- 4 Temmuz 2016
- 3.335
- 10.503
- 208
kesınlıkle bakıs acısı bana ıtıcı gelen cocuk annesine bal badem gelıyordur :) yada aynı sekılde size öyle gelebılır bu bıze hıssettırdıklerıyle alakalı bır bucuk yasında ve surekli ağlıyor evınden baska bı yere gitmıyor ortalıgı yıkıyor kucagımıza almaya niyetlenmeye görelim basıyor yaygaraı bana itici gelıyor. kimse kimsenın cocugunu sevmek zorunda degılkı benım cocugum olsa yarın bir gun kımsenın sevmesıne ıhtıyacım olmaz... bu süreçte cok iyi gözlemliyorum zaten cok tesekkurler fikirleriniz için ♥Baştan özür dileyerek yazıyorum.
Bi bana mı yanlış geldi yazılanlar? Çocuk yetiştirme eleştirilerini geçtim, 1,5 yaşındaki çocuğu sevimsiz bulmak yüksek sesle söylenmemesi gereken bir şey sanki..
Kimse çocuk sevmek zorunda değil ama yazık ya minnacık insanlara çok yüklenmeyelim :) çocuklar yaradılış itibariyle bencildir zaten, yapacak bi şey yok.
Sevgili konu sahibi, çevrendeki yanlışları iyi gözlemlersen kendi çocuğunu farklı yetiştirebilirsin belki.
Ben 37 yasina geldimcok zor kurtulursan banada haber ver olurmu
dogrudur canım... kınamamaya calısıyorum ama ister istemez kalbımden gecıyor... arkadaslarımı dusununce kızıyorum kendıme cok sevıyorum cunku oda onların cocugu boyle yapma rosalina diyorum umarm basıma gelmez :) cunku ben cok sey yasadım hayat baya yordu evlendım huzurum yerıne geldı cocuk fikrinden de uzak duruyordum zaten ama bu sıralar ister oldumHerhalde eskisi gibi arkadaslarinla güzel vakit geçirmeni engelledikleri icin üçünü de sevmiyosun. Yoksa sevimsiz çocuk olmaz.
ama sunu bil, senin çocuğun onların üçünün toplu hali olma ihtimali çok çok yüksek lakin kinamayiniz kinadiginiz başınıza gelmeden ölmezsiniz deniyor:)
ama nekadar huysuz ve sevimsiz olursa olsun insana kendi evladı baldan tatlı. , pamuktan yumuşak geliyor, özellikle uyudugunda :))
Kuzenimle ilgili konu da acmıstımkesınlıkle bakıs acısı bana ıtıcı gelen cocuk annesine bal badem gelıyordur :) yada aynı sekılde size öyle gelebılır bu bıze hıssettırdıklerıyle alakalı bır bucuk yasında ve surekli ağlıyor evınden baska bı yere gitmıyor ortalıgı yıkıyor kucagımıza almaya niyetlenmeye görelim basıyor yaygaraı bana itici gelıyor. kimse kimsenın cocugunu sevmek zorunda degılkı benım cocugum olsa yarın bir gun kımsenın sevmesıne ıhtıyacım olmaz... bu süreçte cok iyi gözlemliyorum zaten cok tesekkurler fikirleriniz için ♥
kesınlıkle bakıs acısı bana ıtıcı gelen cocuk annesine bal badem gelıyordur :) yada aynı sekılde size öyle gelebılır bu bıze hıssettırdıklerıyle alakalı bır bucuk yasında ve surekli ağlıyor evınden baska bı yere gitmıyor ortalıgı yıkıyor kucagımıza almaya niyetlenmeye görelim basıyor yaygaraı bana itici gelıyor. kimse kimsenın cocugunu sevmek zorunda degılkı benım cocugum olsa yarın bir gun kımsenın sevmesıne ıhtıyacım olmaz... bu süreçte cok iyi gözlemliyorum zaten cok tesekkurler fikirleriniz için ♥
ah ben simdi merak edip konuya baktıgımda hatırladım :) okumustum o konuyu cocuk mevzuları bilhassa dikaktımı ceker cunku hatırlıyorum cocuk gösteren kuzenını sürekli watsaptan falan atıyordu anlamsız bulmustum cok fazlasıyla diğer konularına da göz gezdırdım bir cok hissiyatımız aynı bende bir dönem aynı benzeri konuyu açmıstım eşimle cok guzel vakit gecırıyoruz bölünmekten korkuyorum özgürlüğüme düşkünüm yatma kalkma saatim esnek gezmelerimiz esnek canımız ister gece 2 de kalkar gideriz aile desen ilerde cocugum olsa bakacak bırakacak kmsem yok benm annem rahmetlı esımın annesıde uzakta bir cok sey vardı cocuk istemememde ama son zmanlarda bir istek geldi yasta 30 olunca bu seferde arkadas cocukları :) yani kafamızda soru işaretleri varsa tamamlanana kadar beklemek sanırım en iyisi bilemıyırum hakkımızda hayırlısı :)Ben 37 yasina geldim
Cevremde cocugu olmayan kimse kalmadı
Kimse ile bu yuzden görüşemiyorım çnk yapma etme demekten dolayı iki laf edemiyoruz
Sessiz evime döndüğümde resmen huzur buluyorum
Oh be diyorum
Hatta burada bi konu acmıstım oku istersen
Ya insan cocuk hayal ettiği zaman hep mi olumsuz yönlerini düşünür
Bilemiyorum ya daha ne kadar kaçıcam bu cocuk mevzusundan aklım cok karısık
zannetmıyorum acıkca soylerdim bunu cunku sizler benı tanımıyorsunuz burada içimi özgürce dökebılırım inanın kıskanmıyorum öyle bir sey aklımdan bile gecmıyor.Arkadaşlarını o çocuklardan kıskanıyorsun. Apaçık ortada
+1000000Baştan özür dileyerek yazıyorum.
