Anne olmak istemiyorum

senay81 .!.:

Hamile kalamamak asagilanmak mi? Düsüncenizi belli ettiniz iste.ne alakası var .sizin düsünceniz bu.


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

Genişletmek için tıkla...

princessofdarkness .!.:

Çok uzun zamandır KK'yı takip ediyorum. Benim derdim buradaki arkadaşların sorunlarının belki de tam tersi olacak ama biraz akıl almaya biraz da desteğe ihtiyacım var. Ben kendimi bildim bileli hiç çocuk sahibi olmak istemedim. Yaşım ilerledikçe geçer sandım ama başka kadınlara cennet gibi gelen bebek kokusu bile bana herhangi bir kokudan farklı olmadı hiçbir zaman. Bir arkadaşımın ya da yakınımın bebeği olduğu zaman bile sırf ayıp olmasın diye kucağıma alır severim. Uzun yıllar okudum, sonra çalıştım kendime bir hayat kurdum. Evlenmek için hep doğru adamı bekledim, kimsenin teklifini kabul etmedim. Şimdi 35 yaşındayım ve o adam karşıma çıktı. Bana evlenme teklif etti ve kabul ettim. Bir aksilik çıkmazsa üç aya kadar nikahımız var. Ama beni şimdiden bir düşünce aldı gitti. Nişanlım benim bebekleri sevmediğimi hep bilirdi. Çocuklu bir yakınımıza ziyarete gittiğimizde bile hemen başım şişer dönmek isterdim. Ama o şimdi bebek istiyor. Tabi bu konuda beni zorlamıyor. Sen istemezsen yapmayız diyor ama bir yandan da sevdiğim adamı bebek hasretinde bırakmak istemiyorum. Psikologa bile gittim acaba içimde bir korku mu var benim bilmediğim, bilinç altımda bir sorun mu var diye. Bu konuyu kimseyle konuşamıyorum çünkü konuyu açtığım bir iki arkadaşım sadece bebeğin olunca seversin diyerek geçiştirdi. Zaten çevremde çok fazla kız arkadaşım da yok. Arkadaşlar hamile kalmak düşüncesi bile beni irkiltmeye yetiyor. 9 ay boyunca karnımda bir canlıyı taşımak, onu doğurmak büyütmek benim için korkunç şeyler. Biliyorum çoğunuz bana kızacaksınız çünkü bunun özlemiyle yanıp tutuşuyorsunuz. Aslında niye konu açtım onu bile bilmiyorum çünkü bebek nasıl sevilir diye bir yöntem yoktur herhalde. Sadece içimi dökmek istedim.

Genişletmek için tıkla...

princessofdarkness .!.:

Aslında benim konumun yaşla çok alakası yok. Ben evlilik için de, bebek için de yaşımın çok geç olduğunu düşünmüyorum. Zaten dış görünüşüme baksanız en fazla 25 dersiniz. Ailemizde de aynı şekilde geç yaşta hamilelik çok sayıda var. Daha önce de yazdım anneannemle teyzem aynı yıl doğum yaptılar ve kuzenimle teyzem aynı yaşta. Yani genlerimin maşallahı var:) Benim derdim yaşım çok geçti bu yaştan sonra çocuk olur mu değil. Ben hiçbir zaman çocuk istemedim. Bundan on sene önce de istemiyordum. Ki kadınlarımızın 'iyi kısmet' olarak tabir edebileceği bir çok adam benimle evlenmek istedi. Ama benim içime sinmedi. Yani aynı annelik gibi evlenmek de bana çok uzak birşeydi. Hiç öyle 'aman evleneyim' diye bir derdim de olmadı. Ama bu adamı çok sevdim ve o da sabırla bekledi evlenmek için hazır olmamı. Dediğiniz gibi insan kırkında bile hamile kalıyor. Hatta anneannem 45'inde doğurdu maşallah:)

Genişletmek için tıkla...

musmutluluk .!.:

şu anlık düşünmeyin hayatı bence bunun ilerisi var. düşünsenize 70 yaşında bi bayram sabahı kapınızı kimsenin çalmadığını.. bence çok üzücü bi durum.

