- 5 Temmuz 2019
- 213
- 121
- 103
Birde ne yaptin da yoruldun kismi olucak sanirim
Birde ne yaptin da yoruldun kismi olucak sanirimSenden once lohusa depresyonuna girer. Sen yoruldum diyemeden o cok yorgunum bunaldim der.
Valla evlenen cocuk doguran feminist oluyor. Demek ki butun erkekler ayniBirde ne yaptin da yoruldun kismi olucak sanirim
Sen evli misin cocugun var miValla evlenen cocuk doguran feminist oluyor. Demek ki butun erkekler ayni
Evet evliyim bir oglum varSen evli misin cocugun var mi
Anlasilan senin koca da degisime ugramis zamanindaEvet evliyim bir oglum var
Cocuk olmadan once bazi tembelliklerini ve sorumsuzluklarini tolere ediyorsun. Neyse ben yapayim diyorsun. Cocuk olunca adam yine ayni sekilde davraninca ampul yaniyorAnlasilan senin koca da degisime ugramis zamaninda
Kızlar merhabaa... Yani bilmiyorum bu aralar baya aklımda dolanan bir mevzu bu o yüzden dertleşmek istedim sizinle. Ben 1 senedir nikahlıyım 6 aydır da eşimle aynı evde yaşıyoruz. Lojman durumundan dolayı erken nikah sonra da düğün yaptık anlayacağınız.
Şimdi şöyle bir durum var, ben bebekleri çok seviyorum gerçekten, yiğenime arada bir ben bakıyordum. Çocuklarla genel olarak iyi anlaşıyorum.
Evlenmeden önce ileride anne olacağım fikrine sıcaktım, ama ne zaman evlendim o fikir buhar oldu uçtu.
Bilmiyorum nedeni belki de burada veya dışarıda karşılaştığım 'bebekle, çocukla her zaman anne ilgilenir' düşüncesi sanırım. Gerçekten mecburiyet dışında ilgilenen baba görmedim çocuklarıyla.
Ve anneye yüklenen inanılmaz derecede fazla sorumluluk yüzünden kendilerini dağıtan kadınlar... Eskiden o kadar ayıplardım ki, ama şuan gerçekten o kadar iyi anlıyorum ki o kadınları. Devamlı ağlayan bebek, ilgilenmeyen eş mecbur kadın eşine, hatta eşini bırakın kendine vakit ayıramıyor. Bu durum beni inanılmaz korkutuyor.
Ben daha ufacık evi toparlayamıyorum, eğer hamile veya cocuklu falan olsam naparım diye düşünüyorum. Eminim eşim de yorgunluğu bahane edip ilgilenmeyecek.
Şuan bu konuyu açma sebebim millet çatır çatır çocuk doğuruyor, daha 4 aylık evliyken hamile kalanlar, hemen 1 sene geçti yıldönümünde hamile haberini alanlar...
Kimseyi kınamıyorum yanlış anlamayın lütfen, acaba bende mi bir problem var bilmiyorum, bu insanlar gerçekten daha tam anlamıyla tanımadıkları adamlara nasıl güvenip çocuk yapıyorlar diye düşünüyorum istemeden.
Ya ben kaç senedir çıkmışım, nişanlı kalmışım, evlenmişim hala tam olarak hamile kaldığımda veya doğurduğum zaman nasıl olacak bilmiyorum. Hem kendim için diyorum bunu hem de eşim için...
Eşime güvenim tam yani gerçekten hiç kimseye kesinlikle yapmaz diyemem ama ailesini annesini biliyorum o ailede yaşayan bir adam kolay kolay aldatmaz beni, sadece belki ilerde anlaşamayacağız kafalarımızın uymadığını fark edeceğiz o zaman ne olacak?
Kusura bakmayın biraz uzun ve karışık oldu. Ama o kadınların genelinde olan annelik iç güdüsü bende yok sanırım, hamile kalsam da hissetmeyeceğim, hatta galiba doğum yaptığım zaman bile.
Bu da böyle bir dertleşme olsun siz güzel hatunlarla, teşekkür ederim şimdiden okuduğunuz için. ❤
Allah yardimcin olsunCocuk olmadan once bazi tembelliklerini ve sorumsuzluklarini tolere ediyorsun. Neyse ben yapayim diyorsun. Cocuk olunca adam yine ayni sekilde davraninca ampul yaniyor
Bizde bebek icin cok hevesliydik 3 yil sonunda hamile kaldim ama esim cok degisti ben hamile kaldiktan sonra, hamileligim zor geciyor surekli istifra ediyorum, ayaga kalktigim zaman bile yediklerim agzima geliyor ve 1 aydir paso yatiyorum bende cok sıkildim yatmaktan tamam ama her seyi bahane ediyor kavga sebebi yapiyor, mutfaga gidince öğürmeye basliyorum icim disima cikiyor e haliyle yemek yapamiyorum ve kendim de yiyemiyorum, bunu bile kavgaya donusturuyor, calisiyordum isimi biraktim hamile oldugum icin, 1.5 aydir disari bile cikamiyorum sirf istifra ediyorum diye. Valla esim benden cok istiyordu bebek ama simdi cok degisti cok, sen yine de iyi dusun
InşAllah arkadasimYa sanırım öyle kavga konusuna gelmeyiz biz ama tabi arada laf sokar öyle bir durum olursa espri yapar gibi :) Gerçekten çok geçmiş olsun umarım düzelirsiniz ve sağlıkla alırsınız bebişinizi kucağınıza.
