Anne kaderi..

Hiç alakası bile yok. Babam kumar oynar eve 5 kuruş hayri olmazmış.hiç gün yüzü görmedi ne eşten ne de çocuklarından yana. Benim eşim hiç kötü huyu yoktur annem bile benim böyle kocam olmasına şaşırır.
 
Biz aynı kaderi yaşıyoruz. Bilmiyorum tesadüf mu yoksa o sözün dogrulugundan mi. Ama tek korkum ve tek duam kızımın bunları yaşamaması.
 

Yok bence alakası yok.
Dostoyevski'nin bir lafı vardır;
“Mutlu aileler birbirlerine benzer, her mutsuz aileninse kendine özgü bir mutsuzluğu vardır.”

Siz şu an evliliğe olumsuz taraftan bakıyorsunuz. O yüzden size öyle geliyor. Evet bir kader planı vardır, bende inanıyorum ama Allah bize özgür irade de vermiş, her şey annemizden değil bence.
 
Bu tip durumlara inanmayan,hurafe olarak bakan arkadaşlara konuyu biraz araştırmalarını öneririm.
Batı'da bu konuyla ilgili çeşitli incelemeler yapılıyor.
Seninle Başlamadı adlı kitap da yine psikoloji alanında uzman biri tarafından yazılmış.
Kitapta katılmadığım noktalar olsa da ilginç ve farklı bir bakış açısı sunan bir kitap.
Yine Aile Dizimi denen psikolojik çalışma da bu tip durumlarla ilgili.
Benim ailemde de üç nesildir devam eden 'annesinin kaderini yaşayan kız' örneği var ne yazık ki.
Elbette bir genelleme yapılamaz ancak bu durumun 'hurafe' diye reddedilemeyecek kadar da ilginç ve nadiren de olsa yaşanan/gerçek bir olgu olduğunu düşünüyorum.
 
 
herkes kendi kaderini yaşar.
inanırsan annenin kaderini yaşarsın. ben bazı insanların çağırdığını düşünüyorum bilinç altında inanıyorlar çünkü.
ve annemin kaderini yaşamıyorum.
inanmıyorum çünkü o lafa.
 
Bilinçaltı ile ilgili olduğu doğru.
Çağırmadan ziyade ebeveynin farkında olmadan çocuğuna aktarımı sözkonusu.
 
bazı kızlar farkında olmadan babalarına benzer erkeklere aşık olurmuş belki ondan olabilir sonra da annemle aynı kaderi yasıyoruz der benim arkadaşım mesela babasının tam zıttı biriyle evlendi çok mutlu.
 
Reactions: 000
derin sularda annenin anneliğini beğenmeyip en zor zamanda içimizden annemizin çıkması gibi midir bu kadar meselesi de.
O tam olarak bu konuyla ilgili değil aslında.
Bununla birlikte bahsettiğiniz durum da oldukça önemli ve üzerinde düşünmek,konuşmak lazım.
Ebeveynlik tarzımızı,kısmen ebeveynlerimizden kodladığımız doğru.
 
Benim annem babamdan hem aldatma hem şiddet hem aşağılama yani bir kadını yıkacak ne varsa gördü. Ben ise sadece aldatıldım. Eşim şimdi ağzımın içine düşüyor 1,5 yıldır. Bir daha bir yanlışını görmedim. Zaten yakaladığımda da 3 aylık evliydim. Şiddet hakaret asla olmadı. Bir kere bağırmadı bana bir kere sesini yükseltmedi ama mutlu muyum? Hayır. Annem in çektiklerinin belki binde birini çektim ama ben de annem gibi mutlusuzum. Ama herkes annesinin kaderini yaşamıyor. Etrafımda evli olup mutlu olan 3 kişi sayabilirim onlarca kişiden. Bu üç kişi ise istisna işte
 
Annemin anneliğime eleştirdiğim herşeyi yapmamaya fazlasıyla gayret gosteriyorum yıllardır şükür ki yapmadım da çoğu şeyi ama çok kızdığım bi an içimden dahi söylensem annem konuşuyor gibi
 
Evet bizim oralarda da çok derlermiş, öyleyse bende annemin kaderini yaşıyorum.. Ve kızım var Allah güzel yazılar yazsın
 
Olur mu öyle şey? Herşeu bizim seçimlerimiz doğrultusunda olur. Yanlış kararlar vermiş olabilirsiniz bu hep böyle gideceği anlamına gelmez. Biraz pozitif düşünün.
 
Reactions: 000

O söz Dostoyevski'nin değil:) Tolstoy'un Anna Karenina kitabının ilk cümlesidir. Kusura bakmayın biraz takintiliyim bu konuda. Duzeltmeden duramadım:)
 
Bu durumu çoğumuz yaşıyoruz emin olun.
Çocuklarla çalışan bir eğitimci olarak kendimi bu konuda törpülemekte ne kadar zorlandığımı bir bilseniz.
 
Ben bağdaştıramadım.
Annemin mutlu bir evliliği var.
Benim de öyle.
Babam ve eşimin karakterleri çok farklı mesela. Benzerlik bulmam mümkün değil.
 
Herkes kendi kaderi ve seçimlerinden sorumludur.

Kaderini sen çizersin.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…