Genişletmek için tıkla...

nerisona .!.:

ben sizi çok iyi anladım, siz başka şey için konu açarken,birisinin bu yaştan sonra hamile kalman da zor demesi bana hoş gelmedi, çünkü diyorum ya gerçeklik payı yok. annem de ilk denemede 35 ve 42 yaşında doğum yaptı. teyzem korunurken +40 yasında hamile kaldı.

Genişletmek için tıkla...

princessofdarkness .!.:

Çok uzun zamandır KK'yı takip ediyorum. Benim derdim buradaki arkadaşların sorunlarının belki de tam tersi olacak ama biraz akıl almaya biraz da desteğe ihtiyacım var. Ben kendimi bildim bileli hiç çocuk sahibi olmak istemedim. Yaşım ilerledikçe geçer sandım ama başka kadınlara cennet gibi gelen bebek kokusu bile bana herhangi bir kokudan farklı olmadı hiçbir zaman. Bir arkadaşımın ya da yakınımın bebeği olduğu zaman bile sırf ayıp olmasın diye kucağıma alır severim. Uzun yıllar okudum, sonra çalıştım kendime bir hayat kurdum. Evlenmek için hep doğru adamı bekledim, kimsenin teklifini kabul etmedim. Şimdi 35 yaşındayım ve o adam karşıma çıktı. Bana evlenme teklif etti ve kabul ettim. Bir aksilik çıkmazsa üç aya kadar nikahımız var. Ama beni şimdiden bir düşünce aldı gitti. Nişanlım benim bebekleri sevmediğimi hep bilirdi. Çocuklu bir yakınımıza ziyarete gittiğimizde bile hemen başım şişer dönmek isterdim. Ama o şimdi bebek istiyor. Tabi bu konuda beni zorlamıyor. Sen istemezsen yapmayız diyor ama bir yandan da sevdiğim adamı bebek hasretinde bırakmak istemiyorum. Psikologa bile gittim acaba içimde bir korku mu var benim bilmediğim, bilinç altımda bir sorun mu var diye. Bu konuyu kimseyle konuşamıyorum çünkü konuyu açtığım bir iki arkadaşım sadece bebeğin olunca seversin diyerek geçiştirdi. Zaten çevremde çok fazla kız arkadaşım da yok. Arkadaşlar hamile kalmak düşüncesi bile beni irkiltmeye yetiyor. 9 ay boyunca karnımda bir canlıyı taşımak, onu doğurmak büyütmek benim için korkunç şeyler. Biliyorum çoğunuz bana kızacaksınız çünkü bunun özlemiyle yanıp tutuşuyorsunuz. Aslında niye konu açtım onu bile bilmiyorum çünkü bebek nasıl sevilir diye bir yöntem yoktur herhalde. Sadece içimi dökmek istedim.

Genişletmek için tıkla...

fatma2010 .!.:

Evlenmeden once ben de sizin gibi dusunuyordum gec evlendim ilk iki yil.cocuk istemedim bu arada da korunmadim iki dusuk yaptim simdi cocuk diye diye yanip tutisuyorum ama yok yok o cocuk duygusu evlendikten sonra degisiyor . Ah ah keske olsa.

