Anne olmak istemiyorum

Çok uzun zamandır KK'yı takip ediyorum. Benim derdim buradaki arkadaşların sorunlarının belki de tam tersi olacak ama biraz akıl almaya biraz da desteğe ihtiyacım var. Ben kendimi bildim bileli hiç çocuk sahibi olmak istemedim. Yaşım ilerledikçe geçer sandım ama başka kadınlara cennet gibi gelen bebek kokusu bile bana herhangi bir kokudan farklı olmadı hiçbir zaman. Bir arkadaşımın ya da yakınımın bebeği olduğu zaman bile sırf ayıp olmasın diye kucağıma alır severim. Uzun yıllar okudum, sonra çalıştım kendime bir hayat kurdum. Evlenmek için hep doğru adamı bekledim, kimsenin teklifini kabul etmedim. Şimdi 35 yaşındayım ve o adam karşıma çıktı. Bana evlenme teklif etti ve kabul ettim. Bir aksilik çıkmazsa üç aya kadar nikahımız var. Ama beni şimdiden bir düşünce aldı gitti. Nişanlım benim bebekleri sevmediğimi hep bilirdi. Çocuklu bir yakınımıza ziyarete gittiğimizde bile hemen başım şişer dönmek isterdim. Ama o şimdi bebek istiyor. Tabi bu konuda beni zorlamıyor. Sen istemezsen yapmayız diyor ama bir yandan da sevdiğim adamı bebek hasretinde bırakmak istemiyorum. Psikologa bile gittim acaba içimde bir korku mu var benim bilmediğim, bilinç altımda bir sorun mu var diye. Bu konuyu kimseyle konuşamıyorum çünkü konuyu açtığım bir iki arkadaşım sadece bebeğin olunca seversin diyerek geçiştirdi. Zaten çevremde çok fazla kız arkadaşım da yok. Arkadaşlar hamile kalmak düşüncesi bile beni irkiltmeye yetiyor. 9 ay boyunca karnımda bir canlıyı taşımak, onu doğurmak büyütmek benim için korkunç şeyler. Biliyorum çoğunuz bana kızacaksınız çünkü bunun özlemiyle yanıp tutuşuyorsunuz. Aslında niye konu açtım onu bile bilmiyorum çünkü bebek nasıl sevilir diye bir yöntem yoktur herhalde. Sadece içimi dökmek istedim.
Olabilir herkes çocukları sevmek zorunda değil. Ben sizin gibi pek çok insanı gördüm. Ama eşinizle aranızda bu ciddi bir probleme dönüşebilir ileride. Ve merak ettim psikolog bu konuda ne yorum yaptı ?
 
Bir kedi yavrusu alın sokaktan..
Onu beslerken,kucaginizda uyurken,gözünüzün içine bakarken nasıl mutlu hissedeceksiniz.
Bu ilk adım olabilir mesela.
Cocuktan sonra ondan vazgecmeyin ama olur mu..
 
Çok uzun zamandır KK'yı takip ediyorum. Benim derdim buradaki arkadaşların sorunlarının belki de tam tersi olacak ama biraz akıl almaya biraz da desteğe ihtiyacım var. Ben kendimi bildim bileli hiç çocuk sahibi olmak istemedim. Yaşım ilerledikçe geçer sandım ama başka kadınlara cennet gibi gelen bebek kokusu bile bana herhangi bir kokudan farklı olmadı hiçbir zaman. Bir arkadaşımın ya da yakınımın bebeği olduğu zaman bile sırf ayıp olmasın diye kucağıma alır severim. Uzun yıllar okudum, sonra çalıştım kendime bir hayat kurdum. Evlenmek için hep doğru adamı bekledim, kimsenin teklifini kabul etmedim. Şimdi 35 yaşındayım ve o adam karşıma çıktı. Bana evlenme teklif etti ve kabul ettim. Bir aksilik çıkmazsa üç aya kadar nikahımız var. Ama beni şimdiden bir düşünce aldı gitti. Nişanlım benim bebekleri sevmediğimi hep bilirdi. Çocuklu bir yakınımıza ziyarete gittiğimizde bile hemen başım şişer dönmek isterdim. Ama o şimdi bebek istiyor. Tabi bu konuda beni zorlamıyor. Sen istemezsen yapmayız diyor ama bir yandan da sevdiğim adamı bebek hasretinde bırakmak istemiyorum. Psikologa bile gittim acaba içimde bir korku mu var benim bilmediğim, bilinç altımda bir sorun mu var diye. Bu konuyu kimseyle konuşamıyorum çünkü konuyu açtığım bir iki arkadaşım sadece bebeğin olunca seversin diyerek geçiştirdi. Zaten çevremde çok fazla kız arkadaşım da yok. Arkadaşlar hamile kalmak düşüncesi bile beni irkiltmeye yetiyor. 9 ay boyunca karnımda bir canlıyı taşımak, onu doğurmak büyütmek benim için korkunç şeyler. Biliyorum çoğunuz bana kızacaksınız çünkü bunun özlemiyle yanıp tutuşuyorsunuz. Aslında niye konu açtım onu bile bilmiyorum çünkü bebek nasıl sevilir diye bir yöntem yoktur herhalde. Sadece içimi dökmek istedim.
kimsenin sana kizmaya hakki yok ki.. hazir hissetmeyebilirsin, korkabilirsin.. bebek sahibi olmayi isteyip sknti yasayanlarin kendi açilarindan bakip kizmasi cok sacma olur..
 