+1Çocuklardan pek hazzetmiyorum.
Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Ama ya pişman olursam diye korkuyorum.
31 yaşında. 2 senelik evliyim.
Karar veremiyorum. Deliriyorum.
Sizde hiç problem yok bence, bebek kararını ben de çok zor aldım açıkçası, halen de ileride eski hayatımızı özleyeceğimizi düşünüyorum zaman zaman. Nacizane tavsiyem yeni evliyseniz evliliğinizin keyfini mümkün olduğunca çıkarın, şuraya da gitseydim şunu da yapsaydım gibi içinizde kalan fazla bir şey olmayınca endişe de azalıyor bence, hakkınızda hayırlısı olsun.Kızlar merhabaa... Yani bilmiyorum bu aralar baya aklımda dolanan bir mevzu bu o yüzden dertleşmek istedim sizinle. Ben 1 senedir nikahlıyım 6 aydır da eşimle aynı evde yaşıyoruz. Lojman durumundan dolayı erken nikah sonra da düğün yaptık anlayacağınız.
Şimdi şöyle bir durum var, ben bebekleri çok seviyorum gerçekten, yiğenime arada bir ben bakıyordum. Çocuklarla genel olarak iyi anlaşıyorum.
Evlenmeden önce ileride anne olacağım fikrine sıcaktım, ama ne zaman evlendim o fikir buhar oldu uçtu.
Bilmiyorum nedeni belki de burada veya dışarıda karşılaştığım 'bebekle, çocukla her zaman anne ilgilenir' düşüncesi sanırım. Gerçekten mecburiyet dışında ilgilenen baba görmedim çocuklarıyla.
Ve anneye yüklenen inanılmaz derecede fazla sorumluluk yüzünden kendilerini dağıtan kadınlar... Eskiden o kadar ayıplardım ki, ama şuan gerçekten o kadar iyi anlıyorum ki o kadınları. Devamlı ağlayan bebek, ilgilenmeyen eş mecbur kadın eşine, hatta eşini bırakın kendine vakit ayıramıyor. Bu durum beni inanılmaz korkutuyor.
Ben daha ufacık evi toparlayamıyorum, eğer hamile veya cocuklu falan olsam naparım diye düşünüyorum. Eminim eşim de yorgunluğu bahane edip ilgilenmeyecek.
Şuan bu konuyu açma sebebim millet çatır çatır çocuk doğuruyor, daha 4 aylık evliyken hamile kalanlar, hemen 1 sene geçti yıldönümünde hamile haberini alanlar...
Kimseyi kınamıyorum yanlış anlamayın lütfen, acaba bende mi bir problem var bilmiyorum, bu insanlar gerçekten daha tam anlamıyla tanımadıkları adamlara nasıl güvenip çocuk yapıyorlar diye düşünüyorum istemeden.
Ya ben kaç senedir çıkmışım, nişanlı kalmışım, evlenmişim hala tam olarak hamile kaldığımda veya doğurduğum zaman nasıl olacak bilmiyorum. Hem kendim için diyorum bunu hem de eşim için...
Eşime güvenim tam yani gerçekten hiç kimseye kesinlikle yapmaz diyemem ama ailesini annesini biliyorum o ailede yaşayan bir adam kolay kolay aldatmaz beni, sadece belki ilerde anlaşamayacağız kafalarımızın uymadığını fark edeceğiz o zaman ne olacak?
Kusura bakmayın biraz uzun ve karışık oldu. Ama o kadınların genelinde olan annelik iç güdüsü bende yok sanırım, hamile kalsam da hissetmeyeceğim, hatta galiba doğum yaptığım zaman bile.