Genişletmek için tıkla...

yabanmersini__ .!.:

aynı durum bende de var. benim yaşım henüz 22 evli de değilim üstelik çocukları severim ama anne olmak bana çok çok uzak geliyor nedense hiç istek yok içimde

Genişletmek için tıkla...

princessofdarkness .!.:

Teşekkürler. O arkadaşa da kızmıyorum ben. Çünkü bizim toplumumuzda evlilik ve çocukla ilgili büyük önyargılar var. Bir kadın evlenmemeyi seçiyorsa evde kalmış oluyor. Geç evlenmeyi seçiyorsa bu defa 'yaşlı gelin' oluyor:) Çocuk yapmak istese ayrı bir dert, yapmak istemese benim gibi ayrı bir dert. Her insanın kendine göre bir yapısı var. Kimi kadın 11 yaşında regl oluyor, kimisi 17. Kimi kadın ellisine kadar doğurgan oluyor kimi yirmibeş deyince menapoza giriyor.

Genişletmek için tıkla...

bendeuyeolcam .!.:

Evet, tahmin ettigim cevap.
Ben de boyleyim.
Ay gel opceeem, tavrim olmadi hicbir zaman.
Bebekleri de 1-2 oper sonra birakirim.
Mesele bebek sevmek degil bence.
Ben severim bebegim olsa ama iyi bir anne olamam.
Cunku kendime zaman ayiramadigimda hircinlasirim, fevri ve asabiyimdir vs. vs.
Ama siz yazilarinizdan anladigim kadariyla cok iyi bir anne olursunuz eger bir gun bebek dusunurseniz..
Hatta bence siz bebegini seven ama ruhunu doyuramayan, saygi duymayan, ozguvenini gelistiremeyen vs annelerden daha liyakatli olabilirsiniz.
Evet illa bir "bebek emanetcisi" olmak zorunda degilsiniz ama bir gun karar verirseniz bu yonde kaygilariniz olmasin..

Genişletmek için tıkla...

princessofdarkness .!.:

Çok uzun zamandır KK'yı takip ediyorum. Benim derdim buradaki arkadaşların sorunlarının belki de tam tersi olacak ama biraz akıl almaya biraz da desteğe ihtiyacım var. Ben kendimi bildim bileli hiç çocuk sahibi olmak istemedim. Yaşım ilerledikçe geçer sandım ama başka kadınlara cennet gibi gelen bebek kokusu bile bana herhangi bir kokudan farklı olmadı hiçbir zaman. Bir arkadaşımın ya da yakınımın bebeği olduğu zaman bile sırf ayıp olmasın diye kucağıma alır severim. Uzun yıllar okudum, sonra çalıştım kendime bir hayat kurdum. Evlenmek için hep doğru adamı bekledim, kimsenin teklifini kabul etmedim. Şimdi 35 yaşındayım ve o adam karşıma çıktı. Bana evlenme teklif etti ve kabul ettim. Bir aksilik çıkmazsa üç aya kadar nikahımız var. Ama beni şimdiden bir düşünce aldı gitti. Nişanlım benim bebekleri sevmediğimi hep bilirdi. Çocuklu bir yakınımıza ziyarete gittiğimizde bile hemen başım şişer dönmek isterdim. Ama o şimdi bebek istiyor. Tabi bu konuda beni zorlamıyor. Sen istemezsen yapmayız diyor ama bir yandan da sevdiğim adamı bebek hasretinde bırakmak istemiyorum. Psikologa bile gittim acaba içimde bir korku mu var benim bilmediğim, bilinç altımda bir sorun mu var diye. Bu konuyu kimseyle konuşamıyorum çünkü konuyu açtığım bir iki arkadaşım sadece bebeğin olunca seversin diyerek geçiştirdi. Zaten çevremde çok fazla kız arkadaşım da yok. Arkadaşlar hamile kalmak düşüncesi bile beni irkiltmeye yetiyor. 9 ay boyunca karnımda bir canlıyı taşımak, onu doğurmak büyütmek benim için korkunç şeyler. Biliyorum çoğunuz bana kızacaksınız çünkü bunun özlemiyle yanıp tutuşuyorsunuz. Aslında niye konu açtım onu bile bilmiyorum çünkü bebek nasıl sevilir diye bir yöntem yoktur herhalde. Sadece içimi dökmek istedim.

