brooke forrester
ama kimi kadinlar gercekten boyle. Evliliginde bulamadigi mutlulugu cocugunda arayanlar, can sikintisindan cocuk yapanlar, hatta ayni zamanlarda evlendigi kuzeniyle once ben doguracagim diye yarisan bile gordu bu gozler. Siz bebeginizle mutluysaniz ne guzel..
Bunun için tek cevabım annelik gerçekten delilik :)) düzen bozulmuyor kesinlikle çünkü düzen namına birşey kalmıyor, uykusuzluk had safhada oluyor çoğu zaman , hiçbir şey eskisi gibi olmuyor AMA bir kez gözlerini kısıp gulerken yarımlak bı konusmayla "anni" demesi yetiyor :))Herkese Merhabalar;
28 yaşındayım 2 yıllık evliyim..Resmen bir çıkmazın içindeyim ve sizin fikirlerinize ihtiyacım var.Arkadaşlar ben anne olmak istemiyorum.Yani içimde annelik duygusu yok..Bebekler ve çocuklar bu dünyanın en masum canlıları bunun bilincindeyim ama hayatımda hiçbir zaman çocugum olsun hayalleri kuran bir kadın olmadım..Hani bazı kadınlar kucağına bir bebek aldığında benim de olsa keşke diye düşünürler ya böyle bir düşüncem asla olmadı..Sürekli kendimi sorguluyorum bende mi bir tuhaflık var diye ama bir canlının bana anne demesini bana bağımlı olmasını istemiyorum.
Belki bana kızacaksınız ama çocuk olunca hayatım alt üst olacak bütün düzenim bozulacak gibi hissediyorum.Bu sorumluluğu alacak kadar güçlü hissedemiyorum kendimi.Bu konuyu kimle konuştuysam hele bi kucağına al bak herşey değişir diyor ama ya pişman olursam..Arkadaşlar anne olup pişman olan varmı içinizde ? Eşimle konuşuyorum bu durumu eşim zorlamıyor illa ki çocuğumuz olsun diye ama 10 yıl sonra neden böyle düşünmüşüm keşke çocuk yapsaydım diye büyük bir pişmanlık içindede olabilirim..
İşin içinden çıkamıyorum.Lütfen ama lütfen fikirlerinizi bekliyorum
Sadece hazir degilsin.Ben de 28 de evlendim.Senin gibi dusunuyordumHerkese Merhabalar;
28 yaşındayım 2 yıllık evliyim..Resmen bir çıkmazın içindeyim ve sizin fikirlerinize ihtiyacım var.Arkadaşlar ben anne olmak istemiyorum.Yani içimde annelik duygusu yok..Bebekler ve çocuklar bu dünyanın en masum canlıları bunun bilincindeyim ama hayatımda hiçbir zaman çocugum olsun hayalleri kuran bir kadın olmadım..Hani bazı kadınlar kucağına bir bebek aldığında benim de olsa keşke diye düşünürler ya böyle bir düşüncem asla olmadı..Sürekli kendimi sorguluyorum bende mi bir tuhaflık var diye ama bir canlının bana anne demesini bana bağımlı olmasını istemiyorum.
Belki bana kızacaksınız ama çocuk olunca hayatım alt üst olacak bütün düzenim bozulacak gibi hissediyorum.Bu sorumluluğu alacak kadar güçlü hissedemiyorum kendimi.Bu konuyu kimle konuştuysam hele bi kucağına al bak herşey değişir diyor ama ya pişman olursam..Arkadaşlar anne olup pişman olan varmı içinizde ? Eşimle konuşuyorum bu durumu eşim zorlamıyor illa ki çocuğumuz olsun diye ama 10 yıl sonra neden böyle düşünmüşüm keşke çocuk yapsaydım diye büyük bir pişmanlık içindede olabilirim..
İşin içinden çıkamıyorum.Lütfen ama lütfen fikirlerinizi bekliyorum
Sevgi pıtırcığı annelere inanmıyorum. Evet çok seviyorsunuz ama kafanızın attığı da oluyor, haliyle insanız
Ben o kutsal anneciklerden değilim o zamanAnne olup pişman olan,söyleyemeyen,her olumsuz olayda çocuğu bahane eden çok kadın var burada da.Çocuk için boşanamamak,işe ihtiyacı olup çalışamamak daha da niceleri.
Olay çocuğunu sevmemek değil,anneliği sevmemek.
Ama bizim toplumumuzda bunun şakasını bile yapsan,kutsal annecikler seni tükürükle boğuyor
Bir ara bana inşallah anne olamazsın diyen bile oldu bu forumda
Kendine has, belki mesajlarımda rastlamışsındır,3 çocuğum var.Ve anne mi doğdum onu bilmem ama,annelik hevesiyle büyüdüm.Şunu diyebilirim ki,gerçekten çok çok isteyip,ruhen de hazır olmalı insan,yoksa bir ömür boyu insanı etkileyebilecek büyük bir karar.
cok haklisiniz. Arkadasimin bebegi daha 8 aylik. Cocuk agladiginda bagiriyor, dayanamiyorum sus artik, tahammul edemiyorum sana off poff, tepki bu sekilde. Evin kirlenmesine alisamiyormus, gezmek istiyormus, bu cocuk her seye engelmis.Ben o kutsal anneciklerden değilim o zaman
Ben buna gönüllüydüm.Ama şunu da biliyorum ki,sadece ve sadece hamile kaldığı için doğurup,ben seni doğurdum,büyüttüm diye başa kakan anneler var.E mecbur doğacaktı,ömür boyu karnında bebeğiyle gezen yok.Daha bu hafta sonu,arkadaşımın gözyaşlarına şahit oldum.Annesinin tavırlarına çok içerliyordu.Hayatları düzene girmeden,daha bebek düşünmezken annesi ona hamile kalmış.Ve her ortamda da demiş küçükken,ona istemeden hamile kaldığını...