Bebek sahibi olmak istememeyi sorumluluk, risk almamak için anlayabilirim de bebekleri sevmeyenleri anlayanıyorum. Bütün canlıların köpek,kedi,aslan,koyun,inek vs yavruları çok sevimli gelir bana. Her bebek olmasa da aşırı sevimli bebekler vardır onları nasıl sevmezsiniz? Ya çocukken bi travma yaşadınız. Ya psikolojik sorunlarınız var ya da dikkat çekmek istiyorsunuz. Yaşınız küçük olsa neyse. 35 yaş olmuş anne olmak için geç kalınmış sayılır. Allah anne olmayı gönülden isteyenlere bunun için devamlı dua edenlere nasip etsin bu kutsal duyguyu. Kıymetini bilmeyenler keşke hiç anne olmasa?
 
srpcnrdnsevest: 37471341 .!.:
Çocuk sahibi olmamak tercihtir, haktır. Ben de çocuk sevmiyorum , ağlamalarından nefret ediyorum diyenleri anlamıyorum. Hiç kimse 15 yaşında doğmadı sonuçta.
Annem cocuk cok sever o yuzden de yapmis iki tane, ben sahsen sevmiyorum. Annemin karari ile benimkinin ne baglantisi var , ben bir bireyim gobegim ailemle bir kesilmedi ki. Agladiysam kucukken bu benjm secimim degil anne babamjn secimiydi, beni isteuip yapan onlardi, bende kendi secimimi yapiyorum istemiyorum. Icimden gelmiyo sevmiyorum cocuk zorlami aaaa
 
hani yaşınız 20li yaşlarda olsaydı bekleyin belki o duygu gelir derdim ama yaşınız 35. bundan 5 sene sonra şimdi anne olayım dediğinizde olamayabilirsiniz. bence evlenirseniz çocuk sahibi olun. ben de çoğu kişi gibi kendi evladınızı kucağınıza aldığınızda o psikolojiden çıkacağınızı düşünüyorum.
 
Çocuklara karsi aşırı bi sevgim yoktu güzel oynardim oyalardim ama kendi çocuğum olmasi.konusunda kararsizdim. Nasilsa olacak hadi olsun diye çocuk yaptık 8 ay özel hiç birşey hissetmedim. Bende bi anormallik var galiba duygusuz muyum acaba derken 3 hafta oncesinde hazirladigimiz odasina girdim o anda içimde garip bi his oluştu mucize gibi bi anda geldi o his. Hani böyle vahiy gelmesi gibi birşey :) annelik hissi böyle bişeymis demekki demiştim o ani anlatamam...
 
Çocuk istemeyenler zorla, baskıyla, tavsiyeyle anne olmasınlar..
Ya seversem diye doğurmasınlar geri dönüşü yok..
Gerçekten bakabilecekler olsun..
Annelik öyle kolay, istemeden yapılabilecek bişey değil..
Eskiden ben de yüzüne bakınca kokusunu duyunca değişir herşey derdim şimdi bakıyorum da anne demeyi haketmeyen insanlar anne oluyor olan çocuklara oluyor,,
 
anne olmak istemiyorsan evlenme işte.. niye evleniyorsun adam çocuk için evleniyor sen ne için evleniyorsun ki..
herkesin hayali anne olmak burda tam tersi açmiş konu..
başkasinin çocuğunun cennet kokusunu anlayamazsin...
kendi bi doğur o zaman anla. 70 yaşina gel ki keşkee çocuğum olsaydi derseniz. biz bişey diyemeyiz..
 