Bu da böyle bir dertleşme olsun siz güzel hatunlarla, teşekkür ederim şimdiden okuduğunuz için. ❤
Anne olmak ya da olmamak senin düşüncen ve saygı duyulmak zorunda ne güzel en azından farkındasin kendinin doğurup saldım cayirlara yapayım demion benim henüz harcım değil dion madem annelik yaparım diyene kadar yapma kardeşimde kaç yıl çıktı nişanlı kaldı 2yillik evli zaten istemiodu şimdi sorunları var eşinin kısır misin diye dalga geçip gaza getirmelerine karşılık ben anne olmak istemiyorum henüz diyor saygı da duyuyoruzKızlar merhabaa... Yani bilmiyorum bu aralar baya aklımda dolanan bir mevzu bu o yüzden dertleşmek istedim sizinle. Ben 1 senedir nikahlıyım 6 aydır da eşimle aynı evde yaşıyoruz. Lojman durumundan dolayı erken nikah sonra da düğün yaptık anlayacağınız.
Şimdi şöyle bir durum var, ben bebekleri çok seviyorum gerçekten, yiğenime arada bir ben bakıyordum. Çocuklarla genel olarak iyi anlaşıyorum.
Evlenmeden önce ileride anne olacağım fikrine sıcaktım, ama ne zaman evlendim o fikir buhar oldu uçtu.
Bilmiyorum nedeni belki de burada veya dışarıda karşılaştığım 'bebekle, çocukla her zaman anne ilgilenir' düşüncesi sanırım. Gerçekten mecburiyet dışında ilgilenen baba görmedim çocuklarıyla.
Ve anneye yüklenen inanılmaz derecede fazla sorumluluk yüzünden kendilerini dağıtan kadınlar... Eskiden o kadar ayıplardım ki, ama şuan gerçekten o kadar iyi anlıyorum ki o kadınları. Devamlı ağlayan bebek, ilgilenmeyen eş mecbur kadın eşine, hatta eşini bırakın kendine vakit ayıramıyor. Bu durum beni inanılmaz korkutuyor.
Ben daha ufacık evi toparlayamıyorum, eğer hamile veya cocuklu falan olsam naparım diye düşünüyorum. Eminim eşim de yorgunluğu bahane edip ilgilenmeyecek.
Şuan bu konuyu açma sebebim millet çatır çatır çocuk doğuruyor, daha 4 aylık evliyken hamile kalanlar, hemen 1 sene geçti yıldönümünde hamile haberini alanlar...
Kimseyi kınamıyorum yanlış anlamayın lütfen, acaba bende mi bir problem var bilmiyorum, bu insanlar gerçekten daha tam anlamıyla tanımadıkları adamlara nasıl güvenip çocuk yapıyorlar diye düşünüyorum istemeden.
Ya ben kaç senedir çıkmışım, nişanlı kalmışım, evlenmişim hala tam olarak hamile kaldığımda veya doğurduğum zaman nasıl olacak bilmiyorum. Hem kendim için diyorum bunu hem de eşim için...
Eşime güvenim tam yani gerçekten hiç kimseye kesinlikle yapmaz diyemem ama ailesini annesini biliyorum o ailede yaşayan bir adam kolay kolay aldatmaz beni, sadece belki ilerde anlaşamayacağız kafalarımızın uymadığını fark edeceğiz o zaman ne olacak?
Kusura bakmayın biraz uzun ve karışık oldu. Ama o kadınların genelinde olan annelik iç güdüsü bende yok sanırım, hamile kalsam da hissetmeyeceğim, hatta galiba doğum yaptığım zaman bile.
Bu da böyle bir dertleşme olsun siz güzel hatunlarla, teşekkür ederim şimdiden okuduğunuz için. ❤
Kesinlikle katiliyorum bu yoruma +1Aynen dedigin gibi oluyor. Cocugun a dan z ye butun her seyiyle annesi ilgileniyor. Babalara sorsan cocuklarin kan grubunu bilmezler. Bazilari gunde bir iki saat veya haftasonu biraz ilgileniyor. Onlar da övüle övüle bitirilemiyor.
Turkiyede erkeklerin babalik kocalik anlayisi para kazanmaktan ibaret. O yuzden kendinde o enerjiyi gormuyorsan cocuk mocuk yapma
Ha bir de erkekler hem yan gelip yatar hem de baba olmak istiyorum der, sonra cocuga kardes olsun der, etraf yasin geciyor der, dogurursun ee annelik zor derler, biz 4 tane 5 tane buyuttuk derler, sen hem her yere kosturursun hem de yetersiz hissedersin. Daha kaca bolunecegini bilemezsin
Keyfime düşkün değilim. Zorlukla mücadele ederim. Nazlı değilim.cocugunuz oldugu icin pisman olmazsiniz ama eger keyfine duskun bir insansaniz zorlanirsiniz
yani hamile kalmadan once sunu sormak lazim aslinda ben bir insan icin ve ya cocuk icin ozgurlugumun kisitlanmasini ve bir sureliginede olsa isteklerimi ertelemeyi becerebilirmiyim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?