canım 3.5 aylık bir bebeğim var.iki sene sonra bebeğim oldu.ama özel hayat bitti şu anda.ailemiz yanımızda yok.bebeğın herseyiylee ben ilgileniyorum ve bütün gün evdeyim.bebeğim olduğu için her sabah her gece şükrediyorum ama eşimde 3 aydır her gün kavgalıyız:)sorun bebek öyle tutma böyle davranma falan filan.yani evlilik iyice oturmadan bi düşün derim.çünkü bebek evliliklerde büyük bi dönemeç.hayatın tamamen değişiyoreskiden eşime sarılır uyurdum.şimdi beşiğe dönüp yatıyorum uyanırsa duymazsam üstünü kapatırda boğulursa diye.
Konunu okuyunca kendimi gördüm nedense birden Benim evliliğim de daha çok yeni gibi bişey ve yaşımda 24. Dediğiniz gibi çoğu zaman bende erkekn olduğunu düşünüyorum ama etrafımdaki tüm annelerden aldığım cevap herşey zamanında ve gençken güzel. Açıkçası erken anne olmak cazip geliyor ama genede tamam hazırım diyemiyorum. Tabi bu gelgitlerimde eşiminde payı oldukça fazla sürekli ben çocuk istiyorum diyen bir eşle daha ne kadar erteleyebilirim bilmiyorum
ben 28 yaşımda evlendim
bekarken de aklımda çoluk çocuk yoktu
eşim de benim gibiydi
yapmadık haliyle çocuk falan
tam yapayım derken tiroid kanseri olduğumu öğrendim ameliyat radyoaktif iyot derken bir yıl yasaktı zaten
sonra da eşimin işleri bozuldu vs iyi ki yapmamışız dedik ikimiz de
zaten hazır da değildik psikolojik olarak
en son artık yapsam mı diye son iki yıldır kendimi yoklamaya başladım
yok ben halen eşimle başbaşa olmaktan çoookkk memnundum
bahane buldum erteledim
en son bu yıl artık yapalım dedik eşimle
ben 35 yaşındayım artık çünkü
benim bir de çikolata kistim var 22 yaşımda endometrios olduğumu öğrendim
bana da çok dediler hemen olmaz korunma zaten senin evlen,r evlenmez yapman lazımdı vs
ben hep dedim ki rabbim bana hayırlı zamanda hayırlı sağlıklı evlat nasip edecek
bunlar kısmet işi
korunmayı bıraktığım ay hamile kaldım
7 yıllık evliyken ve 35 yaşımda
eşim de ben de fark ediyoruz ki şu an tam olarak hazırız zaten
bu işler vakitle saatle kısmetle
planla programla olacak şeyler değil
ayrıca yaşıma evliliğimin olgunluğuna (eşimin ailesi dışında eşimle bir sorunum hiç olmadı hala bizi yeni evli sanıyorlar) rağmen ben bile bu yükü sırtlamaya hazır ı evliliğim diye bakıyorum
çünkü etrafımda çocuktan sonra evliliği sarsılmayan kimse olmadı daha
hazır olmadan bebek yapan arkadaşlarımın hamileliği de lohusalığa da onlara ağır geldi
ya kocaları da hazır değildi sorun yaşadılar
ya çocuğa bakmak çok büyük yük oldu depresyondan çıkamadılar
eğer gerçekten hazırsan acaba olmaz
ben korunmayı bıraktığımda henüz bir hafta olmuşken bir arkadaşımla konuşuyordum
dedim ki ben şu an kendimi tam hazır hissediyorum
bundan önce yapsam da bakamazdım zaten
o ara hamile kalmışım bile
Allah herkese tam hazır olduğunda en hayırlı zamanda versin
o zaman hamilelik de annelik de tarifi imkansız bir mutluluk veriyor
bugün kızıma baktım ve dedim ki şu hayatta yaptığım en doğru şey seni doğurmak oldu , kızımı çok seviyorum herşey geçiyor ama evlat başka güzel
zaman geçtikçe değeri çoğalıyor bence negatif düşünceye dalmayın olumlu düşünün olumlu kararla alın