Anne olmak istemiyorum.. Fikirlerinize ihtiyacım var

kendi fikrimi yazarsam; elini çarpsan kutsala değen bir ülkedeyiz buna rağmen anneliğin kutsal olduğuna inanmıyorum.. yani anne var ,anne var hangisi kutsal.. bunun yanında anne olunca bütün hayatın alt üst oluyor elbette nasıl olmasın ki.. benim çocuklarım kendileri banyo yapacak kadar büyüdüler, şimdi bir kedim var resmen çocuklarımın bebeklik zamanına geri döndük karı koca :) o bile bu kadar hayatımızı etkilerken çocukların etkilememesi imkansız.. hayatını, eşinle ilişkini, düzenini her şeyi etkiliyor bu kesinlikle göze alınmalı.. bunun yanında çoğunluk anneler gibi yaşlandığımda beni aramaları gibi bir beklentim de yok.. kendi hayatlarını kursunlar, ayaklarının üzerinde dursunlar ve ben onların mutlu olduğunu bileyim yeter..

@Pitikaremitikare pitişime kesinlikle katılıyorum.. anne olması gereken kadınların çocuk düşünmemeleri gelecek adına ruhumu karartıyor resmen.. burada anne olduğu halde iki kelimeyi bir araya getiremeyen kadınları okuyup, konu sahibi ve onun gibi düşünen kadınların anne olmak istememeleri çok kötü yahu.. hiç olmazsa biz mutlu olalım diye yapın :27:
 
Herkese Merhabalar;

28 yaşındayım 2 yıllık evliyim..Resmen bir çıkmazın içindeyim ve sizin fikirlerinize ihtiyacım var.Arkadaşlar ben anne olmak istemiyorum.Yani içimde annelik duygusu yok..Bebekler ve çocuklar bu dünyanın en masum canlıları bunun bilincindeyim ama hayatımda hiçbir zaman çocugum olsun hayalleri kuran bir kadın olmadım..Hani bazı kadınlar kucağına bir bebek aldığında benim de olsa keşke diye düşünürler ya böyle bir düşüncem asla olmadı..Sürekli kendimi sorguluyorum bende mi bir tuhaflık var diye ama bir canlının bana anne demesini bana bağımlı olmasını istemiyorum.

Belki bana kızacaksınız ama çocuk olunca hayatım alt üst olacak bütün düzenim bozulacak gibi hissediyorum.Bu sorumluluğu alacak kadar güçlü hissedemiyorum kendimi.Bu konuyu kimle konuştuysam hele bi kucağına al bak herşey değişir diyor ama ya pişman olursam..Arkadaşlar anne olup pişman olan varmı içinizde ? Eşimle konuşuyorum bu durumu eşim zorlamıyor illa ki çocuğumuz olsun diye ama 10 yıl sonra neden böyle düşünmüşüm keşke çocuk yapsaydım diye büyük bir pişmanlık içindede olabilirim..

İşin içinden çıkamıyorum.Lütfen ama lütfen fikirlerinizi bekliyorum:KK43:
. Hayatimizda binbir pismanlik olsada asla pisman olmayacagin sey evlatdir iki evladim var 26 yasindayim evet genc yadimda anne oldum yeri geldi gezmedim tozmadim eve kapandim yeri geldi saç bas daginik dolasdim firsat olmadi toplamaya ama hiç pisman olmadim iyiki varlar kizimida oğlumuda çok seviyorum hayat onlarla guzel sende asla pisman olmassin neden daha once yapmadigina pisman olursun asil
 
Bnde eşimle arama soğukluk girer diye korkuyorum öyle birşey oluyor mu?
Bi de en korktuğum şey cinsellik.. Çocuk 2 3 yaşına gelince yerinde durmayacak ee nasıl olcak gece gündüz hep ayakta diyor herkes bebekken de gece uyanmalar yorgunluk Vs. Durumları.
Yanlış anlaşılmasın tabi ama insan herşeyi düşünüyor..
Bu de hiç anne olmak hissi yok istek yok bu istek zmnla gelir mi?
Bu dediklerinizin hepsi oluyor..Bu duruma biraz hazır olmak gerekir.Alisiliyor düzene oturuyor herşey zamanla
 