Genişletmek için tıkla...

umitli .!.:

Kesinlikle katılıyorum bu yoruma..
Anne olmak canım cicim demekle bitmiyor...
Siz cok fedakar bir anne olursunuz..
Hatta benim korkum çocukları için kendini tamamen ihmal edebilecek bi anne dahi olacağınız yönünde...
Zaten kaygıların kaynağına bakınca bu işi nekadar önemsediğiniz çıkıyor ortaya..
Anne olmak kolayca çocuk sahibi olup çocuğu öpüp kollamadan ibaret değil...kendinizi bu yüzden suçlamayın..

Genişletmek için tıkla...

leble .!.:

bende 33 yaşındayım ve şu anda hamileyim,,,,, benim için çocuk sahibi olmak her zaman ertelediğim bir şeydi,,, 17-18 yaşındayken 25 yaşımda anne olurum diye düşünüyordum, 23-24 yaşıma geldiğimde insanın 28 i görmesi gerekir diye düşündüm, 28 e geldiğimde , 30 iyi bir yaş diye düşündüm,,, çünkü asla kendimi hazır hissetmedim, hayattan daha fazla zevk almak daha çok gezmek eğlenmek istedim,,, sonuçta aklı gezmekde olan annelerden olmak istemedim tatlım,,,,
geçensene hayatımın aşkı ile evlendim eşim çocuk istemiyorum dedi, bende bilemiiyorum zaman içinde fikrim değişebilir dedim,,, sonra kazara hamile kaldım tatlım,,, aldırmayı bile düşündük,, sonra hamileliğin devamına karar verdik ama bebek bizimle kalmamaya karar verdi ve düşürdüm,,,, hayatımın en kötü zamanıydı tatlım,,,,
şimdi hamileyim,,,, bazen gece yarısı kalkıp, çocuğun bir başkasınn hayatının sorumluğunu almak korkutuyor beni bazen,, ama hayatım boyunca insanın görmediği bir şeyi bu kadar sevebileceğini düşünmedim,,,,, tabiki de hayayımda eksiler olucak, her anlamda ama biliyorum ki bu bebekle beraber kendimi bütünleş hissedicem, belki eksile olucak ama başka konularda da artılar olucak hayatımda,,,belki de belli bir yaştan sonra anne olmak kararı biraz zor veriliyor çünkü insan olgunlukla beraber herşeyi daha çok düşünüyor,,,,
birde insanın gerçekten sevdiği, bütün olduğu bir insandan bir bebek yapması insana mucizevi geliyor,,sende bunu evlenmeden aynı evde yaşamadan hissedemezsin, kendine karşı bu kadar eleştirici olma tatlım,,
bence sen şimdiden bunları dert etme, evlen müstakbel eşinle,, zaman içerisinde çocuk olucaksa da kendiliğinden olur tatlım,, ama ki istemezsen de buda senin en doğal hakkın,,, sonuçta herkes ebebyn olmak zorunda değil,,,,,
bu arada ocak ayında doğum yapacağım ve 34 yaşında olucağım, ve hayatımda elime aldığım ilk yeni doğan bebek kendi bebeğim olucak,,,,

Genişletmek için tıkla...

princessofdarkness .!.:

Olmayınca olmuyor değil mi o duygu.

Genişletmek için tıkla...

marlasinger7 .!.:

Ama bence gercekten cocugun olursa kazayla vs yada nisanlinin istegiyle sevicegine benimseyicegine eminim.Bende cocuklardan nefret ederim cok ses cikariolar fln diye ama bebeklerede hastayim mumkunse hic buyumesinler

Genişletmek için tıkla...

princessofdarkness .!.:

Ama sırf yetmiş yaşında bayram sabahı kapım çalsın diye de istemediğim halde doğuramam ki. Kaldı ki ben o çocuğa gereken sevgiyi veremezsem yetmiş yaşına geldiğimde zaten kapımı çalar mı?

Genişletmek için tıkla...