zor ama atlatacaksın bu günleri.hepimiz bir gün aynı yere gidecez.
 
canım başın sagolsun. mekanları cennet olsun inşallah ,gerçekten çok üzücü... ne yazıkki bazı şeylerin çaresi olmuyor. ama ben daima bardaga dolu tarafından bakmaktan yanayım... 2005 de bende anneannemi kaybettim iki ust nesilden tek buyugumuzdu o bizim. zamanı geldi ve gitti.. çok uzulduk agladık ozledik ama zamanıydı. iki sene sonra zamansız bir sekilde kolon kanserinden canım babamı kaybettim. işte o zaman anladımki bu cok zormuş asla ananeye dedeye benzemiyormuş. çocuklugumdan beri ne dusunurdum hep evlenmekle ilgili biliyormusun ?? ben evlendigim gece babam nasıl uyuyacak ? ben ertesi gun kocamın yanından cıkıp babamın yuzune bakarken kesin çok utanıcam :) bunları dusunurdum hep ama ben evlendigim zaman babam gideli çok olmuştu. evden gelin çıkarken yoktu. dugunumde dans edemedim babamla annecigim tek basına kalıcak diye buruk evlendim. yine de bardagın dolu tarafından baktım ve dedim ki babam evlendigim adamı tanıdı. sevdigim adam beni babamdan istedi. babamın onayıyla evlendim onunla.. dugunu belki bizim gibi goremedi ama eminim malum olmuştur diye dusunuyorum. neyse sıkmıyım üzmiyim kimseyi birden cıktı işte hepsi.. ya şu can varya oyle birseyki nefes aldıgımız surece yasıyoruz. sen şimdi çok uzuluyorsun ama alışacaksın. allah bundan beter acı yaşatmasın sana. annecigine babacıgına uzun omurler versin. ama bir taraftan kaybettiklerine uzulurken diger taraftan da sahip olduklarına sukretmeyi unutma lutfen. sevgiler.
 
arkadaşım okurken gözlerim doldu.çünkü seni çokk iyi anlıyorum.öncelikle başın sağolsun.
ben de 12 sene önce dedecimi kaybettim.ilk kaybım değildi öncesinde babaannemi sonrasında da büyükbabamı kaybettim.hepsi çok acı ama dedemi kaybettiğim yıl çok vakit gecirmiştik birlikte.çokk ani bıraktı bizi.ve aylarca hergün rüyama girdi.mezarına gittiğimde hala salya sümük ağlarım.bazen çok üzünütlü zamanlarımda rüyama girer.canım benim hiç unutmuyırsun onlar ama zaamanla alışıyorsun.sadece alışmak için zaman gerekli.bol bol dua et onlara.onlar hisseder seni eminim.
 


ah canım benim, seninde başın sağolsun sen daha zor zamanlar geçirmişsin ama nekadar güzel atlatmışsın. unutulmuyor ama hayat devam ediyor işte...
Allah sana ve sevdiklerine uzun ömürler versin. Babacığınıda yattığı yerde dinlendirsin canım
 

canım seninde başın saolsun...
 
hepinize çok teşekkür ederim Allah sizlere ve tüm sevdilerinize uzun, sağlıklı bir ömür nasip etsin inşallah...............
 
Başınız sağolsun...:teselli:

İlk başta zor gelir ama zamanla alışırsınız.

Ölüme çare yok ne yazık ki.Hiçbirimiz ölümsüz değiliz,hepimizin dönüp dolaşacağı gideceği yer gene kara toprak.

Şuan onlar gerçek dünyadalar.Rabbimizin yanındalar.

Ben de sevdiğim insanları kaybetmeye başladığım zaman sizin gibiydim.Karamsarlığa düşüyordum hep.

Zamanla alışıyor insan her acıya.Sevenlerimizle orda buluşacağız böyle düşünün .
 
Canım başın sağolsun öncelikle. Ölümlerde hayatımızın içinde, nasıl eğleniyor gülüyorsak, yeri geliyor ağlıyorsak, ölümde olacak hep hayatımızda. Bir şekilde hayatımıza devam etmeliyiz etmek zorundayız da. Canım ben 19 yaşında iken çok sevdiğim ilk aşkımı kaybettim, ilk kez ölümü o yaşta yaşadım. Çok ağladım günlerce, aylarca ama elimden hiç bir şey gelmedi. Ne o geri geldi nede benim karanlık günlerim.Elden bişey gelmiyormuş dua etmekten başka..
Sonraki ölümde babamın aniden ölümü, 4 sene önce..ondada bişey yapamadım, çok üzüldüm, çok özlesemde, elden hiç bir şey gelmiyorki canım..
geçen yıllar içindeki yangını öldürüyor, ama hiç bir zaman unutulmuyor..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

S
( Kedili evde )By-pass ameliyatı 15 günlük süreç
Yorumlar
2
Görüntüleme
3K
senyor
S
N
EŞİMİN AİLESİ.. AKIL FIKIR YARDIM.
2 3 4
Yorumlar
62
Görüntüleme
5K
Sebeblervar
S
Mutsuz ve depressif bir anneye ragmen mutlu olan varmı?
4 5 6
Yorumlar
107
Görüntüleme
7K
sonundaoldu
G
Korumaya çalıştığım kendi çocukluğum mu?
2
Yorumlar
23
Görüntüleme
4K
Zeytin_zey
G
Boşanmış bir eş döner mi?
5 6 7
Yorumlar
120
Görüntüleme
16K
Muallimekatibe
M
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…