cumartesi günü tam imesin önünde trafik sıkıştı,
yanımızda beyaz bir araba, içinde genç bir çift, adam araba kullanıyor kucağında minicik bir bebek,
ben de şunlara bak ya bebek ön koltukta falan diye söylendim, sonra adam bebeği kadına verdi, camı yarıya kadar açıp bir sigara yaktı, yetmedi kadın da yaktı, dizinde bebek, elinde sigara, cam açık...
arabada sigara içenler bilir, rüzgar vurunca sigaranın közü uçar koltuklar falan delinir, genelde aracında sigara içenlerin koltukları delik deşiktir.
o bebeğin yüzüne köz mü uçar, dumanı zehirler mi, ani fren yaptığımızda camdan fırlar mı, umursamayan da anne...
o yüzden çoook büyük anlamlar yüklemeye gerek yok anneliğe,
gönül isterdi ki sadece hakkını verebilenler anne olsun ama maalesef doğurganlık yeteneği olan her dişi doğurabiliyor ve bir şekilde "doğan büyüyor"
o yüzden anneliği aşağılamak da, kutsamak da aynı düzeyde anlamsız.
 
Öncelikle ben de çocuk istemeyen kısımdaydım. Evlenince de fikrim değişmedi. Bu kadar büyük sorumluluk ve özveri bana göre değildi. Hele bir doğur bak nasıl hissedeceksin diyenler benim etrafında da vardı.

Babamın çok ciddi bir hastalığı fikrimi değiştirdi duygusal davrandım anne oldum.

Doğurdum hiç öyle anlatıldığı gibi şeyler hissetmedim. Çok uzun zaman alışamadım.

Pişman olan var mı demişsin pişmanlık diyemem çocuğuma haksızlık. Kızım 22 aylık tek tırnağına zarar gelse dünyayı yakabilirim ama aması var.
 
Herkese Merhabalar;

28 yaşındayım 2 yıllık evliyim..Resmen bir çıkmazın içindeyim ve sizin fikirlerinize ihtiyacım var.Arkadaşlar ben anne olmak istemiyorum.Yani içimde annelik duygusu yok..Bebekler ve çocuklar bu dünyanın en masum canlıları bunun bilincindeyim ama hayatımda hiçbir zaman çocugum olsun hayalleri kuran bir kadın olmadım..Hani bazı kadınlar kucağına bir bebek aldığında benim de olsa keşke diye düşünürler ya böyle bir düşüncem asla olmadı..Sürekli kendimi sorguluyorum bende mi bir tuhaflık var diye ama bir canlının bana anne demesini bana bağımlı olmasını istemiyorum.

Belki bana kızacaksınız ama çocuk olunca hayatım alt üst olacak bütün düzenim bozulacak gibi hissediyorum.Bu sorumluluğu alacak kadar güçlü hissedemiyorum kendimi.Bu konuyu kimle konuştuysam hele bi kucağına al bak herşey değişir diyor ama ya pişman olursam..Arkadaşlar anne olup pişman olan varmı içinizde ? Eşimle konuşuyorum bu durumu eşim zorlamıyor illa ki çocuğumuz olsun diye ama 10 yıl sonra neden böyle düşünmüşüm keşke çocuk yapsaydım diye büyük bir pişmanlık içindede olabilirim..

İşin içinden çıkamıyorum.Lütfen ama lütfen fikirlerinizi bekliyorum:KK43:

kızımı dogurdum 2.asla dogurmayacam dedim kv yüzünden 2 senedir kızım kardeş istediği için 2 yıldır her ay göz yaşı döküyorum ,çünkü olmuyor , allahım bununla sınamasın benı bir tane daha sağlıkla bagışlasın affet ebni allahım diye yalvarıyorum ,

yazdıklarını okurken allahım affet dedim senin adına

saglıkla kal
 
Herkese Merhabalar;

28 yaşındayım 2 yıllık evliyim..Resmen bir çıkmazın içindeyim ve sizin fikirlerinize ihtiyacım var.Arkadaşlar ben anne olmak istemiyorum.Yani içimde annelik duygusu yok..Bebekler ve çocuklar bu dünyanın en masum canlıları bunun bilincindeyim ama hayatımda hiçbir zaman çocugum olsun hayalleri kuran bir kadın olmadım..Hani bazı kadınlar kucağına bir bebek aldığında benim de olsa keşke diye düşünürler ya böyle bir düşüncem asla olmadı..Sürekli kendimi sorguluyorum bende mi bir tuhaflık var diye ama bir canlının bana anne demesini bana bağımlı olmasını istemiyorum.