Düzene girdikten sonra dünyaya gelmiş 2 kardeşi daha var.Annem beni hala kabullenemedi,eltisine,görümcesine,kaynanasına bakar gibi uzak ve duygusuz bakıyor hala bana,kardeşlerimden farklı muameleyle büyüdüm,hala da farklıyım diyor.Yok,ben de artık,sen ve konu sahibi gibi düşünenlere hak vermeye başladım bunlardan sonra.Canı gönülden isteyenler çocuk doğursun.Planlı olmayabilir tamamen,fakat o bebeğe hazır bir çift kalp olmalı kesinlikle...
Ben o kutsal anneciklerden değilim o zaman
Ben buna gönüllüydüm.Ama şunu da biliyorum ki,sadece ve sadece hamile kaldığı için doğurup,ben seni doğurdum,büyüttüm diye başa kakan anneler var.E mecbur doğacaktı,ömür boyu karnında bebeğiyle gezen yok.Daha bu hafta sonu,arkadaşımın gözyaşlarına şahit oldum.Annesinin tavırlarına çok içerliyordu.Hayatları düzene girmeden,daha bebek düşünmezken annesi ona hamile kalmış.Ve her ortamda da demiş küçükken,ona istemeden hamile kaldığını...
Düzene girdikten sonra dünyaya gelmiş 2 kardeşi daha var.Annem beni hala kabullenemedi,eltisine,görümcesine,kaynanasına bakar gibi uzak ve duygusuz bakıyor hala bana,kardeşlerimden farklı muameleyle büyüdüm,hala da farklıyım diyor.Yok,ben de artık,sen ve konu sahibi gibi düşünenlere hak vermeye başladım bunlardan sonra.Canı gönülden isteyenler çocuk doğursun.Planlı olmayabilir tamamen,fakat o bebeğe hazır bir çift kalp olmalı kesinlikle...
kuzenle yakın değiliz bu arada. ne alaka şimdi?
Sözlerinin bir çoğunda haklısın,fakat süregelen bir ayrım olunca insan bunu sorgular doğrusu.Bahsettiğim arkadaşın annesinin,kazayla!hamile kaldığını onun ve bizim bulunduğumuz ortamda rahatça anlatmasını,annem ve halamın onu kaş göz ederek susturmaya çalıştığını bende hatırlıyorum.İnsan yaradılıştan sevgisiz,soğuk olabilir ki belki annen de öyleydi,belki sorumluluk ağır geldi,fakat istemeden doğurdum ben onu dediği çocuğun diğerlerinden ayrımını neyle açıklayacağız...Artık geride kalsın deyip affetmek istediğim anlarda bana yeniden herşeyi hatırlatıyor diyor gözyaşlarıyla 2 çocuk annesi annesi kadın...Yoksa sadece vicdansızlık mı bilmiyorum...canı gönülden istemeyle de çok alakası yokki bu durumun. ben de 6 sene doktor doktor gezmelerin sonucu hamile kalmış bir annenin kızıyım. kaynanam annemden daha yakın bana. başka konularda da belirttim annemin "yavrum" deyip de bana bir kere sarıldığını hatırlamam. ben de 4 senenin üzerine hamileyim şimdi ve tüp bebekle. anneme hamileliğimi söylediğimde ilk cümlesi sakin bir ses tonu ile "kuzenin de hamile imiş, ikinize de çok sevindim" demek oldu
bazı insanlar istese de içinden gelmiyor sanırım anaçlık, bazılarını da şartlar zorluyor. çocuk bakımı, ev işleri, işe gitme falan hepsini kadın yüklenince anaçlık diye bişey kalmıyor da olabilir. çocuk her türlü sevilir. en istemeyen kadının dahi olduğunda kolay kolay sevmiyorum diyeceğini zannetmiyorum ama bakım işi zorluyor kadınları bence. erkeklerin elini taşın altına daha fazla koyması gerekiyor. anne bebekle ilgileniyor zaten , ev işleri ve yemek gibi şeylerle de baba ilgilenip annenin yükünü hafifletmeli. kadın robot değil, herşey üstüne yıkıldığında sinirlerinin sağlam kalması çok zor. sonra gelsin depresyonlar...
Ben sizin yapamadığınızi yapıyorum katılmasamda size saygi duyuyorum.Sizin üslubunuz bana zaten cok uzak hircin ve öfkeli.Nasıl anlamak istiyorsanız oyle anlayin.degildir.
Savunmaya geçmeniz de alindiginizi gosterir bana. Dedigim gibi rahat olabilirsiniz, sizi tanimiyorum. İstedigimi dusunmekte de ozgurum. Bana gore fotograflarini paylasmak icin cocuk dogurmak yanlis. Evliligi evcilige çevirmek yanlis. Sorumlulugunu bilmemek yanlis. Yeni bir birey o. Haklari var. Buyuyunce benden izin alamayacaginizi bile bile ne hakla fotograflarimi paylasirsiniz deme hakki var.
Fikrimi bir sozunuzle degistirecek degilim. Neden kendi dogrunuzu dikte ediyorsunuz onu da anlamis degilim.
Herkesin kendi dusuncesi diyip geçemediginize göre, var bir sey
daha fazla uzatmamak icin gozardi ediyorum. Bu kadar diyalog bu konuda kafi
Evet,en önemli eksiklik benimseme ve sabır...3. bebeğim doğduğunda diğerleri 4 ve 2.5 yaşlarındaydı.Bu dediğiniz sözleri çocuklarıma tek bir kere kullanmadım.
