Sizin kadar on yargili olmasamda bende cocuklari pek seven tagammulu olan bir insan degildim, bebekler hic sevimli gelmezdi bana, cocuklar hasari bocek gibi gorunurdu gozume, hamilelik tuylerimi urpertirdi, ne tekimkazara hamile kaldigimi ogrendigimde gunlerce agladim, ben ne yapacam, artik hicbirsey eskisigibi olmayacak diye esime dert yanip durdum, haftalarca acaba bu bu testlerde bir yanlislik varmidir diye umut ettim :)) aylarca anne gibi hissetmek soyle dursun durumu kabullenemedim, geceleri uykular uyuyamadim... Son haftalarda artik alistim kabullendim, minik kiyafetlerini ellerimle yikadim utuledim,odasini kurdum ve bebegimi beklemeye basladim, hep onu ilk gordugum an nasil hissedecegimi merak ettim. Kizim dogdugu an kucagima aldigimda, o burusuk cirkin aglayan yuzunu gordugum an agzimdan ilk cikan sozcuk "ne kadar guzelsin" ilk hissettigim sey sonsuz bir sefkatti. Oyle minik oyle savunmasiz, oyle bana muhtacti ki, onu bir saniye birakmak soyle dursun artik onsuz yasayamayacami anladim. Annelik soyle muhtesemdir boyle ozeldir kliselerinden nefret ederim, asla o klise arabesk kisi olmadim, ama durum bu! Yalniz hic kolay bisey degil annelik, hamilelik surecini gectim 7 aydir kizim uyudugu zamanlarda dahi adam gibi uyku uyumuyorum, huzur nedir bilmiyorum, ayaklarimi uyatip bombos bir kafayla keyif yapmayi unuttum,
gazi var mi,usuyomu, ustunu acti mi, tok mu ac mi, hasta olmasin, yorgani kafasina cekip bogulmasin, uykusunda kusmasin,ne zaman uyanir.... Annelik manyakca hastalikli birsey.
Gecen gun esim hayatinin en mutlu gunu hangisi diye sordu, Mira' nin kahkahalar attigi anlar geldi hep aklima..
Bende durum bu
Eger genede iyi bir anne olamayacaginizi dusunuyorsaniz, yapamayacaginiza inaniyorsaniz hic kalkismayin derim, hem anne olmak istememek sizin kotu, kalpsiz biri oldugunuzu gostermez, hayat sizin karar sizin
Aşk olsun