Belki bana kızacaksınız ama çocuk olunca hayatım alt üst olacak bütün düzenim bozulacak gibi hissediyorum.Bu sorumluluğu alacak kadar güçlü hissedemiyorum kendimi.Bu konuyu kimle konuştuysam hele bi kucağına al bak herşey değişir diyor ama ya pişman olursam..Arkadaşlar anne olup pişman olan varmı içinizde ? Eşimle konuşuyorum bu durumu eşim zorlamıyor illa ki çocuğumuz olsun diye ama 10 yıl sonra neden böyle düşünmüşüm keşke çocuk yapsaydım diye büyük bir pişmanlık içindede olabilirim..

İşin içinden çıkamıyorum.Lütfen ama lütfen fikirlerinizi bekliyorum:KK43:
Daha yaşın genc...
Ben 35 yasimda anne oldum senin gibi dusunmedim ama hep hayatimda erteledigim bir sey oldu cocuk sahibi olmak taki bir kere yanlislikla hamile kaldim ve bebegimi dusurdum...sanirsam bu olay basima gelmeseydi de asla cocuk sahibi olmazdim...
O kisacik hamileligimde yasadigim duygu mukemmeldi , sonrasinda yeniden hamile kaldim isteyerek ve oğlum oldu...
Hayatimda bu kadar zorlandigimi ama bir okadarda mutlu oldugumu da hatirlamiyorum...ama basindan beri dedigim tek sey var isteyen insanlar cocuk sahibi olsun cunku gerçekten cok yorucu yipratici sinirlarini zorlayan bir sey ama bir okadarda tarifsiz mutluluk...
Bence bu kadar kendini sorgulama hayatin akisi icinde birak,, 40 lara kadar yolu var...
Tabi benden sana nacizane bir tavsiye bir kadin dogum dr na git bir sorun var mi yok mu bunu öğren...
 
anne olmak istemeyişinize saygı duyulur fakat eşinizde çocuk istiyorsa yaptığınız şey yanlış sizin anne olmamak gibi bir hakkınız varsa eşinizinde baba olma hakkı mevcut böyle bir durumda kişiler en başında her şeyi konuşmalı .
 
kendi fikrimi yazarsam; elini çarpsan kutsala değen bir ülkedeyiz buna rağmen anneliğin kutsal olduğuna inanmıyorum.. yani anne var ,anne var hangisi kutsal.. bunun yanında anne olunca bütün hayatın alt üst oluyor elbette nasıl olmasın ki.. benim çocuklarım kendileri banyo yapacak kadar büyüdüler, şimdi bir kedim var resmen çocuklarımın bebeklik zamanına geri döndük karı koca :) o bile bu kadar hayatımızı etkilerken çocukların etkilememesi imkansız.. hayatını, eşinle ilişkini, düzenini her şeyi etkiliyor bu kesinlikle göze alınmalı.. bunun yanında çoğunluk anneler gibi yaşlandığımda beni aramaları gibi bir beklentim de yok.. kendi hayatlarını kursunlar, ayaklarının üzerinde dursunlar ve ben onların mutlu olduğunu bileyim yeter..

@Pitikaremitikare pitişime kesinlikle katılıyorum.. anne olması gereken kadınların çocuk düşünmemeleri gelecek adına ruhumu karartıyor resmen.. burada anne olduğu halde iki kelimeyi bir araya getiremeyen kadınları okuyup, konu sahibi ve onun gibi düşünen kadınların anne olmak istememeleri çok kötü yahu.. hiç olmazsa biz mutlu olalım diye yapın :KK53:
:D:D:D:D:KK9:
 
Ben anneyim hiç pişman olmadım kararımdan. Çocuksuz olupta özgürce yaşayan insanlarıda asla hazımsızlık edip gömmeye çalışmadım , yargılamadım. Kimseye çocuk yap demedim anneliği göklere çıkarmadım. Bazı kişiler sadece tercih meselesi deyip geçemiyor. Çoçuğu olanlar boşluktan yapıyor pişmanlar kutsal analık ayağı falan demek çok çirkin değilmi sizcede?
Aynen öyle. Saçma sapan bi yerden girmişler olaya. Ayıp bişey. Tercih meselesidir bu. Nasıl ki anne olmak istemeyeni yargılamak kimsenin haddi değilse, çocuk sahibi olan kadınlara da böyle çirkin ithamlarda bulunmak, çok acımasızca.
 