Bende senin gibiydim hiç çocukları sevmezdim bebekleri bile uzaktan sadece :) eşim çok istiyordu duası kabul mu oldu ne süpriz bi şekilde hamile kaldım. Hamile olduğum süre boyunca da annelik duygusunu hissedemedim. Nasıl bişey olucak anlayamadım istemeden hamile kaldım çünkü. Ama 8 aylıkken suyum gelmeye başladı ve acilen doğum yaptım 10 gün bebeğim küvezde kaldı. O kadar zormuş ki benden bi parça orda dokunamıyorum sevemiyorum bakıp çıkıyorum. 10 gün geçti ve kucağıma aldığım an Allahım dedim bu Nasıl bi duygu Nasıl bişey. Yaşamadan anlayamazsın hayatında hiçbirşeyi hiçkimseyi bu kadar sevemezsin. Hala diğer çocukları çok sevmem pek ilgilenmem ama benim bebeğim bi başka ona baktıkça hergün şükrediyorum. İnan o zamanın gelmesini beklersen çok geç olur. Kucağına onu almadan anlayamazsın ve asla pişman olmazsın
 
1 çocuk annesiyim, kısmet olursa 2. yi de istemekteyim.

ancak istemeyen kişiler kesinlikle çevre baskısı nedeniyle çocuk yapmasınlar. maalesef Türkiye'de evlenen çiftlere resmen bir baskı var, hatta sırf çocuk için kişiler kendilerini evlenmek zorunda hissediyorlar.

bence bunca yıl mutluysan ve bir eksikliğini hissetmediysen, çok çocuk sevgin de yoksa çocuk sahibi olmayabilirsin.

ancak nişanlının hisleri de önemli, sonuçta onun da hakkıdır eğer baba olmak istiyorsa.
 
Anne olmak istemiyorsan sırf eşin istiyor diye çocuk sahibi olmamalısın ilerde.

Zaten istemeyerek doğurduğunda o çocuğa ne kadar ilgi, sevgi verebilirsin ki...

Yazık olur yani. Ama nişanlın zaten kabul ettiyse ilerde sorun çıkarmaz gibi geliyor.
 
anne olmak istemiyorsan evlenme işte.. niye evleniyorsun adam çocuk için evleniyor sen ne için evleniyorsun ki..
herkesin hayali anne olmak burda tam tersi açmiş konu..
başkasinin çocuğunun cennet kokusunu anlayamazsin...
kendi bi doğur o zaman anla. 70 yaşina gel ki keşkee çocuğum olsaydi derseniz. biz bişey diyemeyiz..

70 i görecek miyiz meçhul.
ya insanlar sadece aşık olup evlenemezler mi
 
anne olmak istemiyorsan evlenme işte.. niye evleniyorsun adam çocuk için evleniyor sen ne için evleniyorsun ki..
herkesin hayali anne olmak burda tam tersi açmiş konu..
başkasinin çocuğunun cennet kokusunu anlayamazsin...
kendi bi doğur o zaman anla. 70 yaşina gel ki keşkee çocuğum olsaydi derseniz. biz bişey diyemeyiz..
Niye? Beraber yiyeceği, içeceği, şakalaşacağı, sevişeceği, gezip tozacağı, bir evi - hayatı paylaşacağı, bir ömür niyetiyle yola çıkacağı hayat arkadaşı istiyor olamaz mı?
 
İnanın şefkatsiz bir insan değilim. İki ayda bir çocuk esirgemeye giderim. Yapabileceğim yardımları yaparım. Ama dediğim gibi içimde annelik duygusu yok. Çok iyi bir ablayım sadece. Çocuğu kucağıma alıp sevmeyi sevmem. Çocukla ilgilenmeyi sevmem.Ama oturup sohbet etmeyi severim. Bu düşüncem değil içimde hissettiğim duygu ve ne yaparsam yapayım başedemiyorum. Yolda bebek görünce kendimi zorlayarak gidip seviyorum belki içimde birşeyler olur diye. Ama yok olmuyor. Çok üzülüyorum sırf bu yüzden. Şimdiye kadar sorun olmamıştı. Ama şimdi bu bir eksiklikmiş gibi hissediyorum. En büyük korkum da bebek olduktan sonra ya çocuğumu sevmezsem. Allah sizin de yardımcınız olsun. İnşallah karşınıza sevdiğiniz güvendiğiniz biri çıkar bebeğinizi de kucağınıza alırsınız.
Neden kizalim ki?
Cocuk sahibi olmak nasil bir tercihse olmak
İstememek de bir tercih, saygi duyulmasi gerek
İnsallah esinizle omur boyu mutlu olursunuz
 
Back
X