Bi bana mı yanlış geldi yazılanlar? Çocuk yetiştirme eleştirilerini geçtim, 1,5 yaşındaki çocuğu sevimsiz bulmak yüksek sesle söylenmemesi gereken bir şey sanki..
Kimse çocuk sevmek zorunda değil ama yazık ya minnacık insanlara çok yüklenmeyelim :) çocuklar yaradılış itibariyle bencildir zaten, yapacak bi şey yok.
Sevgili konu sahibi, çevrendeki yanlışları iyi gözlemlersen kendi çocuğunu farklı yetiştirebilirsin belki.
aynen başlıktaki gibi kızlar...
bu sıralar anne olmayı dusunmeye basladım gibi gibi kendı içimde sorunları nedenleri masaya yatırdım. ve kendim çözdüm
ben neden anne olmaktan kaçındıgımı anladım cevremdeki arkdaşlarımın cocukları yüzünden malesef. sosyal medyada yabancı sitelerde öyle bebekler görüyorum ki benım olsana sen dıyorum sonrasında arkadaslarımın cocukları gelıyor aklıma soguyorum ya öyle olursalar diye...
kısaca özet geceyım arkadaslıklarım cok kalıcıdır cogu cocukluk arkadaslarım bir kısmı evlendi cocugu oldu cocugu olan cok yakın 3 arkadasım var.kardeşim gibi severim hepsını ama gelgelelım cocuklarını sevmıyorum birinin kızı oldukça hiperaktif yerinde durmuyor yaramazında yaramazı çokta bilmiş bişi deli oluyorum ona annesiyle iki kelime ettirmez bencil bir cocuk büyüklerle arkadasmıs yasıtmıs gibi takılmaları yokmu hele) tabi arkadasıma belli etmıyorum... bir diğer arkadasımında 1 bucuk yasında oğlu var sevimsiz bir şey. itici gelıyor elimde değil yine bir baska arkadasımında çocugu oda aynı sekılde yaramazlıklarıyla kendınden soğuttu üçüde annelerine rahat vermez eziyet ederler anneleri hep şikayetcı aklın varsa anne olma diyorlar bak gör halımı diyorlar...
şöyle birseyde var kuzenımın ıkı kızı var biri 4 biri 2 yasında onlara bayılıyorum saatlerce oyun oynuyoruz oyle uysal cocuklar ki yani, genel anlamda cocuk sevmeyen biri değilim. hatta tüm ailem senden cok mukemmel anne olur diyorlar cocuklarla diyologum iyidir. bu 3 çocuk aklıma gelınce soguyorum ya öyle yaramaz oyle sorunlu annesine eziyet eden bir cocuk olursa diye bunu yasamadan bilemeyeceğiminde farkıdnayım belki cok uysal bir cocugum olur belkide onlardanda yaramaz...
cocuk diyince kafamdaki ilk profil arkadas cocukları bu düşünceden kurtulamıyorum işte...
gecmişte cok üzüldüm cok kötü gunler yasadım birde cocukla sınanmak istemıyorum. biterim ozaman cunku annelik devredilecek bir iş degıl ömür boyu bağlılıktr cocuk ya papatyalarla yada prangalarla...
bu dusunceden nasıl kurtulurum sizce varmı öneriniz??
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?