Herkesin kendi hayatı, kendi fikri.. İsteyen doğurur, istemeyen doğurmaz.. Fakat çocuk doğurmak istemeyen bazı kadınların da çocuklu kadınları kutsallık ayağına çocuk doğuran diye yaftalaması normal mi? Tabi ki annelik iç güdüsel.. Hissetmediğiniz sürece doğurmayın zaten.. Allah hakkınızda hayırlısını versin.. İstemeden hamile kalırsanız sizin için kabus olur.. Çünkü büyük sorumluluk çocuk..
 
Herkese Merhabalar;

28 yaşındayım 2 yıllık evliyim..Resmen bir çıkmazın içindeyim ve sizin fikirlerinize ihtiyacım var.Arkadaşlar ben anne olmak istemiyorum.Yani içimde annelik duygusu yok..Bebekler ve çocuklar bu dünyanın en masum canlıları bunun bilincindeyim ama hayatımda hiçbir zaman çocugum olsun hayalleri kuran bir kadın olmadım..Hani bazı kadınlar kucağına bir bebek aldığında benim de olsa keşke diye düşünürler ya böyle bir düşüncem asla olmadı..Sürekli kendimi sorguluyorum bende mi bir tuhaflık var diye ama bir canlının bana anne demesini bana bağımlı olmasını istemiyorum.

Belki bana kızacaksınız ama çocuk olunca hayatım alt üst olacak bütün düzenim bozulacak gibi hissediyorum.Bu sorumluluğu alacak kadar güçlü hissedemiyorum kendimi.Bu konuyu kimle konuştuysam hele bi kucağına al bak herşey değişir diyor ama ya pişman olursam..Arkadaşlar anne olup pişman olan varmı içinizde ? Eşimle konuşuyorum bu durumu eşim zorlamıyor illa ki çocuğumuz olsun diye ama 10 yıl sonra neden böyle düşünmüşüm keşke çocuk yapsaydım diye büyük bir pişmanlık içindede olabilirim..

İşin içinden çıkamıyorum.Lütfen ama lütfen fikirlerinizi bekliyorum:KK43:
instagramda bacaksızela diye bi bebek sayfası var oradaki videolara bakmanı tavsiye ederim gerçekten bebek isticeksiniz :)
 
Ben evli değilim ama kendimi bildim bileli aklım ermeye başladığından beri yani asla anne olmayacağım dedim hep. Benim içimde de annelik duygusu yok :)
Çocuk yapmazsak pişman olur muyuz olmaz mıyız bilemem ama sizin konunuzdan şunu demek istiyorum. Gerçekten annelik yapamayacak olanlar sorumluluk alamayacak olanlar sırf toplum yüzünden baskı yüzünden sırf üremek için sırf yaşlılığında kendine baktırmak için çocuk yapacak olanlar çocuk yapmasın....
Çok yaşa tatlı cadı bende 7 yıllık evliyim hiç düşünmedim geçen ay eşim biraz baskı yaptı ve kendimi kötü hissettim şuan bile acaba diyorum
 
Ben evli değilim ama kendimi bildim bileli aklım ermeye başladığından beri yani asla anne olmayacağım dedim hep. Benim içimde de annelik duygusu yok :)
Çocuk yapmazsak pişman olur muyuz olmaz mıyız bilemem ama sizin konunuzdan şunu demek istiyorum. Gerçekten annelik yapamayacak olanlar sorumluluk alamayacak olanlar sırf toplum yüzünden baskı yüzünden sırf üremek için sırf yaşlılığında kendine baktırmak için çocuk yapacak olanlar çocuk yapmasın....
Çok yaşa tatlı cadı bende 7 yıllık evliyim hiç düşünmedim geçen ay eşim biraz baskı yaptı ve kendimi kötü hissettim şuan bile acaba diyorum
 
Yapanların bir kısmı pişman bence, annelik ayağına ses çıkaramıyorlar. Geçen annem, teyzem, anneannem muhabbet ediyoruz. Benim de pek çocuk isteğim yoktur, yine dile getirdim. Anneannem, olmasa da olurmuş dedi. Teyzem ki kendisi 7 sene çocuk tedavisi gördü ve sonrasında tedavisiz 2 çocuğu oldu, biri üniversitede şu an, o bile aynen öyle çok da gerekli değilmiş dedi. Sonuçta çocukları için her şeyi yapabilecek kişiler ama aynen dedikleri gibi çocuk demek her şey demek değil. Genelde çocuk kocasıyla geçimsiz olan kadınlar için bağımlılık gibi bir şey bence..
 
Back
X